Forumarchief voor allen die het apostolische werk een warm hart (zouden willen) toedragen!

Waarde zefyr,

zefyr schreef:http://www.trouw.nl/tr/nl/5091/Religie/ ... nken.dhtml

Moment van herkenning? Laten we het artikel eens langslopen.

In de lectuur van Jehova's Getuigen worden mensen als ik vergeleken met een hond die terugkeert naar zijn eigen braaksel, als stof dat je van je voeten moet schudden. In hun ogen heb ik me laten misleiden door Satan. Als ze me tegenkomen op straat, wenden ze hun hoofd af; mensen die me al mijn leven lang kenden.

Moment van herkenning? Nee.

Ik was er volledig van overtuigd dat we bezig waren aan de laatste jaren van het leven zoals we dat nu kennen. Daarom was het van geen enkel belang dat ik leerde een leven op te bouwen.

Moment van herkenning? Nee.

Voor alles zijn vastgestelde teksten: hoe ga ik om met mijn ouders, met vrienden, met verkering, met masturbatie. Welke muziek mag ik luisteren, welke televisieprogramma's mag ik kijken, hoe moet ik me kleden

Moment van herkenning? Nee.

Op maandagavond ging ik langs de deuren. Daar kregen we op dinsdagavond een soort marketingtraining voor. Aan het einde van de maand lever je een rapportage in over het aantal uren dat je langs de deur hebt gelopen, hoeveel tijdschriften je hebt verspreid, of er mensen zijn die je nóg eens hebt bezocht.

Moment van herkenning? Nee.

Op donderdagavond was er weer een vergadering en op zondagochtend nog een. 'Fijn, even bijkomen van al die goddeloze collega's met wie je de hele dag moet doorbrengen', werd dan gezegd. De andere avonden was ik zoet met het bestuderen van de lectuur.

Moment van herkenning? Nee.

De meesten lopen rond met kaartjes in hun portemonnee waarop staat dat ze geen bloedtransfusie accepteren. Ook voor je zieke kind moet je transfusies weigeren, anders sluit je jezelf uit. Mensen die overlijden omdat ze bloed hebben geweigerd worden in een speciaal boekje vernoemd als goede voorbeelden.

Moment van herkenning? Nee.

In het geloof mocht ik geen verjaardagen vieren, geen Oud en Nieuw, geen Kerstmis.

Moment van herkenning? Nee.

Helaas zefyr, deze link sloeg werkelijk nergens op. Volgende keer beter.

Diderot.

@zefyr, mijn vrouw en ik, maar ook een aantal anderen die ik gesproken heb, kregen wel een gevoel van herkenning bij het lezen van het artikel in Trouw, maar ik denk wel dat er een groot verschil is of je 30 jaar geleden in de NAK bent opgegroeid of dat zulks nu gebeurt.

@Diderot,

In de lectuur van de Nieuw Apostolische Kerk worden mensen die de Nieuw Apostolische Kerk hebben verlaten aangemerkt als ‘verloren’.

Leugens van weleer worden heden ten dage nog steeds aangemerkt als …Goddelijke openbaringen!

Stamapostel Dr. Leber is van mening dat hij de hoogste geestelijke op aarde is.

Alleen de Levende Nieuw Apostolische Apostelen kunnen de Bijbel op een juiste manier uitleggen.

Alleen de leden van de Nieuw Apostolische Kerk die door een levende Nieuw Apostolische Apostel zijn verzegeld behoren tot de bruid van Christus, individueel kan God zijn hand nog over het hart strijken, maar…

Uitgetreden Nieuw Apostolische leden worden gezien als verdorven, en worden gemeden als hadden zij de Pest.

Leden worden veroordeeld zonder hoor of wederhoor!

Kritiek wordt niet geduld.

Op vragen komen geen of geen zinvolle antwoorden. (ontwijkende antwoorden)

Er is geen transparantie.

ER is een eenhoofdige leiding. Dus dictatoriaal!

En ga zo maar door!

Wellicht anders, maar ik zie toch wel degelijk gelijkenissen.

Met vriendelijke groet,
‘Tosca’

@Diderot

Bewust heb ik bij de plaatsing van het onderhavige artikel in Trouw op dit forum afgezien van mijn commentaar. Ik was en ben erg benieuwd naar de reacties van scribenten. Ik heb me dus in eerste instantie beperkt tot verwijzing naar dit artikel en het invullen van het onderwerp, in casu 'moment van herkenning?!'. Uit de eerste reacties komt een gevarieerd beeld naar voren. Uit jouw commentaar blijkt klip en klaar dat dit artikel geen enkel moment van herkenning bij je oproept. Enerzijds is dit volgens mij terecht, anderzijds is dit volgens mij onterecht. Daarentegen herkennen Jakob65 en Tosca wel een aantal aspecten. In onderstaande zal ik (proberen) mijn standpunt duidelijk te maken.

Het is evident, dat de NAK, de nieuw-apostolischen en de Jehovah's Getuigen (afgekort JG) niet inwisselbaar zijn. Je somt terecht een aantal citaten op, waaruit duidelijk blijkt, dat er grote verschillen zijn tussen de NAK, de nieuw-apostolischen en de JG, zoals bloedtransfusie, het vieren van de jaarwisseling, van de kerst en van de verjaardagen waarop bij de JG een taboe rust. In tegenstelling tot de JG heeft de NAK geen probleem met bloedtransfusie en het vieren van de jaarwisseling, van de kerst en van de verjaardagen. Ik kan me herinneren, dat in de zeventiger, tachtiger en negentiger jaren van de vorige eeuw wel een controverse is geweest over de kerstboom in nieuw-apostolische kerkgebouwen in Nederland. Volgens de toenmalige districtsapostelen Schumacher en Pos zou dit een heidense oorsprong hebben en bijgevolg verboden zijn in de NAK. In de nieuw-apostolische gemeente waarvan ik destijds deel uitmaakte, werden verhitte discussies hieromtrent gevoerd. Leerstellig zien de JG de heer J.C., voorheen te N. niet als de zoon van God en wijzen de JG de triniteit af; dit in tegenstelling tot de NAK. De doop van de JG is dus niet trinitarisch.

In mijn optiek merkt Jakob65 terecht op, dat een aantal aspecten, zoals sociale controle, oerconservatieve kledingcode en haardracht, rigide sexuele moraal en kerkelijke hyperactiviteit van leden en ambtsdragers, herkenbaar zijn voor (ex-)nieuw-apostolischen als je in de zeventiger, tachtiger en/of negentiger jaren van de vorige eeuw bent opgegroeid en gesocialiseerd in de NAK. In de laatste jaren is er in Europa sprake van een kentering in de NAK. De sociale controle is waarschijnlijk (aanzienlijk?) afgenomen. De frequentie van huisbezoeken door priesters (thans ook diakenen) aan nieuw-apostolische families is naar mijn inschatting drastisch afgenomen en de aard van het huisbezoek is veranderd, in casu meer gericht op een dialoog in plaats van een (instructieve en leerstellige) monoloog (door de priester en/of diaken) De spijkerbroek en andere frivole kleding is zelfs tijdens kerkdiensten niet meer ongewoon. De sexuele moraal is in het afgelopen decennium minder rigide geworden ofwel genormaliseerd (men mag er vrolijk op los masturberen/onaneren, homo's en lesbo's worden gerespecteerd, ongehuwd samenwonen is nagenoeg geaccepteerd en toegestaan, diverse vormen van anticonceptie en 'family planning' is toegestaan). Nochtans worden homo's niet toegelaten tot het ambt in de NAK, voor zover ik weet, maar ik ben dan ook geen encyclopedist a la Diderot Ook vrouwen worden niet toegelaten tot het ambt.

Uit ervaring herken ik wel de vijandige en afstandelijke houding van sommige nieuw-apostolischen jegens mijn persoon als gevolg van mijn uittreding uit de NAK. In een aantal gevallen heeft men actief getracht mij terug te winnen voor de NAK. De kerkleiding van de NAK NL heeft geen middel geschuwd mijn familie tegen mij op te zetten. Door een aantal nieuw-apostolischen is het mij zeer kwalijk genomen, dat ik mij kritisch heb uitgelaten over de NAK. In hun ogen was en ben ik een nestbevuiler. Dikwijls heeft men grote moeite om te gaan met kritiek, kritische kanttekeningen en kritische noten die worden gekraakt. Voorgaande heb ik menigmaal bij andere ex-nieuw-apostolischen ook beluisterd.

Ik ken een aantal situaties van (voormalige) nieuw-apostolischen van nabij waaruit het mij duidelijk is geworden, dat men volstrekt wereldvreemd was opgevoed, vooral als gevolg van de nieuw-apostolische leer en cultuur. Een kleinzoon van districtsoudste Van der Laarse, de heer W.G.J. W. te G., vertelde mij in de negentiger jaren van de vorige eeuw, dat hij grote moeite had om zich te mengen tussen zijn collega's tijdens de pauzes. Thema's als dansen, voetballen, theaterbezoek, kermis, politieke en maatschappelijke ontwikkelingen, kaartspel of biljarten en dergelijke waren destijds uit den boze bij zijn nieuw-apostolische familie. Een ander voorbeeld. D.-J. M., zoon van een districtsoudste (in ruste) in Noord-Nederland, was in de zeventiger/tachtiger jaren van de vorige eeuw gelegerd op de militaire vliegbasis te L. Hij kon in de vrije tijd geen aansluiting vinden bij zijn kameraden vanwege soortgelijke problemen. Dus werd hij door zijn oerconservatieve ouders 'geparkeerd' bij een trouw, maar nuchter nieuw-apostolisch gemeentelid. Zijn ouders hadden groot vertrouwen in dit gemeentelid, maar hadden bezwaar tegen de tv in het huis van dit gemeentelid, maar die gaf geen krimp. Het kunstzinnige beeldje van een dame in Eva-kostuum op het dressoir van dit gemeentelid vonden ze pikant en obsceen, maar ook dit bleef prominent op dezelfde plaats staan. Saillant detail: dit kunstzinnige beeldje was ooit vervaardigd door wijlen priester Stuurman te L.! Op zondagavond zat D.-J. M. met de voeten op tafel bij dit gemeentelid voor de buis om Studiosport te zien, onder het genot van een pilsje en stukje kaas en worst; voor het eerst van zijn leven! In de negentiger jaren van de vorige eeuw is D.-J. M. gebrouilleerd geraakt met zijn ouders, tot op heden. Dit (nood)lot deelde respectievelijk deelt hij met vele anderen!

@Diderot

De titel 'Jehova's leren vooral om niet zelf te denken' van het onderhavige artikel intrigeerde en intrigeert mij. Het is genoegzaam bekend, dat kritisch nadenken, juist over het nieuw-apostolische geloof!, in de nieuw-apostolische cultuur niet vanzelfsprekend was en (misschien nog niet) is. De NAK-leiding moedigt haar leden niet aan de geloofsleer kritisch te benaderen, te beschouwen en te onderzoeken. Kritiek, zeker fundamentele kritiek!, uitoefenen op de nieuw-apostolische geloofsleer kan fataal aflopen. Voormalig apostel Gerrit Sepers heeft dat in 2004 'hautnah' ondervonden. Kritisch nadenken vooronderstelt twijfel. In de NAK wordt de valse tegenstelling, naar mijn geheel onbescheiden mening!, van geloof en twijfel tot op grote hoogte gecultiveerd, tot in onze dagen. In mijn beleving staat namelijk geloof niet op gespannen voet met twijfel, maar met ongeloof. Ik ben dus van mening, dat geloof en twijfel onlosmakelijk met elkaar verbonden zijn. Twijfel is zelfs broodnodig voor het geloof. Ik ben ervan overtuigd, dat er teveel wordt geloofd, ook al is men te goeder trouw!, als twijfel niet wordt toegestaan. Stamapostel Leber denkt er echter anders over, zoals we kunnen lezen in de Unsere Familie (editie Nr. 23, 5. Dezember 2011, S. 11). Deze editie is ook in de Onze Familie gepubliceerd. Leber doet het voorkomen alsof het volstrekt eenduidig is waar het evangelie voorstaat en hoe men het evangelie kan interpreteren. Alsof er gedurende 2000 jaar geen christelijke theologie is bedreven en wordt bedreven... Nee, alleen via het nieuw-apostolische apostolaat kan dit worden geopenbaard. Ik citeer:

"An erster Stelle nenne ich den Unglauben und den Zweifel. Diese muessen verkauft werden um der einen Perle willen. Zweifeln wir denn an Gott oder ziehen wir fundamentale Grundsätze des Evangeliums in Zweifel? Das ist heute wohl nicht die hauptsächliche Herausforderung. Die Gefahren liegen in den verschiedenen Einfluessen dieser Zeit, die den Glauben aushoehlen. Wie kann man das geschehen? Heute ist man sehr liberal und offen fuer alle moeglichen Weltanschauungen und Meinungen. Diese Haltung kann dazu fuehren, dass man das Evangelium Jesu Christi relativiert. (...) Der liebe Gott spricht eben nicht direkt vom Himmel zu uns, sondern offenbart sich durch seine Knechte, durch unvollkommene Menschen."

Aldus stamapostel Leber op 25 september 2011 te Buelach (Zwitserland).

De Godheid of het opperwezen (een geliefkoosde term van Verlichtingsfilosofen a la Diderot ) wordt door Leber een antropologisch kenmerk toegeschreven zoals het spreken van mensen. Waarschijnlijk is Leber niet bekend met het fenomeen van het zwijgen van God...

Ik ben ervan overtuigd, dat deze theocratische opvatting niet alleen in de NAK voorkomt, maar bijvoorbeeld ook bij de JG. Het is fnuikend en destructief voor een evenwichtige ontwikkeling van een mens.

Nog enkele citaten uit het onderhavige artikel, waarin ik een moment van herkenning had. Uiteraard is dit een (subjectieve) selectie.

"In hun ogen heb ik me laten misleiden door Satan."

"Ik was in een klap iedereen kwijt."

"Ik heb jaren gewacht op Armageddon, het einde der tijden, het moment waarop Jezus terugkeert naar de aarde en alle goddelozen vernietigt."

"Als Jehova's Getuige is het niet de bedoeling dat je zelf leert denken."

"Je krijgt de gelegenheid niet om uit te vinden wat wel en niet bij jou past."

"De sociale controle was groot. Als ik een keer niet op de vergadering kwam, werd er gebeld hoe het met me ging."

"Ik heb te lang moeten doen wat anderen zeiden."

"Ik heb te lang gehoorzaamd terwijl iets in mij zie: Kim, het klopt niet."

"Toch blijf ik het lastig vinden om echt zin in het leven te krijgen, geluk te ervaren, vervulling die andere mensen als vanzelfsprekend lijken te hebben."

"Ik weet dat veel mensen weg willen bij de Jehova's Getuigen maar niet durven, uit angst hun familie en vrienden kwijt te raken."

"Soms kan ik me voorstellen dat mensen terugvluchten. Omdat ze het worstelen moe zijn."

Vanuit mijn perspectief en het perspectief van Jakob65 en Tosca blijkt deze thread toch (bij nader inzien) zinnig te zijn.

@zefyr, ja, ik ben het eens met hetgeen je schrijft, en het gaat ook om het algemene beeld, in het Volkskrant magazine van een aantal maanden geleden stond een artikel over iemand die was uitgestapt bij de Noorse broedergemeente en ook dat was herkenbaar, net als dat het vraaggesprek met de ex Jehova herkenbaar is.

In ieder geval wordt bij alle drie clubs (incl. de NAK) 'het wij/zij denken' in belangrijke mate gevoed..en dat is al bron van veel kwaad, daarnaast is er een probleem met betrekking tot de gewetensfunctie, want die wordt overgedragen aan het instituut. Zulks wordt dan vervolgens weer in stand gehouden door uitspraken zoals je die citeert van Leber.

Ook de berichtgeving over Noord Korea doet me denken aan hoe ik ben opgevoed in de NAK.

Een sterke leider, het volk dat geen kant op kan, sociale controle en er is maar één waarheid, er is geen transparantie, kritiek wordt niet geduld. En er is hongersnood....

En het zal in de ogen van Diderot dan toeval zijn, maar toen ik in de 6e klas van de lagere school van mijn ouders niet aanwezig mocht zijn bij de godsdienstles zat ik samen met een meisje die lid was van de JG in het overblijflokaal.

Wij verkeerden in hetzelfde sociale isolement; we mochten geen lid zijn van sportclubs, we mochten niet naar feestjes van school, we mochten niet uitgaan, we mochten niet naar de bioscoop en een TV was verboden.

Tegen ons werd altijd gezegd: we zijn wel op deze wereld maar niet van deze wereld.

Een andere voorbeeld: mijn pedicure is lid van de JG, als ik met haar praat, merk ik veel overeenkomsten met bv mijn moeder die nog naar de NAK gaat.

@Diderot

Moment van herkenning? Nee.
Helaas zefyr, deze link sloeg werkelijk nergens op. Volgende keer beter.

Moment van herkenning bij Diderot? JA

Groet,
ACE

@AC en Diderot,

Jullie hebben elkaar herkend.
De eerste zat in het distrikt Arnhem de tweede nog steeds.

Lmg

@allen,

Tosca schreef:Wellicht anders, maar ik zie toch wel degelijk gelijkenissen.

Jabob65 schreef:mijn vrouw en ik, maar ook een aantal anderen die ik gesproken heb, kregen wel een gevoel van herkenning bij het lezen van het artikel in Trouw, maar ik denk wel dat er een groot verschil is of je 30 jaar geleden in de NAK bent opgegroeid of dat zulks nu gebeurt.

zefyr schreef:Uit jouw commentaar blijkt klip en klaar dat dit artikel geen enkel moment van herkenning bij je oproept. Enerzijds is dit volgens mij terecht, anderzijds is dit volgens mij onterecht.

"... wel degelijk gelijkenissen...", "... een gevoel van herkenning...", "...terecht ... onterecht...". Tja.
Ik concludeer, dat het JG-artikel zeker niet 1-op-1 op de NAK gelegd kan worden. Ten eerste moet je onderscheiden tussen de NAK-van-30-jaar-geleden en de NAK-anno-nu. Ten tweede lijkt misschien in sommige NL gemeenten de NAK-anno-nu nog steeds lijkt op de NAK-van-30-jaar-geleden, terwijl in andere gemeenten de NAK-anno-nu lijkt op de NAK-over-30-jaar. De NAK, kortom, bestaat niet. De NAK is geen eenheidsworst, hoe graag meneer Leber dat ook misschien zou willen. Vandaar dat ik de vergelijking tussen de NAK en de situatie in een land als Noord-Korea niet kan onderschrijven.

"De hemel is hoog en de tsaar is ver weg". Een "moment van herkenning" (of het gebrek daarvan) hangt dus enorm samen met waar je je NAK-jaren hebt doorgebracht. Een NAK-gemeente wordt in hoge mate gedefinieerd door de lokale voorganger. Je hebt voorgangers van het type "alleen dat doen wat expliciet is goedgekeurd door mijn zegensdrager", maar er bestaan ook voorgangers die "alles doen totdat het expliciet wordt afgekeurd door mijn zegensdrager". Er bestaan ook nog voorgangers (categorie "witte raaf") die "alles doen ondanks dat het expliciet wordt afgekeurd door mijn zegensdrager". Overigens gebruik ik de term "zegensdrager" wat sarcastisch: Vul naar believen districtsvoorganger, opziener, apostel of districtsapostel in. Kortom: de verschillen hoe men met ex-NAKkers omgaat, hoe men tegenover kritiek staat, wat men van "twijfel" vindt, hoe men het "wij/zij-denken" koestert (of niet), enz., enz., enz., is allemaal erg afhankelijk van de lokale NAK-gemeente. Een ander punt is uiteraard het gezin waarin je opgevoed bent. Ook tot lokale NAK-gemeenten die een "liberale" (voor de duidelijkheid gebruikt, maar te kort door de bocht, deze term) voorganger hebben en die je als zodanig zou kunnen bestempelen, kunnen gezinnen behoren die "conservatief" (idem) zijn. Zoveel mensen, zoveel zinnen. Zoveel NAK-gelovigen, zoveel overtuigingen.

meneer Leber schreef:An erster Stelle nenne ich den Unglauben und den Zweifel. Diese muessen verkauft werden um der einen Perle willen. Zweifeln wir denn an Gott oder ziehen wir fundamentale Grundsätze des Evangeliums in Zweifel? Das ist heute wohl nicht die hauptsächliche Herausforderung. Die Gefahren liegen in den verschiedenen Einfluessen dieser Zeit, die den Glauben aushoehlen. Wie kann man das geschehen? Heute ist man sehr liberal und offen fuer alle moeglichen Weltanschauungen und Meinungen. Diese Haltung kann dazu fuehren, dass man das Evangelium Jesu Christi relativiert. (...) Der liebe Gott spricht eben nicht direkt vom Himmel zu uns, sondern offenbart sich durch seine Knechte, durch unvollkommene Menschen.

Zelfs binnen één district kunnen de verschillen groot zijn en bv. twee NAK-buurgemeenten enorm verschillend zijn. Dit allemaal ondanks de begrijpelijke pogingen van meneer Leber om de NAK in alle opzichten gelijk te laten zijn. Iedereen moet zijn woorden voor het tijdovereenkomstige Evangelie houden. Ja, dat is jammer voor hem, dat gaat niet lukken: de evolutie heeft de mens gelukkig gezegend met een enorme eigenwijsheid. Zelfs de mens J.C., voorheen te N., was in zijn tijd (excusez le mot) stronteigenwijs. Fantastisch toch? En dan zouden nu de NAK-gelovigen dat niet mogen zijn? Kom kom, eigenwijs zijn en precies dat doen, wat jij zélf wijs en geïnspireerd door het opperwezen acht: dat is de pure navolging van J.C.

Daarbij hoef je niet over het bestaan (laat staan over het spreken) van het opperwezen na te denken. Al het spreken over 'boven' komt van 'beneden'. Het "spreken van God" definieert meneer Leber (waarschijnlijk geheel per ongeluk en zeker met een geheel ander oogmerk) terecht dus als een spreken van mensen. Overigens niet (daar slaat meneer Leber dan wel de plank mis) door zogenaamde "Knechte Gottes", die de een of andere bevoorrechte positie zouden hebben. Antropologisch gezien zegt een mens als hij zegt: "God zegt, dat...", eigenlijk: "De beste/ideaalste/zinnigste/wenselijkste situatie is, dat..." Daarmee wordt meteen duidelijk waarom "God" zo buitengewoon inconsistente uitspraken (gedaan door mensen, uiteraard, want "der liebe Gott spricht eben nicht direkt vom Himmel") kan doen. Vraag het een Jood in Jeruzalem, een Moslim in Gaza, een Christen in Vaticaanstad, een Confucianist in Shanghai, een Hindoeïst in Mumbai, een Boeddhist in Katmandu, een Shintoïst in Tokio, een Leber in Zürich: overal zegt "God" weer iets anders. Erger nog: Iedereen denkt dat zijn "God" het bij het rechte eind heeft.
Het enige "rechte eind" is daarom volgens mijn subjectieve logische inschatting, dat we het bestaan van een "God" genoegzaam kunnen vergeten. De Jehova's Getuigen hebben daarom met hun idee

zefyr schreef:Leerstellig zien de JG de heer J.C., voorheen te N. niet als de zoon van God

(ook weer waarschijnlijk geheel per ongeluk) mijns inziens helemaal gelijk.

Kortom: Ik wil een lans breken voor een relativistische grondhouding. Ook ten opzichte van de NAK. Want, nogmaals: de NAK bestaat niet.

Overigens wens ik iedereen in protte Lok en Seine yn it Nije Jier!

Diderot