"Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Essays, Columns & Interviews

Speakerscorner voor wie het apostolische werk een warm hart (zou willen) toedragen. Kopij via redactie@apostolischekritiek.nl
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

ACE schreef:@bee
Wat verwacht je van leiders die alleen maar uit zijn op zelfverrijking en -verheerlijking?
Volgevreten 'mugabes' leunend op elkaar en lak hebbend aan iedereen.
Zij zullen nooit slachtoffers zijn.
Wij zijn op tijd uitgestapt.
Groet
ACE


Bron: Bericht door ACE op "Za 31 Aug 2013, 13:38" in de thread "Elders gelezen... "
@ACE
@all

Inderdaad. Toen ik eruit stapte, stond het voor mij vast dat de verdorvenheid bij de ambtelijke top in de organisatie inmiddels de overhand had gekregen. Dat was wel het laatste wat ik ooit had willen constateren. Ook voor mij gold wat eerder vanuit de kerkgemeente Hamburg-Blankenese treffend was verwoord, namelijk dat je dan onwillekeurig "ein Stück Heimat" prijsgeeft:
BakEenEi schreef:(...)
"De NAK" is "niks" voor mij. In de Nieuw-Apostolische Kerk is er de laatste 100 jaar (volgens sommigen 150 jaar) met vereende krachten gewerkt aan een (geestelijk) klimaat, waarin het o.a. mogelijk is gebleken dat zielen collectief ongenadig werden geëxcommuniceerd. Een klimaat waarin zelfs in het recente verleden naasten zo maar (door zowel toedoen als nalaten van stamapostel Leber) "ein Stück Heimat genommen" werd.

(...)


Uit: Mijn bericht op "Wo 03 Apr 2013, 14:08" in de thread "Voor elkaar - met elkaar - gezamenlijk"
Tot in het absurde lieten machtsfiguren hun kortzichtigheid gelden. Uiteindelijk stond voor mij hierdoor de hele zaak er zó uit het lood geslagen bij, dat de ondergang van het "imperium" als enige optie overbleef. Dan sta je raar te kijken. Ik heb altijd een redelijk gezonde kijk op de realiteit willen hebben, maar daarin moest ik juist ook nú consequent zijn. Aangezien het bij mij al geruime tijd "vijf voor twaalf" was geweest, accepteerde ik de meest onverhoopte wending die ik mij kon voorstellen want mijn beslissing hield immers in dat ik ervan uitging dat er voor mij in de Nieuw-Apostolische Kerk géén heil meer zou zijn weggelegd.

Gevoelsmatig ben ik tot aan het einde toe gebleven. Toen ik wegging, was voor mij de maat echt vol. Het moest niet nóg gekker worden. Maar dat werd het wél. (...) Als ik nu op de ontwikkelingen terugkijk, heb ik er minstens 21 jaar over gedaan om de kerk die ik verliet, vaarwel te zeggen. Achteraf bezien was het zowel een overkill als een gebrek aan informatie waardoor ik relevante zaken niet goed in perspectief kreeg. Tegelijkertijd is er in deze kerk constant "ruis op de lijn" vanwege schuldgevoelens die opkomen doordat er in het "werk Gods" vrijwel steeds een groter beroep op gelovigen wordt gedaan dan men kan waarmaken.

Van aldus veroorzaakte schuldgevoelens had ikzelf geen last maar het stoorde mij dat leidinggevenden vaak geen oog hadden voor de menselijke maat. Hoe meer je deed, des te beter het zou zijn. Dat vond ik dom, ook omdat ik zag hoe dit fanatisme in de hand werkte. Niet zelden verbaasde ik mij over de gevolgen van onverantwoordelijk handelen van "hoge(re) dienaren" die juist op beslissende momenten "niet thuis" gaven. En waar ik werkelijk al van jongs af aan helemaal nooit iets van heb begrepen is, dat gelovigen worden geacht meer respect voor een "dienaar" te hebben naarmate deze een hogere positie heeft op "de ambtsladder".

Over het doen en laten van "hoge(re) dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk "wordt niet gecorrespondeerd", zo werd het mij wel duidelijk. Kritiek op broeders aan wie door "nóg hogere dienaren" vele goddelijke ponden zijn toevertrouwd, wordt door laatstgenoemden opgevat als kritiek op hunzelf (en daarmee feitelijk op de god die vierkant achter al hun beslissingen staat). Wie in de ogen van quasi-verongelijkte "zegenaars" daarbij een grens heeft overschreden, zal in het gunstigste geval alleen nog worden gedoogd. Sympathie kan slechts worden herwonnen door (hooggeplaatsten in) de organisatie buitengewoon van dienst te zijn. (...)

Ook in liedteksten wordt vaak al voorondersteld hoezeer "Zijn" gezanten (lees: de vanuit het ambt van stamapostel aangewezen "dienaren", en wel in volgorde van belangrijkheid) steevast het goede voorbeeld geven:
  • Dit godd'lijk vaderwezen, die liefde, dat geduld,
    zijn in en door Uw knechten aan ons, Uw volk vervuld!
    Dat geeft ons stof tot danken, zal ons een spoorslag zijn,
    om metterdaad te tonen dat wij Uw kind'ren zijn;
    dat wij, met Uw gezanten, de weg der liefde gaan.
    Zó bieden w'ons van harte opnieuw als helper aan.


    Uit: Tweede couplet van lied 646, koorboek NAK
Onder schijn van oprechtheid regeert er in deze kerk een geestelijke elite die het bij haar "dienaren" afdwingt alle ongeschreven NAK-codes en (gedrags)voorschriften te eerbiedigen welke deze schijn in stand houdt. Maar o wee als iemand dat machtsspel doorkruist of er blijk van geeft het te doorzien. Dan zijn gaandeweg alle middelen geoorloofd om je te laten capituleren. Dit is ook precies wat er nu naar voren komt in de artikelenserie van Michael Koch bij Glaubenskultur-Magazine over de gebeurtenissen in de jaren '50 van de vorige eeuw. Naast duizenden andere gelovigen moesten toen vele kerkelijke ambtsdragers het ontgelden.

Hoewel het meteen al door de ingevoerde rangen en standen onder kerkelijke ambtsdragers (en hun families) in de Nieuw-Apostolische Kerk duidelijk zou mogen zijn dat het evangelie van Jezus Christus geweld wordt aangedaan, raken gelovigen vaak pas na eerst hoogst onaangename ervaringen te hebben opgedaan ervan doordrongen dat het in de organisatie feitelijk systeemfouten zijn, waardoor zelfs de waarheid wordt verzwegen en wantoestanden niet worden aangepakt. "Hoge dienaren" wensen niet op de vingers te worden gekeken. Men houdt elkaar de hand boven het hoofd. Juist hierop werd via dit Forum alsmaar gewezen.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

@all

Waar ik bovendien nooit enig geloof aan heb kunnen hechten is de vanzelfsprekendheid waarmee men het in de Nieuw-Apostolische Kerk laat voorkomen dat juist ook God liefst alles exact zo wil laten verlopen als het in deze kerk door de meest "hoge dienaren" op enig moment wordt besloten. Blijkbaar werd de ware weldaad van dat noodzakelijk geachte besef destijds onvoldoende erkend, zodat stamapostel Wilhelm Leber in februari 2006 in diens "Woord van de maand" voor het gemak maar meteen opriep tot een "onbegrensd vertrouwen" (...) in de uiteraard verplicht nieuw-apostolische "Boden van Jezus". Dan ben je dus op slag finaal uitgepraat want we worden nu volautomatisch naar "het einddoel" gedirigeerd, dacht ik. Discussie gesloten! Hoe kan deze man, al is-ie honderd keer stamapostel, nu toch zoiets zeggen, zo vroeg ik mij verbijsterd af: nu zijn de nieuw-apostolische kerkvorsten door hem al bij leven zowel zalig als heilig verklaard. Het is nu zelfs in bestuurlijk opzicht kennelijk definitief aan de slager zelf om zijn eigen vlees te keuren. Een dictatuur!

Toen ik er vragen over stelde, verdedigde de opziener Peter Klene die verwerpelijke oproep met verve (want het door stamapostel Leber geproclameerde standpunt moest per se wereldwijd worden geïmplementeerd). In een andere thread heb ik hierover óók al iets gezegd, maar later zou het blijken dat stamapostel Leber er inderdaad van uitging dat een ieder het maar moet doen met de manier waarop hij de zaken -uit naam van God- aanstuurde. Zo werden gelovigen die nog tot op zekere hoogte twijfelen door hem en óók door diens opvolger, Jean-Luc Schneider, nota bene ziek genoemd. Heus, dan ben je volgens mij écht niet goed wijs. Zo "kweek" je "dienaren" die de werkelijkheid uit het oog verliezen en die domweg met het verstand op nul gelovigen een schuldcomplex aanpraten. Vreselijk, als zakkenvullers (!) ons allen op die manier de mond laten snoeren. In feite werd hier dus vanaf "de trone Gods" brutaal verdeeldheid gezaaid. De zelfgenoegzaamheid ten top! Wat toch een verbeelding, wat een hoogmoed en wat ook een minachting jegens christenen!

Verder werd het ons gedurig voorgehouden dat het beslist zegenrijk uitwerkt indien men vooraf een "directe zegenaar" raadpleegt bij het nemen van beslissingen, die ook maar enigszins verband houden met "de navolging" en/of "het einddoel". Wie zich "deemoedig" wendt tot degene die ingevolge de hiërarchie van het nieuw-apostolische kastestelsel net één trapje hoger -en daarmee dichterbij God- staat, zou met die geloofshouding telkens weer vanuit de meest gezegende verhoudingen een nieuwe weg inslaan. Een afgebeden weg, aan Zijn hand van leiding. Een bijwerking van deze voorstelling van zaken is helaas, dat "hoge(re) dienaren" extra waardering krijgen voor zielen die deze "geordende weg" bewandelen. Dit leidt er bijvoorbeeld toe dat "lage(re) dienaren" met "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" alleen nog maar een beperkt "ambtsvermogen", indien hun "aanbieding" ten opzichte van hun "directe zegenaar" te wensen overlaat, de verdenking op zich laden te kort te schieten: "lichtvaardig" omgaan met Zijn zegen is toch zondig?

Wie er in alle rust op inzoomt, ontdekt in de Nieuw-Apostolische Kerk een breed scala van subtiel intimiderende verschijnselen dat de gelovigen als het ware in toom moet houden binnen de van hogerhand in deze kerk afgebakende geloofsleer. Met de impliciete dreiging dat gelovigen zich aan de zegen van de Allerhoogste onttrekken, met alle gevolgen van dien, als men "de vermaningen" niet ter harte neemt, wordt ze angst ingeboezemd. Zo is het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" ook riskant als gelovigen hun gaven en krachten én de tijd die Hij ze schenkt, niet dankbaar, belangeloos en ruimhartig ten dienste stellen van het "werk Gods" (lees: ten dienste van de activiteiten bij de Nieuw-Apostolische Kerk). Wie "gebaande wegen" wil gaan, laat de liefde van God niet onbeantwoord en zal in "de nauwste verbinding" willen staan met Zijn gezanten. Dan betracht je desgevraagd de zwijgzaamheid als vermeende kwaadsprekers beweren dat sommige "zegenaars" zich kwalijk bezondigen aan miljoenenverliezen en/of aan psychische onderdrukking.

Het mag duidelijk zijn dat kinderen Gods op deze manier een last wordt opgelegd die Hij in geen geval te dragen geeft. Wel schenkt Hij daarentegen het vermogen om inzicht te krijgen in zulke scheve verhoudingen.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

@all

Toen ik een kind was, sprak men "in de gemeenschap" van een dienende-broeder-vergadering. Daar had ik een heel goed gevoel bij. Later moest het "ambtsbroederdienst" zijn. Dat klonk zeker voornamer. Die verandering in het spraakgebruik viel bij ons -in Friesland- samen met de opkomst van de "weledelgestrengheid" vanuit Groningen en omstreken. De apostolischen daar golden als rechter in de leer en de "dresscode" in het jeugdkoor was daar al zwart-wit. Het was de wens van "de Apostel", zo werd het ons voorgehouden, dat ook wij in dat opzicht stilaan onze "aanbieding" verbeterden. Nooit zal ik vergeten dat ook de jeugd uit Bremen was uitgenodigd toen er in Groningen een landelijke jeugddag werd gehouden. Zij kenden de wens van onze gezamenlijke districtsapostel (Schumacher) natuurlijk nog veel beter dan wij, maar geen van allen droeg onze zogenaamde feestkleding. Ik voelde mij ronduit belazerd door de weledelgestrenge ambtsbroeders in Groningen en omstreken die ik er dan ook meteen van verdacht roomser te willen zijn dan de paus.

Die bewuste jeugddienst begon trouwens al meteen met een reprimande van de districtsapostel want voor aanvang van de dienst -in de Martinihal- was het hem vanaf een balkon opgevallen dat velen de offerkisten passeerden zonder er wat in te doen. Ikzelf begreep werkelijk niet wat het nut ervan was om -naast het geld dat je al in je eigen gemeenschap had geofferd, en bovenop de onkosten voor die bewuste jeugddag- nog méér te moeten schenken. Toch was ik blijkbaar niet dankbaar genoeg. Tijdens de lunch daarop stak een Duits meisje bij ons aan tafel niet onder stoelen of banken dat zij haar districtsapostel níet sympathiek vond.

Zo verloor men zich gaandeweg in "uiterlijkheden". De schijn van heiligheid legde bij de dienstdoende ambtsbroeders al op voorhand meer gewicht in de schaal dan met welk verlangen wij feitelijk waren gekomen.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

@all

Later vernam ik dat de districtsvoorganger voor Groningen en omstreken diens taken en bevoegdheden schraperig ruim opvatte. Zo ontraadde hij de gelovigen -kennelijk in diens particuliere hoedanigheid van cultuurbarbaar- om concerten bij te wonen: je kon de muziek immers net zo goed thuis beluisteren door een grammofoonplaat af te spelen. Dan stond je niet of althans in mindere mate bloot aan de verlokkingen van "de wereld". Ook verordonneerde hij, dat, zodra er in de gemeenschap een broeder was die het orgel kon bespelen, zusters als organist moesten wijken, óók als iemand een begenadigd muzikaal talent bezat. Dat de verzamelde gelovigen zo'n verdwaalde moraalridder geen toontje lager hadden laten zingen, begreep ik niet. Net zo min trouwens als ik nú begrijp dat iedereen toekijkt terwijl het kerkbestuur miljoenen verkwist.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

[Bijgewerkt: 22.45 uur]


@all

Er zou nog méér, heel veel méér zijn in mijn kerk, wat ik niet begreep. Naarmate ik mij verbaasde, waren vragen in de regel onwelkom. Dit riep verontwaardiging bij mij op. In het nieuw-apostolische "werk Gods" blijkt het namelijk de bedoeling te zijn dat iedereen altijd maar "gewoon" alles over zich heen laat komen. Ook dat wilde mij niet aan. Hoe dan ook, ik nam er geen genoegen mee dat bij wijze van spreken een aantal klonen van de geëvolueerde versie van die districtsvoorganger in Groningen en omstreken in mijn "Umwelt" de macht zou overnemen. Ik kan enkele dierbaren nog wel op tijd waarschuwen voordat ook hun dierbaren murw zijn gemaakt, dacht ik. Nee dus.

EXIT derhalve.
Op 11 mei 2007 legde ik het uit bij NAK-Observer. Zie hiervoor mijn bericht van "Di 11 Jan 2011, 10:20" in de thread "Levend geloof". Zie verder de thread "Profiel NAK-top: geraffineerd, onhebbelijk en meedogenloos".

Groet,
BakEenEi :shock:
Less Is More
ACE
Berichten: 474
Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door ACE »

@bee

Het was Pos die met strenge hand regeerde. Hij had niet in de gaten dat sub hoofden, zoals v Silfhout, Klenes, Mik, Krul, om maar wat te noemen, likten naar boven en trapten naar beneden. Gerrit Sepers trachtte deze cultuur te slechten, maar werd op sluwe wijze aan de kant gezet.

Het is alleen nog maar erger geworden,


Groet,
ACE
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

ACE schreef:(...)
Het is alleen nog maar erger geworden,

(...)
@ACE

Ik zou niet graag in de schoenen staan van degenen die veeleer "het systeem" hebben verdedigd in plaats van daadwerkelijk de Zijnen te hebben gediend.

Het op 4 december 2007 gepresenteerde zgn. Zelfbeeld begint als volgt...
  • De door Jezus Christus gelegde weg naar heil in onze tijd
    1. Jezus Christus leidt de Nieuw-Apostolische Kerk door levende Apostelen. Hun leer is gebaseerd op de Heilige Schrift.
Wacht even, zou ik willen zeggen. Val niet zo snel met de deur in huis want dit klopt eenvoudig niet! (...) Wat er in de Nieuw-Apostolische Kerk is gebeurd, is, dat men in woord en geschrift van de Schepper van hemel en aarde een afgodenbeeld heeft geboetseerd. Districtsapostel Armin Brinkmann sprak onlangs van een meerwaarde, terwijl hij nota bene de in de herziene (!) geloofsartikelen vervatte blauwdruk bedoelde voor de nieuw-apostolische catechismus. Bang, doodsbenauwd om precies te zijn, om zichzelf als machthebbers in Zijn werk (!) niet te kunnen rechtvaardigen, heeft men zich in alle denkbare bochten gewrongen om in eerste instantie in Duitsland de mensheid maar met een zo indrukwekkend mogelijke ideologie te kunnen overtuigen. Wat ongelofelijk kortzichtig: men had eerst écht Jezus in het vaartuig moeten opnemen!! Zie lied 400, NAK-gezangboek.

Wie op deze manier zich al vergist bij de eerste afslag, dwaalt uiteindelijk steeds verder af...
Redactie schreef:(...)
In een bekend NAK-koorlied komt de versregel voor "Ach wat baten vorm en namen, had ik Uwe zalving niet". Dát is hier van belang! Eerder verwees ik al eens naar een prachtig lied in het NAK-gezangboek, waarin gezongen wordt: "Zijn w'oprecht in onze wegen, dan ons pad verlicht steeds is... " Ingewikkelder hoeft het allemaal niet te zijn.

(...)


Uit: Mijn bericht op "Di 19 Jul 2011, 00:42" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"
Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

@all

Onder de gebruikersnaam BakEenEi schreef ik eerder vandaag het 999e bericht. Los van ook flink wat toetsenbordaanslagen voor redactionele berichten op dit Forum, is er van mijn kant dus stevig geprotesteerd!

Het volgende lied kwam bij mij op:
  • 1
    Als kind'ren Gods verbonden,
    slechts een van hart en zin,
    staan wij door Christus' liefde
    in ware broedermin.
    Kom, laat de liefde spreken;
    God is het die ons zendt!
    De liefde zij het teken,
    waaraan men ons herkent!


    2
    Hoe wordt toch onze aarde
    door haat en nijd verscheurd
    en waarom blijft de waarde
    der liefde onbespeurd.
    Ach, wil toch haastig breken
    met al, wat God miskent!
    De liefde zij het teken,
    waaraan men ons herkent!


    3
    De Satan wil weer scheiden
    wat God heeft saâm gebracht;
    en tweedracht steeds bereiden,
    waar eenheid wordt betracht.
    Eens zal de macht verbleken,
    die al het goede schendt.
    De liefde zij het teken,
    waaraan men ons herkent!


    4
    Dit zal het wachtwoord blijven
    voor onze levenstijd.
    Het zal ons steeds weer drijven
    tot meer standvastigheid.
    Als zon en maan verbleken,
    als scheurt het firmament:
    De liefde zij het teken,
    waaraan men ons herkent!


    Bron: Lied 353, NAK-gezangboek
Als ik ál mijn forumbijdragen kort moet samenvatten, denk ik dat ik via het refrein van bovenstaande lied uitkom bij wat aan de veelzeggende inhoud daarvan feitelijk voorafgaat. Dit staat in een ander lied, namelijk:
  • Maak mij reiner, immer kleiner,
    leer mij trouw zijn immer meer;
    maak bewust mij, wat mijn doel zij,
    neem mijn hart, mijn leven, Heer!

    Refrein

    Maak mij reiner, immer kleiner,
    dat ‘k geheel U toebehoor;
    maak mij stille, dat Uw wille
    als genade mij bekoor'!

    Refrein

    Maak mij rijker, U gelijker,
    zo in liefd’ als in gena;
    maak mij trouwer, U als bouwer
    dan te volgen, voor en na!

    Refrein

    Refrein:
    Maak mij reiner, immer kleiner,
    maak tevreden mij steeds meer.
    Gij slechts leven mij kunt geven,
    leid mij hemelwaarts, o Heer!


    Bron: Lied 33, gezangboek GvAC
Mijn protest geldt het bulldozergedrag, zoals ik het het best kan typeren, van vooral "hoge(re) dienaren" in de kerk die ik verliet, waardoor er door de jaren heen al vele tienduizenden gelovigen omver zijn gelopen.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

@all

In mijn kinderjaren klonk het volgende gebed...
  • Als Gij mijn beide handen neemt,
    mij leidt naar Uwe wil,
    mijn schreden richt, zo wankel vaak,
    dan wordt mijn ziele stil,
    dan wordt mijn ziele stil.

    Als Gij mij steunt in bange nood,
    mij troost in droeve tijd,
    mijn Toevlucht en mijn Schuilplaats zijt,
    dan deren leed noch strijd,
    dan deren leed noch strijd.

    Als Gij mijn pad gebakend hebt,
    waarom dan nog geklaagd?
    Ik ben Uw kind, Uw eigendom,
    dat Gij in alles schraagt,
    dat Gij in alles schraagt.

    Waar Gij mij helpt door Uw Gezant,
    mij sterkt zo dicht nabij;
    daar ga ik opgericht mijn weg,
    vertrouwend, moedig, blij,
    vertrouwend, moedig, blij.


    Bron: Lied 53, gezangboek H.A.G.E.A.
... mij als muziek in de oren. Het liednummer ken ik nog altijd uit mijn hoofd. In het vertaalde Duitse gezangboek dat onze zangbundel later zou vervangen, ontbrak naast vele andere vertrouwde liederen, ook dit lied - deze bede. De toenmalige stamapostel Streckeisen had weliswaar in overweging gegeven om een aantal oude liederen op te nemen in een supplement bij het nieuwe Nederlandse gezangboek, maar dat hoefde niet, vond destijds apostel Gijsbert Pos (die dit in mijn bijzijn naderhand een keer vertelde). Na de introductie van het nieuwe gezangboek werd het organisten en dirigenten echter min of meer verboden om ook de oude liederen af en toe nog eens ten gehore te brengen. Ik herinner mij om die reden meerdere aanvaringen met "hoge(re) dienaren". Tussen geen van deze zich onverwacht tegen vermeende baldadigheid of zo wapenende hoofdagenten van het nieuw-apostolische geloofsgehoorzaamheidssysteem en mij is het in de jaren daarna ooit nog helemaal goedgekomen. Bij nader inzien waren het dan ook geen dienaren; eerder op die manier handig carrière makende handlangers van angstvallige regeerders die niet goed vooruit konden zien. Dat had ikzelf toen trouwens nog niet door. Ik wist alleen dat mijn Vader in de hemel er beslist anders over dacht. Ook besefte ik niet hoezeer het in mijn kerk "not done" zou blijken te zijn om zulke aangelegenheden aan te kaarten. "Dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk behoren te worden ondersteund. Stel aan hen dus geen vragen terwijl de antwoorden al bekend zijn. Dat word je namelijk niet gauw vergeven, zo zou de ervaring het mij nog wel leren. Hierdoor werd het mij duidelijk dat er onderscheid valt te maken tussen Zijn werk en een kerk(genootschap). "Better let, as net... " In mijn kerk zouden ze met Zijn werk (!) nog lelijk aan de haal gaan. Vanmiddag dacht ik eraan terug, toen ik in een boek over architectuur de onderstaande uitspraak las:
  • "Wilt u weten wat mij tot voorbeeld heeft gediend?
    Een eerlijke boom; hij draagt de takken en die
    dragen weer de bladeren. En elk afzonderlijk onderdeel
    groeit harmonieus, indrukwekkend, vanaf het moment
    dat de kunstenaar God hem heeft geschapen."


    Antoni Gaudi
Nog steeds overigens -althans dat beluister ik in de berichtgeving- worden in Zijn naam, ook elders, weerloze kinderen onderdrukt:
Wat psychisch geweld met gezonde mensen doet, realiseerde ik mij opnieuw toen ik op de omslag van een pas verschenen boek déze tekst zag staan:
  • Over de oorlog werd in haar jeugd aan tafel nooit gesproken.
    "Dat kan ik niet uitleggen," zei haar moeder, geboren in Silezië
    aan de grens met Polen. Toen voor Europa de bevrijding kwam,
    begon voor de Duitsers daar de oorlog pas echt. Laura Starink
    reconstrueert het verhaal van een gewoon leraarsgezin aan de
    rand van het Derde Rijk. De kinderen gingen naar de Adolf Hitler
    Schule, de Hitlerjugend en de Arbeitsdienst, tot de Russen kwa-
    men. Miljoenen sloegen op de vlucht, Silezië werd Pools en de
    resterende Duitsers werden gedeporteerd.
    In Duitse wortels kijkt Starink met haar moeder, ooms en tantes
    terug op hun oorlogsjeugd.
    • Laura Starink (1954) studeerde Slavische
      taal- en letterkunde en werkte bijna dertig
      jaar als journalist voor NRC Handelsblad,
      onder meer als lid van de hoofdredactie
      en als correspondent in Moskou. Ze schreef
      twee boeken over Rusland: Een land van
      horen zeggen
      en De Russische kater.
    ISBN 978 90 450 2207 9
    NUR 320
    http://www.atlascontact.nl
Al was het in mijn kerk geregeld "am strengsten untersagt" om nietsvermoedend een kennelijk verboden onderwerp aan te snijden, zoals ook de districtsapostelen Karlheiz Schumacher en Armin Brinkmann het nog ondubbelzinnig wisten te verwoorden met hun intimiderende slogan "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden"; Godsgezanten (!) gaan zó niet te werk.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer"

Bericht door BakEenEi »

@all

In mijn bericht op "Di 20 Aug 2013, 18:30" in de thread “Versöhnung jetzt!” vroeg ik om aandacht voor het volgende:
  • Laten wij niet geringschatten met welk ontzag ouders hun kinderen bij Zijn altaar brachten voor de Heilige Waterdoop
  • En dan te bedenken hoe het verder ging bij de confirmatie...
Zou het voor rechtschapen ouders er niet toe doen wíe bij zo'n bijzondere aangelegenheid als kerkelijke ambtsdrager naar voren treedt? Mag dat gerust een huichelaar zijn die voorafgaande aan diens zegenende gebaren bijvoorbeeld het onderstaande koorlied laat zingen?
  • In stilheid en vertrouwen gaan kind'ren Gods te zaâm.
    Zij dragen aan hun hoofden een heil'ge wond're naam.
    Zij volgen langs dist'len en doornen het smalle eerst'lingspad
    en zijn door hun Zender verkoren voor d'eewige, hemelse stad.

    In stilheid en vertrouwen, zo vormt zich 's Heren bruid.
    Zij strooit met milde handen Gods zegen rijk'lijk uit.
    Want God heeft Zijn kind'ren geroepen als dragers van Zijn licht.
    Door hen wil Hij 't mensdom nog tonen Zijn liefdevol, vriend'lijk gezicht.

    In stilheid en vertrouwen zal steeds hun wandel zijn.
    Dan straalt in vreugd' en smarten des hemels zonneschijn.
    O vriend'lijke, zeeg'nende schare, God zelf u toebereidt,
    de zielen op aard' te vergaren. O, werk dan, 't is heden nog tijd!


    Bron: Lied 644, NAK-liederenbundel

(...) Deze thread heet "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer". Stel echter dat dit tevens opgaat voor Romeinen 8 vers 16, waarin staat: "De Geest zelf verzekert onze geest dat wij Gods kinderen zijn." Met andere woorden: er gelden in onze geloofsgemeenschap andere prioriteiten dan die, welke onze opgroeiende kinderen veiligheid "in Jezus' armen" verschaffen. Ligt daar voor de ouders dan nog een zekere verantwoordelijkheid, of is het ook in dit geval simpel een kwestie van het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" maar "in vertrouwen over te geven"? Anders gezegd: ligt er nu niet ergens een grens?!


Wie door de inhoudsopgave bladert van de eind vorig jaar verschenen "Katechismus der Neuapostolischen Kirche", zal, anders dan voorheen in "Vragen en Antwoorden", serieus moeite moeten doen om erachter te komen welke de taken en bevoegdheden zijn van de voorzitter van het internationale kerkbestuur, te weten de stamapostel. Toch draait in de Nieuw-Apostolische Kerk nagenoeg alles om "het hoogheilige ambt van stamapostel". Wie dit ambt bekleedt dient te worden gezien als de meest vooraanstaande Godsgezant op aarde, of dit nu in de nieuwste officiële publicaties met veel of met weinig woorden nader werd geformuleerd. Niemands uitspraken leggen "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" méér gewicht in de schaal dan die van de stamapostel. Hij geldt binnen deze religieuze organisatie als geestelijk leider en tegelijk als zakelijk leider. In de praktijk blijkt betrokkene deze dubbelfunctie ook daadwerkelijk te claimen. Dit bleek bijvoorbeeld "am Ende des Gottesdienstes am 7. Oktober 2012 in der Glückauf-Halle in Duisburg" als volgt:
BakEenEi schreef:(...)
De overwegingen hierbij van stamapostel Leber komen doodeenvoudig neer op drogredenen:
Zu den Amtsenthebungsforderungen sagte der Stammapostel::
  • „Bezirksapostel Brinkmann kennt den Bereich, auch die daran hängenden Missionsgebiete sehr genau und weiß über viele Details Bescheid. ... Es wäre nicht angemessen, seine gesamte Arbeit als Apostel und Bezirksapostel nur auf den Betrugsfall zu reduzieren und alles andere auszublenden. ... Wir wollen alles daransetzen, dass das Vertrauen wieder hergestellt werden kann.“

Bronnen: http://apostolische-geschichte.de/wiki/ ... sfall_2012 en http://www.nak-nrw.de/aktuelles/kurznot ... agebetrug/
(...)


Bron: Mijn bericht op "Vr 05 Jul 2013, 23:53" in de thread "NAK Nordrhein-Westfalen voor minstens € 10 mln OPGELICHT".
In diens hoedanigheid van bestuursvoorzitter bij de "Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen K.d.ö.R." had districtsapostel Brinkmann zich niet aan de statuten gehouden, waarna hij 10 miljoen euro verspeelde. Toen er vervolgens op werd aangedrongen dat betrokkene die bestuursfunctie neerlegt, bemoeit stamapostel Leber zich ermee en opeens wordt een ieder geacht te begrijpen dat daarmee het laatste woord is gezegd.

In de thans voorliggende catechismus wordt met slechts enkele tekstfragmenten (zie resp. de pagina's 48, 70 en 390) volstaan om de positie van stamapostel in het nieuw-apostolische "werk Gods" te beredeneren:
  • Schließlich ist die besondere Lehrvollmacht des Stammapostels als ökumenische Hürde zu benennen. Nach dem Katechismus ist das Apostelamt nicht auf die Urkirche begrenzt, sondern seine Aufgabe besteht bis zur Wiederkunft Christi. Nur durch die Sakramentenspendung durch vom Stammapostel Beauftragte wird „das neue Sein vor Gott möglich“ (S. 70)

    Neben der Offenbarung Gottes durch die Schöpfung, die Geschichte und die Heilige Schrift vermittelt der Heilige Geist „darüber hinaus“ dem Apostolat neue Einsichten über Gottes Wirken und seinen Heilsplan. Diese sind in der Bibel angedeutet, aber noch nicht vollständig enthüllt. „Es obliegt dem Stammapostel aufgrund seiner lehramtlichen Vollmacht, derartige Aufschlüsse aus der Heiligen Schrift zu verkündigen und zur verbindlichen Lehre der NAK zu erklären.“ (S. 48)
    Uit: Mijn bericht op "Wo 05 Dec 2012, 13:15" in de thread "OPEN BRIEF aan leden Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland"
    "Die ersten Jahrzehnte in der Geschichte der Neuapostolischen Kirche dienten unter anderem der Festigung der Gemeinden und der Einheit unter den aposteln. Ab 1897 bildete sich das Stammapostelamt als das führende Amt der Kirche heraus, das Friedrich Krebs bis zu seinem Tod im Jahr 1905 bekleidete."

    Bron: Katechismus der Neuapostolischen Kirche, pagina 390
    Uit: Bericht door Redactie op "Ma 17 Dec 2012, 12:15" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"
Nogmaals echter gelet op de eed die "hogere dienaren" bij de wijding tot het ambt van apostel moeten zweren tegenover de stamapostel, moet diens invloed niet worden onderschat:
Redactie schreef:(...)
Wat er in de Brief van Jakobus aan de uitdrukking "Laat uw ja ja zijn, en uw nee nee" voorafgaat, is evenwel: "Maar bovenal, broeders en zusters, zweer geen enkele eed, niet bij de hemel, niet bij de aarde, nergens bij." Zie in dit verband ook Matteüs 5 vers 33. Doch let wel: in de Nieuw-Apostolische Kerk gaat men hieraan achteloos voorbij:
Redactie schreef:(...)
... de eed die "hogere dienaren" bij de wijding tot het ambt van apostel moeten zweren tegenover de stamapostel (al lijkt het een plechtige belofte jegens God):
  • “Voor God, de Vader, Zijn Zoon Jezus Christus en de Heilige Geest beloof ik om God, de Schepper van alle dingen, van ganser harte, met mijn gehele ziel en ganse gemoed en met alle krachten lief te hebben en mijn naaste als mijzelf. Het is voor mij een heilige plicht om de leer van Jezus, in het bijzonder de verlossende kracht van Zijn offer en Zijn wederkomst, te verkondigen en met de gave van de Heilige Geest de in de naam van Jezus ontvangen opdracht waarachtig, zorgvuldig, gewetensvol en rechtvaardig te vervullen. Ik wil in deemoed dienen en mij waardig en eerbaar tegenover God en de mensen gedragen. Ik erken de Stamapostel als de hoogste geestelijke en verzeker hem van mijn volle ondersteuning. Ik belijd de eenheid met de Stamapostel en de met hem verbonden Districtsapostelen en Apostelen van de Nieuw-Apostolische Kerk, wier hoogste plicht geloofsgehoorzaamheid, wier hoogste eer de trouw tot het werk van God en wier hoogste doel de voleinding in Christus is. Als besturend ambt van de Nieuw-Apostolische Kerk wil ik voor deze belijdenis altijd ondubbelzinnig instaan en overeenkomstig het evangelie als Apostel van de Nieuw-Apostolische Kerk leven.”

    Bron: http://www.nak.org/nl/over-ons/structur ... n-apostel/
(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Di 15 Mrt 2011, 11:52" in de thread Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis".
Zie ook het redactionele bericht op "Di 18 Dec 2012, 11:13" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!".
De in de nieuw-apostolische catechismus uitgewerkte en op straffe van sancties (waarbij "der Bezirksapostel entscheiden wird, wie verfahren wird… ") vreselijk verplichtende ideologische uitgangspunten van degenen in wie wij "nach dem neuapostolischen Glaubensverständis" een "onbegrensd vertrouwen" moeten hebben, worden hier dus geruisloos op één lijn gesteld met het evangelie van Jezus Christus. Dat gebeurt allemaal in "a split second".

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Za 05 Jan 2013, 15:36" in de thread "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis"
Met in het achterhoofd de excessen, waarbij door toedoen van stamapostel Johann Gottfried Bischoff zonder pardon duizenden zielen werden geëxcommuniceerd, voegde ik hieraan eerder nog het volgende toe:
BakEenEi schreef:(...)
Tot hier en niet verder, zou ik willen zeggen!

"De God die de wereld heeft gemaakt en alles wat er leeft" van wie Paulus (volgens Handelingen 17 vers 24) getuigde in Athene, heeft het helemaal niet nodig dat het evangelie van Jezus Christus opnieuw wordt uitgevonden, maar dan inmiddels met iemand in de hoofdrol die zich uitgeeft voor "stamapostel"! Iemand die zich laat omringen door medewerkers die bij hem onder contract staan. Medewerkers die zich laten bijstaan door ondersteunend personeel voor wie eveneens geldt: wiens brood men eet, diens woord men spreekt. Men richtte een geoliede organisatie in, waarin gelovigen het werk Gods belichaamd moeten zien!

Een ieder werd met de Bijbelse beginselen bekend verondersteld, zodat het maar meteen moest handelen over de nieuwste inzichten waaraan thans stamapostel Wilhelm Leber diens goedkeuring heeft gehecht. Hij zou de gevolmachtigde zaakgelastigde zijn die namens God de vrije hand erin kreeg om van het evangelie van Jezus Christus een eigentijdse variant uit te werken, waarvan wij het resultaat terugvinden in de nieuw-apostolische catechismus; de "Bijbel voor de eindtijd". Toegang tot het hemelrijk zal overigens slechts worden verleend aan gelovigen die tevens alle ongeschreven NAK-codes en (gedrags)voorschriften eerbiedigen, waaronder mede te verstaan dat men naasten laat barsten als dezen alléén voor God willen knielen. Naasten die de goddelijke autoriteit van de stamapostel in twijfel trekken, hebben zeker een besmettelijke ziekte!

Bij zulke rare opvattingen en mensonwaardige omgangsvormen hoort helemaal geen keurmerk dat de waarborg zou zijn voor een correcte naleving van christelijke waarden en normen in een religieuze organisatie.
  • [5] Vervolgens nam de duivel hem mee naar de heilige stad en zette hem op het hoogste punt van de tempel. [6] Hij zei tegen hem: ‘Als u de Zoon van God bent, spring dan naar beneden. Want er staat geschreven: “Zijn engelen zal hij opdracht geven om u op hun handen te dragen, zodat u uw voet niet zult stoten aan een steen.”’ [7] Jezus antwoordde: ‘Er staat ook geschreven: “Stel de Heer, uw God, niet op de proef.”’ [8] De duivel nam hem opnieuw mee, nu naar een zeer hoge berg. Hij toonde hem alle koninkrijken van de wereld in al hun pracht [9] en zei: ‘Dit alles zal ik u geven als u voor mij neervalt en mij aanbidt.’ [10] Daarop zei Jezus tegen hem: ‘Ga weg, Satan! Want er staat geschreven: “Aanbid de Heer, uw God, vereer alleen hem.”’ [11] Daarna liet de duivel hem met rust, en meteen kwamen er engelen om voor hem te zorgen.

    Bron: Matteüs 4 (NBV)
(...)


Uit: Mijn bericht op "Za 02 Feb 2013, 21:59" in de thread "Heersers in de kerk (4): Buigen of barsten"
Nog steeds worden betrokkenen vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk bejegend als "kinderen van een mindere god". Soms is het een enkeling heel even vergund om de dubbele agenda van een stamapostel in te zien:
Redactie schreef:(...)
Het thans ingenomen standpunt bij de nieuw-apostolische kerkleiding houdt evenwel in dat er voor de Boodschap bij nader inzien tóch geen Bijbelse grondslag heeft bestaan. (...) Wat opvallend genoeg achterwege bleef, was nu een verklaring van het internationale kerkbestuur over wat daarmee nog de status kan zijn van de op 4 december 2007 van haar kant gepresenteerde officiële geschiedschrijving over de jaren 1938 tot 1955. Kuhlen bijvoorbeeld zou "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" nota bene een "Verführer" zijn geweest. Het leed dat anderen trof na te zijn toegetreden tot de VAG, zou híj ze hebben berokkend!

Vandaar dat vanavond de vraag opkwam: was dit het nu, wat er van de kerkleiding te verwachten valt, óf voelen de heren-machtspolitici intussen op de klompen aan dat slachtoffers gerehabiliteerd moeten worden?

Eén van de deelnemers merkte toen op dat stamapostel i.r. Leber eergisteren desgevraagd zou hebben geantwoord dat, wat de Boodschap betreft, er een aanvullende rapportage verschijnt met interviews van "Zeitzeugen" en dat, wanneer deze rond de jaarwisseling voorligt, de kerkleiding zich nader zal uitspreken, waarbij met name ook de vernietigende kritiek op de vroegere districtsapostel Kuhlen wordt ingetrokken.

Voor de eerstvolgende bijeenkomst werd dinsdag 10 september aanstaande genoteerd. Aanvang 19.00 uur.

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Wo 10 Jul 2013, 02:25" in de thread “Versöhnung jetzt!”
Of het nu gaat om de liefde van God en Zijn gerechtigheid, of om veiligheid en geborgenheid voor de Zijnen op een plek die voor Hem heilig is (vgl. Exodus 3: 5); "uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer".

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Plaats reactie