Dat had ook Chris Boermeester wel zien zitten, dacht ik, toen ik gisteravond werd geattendeerd op het bovenstaande bericht. Enkele quotes uit een gesprek met hem op zondag 2 november 2008:
Sinds ikzelf de Gemeenschap van Apostolische Christenen (GvAC) -vanaf Kerstmis 2007- beter leerde kennen, heb ik juist bij zielen, voor wie in de jaren '50 de "Trennung" tot een ernstig traumatiserende ervaring heeft geleid, nog nooit iets beluisterd wat te duiden zou zijn als een opgekropt haatgevoel of heimelijke vijandschap tegenover gelovigen in de Nieuw-Apostolische Kerk. Wel voelt het voor betrokkenen tot ieders verdriet nog altijd aan als wrange geestelijke ballast om te moeten leven met wat de impact was -en in de persoonlijke levenssfeer veelal ook nog steeds is- van de door de "Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff" aangerichte vervreemding ten opzichte van nagenoeg allen die de ongewenste bijwerkingen van de nieuw-apostolische geloofsleer destijds weliswaar hebben opgemerkt doch deze desondanks zwijgend hebben geaccepteerd. Men zou willen dat de nieuw-apostolische kerkleiding nu alsnog uit de doeken doet hoe het vroeger zover heeft kunnen komen, dat velen vanwege de gepredikte "Boodschap" in gewetensnood geraakten en ongenadig werden buitengesloten waarna duizenden anderen de Nieuw-Apostolische Kerk eveneens verlieten. Trouwens, lang niet iedereen sloot zich vervolgens aan bij de VAC/VAG/GvAC. Vaak ook door alle onvrede en spanningen die er in gezinnen waren opgetreden, werd het hele christen-zijn maar aan de wilgen gehangen. Vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk zou het nog decennia lang ontbreken aan mededogen.Redactie schreef:(...)(...)(...)
Apostel Boermeester vertelde mij een aantal dingen. In het kort... De dienst voor dienende broeders in 1955 waarin apostel Tjark Bischoff bekendmaakte dat de Boodschap van St.Ap. Bischoff nu voortaan in alle diensten moest worden verkondigd, was dé oorzaak van dé breuk. Wie hierdoor in gewetensnood kwam en dat dus niet kon waarmaken, raakte terstond z'n bediening kwijt. Verscheidene broeders, onder wie de vaders van thans in de GvAC oudste H. en apostel Den Haan, werden vervolgens geëxcommuniceerd. Al zijn heel wat ouderen die zo'n brief destijds hadden ontvangen nu overleden; de omstreden brieven zijn nog in het bezit van hun kinderen en voor dezen blíjft dit vanzelf een uiterst pijnlijke toestand. Door het overleg wat in de jaren '90 in Nederland tussen de verschillende apostolische stromingen op gang kwam, legde apostel Sepers dat probleem voor aan districtsapostel Pos. Hierna vertelde apostel Sepers dat apostel Pos desgevraagd hieromtrent had geantwoord dat de brieven, waarmee apostel Tjark Bischoff de ex-communicaties officieel had bekrachtigd, "als niet-geschreven" (!!) konden worden beschouwd. Apostel Pos wilde dit standpunt toen echter níet schriftelijk bevestigen. "Als zo'n ex-communicatie eerst schriftelijk wordt aangezegd, dan dient deze achteraf tevens op schriftelijke wijze te worden afgezegd," aldus Chris Boermeester, "maar dat weigerde men dus".
(...)
Enige tijd geleden had apostel Boermeester een dienst bezocht in de Nieuw-Apostolische Kerk in Den Haag. Bij de GvAC was er die dag geen dienst; in de NAK 's ochtends evenmin. Door een landelijke dienst voor ambtsdragers in Hilversum begon de NAK-dienst 's middags om 15.00 uur. Men had achterin de kerkzaal voor apostel Boermeester een gemakkelijke stoel neergezet en bij het Heilig Avondmaal, waaraan hij had deelgenomen, was de priester speciaal naar hem toe gekomen. "Ik zag het niet zo zitten, vanwege mijn handicap, stuntelig naar voren te lopen, maar spontaan liep de priester voor mij -om het avondmaal te bedienen- naar achteren." De voorganger zelf (waarschijnlijk A.V.) was toen op Malta, zo had apostel Boermeester begrepen. "Op de inhoud van de dienst had ik werkelijk niets aan te merken. Het zou een dienst kunnen zijn zoals die ook bij ons wordt gehouden. Alleen, wat de stamapostel betreft en zo, daar spreken wij niet over."
(...)
Uit: Mijn redactionele bericht op "Zo 04 Mrt 2012, 15:04" in de thread "Overlijden apostel Christiaan Boermeester (GvAC)"
Wat Chris Boermeester hierover in 2008 aan mij vertelde, gaf mij zeer te denken. Hij noemde de breuk met de Nieuw-Apostolische Kerk en de hartverscheurende gevolgen daarvan "het grootste trauma" in zijn leven. Toen ik voor deze problematiek in 2009 aandacht vroeg bij apostel Peter Klene en ook bij districtsapostel Armin Brinkmann, ontving ik van laatstgenoemde op 23 december 2009 een ontwijkend antwoord. In 2011 stelde ik de kwestie via het Netzwerk Apostolische Geschichte aan de orde bij twee leden van de NAK-Arbeitsgruppe Geschichte, doch beiden deden er totaal het zwijgen toe. Begin 2013 antwoordde districtsapostel Brinkmann desgevraagd dat hij rekening had te houden met de "Einheit im Apostelkreis" en dat hij daarom niet alsnog een inhoudelijke reactie wilde geven. En vorige week in Bottrop verdedigde een opziener nog het (ontwijkende) standpunt van zijn districtsapostel in 2009. Dáár ben ik trouwens enorm van geschrokken. Zoiets legt immers ook pijnlijk bloot hoe er binnen het kerkbestuur, waar in elke NAK-gebiedskerk opzieners en apostelen ingevolge de statuten lid van zijn, over deze hele aangelegenheid wordt gedacht en gesproken. Onmiddellijk realiseerde ik mij hoe districtsapostel Brinkmann op dit gebied naar buiten toe mooi weer speelt doch in werkelijkheid helemaal geen zin heeft om te bevorderen dat er gerechtigheid geschiedt. Het kan hem gewoon geen biet schelen hoe slachtoffers zich voelen; wat voor ellende ze al bijna 60 jaar lang dwarszit.
Dat er op de kerkvloer inmiddels anders tegen deze uiterst onverkwikkelijke geschiedenis aan wordt gekeken, zoals in Bottrop bij de Neuapostolische Kirche of in Hoorn, vind ik natuurlijk positief. Het zijn lichtpuntjes.
Groet,
BakEenEi