Job: "Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan."

[Redactie]

[Bijgewerkt: 20.00 uur]


@all

De tekst in het onderwerp van deze thread is afkomstig uit Job 30 vers 26 (NBV). In een eerder bericht op dit Forum kwamen dezelfde woorden voorbij, licht en duisternis, doch toen in een heel andere samenhang:

• Dit is wat wij hem hebben horen verkondigen en wat we u verkondigen: God is licht, er is in hem geen spoor van duisternis.
  
  Uit: 1 Johannes 1: 5 (NBV)

Voorafgaande aan hoofdstuk 30 waaraan de tekst uit het onderwerp is ontleend, valt er iets opmerkelijks te lezen, namelijk:

• Hij onthult het diepste van de duisternis en brengt het zwartste donker naar het licht.
  
  Uit: Job 12: 22 (NBV)

Hierna, in Job 30, begint vers 26 als volgt:

• Ik hoopte op het goede, maar het kwade kwam, het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan.
  
  Uit: Job 30: 26 (NBV)

Omdat "wij" in de Nieuw-Apostolische Kerk veeleer met elkaar gemeen hadden ervan overtuigd te zijn een levend geloof te mogen bezitten dan enkel een zekere interesse te delen in de "geschiedenis van het rijk Gods", wil ik nu op het bovenstaande nader ingaan. Er kwam namelijk vanochtend een koorlied bij mij op, "Voor Uw Genadetroon" (naar F.J. Crosby):

• Voor Uw genadetroon
  buig ik mij neer.
  Lof zij U, Godes Zoon,
  U zij de eer!
  Schenk Uw vergeving mij,
  maak mij weer rein en vrij!
  Alles het Uwe zij!
  Jezus, mijn Heer!
  
  Merk op mijn tranen, Heer
  en zie mijn smart.
  O Heer, hoe goed zijt Gij,
  heelt Gij mijn hart!
  Ontsluit toch op Uw woord,
  mij Uw genadepoort!
  Hoe dank ik U daarvoor,
  Jezus, mijn Heer!

Wanneer dit lied tijdens een dienst werd gezongen, en dat herinner ik mij van kindsbeen af, was dat bij de viering van het Heilig Avondmaal. Dan werd het ingetogen gezongen, want de tekst is immers een gebed. Al waren het enkelen die er klank aan gaven; steeds werd dit bijzondere gebed door "ons" samen gebeden, vanuit de hele gemeente. Stil en oprecht verbonden de anderen zich aan elk woord dat er werd gezongen of dat er door muziek in ieders hart werd opgeroepen. Samen verootmoedigden "wij" ons voor Zijn heilig aangezicht. Zíjn genade wilden "wij" op de juiste waarde schatten! "Wij" kwamen tot inkeer. Op dezelfde voet wilden "wij" niet doorgaan. Aan Zíjn genade en zegen was toch álles gelegen?

Laten wij het niet onderschatten hoe er in bange nood wordt geworsteld; wat een enkeling voor de kiezen kan krijgen. Wáár vind je dan vrede? "Zijt gij in 't levenslot, één met uw Heer en God", zongen wij in een ander lied; "Smaakt gij dat zielsgenot? Dan is het goed." Maar hoe werkt dat in de praktijk? Waar kun je terecht, bij wie moet je zijn? "In het 'werk Gods' want daar zijn levende apostelen!" O ja, en wat willen die dan van mij?

Voordat iemand nu spoorslags op zoek gaat naar een een brochure, waar vast en zeker alles precies in staat, eerst een klemmend verzoek: zet de automatische piloot in uw intelligente denkhoofd onmiddellijk UIT en houd dat voorlopig ook maar zo. Wie namelijk van bovenaf als het ware een bandje laat afspelen met religieus gebazel onder de steevaste vermelding van betalingsmogelijkheden voor de gewenste financiële bijdragen aan de levende apostelen in kwestie, terwijl een naaste zich diep in een put bevindt, kan zich als mensenredder het best vooraf vakkundig laten afhelpen van een zorgwekkende neiging tot ernstige zelfoverschatting.

• Ik zal er niet omheen draaien: er heerst in de Nieuw-Apostolische Kerk een geestdodende epidemie en het virus heet "zelfgenoegzaamheid". De diagnose laat zich snel stellen want wie eraan lijdt, wil imponeren; zowel tegenover de Zijnen als tegenover God zelf. Andere symptomen zijn: men schuwt het volle licht; terwijl de levende apostelen hun vrijkaarten al bezitten, wordt anderen voor het hemelrijk de hoogste prijs berekend - gelieve in contanten te voldoen. Wie uit een diepe put gered wil worden, moet eerst beloven de levende apostelen voortaan op handen te zullen dragen; alles te zullen doen wat dezen goeddunkt. Anders stik je maar.
  
  De nieuw-apostolische wisselkoers is de laatste jaren sterk opgelopen. Eén levende apostel stapt nog niet op wanneer 15.000 anderen door diens toedoen in de vernieling zouden geraken. En één levende stamapostel zelfs nog niet bij 10 miljoen slachtoffers. Samen zijn we sterk, zo zal men het zich wel inbeelden, "en bovendien beschikken wíj over de verborgen archieven en over het vele geld. Dat pakken ze ons nooit meer af, de sukkels. Zolang de leidinggevenden in onze organisatie, van semi-hoog tot uiterst laag; de trompetteraars uit ons symfonieorkest, de talenten die anderen bij de aanblik van onze websites van pure afgunst het lachen doen vergaan; zolang onze woordvoerders er de hand niet voor omdraaien om recht te praten wat krom is, vrezen wij niets. Wij geloven trouwens ook niets. Na ons de zondvloed. Wie dan leeft, wie dan zorgt. Haha."
  
  In zo'n gevangenis, met Siberische gevoelstemperaturen, moet je helemaal niet meer willen zijn. Als gelovige ben je er een nul, komma nul. Jíj, je komt immers pas kijken, terwijl het hoogheilige ambt van de verafgode feestvierende kerkvorsten "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" volgend jaar al kan bogen op haar 150-jarig bestaan. "Dat onze kerk het heeft gered, ondanks ruim 120 'Abspaltungen bzw. Trennungen', bewijst dat wíj altíjd álle anderen te slim af waren! Hoe het ze in het leven verder is vergaan, zal ons een rotzorg zijn. Het gaat er om, dat wij, de levende apostelen, voor vol worden aangezien."

Dit is de spiegel die de internationale nieuw-apostolische kerkleiding op het ogenblik moet worden voorgehouden.

Het is een ontwikkeling geweest vanachter de coulissen, een sluipend proces waarin een ieder heimelijk werd meegetrokken, van ongeveer de laatste vijftien jaar, waardoor men nu toch wel aan de rand van de afgrond staat. Wie het tussendoor al gegeven was om met een wat weidsere blik om zich heen te kijken, waarschuwde vergeefs. De levende apostelen zijn -naar eigen zeggen- immers de schippers namens God. Wie in hun schreden volgt, arriveert met de ogen dicht in het hemelrijk. Eenmaal ingeschreven in het ledenregister van de Nieuw-Apostolische Kerk, was het slechts een formaliteit om deel te hebben aan de Eerste Opstanding. Voor jou was bij de bruiloft van het Lam de tafel al gedekt. Alleen, je moest natuurlijk wel trouw blijven - aan de levende apostelen. Hun wens is jouw gebod. Niemand dacht er verder over na van wie ze de wijsheid feitelijk in pacht hadden gekregen. Je geloofde ze op hun woord. Wat er in de Bijbel staat en hoe het wordt bedoeld; dat was aan hen voorbehouden, zeiden ze zelf. Als jij nu maar "een onbegrensd vertrouwen" in ze aan de dag legde! Voor de rest sloegen ze je zowat dood met al hun publicaties. Dankbaar moest je zijn. Ongenoegen en ontevredenheid waren uit den boze. Als dompteurs dresseerden ze de schapen op hun circusweiden.

(...)

Wat heeft deze vernietigende kritiek nu toch van doen met het werk Gods? Heel simpel: niets. Niettemin, wie zich níet in de luren wil laten leggen door een stel blaaskaken, doet er verstandig aan ervan kennis te nemen.

(...)

Ook in mijn "OPEN BRIEF aan leden Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland" wees ik er met nadruk op; op "een aan minachting grenzende onverschilligheid jegens naasten" (!). De genadetroon werd hiermee ontheiligd:

(...)
Eén van de redenen waarom het werkelijk lastig is om op de voorliggende problematiek voldoende vat te krijgen is, dat wij hier van doen hebben met complexe meervoudige problematiek. Het is in toenemende mate een diversiteit van alarmerende omstandigheden geweest, welke bij de desbetreffende portefeuillehouders in de afzonderlijke bestuursorganen ieders alertheid en volle aandacht had verdiend. Wat de zogenaamde verantwoordelijken kwalijk verzwijgen, is helaas, dat de bestuurlijke organisatie aan alle kanten rammelt. Zo bestaat er grote onduidelijkheid over taken en bevoegdheden. Het ergste is misschien nog wel dat er bij de benoeming van bestuurders beperkt wordt gekeken naar competenties. Waarom drie "geestelijken" in een 3-koppig bestuur dat opeens goede sier wil gaan maken met zoiets als commerciële projectontwikkeling?

Los van de miljoenen euro's die er met de kennelijke gedoogsteun van zo'n 15.000 actief slapende ingeschreven leden bij deze Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) over de balk werden gesmeten, en waarbij ook van overheidswege (!) het laatste woord bepaald nog niet gesproken zal zijn, betreft het bij dit kerkgenootschap nog andere zaken die ertoe doen. Een bestuur dat bedrijfje speelt, kerkje en dictatuurtje tegelijk, en dat een spoor van vernielingen aanricht met één vast patroon, herkenbaar aan een aan minachting grenzende onverschilligheid jegens naasten op wie nota bene vanuit geestelijke bedieningen de zucht tot roem en de honger naar macht worden botgevierd, verdient een serie rake klappen waarmee voor de vele slachtoffers, die eenzaam aan hun lot werden overgelaten, het berokkende leed eindelijk een naam zal mogen krijgen.

Zie verder:

• Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers van "ma 15 nov 2010, 22:11"
• Open brief aan mr. P.A. de Lange inzake "het werk des Heren" van "wo 07 dec 2011, 14:04 "
• OPROEP AAN HET BESTUUR VAN DE NIEUW-APOSTOLISCHE KERK IN NEDERLAND van "wo 07 dec 2011, 17:37"

TjerkB


Uit: Bericht door Redactie op "ma 19 dec 2011, 18:01" in de thread "OPEN BRIEF aan leden Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland".

Het werk Gods kan wel berusten bij Degene die erover gaat, namelijk God zelf. Hij geeft "de exploitatie ervan" niet uit handen. Zou Híj het nodig hebben om het aan anderen te moeten overlaten wie Híj zal zenden? Geloof daar maar niks van! Natuurlijk, bij de Nieuw-Apostolische Kerk wordt alles voorzien van exclusiviteitskenmerken. Zo zou er bij Zijn woord (!), voor zover het gesproken wordt binnen de muren van deze kerk, rekening moeten worden gehouden met het auteursrecht! Nagenoeg alles wat broeders en zusters ooit aan Hem hadden gewijd, voorziet men van copyrightsymbolen en dergelijke. Het wordt ingepalmd en er wordt beslag op gelegd: laat niemand ernaar wijzen, alsof het "familiebezit" was. Het zijn vreemde huishouders over de verborgenheden van een afgod, die nu zó te werk gaan dat anderen aldus vrees wordt ingeboezemd.

Christenen hebben níets van doen met levende apostelen die zich in het leven brutaal en tegen betaling opwerpen als entertainers, als opdringerige filantropen, als life-coaches, als ieders plaatsvervangende geweten! Tot nu toe hebben dezulken menigeen die in hun ogen iets te mekkeren had, nog van zich af kunnen schudden, maar daarin komt verandering. De maskers zullen neervallen, het nagestreefde persoonlijke gewin wordt doorzien, de koude trots zal breken. Men zal de maat worden genomen. Voor hun uitgekiende listen en hun mensonterende bedrog wordt het ultieme bewijs geleverd. Geen beschermengel zal ze in hun naaktheid bijstaan. Met hun flegmatische temperament wordt er afgerekend. Voor de zichzelf als academisch en post-academisch geschoolden inschalende dilettanten gaat het kunstlicht uit. Een donkere duisternis doemt op.

(...)

• [1] Schrijf aan de engel van de gemeente in Sardes: “Dit zegt hij die de zeven geesten van God en de zeven sterren heeft: Ik weet wat u doet; overal wordt beweerd dat u het leven hebt, terwijl u dood bent.
  [2] Word wakker, versterk uw laatste krachten: u bent op sterven na dood. Want ik merk dat uw gedrag tekortschiet in Gods ogen. [3] Herinner u dat u de boodschap hebt ontvangen en begrepen. Houd eraan vast en breek met het leven dat u nu leidt. Maar als u niet wakker wordt, kom ik onverwacht als een dief, op een tijdstip dat u niet kent. [4] Maar enkelen in Sardes hebben hun kleren schoon gehouden. Zij zullen bij me zijn, in het wit gekleed, want ze verdienen het.”
  
  Uit: Openbaring 3 (NBV)

Alsdan zullen de kluisters verbroken zijn.

• [1] Ik zag een nieuwe hemel en een nieuwe aarde. Want de eerste hemel en de eerste aarde zijn voorbij, en de zee is er niet meer. [2] Toen zag ik de heilige stad, het nieuwe Jeruzalem, uit de hemel neerdalen, bij God vandaan. Ze was als een bruid die zich mooi heeft gemaakt voor haar man en hem opwacht. [3] Ik hoorde een luide stem vanaf de troon, die uitriep: ‘Gods woonplaats is onder de mensen, hij zal bij hen wonen. Zij zullen zijn volken zijn en God zelf zal als hun God bij hen zijn. [4] Hij zal alle tranen uit hun ogen wissen. Er zal geen dood meer zijn, geen rouw, geen jammerklacht, geen pijn, want wat er eerst was is voorbij.’
  
  Uit: Openbaring 21 (NBV)

Het WebTeam/TjerkB

[Redactie]

@all

Een mooi lied kwam bij mij op, naar Psalm 106. Dankbaar denk ik terug aan een dierbare die voor mij van de betekenis ervan een levende getuige was...

• Geef dat mijn oog het goed' aanschouw',
  't Welk Gij, uit onbezweken trouw,
  Uw uitverkoor'nen toe wilt voegen;
  Opdat ik U mijn rotssteen noem',
  En delend in Uws volks genoegen,
  Mij met Uw erfdeel blij beroem'.
  
  Bron: http://www.psalmboek.nl/kernwoorden.php ... 4&vsID=767

(...) Het onderstaande couplet van een lied in het gezangboek van de Nieuw-Apostolische Kerk sluit hier volgens mij nog het best op aan:

• Zaligheid, eeuwigheid,
  o, verlicht deez' tijd!
  Dat toch immer klein het kleine
  en het grote groot ons schijne,
  zaal'ge eeuwigheid.
  Zaal'ge eeuwigheid!
  
  Bron: http://www.nak-gesangbuch.de/index.php?html=ne000hym524

Het zal er in het geloof niet op neerkomen dat wij met het hoofd in de wolken er wel komen. Soms immers valt er vastberaden onderscheid te maken.

Het WebTeam/TjerkB

[WebTeam]

@all

Een in de Nieuw-Apostolische Kerk bekend lied kwam bij mij op:

• 1
  Ziele, drukken u de zonden,
  is berouwvol 't hart?
  Had ge graag gena gevonden?
  Blik dan hemelwaarts in uw smart!
  Zie omhoog, zie omhoog,
  dan gena gij smaken moog'.
  Wond'ren doet Christus' bloed.
  Bid maar, dan komt alles goed.
  
  2
  Jezus laat verslagen harten
  nooit verachtend staan.
  Zou uw ziel dan onder smarten,
  zuchtend onder last, verder gaan?
  Zie omhoog, zie omhoog,
  dan gena gij smaken moog'.
  Wond'ren doet Christus' bloed.
  Bid maar, dan komt alles goed.
  
  3
  Vat dan moed, o, wacht niet langer;
  Zijn gena noodt u!
  Zoekt gij troost, wordt 't u steeds banger,
  "Ga, o ga dan in!", roept Hij nu.
  Zie omhoog, zie omhoog,
  dan gena gij smaken moog'.
  Wond'ren doet Christus' bloed.
  Bid maar, dan komt alles goed.
  
  4
  Zoek Hem, als gij hebt gezondigd;
  Jezus' bloed maakt rein.
  Ieder die Hij 't heil verkondigt,
  mag hier zalig, blij nu reeds zijn.
  Zie omhoog, zie omhoog,
  dan gena gij smaken moog'.
  Wond'ren doet Christus' bloed.
  Bid maar, dan komt alles goed.
  
  Bron: Lied 151, NAK-gezangboek

Ik wil er graag het volgende over zeggen. In de komende uren zou zich wel eens een laatste gelegenheid kunnen voordoen die ons in staat stelt om ons op betrekkelijk onbevangen wijze met elkaar te verzoenen; alvorens de omstandigheden zich zodanig toespitsen, dat een ondubbelzinnig vonnis van de rechtbank Utrecht er de oorzaak van moet zijn dat sommigen de spontaniteit zal zijn vergaan om een naaste nog enigszins spontaan de hand te reiken. Wij kunnen ons beter tegenover de Heer en al de Zijnen (vgl. lied 452-B, NAK-gezangboek; naar 2 Timoteüs 2: 19) een keer te vaak verootmoedigen dan ons door zelfoverschatting te schande maken.

Over een handreiking gesproken; zoiets kun je ook ten overstaan van zo'n 40.000 vooral jeugdige toehoorders "gewoon" in scène zetten. Alleen, dan schiet je in Zíjn werk je doel wel heel lelijk voorbij. Zie onder:

(...)
Zoals ik eerder al aanhaalde, was de kwalijk gecensureerde interne geschiedschrijving van de Nieuw-Apostolische Kerk ook al in 2005 op het Internet (door allerlei onthullingen en het vertrek van apostel Sepers) onderwerp van discussie, zoals op het toenmalige forum van NAK-Observer. Dat botste destijds enorm met de opvattingen van degenen die (oprecht) geloofden dat er geen enkele aanleiding toe bestond om wat voor vuile was dan ook ooit buiten op te hangen. Als je ergens mee zat, kon je toch altijd terecht bij de "zegenaars"? Voor de "ervaringsdeskundigen" in de Nieuw-Apostolische Kerk onder de surfers op het Internet was dat misschien wel de theorie van de nieuw-apostolische geloofsleer doch zeker niet hun praktijk. Ikzelf koesterde toen nog de hoop dat bij "Godsgezanten" de "politieke wil" tot het naleven van de geboden Gods het zou winnen van de scepsis onder de... aan hun liefdevolle zorgen toevertrouwde zielen!

Ik wilde een handreiking doen. Stel nu eens dat stamapostel Leber zou voorgaan in een dienst voor ambtsdragers en dat hij dan, zo tegen het einde van de dienst, alvast iets zou zeggen over wat er in het verleden toch echt verkeerd heeft uitgepakt; ervan uitgaande dat wij samen in het "werk Gods" willen staan. Wat zou de stamapostel dan kunnen opmerken waardoor de weg tot verzoening vrij wordt gemaakt? Hierover dacht ik na. Bovendien: "stel niet uit tot morgen wat gij heden doen kunt." Enkele dagen later (het was 6 januari 2006) richtte ik mij tot het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en gaf ik voor stamapostel Leber de onderstaande bewoordingen in overweging (tegenwoordig zou men wellicht spreken van "stille diplomatie")...

• Geliefden, ik kan u niet zeggen hoezeer het ook mij persoonlijk verdriet doet wanneer mij situaties bekend worden waarbij broeders en zusters zijn beschadigd in de gemeenschap, hen onrecht is aangedaan of waarbij zelfs kinderen Gods met zo weinig begrip zijn tegemoetgetreden dat zij in ons midden geen leven meer hadden. Ik kan u echter van één ding verzekeren: zo heeft onze hemelse Vader het niet gewild. Niemand mag dat hebben gewild. En ik wil het u zeggen: zover het in mijn macht zal liggen eraan mee te helpen dat wij als koningskinderen hoffelijk met elkaar omgaan en dienovereenkomstig ook ál onze naasten bejegenen, wil ik dat doen. Het zal de liefde zijn, de liefde Gods, waaraan men ons allen mag herkennen (vgl. refrein lied 353-GB). Daarom, nu wij in deze samenstelling bijeen zijn, wil ik u graag dit ene vragen, namelijk: hebt elkaar alstublieft lief met de liefde waarmee onze hemelse Vader al de Zijnen oneindig liefheeft. Dagelijks mogen onze inspanningen er op zijn gericht om voor deze heilige liefde, die een vrucht is van rein geloven (vgl. lied 421-GB, derde couplet), wegbereiders te zijn. Het gaat er niet om rücksichstlos eigen doelen te bereiken, maar om tezamen het doel van ons gezamenlijke geloof te bereiken en het elkaar daarbij licht te maken. Voor die zielen, aan wie leed is berokkend geldt, dat God niet zal toestaan dat zij onder dat juk bezwijken en eenzaam achterblijven. Hij, als kenner der harten, zal Zijn engelen beschikken dezen bij te staan en ze te vertroosten. Jezus gaf de verzekering: “Mijn Vader, die ze mij gegeven heeft, is groter dan allen en niemand kan ze uit mijns Vaders hand rukken.” (Joh. 10: 29) Uiteindelijk zal gelden: “En de Geest en de bruid zeggen: Kom! En wie het hoort zegge: Kom! En wie dorst heeft, kome; en wie wil, neme het water des levens om niet.” (Openb. 22: 17). Laat de gezindheid van Jezus Christus ons altoos voor ogen mogen staan. Los daarvan past het ons spijt te betuigen wanneer er fouten zijn gemaakt, en die zo mogelijk te herstellen. En: compassie te hebben met allen die als slachtoffers zichtbaar of onzichtbaar letsel met zich meedragen.

Echter, men had er géén "Boodschap" aan. Tussen 6 januari 2006 en 4 december 2007 herinnerde ik de kerkleiding er nog verschillende keren aan dat er veel op het spel staat en dat slachtoffers recht hebben op een excuus. Vergeefs.

Na de Desinformatieavond van 4 december 2007 wilde ik voor mijzelf uitvinden volgens welk "masterplan" de internationale kerkleiding feitelijk aan het handelen was. Een belangrijk onderdeel van dat plan moest wel het ontvouwde "zelfbeeld" zijn oftewel -zoals D.Ap. De Bruijn het in diens uitnodiging van 13 november 2007 had geformuleerd- het "Eigen beeld van de NAK (hoe zien wij zelf onze kerk)". Het raamwerk voor de op handen zijnde catechismus was daarmee neergezet. Verder was het voor insiders volstrekt duidelijk dat de Europese Jeugddag 2009 bepaald niet zonder reden in Düsseldorf moest plaatshebben. Dáár wordt de verzoening bezegeld, was vast en zeker de gedachte! Düsseldorf, de bakermat immers van de Apostolische Gemeinde. Die hele "Gemeinde" zou welkom zijn. Plaats genoeg. En stamapostel Leber wist al direct met welke tekst uit de Bijbel hij dan zou "dienen", namelijk Filippenzen 3 vers 13, want daar staat: "Broeders en zusters, ik beeld me niet in dat ik het al heb bereikt, maar één ding is zeker: ik vergeet wat achter me ligt en richt mij op wat voor me ligt." Met de schuldvergeving en de viering van het Heilig Avondmaal was dan alles voorbij; alle kritiek die losgebarsten was na de Desinformatieavond zou dan verstomd zijn; als vredestichter zou híj de rijen hebben weten te sluiten; méér kon hij voor zijn geliefde stamapostel Bischoff (tevens de grootvader van diens echtgenote) posthuum niet betekenen. Wat een geweldig plan! De jeugd zou aan zijn voeten liggen. De pers in groten getale aanwezig. Vertegenwoordigers erbij van de "Arbeitsgemeinschaft Christlicher Kirchen in Deutschland" (ACK). Wat zou de Nieuw-Apostolische Kerk, het "werk Gods", met dit succes een lof oogsten...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Do 03 Feb 2011, 16:54" in de thread "Elders gelezen... "

Wat ik met het bovenstaande citaat nu speciaal wil zeggen, is dit: zou het niet "gewoon" beter zijn als de nieuw-apostolische kerkleiding de sterallures die zij zichzelf heeft aangemeten, definitief van zich afschudt?

Het WebTeam/TjerkB

[BakEenEi]

[Bijgewerkt: 20-12-2012, 11.00 uur]


@all

Vorige week sprak ik mijn verbazing uit over de berichtgeving in Nordrhein-Westfalen met betrekking tot een grootschalige "Mitgliederbefragung" aldaar onder zielen die niet meer -wekelijks- de diensten bezoeken:

(...)
Aan de geadresseerden (c.q. getraumatiseerden) wordt via de website van de kerk alvast de impliciete boodschap afgegeven, dat men het verleden nu eindelijk moet laten rusten:

• „Wir werden in den nächsten Wochen alle Rückmeldungen auswerten und im ersten Quartal 2013 erste Ergebnisse veröffentlichen“, verspricht Bischof Bruns. Seine Hoffnung und der Wunsch des Bezirksapostels ist, dass hier und da durch die Befragung auch Impulse gesetzt werden, wieder mehr den Kontakt zur Gemeinde zu suchen und gegebenenfalls Missstimmungen aus der Vergangenheit hinter sich zu lassen. „Dann hat die Aktion – neben der Befragung – ihren Sinn erfüllt“, so Bezirksapostel Brinkmann.
  
  Bron: http://www.nak-nrw.de/aktuelles/bericht ... ng-in-nrw/

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Vr 14 Dec 2012, 11:15" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"

Vooraf werd hiermee aan de betrokkenen al fijntjes te verstaan gegeven dat wie nog niet loskwam van wat voor de nieuw-apostolische kerkleiding allang voorbij is, er nu vanzelf tóch overheen zal moeten stappen!

Het deed mij denken aan wat districtsapostel Armin Brinkmann mij antwoordde in december 2009, toen het erover handelde hoezeer stamapostel Wilhelm Leber in mei van dat jaar tijdens de Europese Jeugddag de indruk had gewekt werk te willen maken van het thema verzoening, in het bijzonder doordat in het verleden overal zielen zonder pardon waren geëxcommuniceerd die moeite hadden met de "Boodschap" van de destijds al hoogbejaarde stamapostel Johan Gottfried Bischoff" (deze wilde per se hebben dat iedereen van hem aannam dat de wederkomst van Jezus Christus nog tijdens zijn persoonlijke leven te verwachten viel):

• 

Wat juist slachtoffers (!) te doen zou staan, was derhalve "sich nach vorne zu strecken", enzovoort. Inmiddels weten wij, alweer drie jaar na dato, dat deze hooghartige benadering tot helemaal niets heeft geleid. Wie niet terug had van het onrecht wat hem of haar was aangedaan en maar achterbleef met de pijn, kreeg na Boodschap 1 nu Boodschap 2 te horen, "Es gilt, das zu tun was unser Stammapostel geraten hat", enzovoort.

Dit mensonterende verschijnsel was mij niet onbekend want in augustus 2007 schreef ik op het toenmalige Forum "NAK-Observer" hieromtrent:

• Niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend...
  
  Zie: Bericht door BakEenEi op "Za 30 Okt 2010, 20:57" in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"

Dus: je wordt -op zijn zachtst gezegd- heel erg onwellevend behandeld, en dan mag je je voor de tweede keer laten schofferen door bij "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk te stuiten op medelijden in plaats van op mededogen! Dat is toch niet te bevatten... in het "werk Gods"?!

(...)

Er zijn nu nog enkele dagen te gaan en dan is het Kerst. Deze week lazen wij bij Glaubenskultur-Magazine dat nu ook districtsapostel De Bruijn in hoger beroep is gegaan. Diens opvolger, districtsapostel Brinkmann, ging hem al daarin voor. Beiden vechten een oorlog uit... tegen een nieuw-apostolisch gezin in Arnhem. Daarbij kregen ze de steun van alle districtsvoorgangers in ons land, én natuurlijk van apostel Peter Klene die deze oorlog uiterst knullig voorbereidde. Er werd op dit Forum buitengewoon uitvoerig over bericht. Terwijl al dezen als de raven uit het offerblok het geld stelen om hun onzalige strijd door bij voorkeur christelijke huurlingen te laten beslechten, wordt er gebeden, "Vrede op aarde!" gezongen, tafels gedekt en afgeruimd, verschijnt er een catechismus waarin zelfs het achtste gebod ('Gij zult tegen uw naaste niet vals getuigen') brutaal voor het voetlicht wordt gebracht, en is er bij geen van álle naasten onder de "liefhebbende broeders en zusters" van dit prachtige gezin nog plaats voor ze in de herberg. Nee, die komen er echt nóóit meer in!

"Want als d'apostel zegt dat die man van dat gezin wat gedaan heeft, ook al vindt de rechtbank nog altijd van niet; dan helpen wíj d'apostel. Dan gaan wij met 10.000 maal 10.000 voor d'apostel door 't vuur. Dan mag zo'n gezin wat ons betreft branden in de hel." Niet alleen zij trouwens:

(...)
Terwijl de kerkleiding op gezag van stamapostel Leber en districtsapostel Brinkmann met de actieve hulp van herder Hans Nijland, de districtsevangelist Ruud Vis en mr. P.A. de Lange, vermoedelijk allen "christenen naar de naam slechts", een soort van knokploeg op de been bracht om hem geestelijk in elkaar te rammen, en wij hier voor hun stalinistisch ogende schurkenstreken om ieders aandacht vroegen, is het bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland ijzig afstotelijk stil gebleven. Toch is er op Bauke Moesker door de gezamenlijke "zegenaars" een sociaal isolement van toepassing verklaard:

• "U en de medewerkers van uw website worden hiermee dan ook gesommeerd elk (telefonisch) contact met de heren R.D. Vis, P. Klene, N. Klene, Th. J. de Bruijn en Kamminga achterwege te laten, nu en in de toekomst."
  
  Zie tevens de Open brief aan mr. P.A. de Lange inzake "het werk des Heren"

Deze sanctie is nog ingrijpender dan een hierbij vergeleken simpele excommunicatie! Hoe dan ook, wie het zuiver om waarheid (!) is te doen, moet niet zijn bij herder Hans Nijland, de districtsevangelist Ruud Vis en mr. P.A. de Lange. Voor hen geldt eigenrichting, getuige de bewoordingen waarin men heeft gemeend de geadresseerde(n) te mogen betuttelen, God noch gebod vrezende.

(...)

Uit: Bericht door Redactie op "Do 22 Dec 2011, 12:48" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk".

Nee, ik wens al deze wrede versteende "Godsgezanten" (R.D. Vis, P. Klene, N. Klene, Th. J. de Bruijn en Kamminga) niks toe voor de Kerst, en ook niet voor het Nieuwe Jaar. Wie wind zaait, zal storm oogsten...

(...)
De hiërarchische gezagsverhoudingen in de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland kennende, geschiedde het in 2009 evenzo toen districtsapostel De Bruijn bij wijze van spreken nog maar één (onuitgesproken) wens had: verlos mij van (de door mijzelf veroorzaakte) problemen met Ronald Rohn. En ja hoor, zijn wens werd onder de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en overzeese gebiedsdelen op slag ieders gebod... Wie namelijk in zo'n situatie blijk geeft van enige aarzeling, wordt in dit machtsbestel door "een rechterhand" apart genomen en indringend in de ogen gekeken om te ontdekken wat de precieze impact kan zijn van die zorgelijke blijk van terughoudendheid. Alleen voor de meest loyaal ogende "hoge dienaren" is er daarna nog enige bevordering tot heerlijkheid in de broederkring denkbaar. Om even de gedachten te bepalen: een districtsapostel is in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk vele malen belangrijker dan een willekeurig gemeentelid, en wel in ongeveer de verhouding van 10 miljoen staat tot 20. Fouten van hooggeplaatsten zullen tot bijna elke prijs met alle beschikbare middelen, waaronder de mantel der liefde, worden toegedekt. Een "gewone broeder of zuster" daarentegen zal men nog een zetje meegeven, zodat alle Levieten die vervolgens de greppel passeren waarin betrokkene moest verdwijnen, er geen aanstoot aan nemen.

Ik weet wat ik zeg want in alle bescheidenheid: ik ken de organisatie toevallig vrij goed.

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Vr 28 Jan 2011, 19:40" in de thread "Elders gelezen... "

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

• [13] Diezelfde dag gingen twee van de leerlingen op weg naar een dorp dat Emmaüs heet en zestig stadie van Jeruzalem verwijderd ligt. [14] Ze spraken met elkaar over alles wat er was voorgevallen. [15] Terwijl ze zo met elkaar in gesprek waren, kwam Jezus zelf naar hen toe en liep met hen mee, [16] maar hun blik werd vertroebeld, zodat ze hem niet herkenden. (...)
  
  [28] Ze naderden het dorp waarheen ze op weg waren. Jezus deed alsof hij verder wilde reizen. [29] Maar ze drongen er sterk bij hem op aan om dat niet te doen en zeiden: ‘Blijf bij ons, want het is bijna avond en de dag loopt ten einde.’ Hij ging mee het dorp in en bleef bij hen. [30] Toen hij met hen aan tafel aanlag, nam hij het brood, sprak het zegengebed uit, brak het en gaf het hun. [31] Nu werden hun ogen geopend en herkenden ze hem.
  
  Uit: Lucas 24 (NBV)

@all

Laten wij het ons eens indenken hoe dát moet zijn geweest... Liep Jezus ook maar eens met óns mee! Er kan heel wat voorvallen waardoor gaandeweg de blik vertroebeld raakt. Wat kan ons dán nog vertroosten? Ik herinner mij een couplet uit een lied dat ik bij een bijzondere gelegenheid had willen uitkiezen, maar de vraag die ik verwachtte werd aan mij toen niet gesteld. Spontaan echter zong het koor tóch het bewuste lied:

• O Heil'ge Geest, die maant maar nimmer griefde,
  die bidden leert, vertroost, bestraft en recht,
  Gij hebt steeds goddelijke vree en liefde
  als geestesgaven voor mij weggelegd.
  Regeer in mij en druk het eeuw'ge stempel
  van 't kindschap Gods diep in het harte mijn;
  opdat mijn ziele toch een heil'ge tempel
  vol stille wijding en gebed mag zijn!
  
  Bron: Derde couplet lied 172, "O Vaderhand, die mij zo trouw geleidde" (NAK-gezangboek)

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

[Bijgewerkt: 21.00 uur]


@all

"Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan" (Job 30: 2, NBV). Toen ik wegging uit de Nieuw-Apostolische Kerk, was dit bijna het laatste wat ik ooit voor mogelijk had gehouden. Aan de geloofsgemeenschap waarin ik opgroeide, had ik toch de meest dierbare herinneringen? Echter: was dat aan de kerk als instituut of aan "de levende have", het "lichaam van Christus" samenstellend (naar 1 Korintiërs 12)? Wáárdoor had ik mij met deze geloofsgemeenschap toch zo intens verbonden gevoeld? Wat gaf dan nu de doorslag om zelfs onder als dierbaar omschreven herinneringen een streep te willen zetten? Wat hield deze streep feitelijk in?

Vorige week sprak ik districtsapostel Brinkmann. Ik vroeg hem waarom hij (op 23 december 2009) het volgende aan mij had geschreven: "Es ist schade, dass Ereignisse in der Vergangenheit dazu geführt haben, dass Sie sich von dem Werk Gottes distanzierten und sogar aus der Neuapostolischen Kirche ausgetreten sind." Hij antwoordde met een wedervraag: "U heeft in de jaren dat u nieuw-apostolisch was toch wel geloofd dat de Nieuw-Apostolische Kerk het werk Gods is?" Ik zei: "Nee, hoor; voor mij is het werk Gods altijd veel groter geweest! Juist daarom vroeg ik mij af waarom u vindt dat u Zijn werk kunt overzien. U zag mij niet staan!"

Het "begrip" wat ik aantrof bij de districtsapostel komt overeen met de strekking van de in 2010 gewijzigde NAK-geloofsbelijdenis. Ikzelf richt mij liever op het ware evangelie. Dat maakt een catechismus overbodig. Met belangstelling luisterde ik deze week naar een vraaggesprek op de radio waarin ik een Belgische journalist hoorde zeggen: "Het enige wat er als katholiek van je wordt verwacht is te erkennen dat de paus de paus is. Welnu, daar heb ik geen moeite mee!" Wat echter als de paus c.q. de stamapostel niet thuis geeft indien slachtoffers zich melden van machtsmisbruik door "geestelijken" in de kerk, die een afdekcultuur creëerden?

Immers, indien op beslissende momenten (terwijl in een geloofsgemeenschap juist het ware evangelie fundamenteel wordt beleden) de gerechtigheid van God ver zoek blijkt te zijn doordat uitgerekend degenen die een zekere eindverantwoordelijkheid op zich namen zich helemáál niet gedragen als ieders dienaar (vgl. Marcus 9: 35), wat wij nu ook weer zien gebeuren bij de ronduit onbarmhartige aanpak jegens broeder Rohn én diens gezin, handelt men kennelijk nog steeds vanuit de geest die ook al zegevierde bij de onverzoenlijke houding tegenover zielen die destijds in gewetensnood kwamen door de Boodschap van stamapostel Bischoff.

Met schijnbaar het grootste gemak worden er (óók) in de Nieuw-Apostolische Kerk machtsposities ingenomen en zelfs geclaimd, waarin het werk Gods in de verste verte niet voorziet! Hier geldt evenwel het volgende:

• Want ik zeg jullie: als jullie gerechtigheid niet groter is dan die van de schriftgeleerden en de farizeeën, zullen jullie zeker het koninkrijk van de hemel niet binnengaan.
  
  Matteüs 5: 20 (NBV)

Ter verduidelijking...

(...)
In feite is het zeer verkeerd als er onder kinderen Gods rangen en standen moeten gelden zoals die onlosmakelijk zijn verbonden aan een machtsbestel waarin altijd en overal dezelfde bazen en bovenbazen het "levenslang" voor het zeggen hebben. In de Nieuw-Apostolische Kerk bestaan er geen onderscheidene verantwoordelijkheden onder overigens geheel gelijkwaardige kinderen Gods, doch aanzienlijke en minder aanzienlijke verantwoordelijkheden uit hoofde van hogere en lagere ambten (waar alleen mannelijke leden van het kerkgenootschap voor in aanmerking komen die daardoor "in de gemeenschap" meer of minder vooraanstaand en invloedrijk zullen zijn).

Naarmate hogere dienaren "hoger" waren, zouden zij krachtens de belangrijkheid van hun geestelijke bediening met extra toewijding door ouders, opvoeders en lagere dienaren in de harten van de kinderen Gods dienen te worden ingebouwd, tot meerdere zegen in ieders geloofsleven. Zo heb ik het op mijn werk bijvoorbeeld wel meegemaakt dat de districtsapostel diens afschuw erover uitsprak dat een plaatselijke voorganger het hierbij had laten afweten, gezien de schijnbaar tegenvallende opkomst van broeders en zusters tijdens een weekdienst waarin een Opziener was voorgegaan. Het meest hoog diende men op te blikken naar de hoogste zegenaars. (...) Indien het dan echter onverhoopt gebeurt dat zielen zich onbegrepen voelen en, hoe ongaarne men in geestesnood (!) die weg vervolgens ook bewandelt, men zich wendt tot een "hogere verantwoordelijke leidinggevende" en ook deze (!) de ernst van de omstandigheden onderschat, kan dit nieuwe onbegrip al veel leed berokkenen. In de Nieuw-Apostolische Kerk echter wordt niet zelden van zielen verlangd dat men niet tot tweemaal toe achtergronden en wat dies meer zij omstandig uiteenzet teneinde op brandende vragen eindelijk antwoord te krijgen; welnee, men moet dit soms wel zes- of zevenmaal doen! En dan nóg kan het voorkomen dat men met misstanden die volkomen terecht worden aangekaart, "het bos wordt ingestuurd". Welnu, dit is wat ik niet één keer heb meegemaakt, doch werkelijk vele tientallen keren.

Zó worden welwillende weldenkende broeders en zusters in de Nieuw-Apostolische Kerk "tot op de draad" versleten (!), zo heb ik daaromtrent wel eens opgemerkt. Doch wát ik ook zei of opschreef en hoe vertwijfeld, ontgoocheld of zelfs ontredderd ik mij ook voelde; nagenoeg altijd bleef alles zoals het was. Vrijwel nooit echter had ik iets te vragen over over zakelijke bijkomstigheden. Bijna altijd daarentegen betrof het ons geloof.

Als hogere dienaren, bij wie je als kind door hun "hoge" ambt al hoog opzag, hun verantwoordelijkheden niet waarmaken, en je wordt daar als vermeende lastpost ongewild in de Nieuw-Apostolische Kerk mee geconfronteerd, geraak je in de grootst mogelijke moeilijkheden, in de allerdiepste put; en daar word je moederziel alleen ongenadig aan je lot overgelaten.

(...)


Uit: Een door districtsapostel Brinkmann onbeantwoord gelaten schrijven in maart 2010 !!

01.03.2013 D. H. aus G.:
Ein Diakon aus meiner Gemeinde schrieb dem Bezirksapostel Brinkmann einen Brief, weil er ein, zwei Fragen zur Lehre der NAK hatte. Antwort von BB: Dies sei eben so, er solle es einfach glauben (s.ä.). Ich schätze, dieser Diakon steht bereits auf der Abschußliste. Zur angeblich angestrebten Ökumene berichte ich ein Beispiel, wie sehr die NAK an Ökumene interessiert ist. In Gelsenkirchen findet von Zeit zu Zeit der Hasseler Pilgerweg statt. Im Rahmen dieser Veranstaltung besuchen Gläubige aller Konfessionen und Religionen abends alle Kirchen und Moscheen im Stadtteil. In jeder Kirche findet eine Kurzveranstaltung statt. Die Veranstaltung endet mit einem gemeinsamen Nachtmahl in der Lukaskirche. Da die damalige Bezirksleitung (BÄ F.Z.) samt Vorsteher der Gemeinde das Kirchengebäude der NAK in Ge-Hassel nicht öffnen wollten, haben wir den Kurzvortrag der NAK in der ev. Lukaskirche präsentiert. Welch eine Blamage!! In Grund und Boden habe ich mich für die Kirchenführung geschämt. Wenn ich bedenke, mit welcher Großherzigkeit uns der Pfarrer R.H. der Lukaskirche samt seiner Glaubensgeschwister aufgenommen hat, dann kann ich über die NAK eigentlich nur noch weinen. Die NAK verschenkt geistiges und geistliches Kapital. Die Finanzen mögen vielleicht noch ordentlich dastehen., aber der eigentliche Kernbereich ist nur noch ein Wrack. Viele haben es begriffen - ein sinkendes Schiff streicht man nicht mehr an. Da hilft nur eins: Ganz schnell von Bord gehen, wenn man nicht Schaden nehmen möchte.


Bron: Leserbriefe zu Dreitägige Tagung zum NAK-Katechismus in Fulda, Glaubenskultur-Magazine

Wanneer ik zoiets lees, namelijk dat een legitieme vraag wordt beantwoord met een ontwijkende reactie die welhaast een terechtwijzing inhoudt omdat van "hogerhand" het geloof van de vragensteller als niet groot genoeg wordt verondersteld, voelt het alsof ook míjn keel wordt dichtgeknepen. Het zal een keer of 10 zijn gebeurd dat ik het voor iemand opnam, die (ook) in míjn beleving op zo'n manier onheus werd bejegend. Maar dan krijg je in de Nieuw-Apostolische Kerk evenzovele malen nul op het rekest: wáár haal je de vermetelheid vandaan om het voor enigszins mogelijk te houden dat God in Zijn gezant Zich zou hebben vergist?!

Aan districtsapostel Brinkmann stelde ik trouwens een voorafgaande vraag. "In antwoord op enkele berichten die ik in november 2009 aan u had toegezonden, liet u mij vervolgens weten... ", zo vertelde ik, "Ich werde sie von einem vertrauenswürdigen Bruder übersetzen lassen und mich anschließend bei Ihnen wieder melden." "Maar daarbij is het in feite gebleven! Waarom heeft u er later van afgezien om inhoudelijk te reageren?" Volgens districtsapostel Brinkmann had hij enkele "hogere dienaren" gesproken en die zouden hebben verklaard dat mijn vragen al waren beantwoord. Nee, dus! De voormalige apostel Gerrit Sepers is altijd een grote vriend gebleven, zo begreep ik, en verder betrof het opziener Kamstra en apostel Peter Klene. Dit is het aloude liedje: er wordt ontzettend veel OVER mensen gesproken maar niet tevens MET de betrokkenen zelf. (...)

Het zou de desbetreffende "hogere dienaren" sieren voortaan minder hun best te doen om voor anderen het goddelijke licht weg te nemen:

(...)

• (...)
  Volgens een door Plutarchus opgetekend verhaal was Alexander de Grote zeer geïnteresseerd in Diogenes. Hij maakte volgens dat verhaal een lange reis om hem te ontmoeten. Toen Alexander hem op een zonnige dag aantrof, vroeg hij aan hem wat hij wilde hebben. Hij kon alles krijgen. Diogenes zei toen half ontwijkend, waarschijnlijk beducht voor een twistgesprek met de licht ontvlambare veroveraar: "Als ik alles kan krijgen, wil je dan een stap opzij doen, want je staat voor de zon". Hierop zei Alexander: "Als ik Alexander niet was, zou ik Diogenes willen zijn". Diogenes zei daarop: "Als ik Diogenes niet was, zou ik ook Diogenes willen zijn".
  
  Bron: Perseus Tufts Website: Plutarchus, Alexander, (Bernadotte Perrin, Ed.), hoofdstuk 14

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Za 12 Nov 2011, 14:55" in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"

(...)
Opeens kunnen dan "je vrienden", je vermeende geestverwanten, niet langer ook je bondgenoten zijn. Dat nadeel heeft in zoverre ook een voordeel, namelijk: je leert je ware vrienden kennen - na 20 jaar, na 40 jaar en zelfs na 60 trouwe dienst aan "de gemeenschap"! Niettemin mag het duidelijk zijn dat men dan een wel zeer bittere pil heeft weg te slikken. Onder die bedroevende omstandigheden wordt echter het derde couplet bewaarheid van het lied "Welk een Vriend is onze Jezus" want de woorden daarvan luiden: "Is soms "tranenbrood" de spijze, doornenvol ons levenspad, (...), zijn van vrienden wij verlaten en de vijand zoekt ons leed, o, dan is ons Jezus alles: Koning, Priester en Profeet."

Zielen die op zo'n manier een lijdensweg wacht, treft tot op zekere hoogte ook een isolement. Men raakte immers onthecht van de gemeenschap toen het daar onherbergzaam werd doordat veiligheid en geborgenheid wegvielen. De ongenaakbare Godsgezanten bleken alleen maar hoge functionarissen te zijn; vertegenwoordigers van een wereldmacht. Zo laat men zich althans overal verwelkomen en verzorgen. Hun persvoorlichters doen het woord en het zorgvuldig van bovenaf geregisseerde nieuwe mediabeleid doet de rest. Wie er naast de geadviseerde "tienden" nog wat extra's voor over heeft kan een abonnement nemen op het tijdschrift Onze Familie, het huisorgaan van de kerk. Daarin kan men het "woord van God", uitgesproken door de stamapostel in vele door hem gehouden diensten, nog eens nalezen. Doch let wel: op deze "woorden van God" berusten auteursrechten! Wee dus degene die er ongevraagd iets van citeert...

Verder gaat de kerkleiding ervan uit dat gemeenteleden uit liefde voor "het werk Gods" graag van tijd tot tijd ook nog een geldelijk dankoffer willen brengen. Ook is het gebruikelijk dat men bij onkosten een deel voor eigen rekening neemt. Uiteraard helpt ieder belangeloos mee bij de meest voorkomende onderhoudswerkzaamheden in of aan de kerkgebouwen. Bij bijzondere evenementen wordt steevast nog een extra offer gevraagd ter bestrijding van de kosten. Voorts is dat geval bij een kerstviering, of een uitstapje van de zondagsschoolkinderen. Wanneer er een nieuwe apostel wordt beroepen, kopen "de dienaren" uit eigen portemonnee een mooie fotolijst zodat de eregalerij van hooggeplaatsten aan de wand in de consistorie kan worden gecompleteerd. Wie betrokken is bij vertaalwerkzaamheden vraagt natuurlijk aan Sinterklaas een dikke Van Dale, Duits-Nederlands en Nederlands-Duits. "Dank u, Sinterklaasje!"

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Vr 17 Dec 2010, 15:48" in de thread "Onbehoorlijk bestuur NAK: Slotwoord".

(...)
"Verwarring" is bij mij meer en meer een hot item geworden naarmate het soms heel doorzichtig werd hoezeer "hoge(re) dienaren" werk(t)en met een dubbele agenda. Zo klap ik intussen allang niet meer uit de school als ik zeg dat het eenvoudig NIET wáár is dat in financieel opzicht bij de Nieuw-Apostolische Kerk continu de nood aan de man was. Tussen 1985 en het jaar 2000, toen ik mij op het bureau van de Centrale Administratie bezighield met de financiële gegevensverwerking, heb ik daar zowat elk dubbeltje voorbij zien komen, echter ZONDER ooit te hebben moeten constateren dat je elk dubbeltje voordat het wordt uitgegeven zou moeten omdraaien! Bij NAK-Observer heb ik destijds wel eens voorgerekend waarom de beschikbare middelen gewoon toereikend waren, vooropgesteld dat "de politieke wil" bestaat om uit te komen met wat men heeft. Was dát immers niet wat God (!) "de rentmeesters" in handen gaf om mee uit te komen?

Dus: al het geweeklaag over teruglopende offerontvangsten, wat "de Apostel" zogenaamd zorgen baarde, klopte in die periode pertinent NIET. Wie desondanks de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland als armlastig wilde promoten, sprak al dan niet verkeerd ingelicht NIET de waarheid. Waar het in de praktijk op aankwam was simpelweg het weloverwogen kiezen uit verschillende mogelijkheden: bouw ik een kerk zoals in Hoorn óf voor dat geld twee zoals in Voorthuizen?! Laat het daarom alleen al op grond van het bovenstaande duidelijk mogen zijn dat "ze" bij wijze van spreken níet bij míj moesten aankomen met wat voor een aandoenlijk verhaal dan ook over "geen geld voor een stukje tapijt", of zo. Ik wist (!) dat het NIET wáár was dat één stukje tapijt méér of minder opeens het verschil zou maken. Zo was het écht NIET. Het zat hem in wat ik al opmerkte: bouw ik een kerk zoals in Hoorn óf voor dat geld twee zoals in Voorthuizen?!

Toch werd ik vanzelf voortdurend geacht de zogenaamde zorg van "de Apostel" over de offerontvangsten te delen. Op een gegeven moment hoorde ik zelfs dat er in Nieuwegein tijdens een landelijk dienst voor ambtsdragers was betoogd dat er geen geld meer was voor "twee apostelen". Zo vernam ik wel vaker achteraf wat ik voor wáár moest houden. Meestal las ik in de Onze Familie hoe de "dankoffers" zouden zijn uitgegeven, maar in de boekhouding was het geld in de regel zó niet verantwoord. Buiten mij om was er dus maar gewoon een draai aan gegeven. Ik werkte al minstens 10 jaar op de C.A. toen ik een districtsoudste (die intussen al jarenlang deel uitmaakte van "De landelijke vergadering") aan een nóg hogere "zegenaar" hoorde vragen: "Wie doet hier eigenlijk de boekhouding?"

(...)

Wat ik hiermee nu vooral wil zeggen is: "Er kan in openbare erediensten en uit 'de apostelmond' misschien wel een hoop eenzijdig worden verkondigd en afgekondigd, maar mogen degenen die dit voor wáár moeten houden alstublieft zelf blijven nadenken?!"

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "za 18 jun 2011, 12:22" in de thread "Hoe moet het verder met de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.?"

(...)
Wat ikzelf in de Nieuw-Apostolische Kerk altijd een ongelofelijk probleem heb gevonden, is, hoe er wel OVER mensen wordt gepraat maar niet rechtstreeks MET de betrokken personen. Zo heeft er dus geen “hoor en wederhoor” plaats. Ook bij het arbeidsconflict met Ronald Rohn zagen wij dit weer gebeuren. Hij kreeg niet eens de kans om zich tegenover de rest van de bestuursleden nog enigszins te verweren toen de nep-Raad van Toezicht al tot verregaande "executiemaatregelen" had besloten! Een vergelijkbare behandeling trof o.a. Bauke Moesker. Nog verontrustender vind ik het dat, indien er dan bijvoorbeeld op dit Forum van dergelijk machtsmisbruik (!) melding wordt gemaakt, er onder de verantwoordelijken én onder de vele duizenden medeplichtigen in het "werk Gods" nog steeds niemand is die zijn of haar rug recht om zulke godgeklaagde misstanden de wereld uit te helpen. Reken er in deze kerk ook níet op dat er ooit iemand opstaat om zich ergens voor te verontschuldigen. Ieders meest favoriete hobby is schijnbaar "Tafeltje, dek je" spelen op het strand naast de zee der vergetelheid. Een open en eerlijk gesprek vindt geen van allen nodig! Gisteren kwamen er bij mij weer allerlei vervelende herinneringen op toen ik bij YouTube het filmpje zag van de dienst in Duisburg op de Dankdag voor Gewas en Arbeid, waarin stamapostel Leber en diens helper Schneider de gemeenteleden in akelig scherpe bewoordingen toebeten hoe verschrikkelijk (!) dankbaar ieder behoort te zijn.

Eén van mijn collega's op de C.A. had zich op zekere dag niet dankbaar genoeg getoond, zodat hem prompt door de districtsapostel werd voorgehouden dat het niet verkeerd zou zijn als hij eens een poosje in een rolstoel moest zitten! Hij was er helemaal kapot van. Op mijn vraag wat hij de "Godsgezant" recht voor zijn raap had geantwoord, begreep ik dat het mijn collega... aan woorden had ontbroken. Enige tijd later stond ik 's middags tegen zessen op het punt om naar huis te gaan, toen ook mij in de gauwigheid door betrokkene een spiegel zou worden voorgehouden. Dat heb ik toen wel even anders opgelost! In een flits zag ik op de balie bij de receptie een doos hosties staan, welke ik -in plaats van gevoelens van verschuldigde eerbied, of gewoon een bal- subiet terugkaatste. Op slag was dit het resultaat van een reeks van schofferingen. (...)

Nee, over ons kon niet naar Huis worden geschreven. Wij konden niet in de schaduw staan van de dienstwillige dienstknechten bij de Verwaltungen in Bremen en Hamburg. Daar kon men "aufschauen" als geen ander.

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Zo 30 Dec 2012, 20:52" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode".

(...)
Nooit of te nimmer zullen de "godenzonen" de hand in eigen boezem hoeven te steken. Aan hún goede bedoelingen kan het allemaal niet hebben gelegen. Nogmaals; wie ze een spiegel voorhoudt, is nog niet jarig.

Wie zó door Gods porseleinkast banjert, laat een spoor van vernielingen achter. Intens leed, hartverscheurend; onzichtbaar. In het "Vaderhuis" nota bene was de liefde van God onvindbaar. Nu is de hemel van koper...

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Vr 28 Dec 2012, 14:05" in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode".

Toen ik in 2007 de kerk verliet, stond het voor mij dan ook vast dat het vertrek pertinent definitief was. Degenen die de touwtjes angstvallig in handen hebben, vullen hun dagen met "mooi praten" en de baas spelen.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)
Degenen die de touwtjes angstvallig in handen hebben, vullen hun dagen met "mooi praten" en de baas spelen.

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Za 02 Mrt 2013, 17:07" (in deze thread)

(...)

• Geef je lot niet in handen van iemand die tegen je zegt:
  [9] ‘Je bent op de goede weg,’
  maar die enkel toekijkt als je wat overkomt.
  
  Uit: Sirach 37 (NBV)

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Zo 03 Mrt 2013, 17:48" in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem"

@all

"Het licht verwachtte ik, maar de duisternis brak aan" (Job 30: 2, NBV). In alle ernst: indien dit besef zich van iemand meester maakt omdat het "middenin de gemeenschap" donker wordt als de hel, klopt er iets van geen kant. De beide bovenstaande quotes met elkaar in combinatie roepen zo'n toestand op. Wie dan de nood probeert te leningen door een recitatief aan te heffen uit een catechismus, zoals ik het vorige week nota bene meemaakte, is "armzalig, berooid, blind en naakt" (vgl. Openb. 3: 17). "Het is mij duidelijk welke kant u op wilt", zo onderbrak ik de betrokkene. "Toevallig" had ik -in het Duits- die hele catechismus al gelezen.

Jezus Christus liet er geen misverstand over bestaan, dat mag duidelijk zijn:

• Want ieder die de wil van mijn Vader in de hemel doet, is mijn broer en zuster en moeder.’
  Bron: Matteüs 12: 50 (NBV)
  
  Vergis u niet: alleen horen is niet genoeg, u moet wat u gehoord hebt ook doen.
  Bron: Jakobus 1: 22 (NBV)

Je kunt voor jezelf de knieën wel uit de broek bidden omwille van "ein gutes Gelingen", om verhoring der gebeden "boven bidden en denken", om maatschappelijke noden aan te kaarten en lichamelijke ongemakken; maar als ondertussen "schade aan de ziel" bij een naaste er amper toe doet (vgl. Matt. 16: 26 en Marc. 8: 36), sla je de plank heel lelijk mis. Dan ben je geen dienaar en geen zegenaar, laat staan een Godsgezant of een "Bode van Jezus Christus". (...) "Ach, wat helpen vorm en namen, had ik Uwe zalving niet", wordt er in een koorlied gezongen. Wie dat "in eigen beheer" regelt, al staat het in zeven talen gedrukt, is niet goed wijs.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

(...)

• "U en de medewerkers van uw website worden hiermee dan ook gesommeerd elk (telefonisch) contact met de heren R.D. Vis, P. Klene, N. Klene, Th. J. de Bruijn en Kamminga achterwege te laten, nu en in de toekomst."
  
  Zie tevens de "Open brief aan mr. P.A. de Lange inzake "het werk des Heren"

Deze sanctie is nog ingrijpender dan een hierbij vergeleken simpele excommunicatie! Hoe dan ook, wie het zuiver om waarheid (!) is te doen, moet niet zijn bij herder Hans Nijland, de districtsevangelist Ruud Vis en mr. P.A. de Lange. Voor hen geldt eigenrichting, getuige de bewoordingen waarin men heeft gemeend de geadresseerde(n) te mogen betuttelen, God noch gebod vrezende.

(...)

Uit: Bericht door Redactie op "Do 22 Dec 2011, 12:48" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk".

@all

Hoe zou nu het bovenstaande zich verhouden tot het volgende?

• Als iemand zegt: ‘Ik heb God lief,’ maar hij haat zijn broeder of zuster, is hij een leugenaar.
  Want iemand kan onmogelijk God, die hij nooit gezien heeft, liefhebben als hij de ander, die hij wel ziet, niet liefheeft.
  Bron: 1 Johannes 4: 20 (NBV)
  
  
  De schepping ziet er reikhalzend naar uit dat openbaar wordt wie Gods kinderen zijn.
  Bron: Romeinen 8: 19 (NBV

Aan welke "bijna doodzonde" maakte broeder Bauke Moesker zich toch schuldig, waardoor zonder pardon uit offergaven een advocaat moest worden ingehuurd om hem en diens "medewerkers" zó te intimideren? Ik weet het: het is niet voor het eerst dat hiervoor op dit Forum de aandacht wordt gevraagd. Consequent hulde tot op heden een ieder die het aangaat (!) zich in stilzwijgen. Oponthoud op weg naar het einddoel "kann nicht hingenommen werden - sowie ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch!?"

(...) Als je zo'n brief krijgt, zoals broeder Moesker die in december 2011 per aangetekende post ontving, kun je in de hele Nieuw-Apostolische Kerk bij helemaal niemand meer terecht. Dan ben je gewoon op slag vogelvrij verklaard. Je bent nog wel geregistreerd in het ledenregister, doch in feite met de status "persona non grata". De stamapostel verstaat geen Nederlands en de districtsapostel ook amper. De bewuste brief was nog maar net bij broeder Moesker ter post bezorgd, of er wordt bij hem -op een vrijdagavond- tot overmaat van ramp thuis aangebeld. Er staat dan een nieuw-apostolische zielenherder voor de deur en ook die levert -op briefpapier van de kerk- nog een afschrikwekkende tekst af. Afzender: niemand minder dan het "bureauhoofd van ons kerkelijk kantoor in Nederland". Herder Nijland zegt aan Bauke Moester toe hem in januari 2012 opnieuw te bezoeken maar hij komt niet meer opdagen. Dit gebeurt óók niet nadat de districtsapostel in maart 2012 zich in een herderlijk schrijven wendt tot alle voorgangers en een gloedvol betoog afsteekt over het thema "Voor elkaar - met elkaar - gezamenlijk". Evenmin voelt de districtsapostel zichzelf achteraf geroepen om tegenover broeder Moesker waar te maken wat hij in de circulaire voorhield aan de voorgangers, namelijk "Laten we ruimhartig omgaan met de onvolkomenheden van onze naaste zoals de Heer het ook bij ons doet". Zelfs niet nadat de stamapostel bij hem "ruimhartig" door de vingers zag dat er bij de Neuapostolische Kirche Nordrhein-Westfalen nodeloos en argeloos was gespeculeerd met een bedrag van 10 miljoen euro, nota bene (eveneens) uit offergaven. De fossiele harten zijn door en door versteend:

• - alleen personen die via een aantal opvolgende geestelijke bedieningen in de organisatie zijn opgeklommen, krijgen tevens zeggenschap over geldzaken
  - door de aandacht die nodig is voor de behartiging van organisatorische en bedrijfseconomische aangelegenheden houden leidinggevenden te weinig tijd over voor de geestelijke verzorging van naasten
  - deze “ondergeschikten” hebben op dat punt niets in te brengen
  - er is geen enkele uitwerking voorhanden over wat aangesloten leden onder zielzorg mogen verstaan
  - de kerkleiding duldt geen machtskritiek en een degelijke klachtenregeling ontbreekt
  - t.a.v. de macht die men uitoefent op grond van bestuursfuncties zijn er bijna geen procedures en regels
  - leden kunnen nergens enig recht aan laten toetsen
  - er bestaat geen enkele waarborg voor (de kwaliteit en de continuïteit van) zielzorg
  - niemand vanuit de organisatie neemt het gegarandeerd voor je op wanneer je met zinloos geestelijk geweld onheus wordt bejegend
  - bij de leden vindt men geen krachtig correctief vermogen om zaken te verbeteren

(...)

• [1] Toen hij de mensenmassa zag, ging hij de berg op. Daar ging hij zitten met zijn leerlingen om zich heen. [2] Hij nam het woord en onderrichtte hen:
  [3] ‘Gelukkig wie nederig van hart zijn,
  want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
  [4] Gelukkig de treurenden,
  want zij zullen getroost worden.
  [5] Gelukkig de zachtmoedigen,
  want zij zullen het land bezitten.
  [6] Gelukkig wie hongeren en dorsten naar gerechtigheid,
  want zij zullen verzadigd worden.
  [7] Gelukkig de barmhartigen,
  want zij zullen barmhartigheid ondervinden.
  [8] Gelukkig wie zuiver van hart zijn,
  want zij zullen God zien.
  [9] Gelukkig de vredestichters,
  want zij zullen kinderen van God genoemd worden.
  [10] Gelukkig wie vanwege de gerechtigheid vervolgd worden,
  want voor hen is het koninkrijk van de hemel.
  
  [11] Gelukkig zijn jullie wanneer ze je omwille van mij uitschelden, vervolgen en van allerlei kwaad betichten.
  
  Bron: Matteüs 5 (NBV)

Groet,
BakEenEi

[Jabob65]

@BEE, ik kan me voorstellen dat het voor Bauke erg pijnlijk is om zulke brieven te krijgen maar je kunt het ook zien als een zekere vorm van erkenning.

Als ik een dergelijke website zou exploiteren, zou ik een vreugdedansje maken bij het toegestuurd krijgen van een dergelijke brief, zeker als deze bezorgd zou worden door een heuse herder.

En laten we eerlijk zijn, deze website is voor de Nederlandse kerkleiding een lastige horzel, en het is goed dat er tegenwicht is.

Nogmaals, bijzonder rottig voor Bauke maar voor degene die minder emotioneel betrokken is ook wel erg komisch, een herder die voor postbode speelt, zoiets kan ook alleen maar in de nieuw-apostolische kerk, ik kan me er ook nog nauwelijks druk om maken, de nakkers die ik zie en spreek zijn altijd ontzettend aardig, en ik heb de indruk dat ze er het beste van proberen te maken maar het lijkt soms ook wel een achterhoedegevecht te zijn..wand als je als weldenkend mens de zaken eens goed op een rijtje zet, dan is de zaak toch wel flinterdun.

[BakEenEi]

(...)
de nakkers die ik zie en spreek zijn altijd ontzettend aardig, en ik heb de indruk dat ze er het beste van proberen te maken

(...)

@Jabob65

Dat is het hem juist! Weliswaar zijn sommigen -de laatste jaren met name- wat uitgebreider in beeld gekomen; ook ik ken in de Nieuw-Apostolische Kerk met name veel sympathieke mensen. Daarbij denk ik tevens aan allerlei ontmoetingen in het recente verleden via het Netzwerk Apostolische Geschichte.

Bijna niemand wil het volgens mij aan dat het wáár kan zijn wat er in kritische zin op dit Forum zoal de revue heeft gepasseerd. Eén ding hierover mag duidelijk zijn: als níet verreweg het meeste daarvan op waarheid berustte, had ik mijn lidmaatschap nooit opgezegd. Helaas is het werkelijk zo, dat er bij de kerkleiding geregeld andere normen gelden dan de waarden, waar men ondertussen hoog van opgeeft, rechtvaardigen. Dat is trouwens een structureel en internationaal probleem in de kerk die ik mede daardoor wel móest verlaten. Zielen die het venijn recht in de ogen kregen te zien, wacht grote eenzaamheid. Men voelt zich intrinsiek misbruikt en verraden. Alleen al om die reden heb ik de achtergronden aangelicht die in de voorbije jaren hier uit de doeken zijn gedaan. Wie daarvan met ongeloof kennis neemt, heeft vermoedelijk nog nooit op de bodem van een diepe put naast een slachtoffer plaats willen nemen. Voor mij is wegkijken geen optie sinds ik een bescheiden inblik heb gekregen in enkele "domeinen" die zich goeddeels aan ieders zicht onttrekken.

Hoewel ik begrijp dat er zich vaak eerst een aanleiding moet voordoen om zich in onderliggende feiten en omstandigheden achtergronden te verdiepen; op dit Forum is daartoe stilaan het een en ander uitgewerkt. Alles bij elkaar genomen valt het mij echter enorm tegen dat geen enkele "hoge(re) dienaar" er ter zake blijk van geeft op zijn minst diens morele verantwoordelijkheid te kennen. "Al fietst de leugen nog zo snel; de waarheid achterhaalt ze wel", concludeerde vandaag iemand op de radio. Ontegenzeglijk nadert voor menigeen het moment waarop alle afgestoken quasi-coherente verhalen voorgoed onderuit worden gehaald.

Ik vond het van Bauke verstandig dat hij de dreigbrieven van de kerkleiding op dit Forum heeft gepubliceerd. Van zo'n psychologische loopgravenoorlog kan het best zo transparant mogelijk verslag worden gedaan.

Groet,
BakEenEi