"Brood des Levens" 1 augustus 1960

[Redactie]

[Bijgewerkt: 13-10-2011, 11.15 uur]






Zie verder: http://apostolischekritiek.nl/1_augustus_1960.htm

[Redactie]

@all

De uitgave van Brood des Levens van 1 augustus 1960 (71e jaargang, nummer 15; zie de bovenstaande forumbijdrage) begint met het schrijven "Frankfurt a/Main, 7 juli 1960". In de late avonduren van de dag ervoor was stamapostel Johann Gottfried Bischoff onverwacht, zoals men meldt, in zijn 90e levensjaar heengegaan. Mij persoonlijk heeft het altijd verbaasd hoe snel de nieuw-apostolische kerkleiding na dit overlijden als het ware alweer overging tot de orde van de volgende dag want dan zijn alle apostelen kennelijk al overal vandaan bijeengekomen en schrijft men o.a.:

• "Wij allen hebben uit overtuiging geloofd en gehoopt dat de Heer de Zijnen, naar de aan de Stamapostel gegeven belofte, nog tijdens zijn Ieven tot Zich nemen zou. Dit was ook het onwrikbare geloof van de Stamapostel, dat hij aan diegenen die hem omringden tot in de laatste uren van zijn hier zijn betuigd heeft. Zowel hij als ook wij en alle met hem in trouw verbonden Broeders en Zusters hebben nooit eraan getwijfeld dat de Heer de hem gegeven belofte te Zijnerzijds ook zou vervullen." (pagina 113)

Ook weet men al meteen precies te duiden waardoor de Boodschap van stamapostel Bischoff (te weten: Jezus Christus zal nog tijdens zijn leven op aarde terugkeren) zich -onverwacht- niet heeft vervuld:

• "Wij staan daarom voor het ondoorgrondelijke Raadsbesluit van onze God en vragen ons af, waarom Hij Zijn wil veranderd heeft. De Stamapostel, die het verlossingswerk van de Heer tot de hoogste graad van voleinding heeft gebracht en daardoor de kinderen Gods in een onwrikbaar geloof aan zijn woord heeft opgevoerd, kan zich niet vergist hebben, omdat hij altijd het woord des Heren tot richtsnoer voor zijn handelen heeft gemaakt. Dientengevolge heeft hij ons nooit iets anders gezegd dan alleen dat, wat hij tevoren van de Heer op de geest had gekregen." (pagina 113-114)

Verder begrijp ik niet waarom er in dit schrijven "uit voorzorg" van medemensen, naasten (!), een akelig vijandbeeld moet worden opgehangen:

• "De Apostelen die dit hebben ondertekend, gaan welbewust het feit tegemoet dat onze tegenstanders en vijanden menen, door de dood van de Stamapostel een grond voor de bewering te bezitten dat het verlossingswerk mensenwerk zou zijn." (pagina 114)

Ten slotte blijf ik ik het hoogst bevreemdend vinden dat er vrijwel onmiddellijk na het overlijden van stamapostel Bischoff tóch voor hem een opvolger kwam...

"Op 10 juli, des voormiddags, zijn de ondergetekende Apostelen in een plechtige dienst in Frankfurt a/Main bijeen. In deze dienst neemt de Apostel Walter Schmidt het Stamapostel-ambt over en daarmede de hoofdleiding van alle Apostolische Kerken. Tot dit ambt is hij door de vergadering der Apostelen van de 7e juli 1960 met algemene stemmen verkozen." (pagina 114-115)

... temeer daar het van stamapostel Bischoff bekend is dat deze met Kerstmis in 1951 heeft gezegd "Ik ben de laatste (stamapostel)", waarmee diens omstreden Boodschap van toen af aan een feit geworden was:

• „Tag und Stunde, wann der Herr kommt, wissen wir nicht. Aber ich persönlich bin überzeugt, dass die Zubereitung des königlichen Priestertums in der Zeit erfolgt, in der ich noch vorhanden bin, … Das Zeichen hierfür besteht darin, daß der Herr zu meiner Zeit in Erscheinung tritt und Abschluss seines Werkes macht … Ich bin der Letzte, nach mir kommt keiner mehr. So steht es im Ratschluß unseres Gottes, so ist es festgelegt, und so wird es der Herr bestätigen!“

Kortom, "hogere bestuurskunde".

Op pagina 115 begint het artikel "De Wandel in het Licht". Ook hier doemt het bovenbedoelde vijandbeeld weer op:

• Zolang wij nog op aarde moeten vertoeven, ontbreekt het niet aan verlokkingen waarmede de vorst dezer wereld de zielen tracht te vangen en waardoor ook een godskind weer uit het Licht in de duisternis het machtsgebied van satan, terecht kan komen. Wie zich door hem laat beïnvloeden, kan al spoedig de weg des Levens niet meer zien, de gaven Gods niet meer erkennen, de knechten des Heren niet meer hoogachten en de broeders en zusters niet meer Iiefhebben, wat tot gevolg heeft dat men tenslotte alleen staat en verloren gaat.
  Bezitten wij nog één vriend in de wereld, met wie wij meer omgang hebben dan met onze broeders en zusters, met wie door de band der liefde innig verbonden zijn? Wij zouden ons geen smartelijker verlies kunnen voorstellen dan de gemeenschap met hen verloren te zien gaan en te weten dat wij in de wereld teruggevallen zijn; in de wereld hebben wij immers niemand die ons begrijpt. De wereld haat ons en wij kunnen niet zonder meer daarnaar terugkeren, omdat de Heer ons van de wereld heeft gekocht en wij Hem toebehoren.

Deze denktrant vind ik trouwens terug bij stamapostel Leber, bijvoorbeeld wanneer hij in 2009 dient in Kampala waarover op dit Forum al het nodige is geschreven:

[citaat 5]
Stammapostel Leber:
Wir stehen auf einem Felsen. Ich erinnere daran, dass Jesus einst zu Petrus sagte: „Du bist Petrus, und auf diesen Felsen will ich meine Gemeinde bauen, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht überwältigen" (Matthäus 16,18). Wir als die Gemeinde stehen auf dem Felsen. Solange wir mit diesem Felsen verbunden sind, haben wir Kraft. Diese Kraft befähigt uns, den Teufel zu überwinden, ja, alle Geister zu bezwingen. Aber wenn man nicht mehr auf dem Felsen steht, wenn es anderen Mächten gelingt, diese Verbindung zu unterbrechen, dann verliert man sofort seine Kraft. Dann ist man nicht mehr gesegnet. Dann verliert man den Glauben und kann die Liebe Christi nicht mehr wahrnehmen. Deshalb ist es so wichtig, auf diesem Felsen gegründet zu sein, mit dem Stammapostel verbunden zu bleiben, Verbindung mit den Aposteln zu haben, so oft wie möglich in die Gottesdienste zu gehen. Stehen wir nicht mehr auf dem Felsen, sind wir unserer Kraft beraubt und werden zum Spielball der Geister.

Bron: Verslag in het Tijdschrift Unsere Familie van de dienst op 29 maart 2009 te Kampala/Oegenda

Uit: het redactionele bericht op "vr 22 apr 2011, 22:48" in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".

Ook het volgende citaat van stamapostel Leber met Pinksteren 2011 spreekt m.i. boekdelen:

(...)

Stamapostel Leber:
Jesaja 2 vers 5.

‘’Huis van Jacob, komt, laten wij wandelen in het [1] licht des Heren’’

[...]
Kom nu Broeders en Zusters laten wandelen in het [2] licht van de Heilige Geest, daar zitten twee boodschappen in opgesloten het eerste dat we stappen in de [3] lichtbundel van de Heilige Geest, Je kunt je voorstellen dat er [4] licht is van een [5] lichtbundel en dat wij dan in deze [6] lichtbundel gaan staan dan staan we in het [7] licht van de Heilige Geest. De andere boodschap die we eruit kunnen opmaken dat we dan ook dienovereenkomstig handelen dat we daaruit voortkomen. Maar nu even terug naar de eerste gedachte laten we in de [8] lichtbundel van de Heilige Geest gaan staan komt u Broeders en Zusters en laten we wandelen in het [9] licht van de Heilige Geest laten we instappen, maar ik zie ook dingen, houdingen die met de duisternis te maken hebben en waar je afstand van moet nemen opdat het geen indruk op je zal maken. Ik zei zo even al over de houding van het ongeloof, waar komt dat vandaan? Ga in het [10] licht van de Heilige Geest staan, jezus Christus heeft het zo mooi gezegd ‘’wees niet ongelovig, maar geloof, punt’’ Zo eenvoudig ligt het nu eenmaal. Dat zegt de zoon van God Jezus Christus, maar hoe krachtig het woord van de Heilige Geest, we zouden kunnen zeggen maak het toch niet zo ingewikkeld wees niet ongelovig maar geloof, Punt!

Dan stap je in de [11] lichtbundel van de Heilige Geest, ik wil er opnieuw op wijzen dat er ook bepaalde houdingen van afwachten bestaan, En die houding leid niet tot zegen, of in de zin van we zien wel. Nee, wij willen in de [12] lichtbundel van de Heilige Geest stappen en alle omslachtigheden en alles vermijden wat de kracht van het geloof zou kunnen wegnemen.

We willen ook geen afwijzende houding aannemen dat kan ook een stukje duisternis zijn in de zin van dat je met deze of gene geen gemeenschap wilt hebben. Dat je dus op de een of andere manier verschil maakt, nee, toch in het [13] licht van de Heilige Geest. Dat dan het hart weer wordt gevuld met de oorspronkelijke krachten Gods. We willen ons ook geen afwerende houding permitteren , het afwijzen, zo van we zien wel, of nu nog even niet, misschien later…Kom toch uit die duisternis, En treed in het [14] licht van de Heilige Geest.

We willen ook geen aarzelende houding aannemen, zo van ook dat brengt mij niet verder, en ten slotte willen we ook geen passieve houding aan nemen en zeggen, nee, dat is niets voor ons. Kom toch uit die onverschillige houding en treed in de [15] lichtbundel van de Heilige Geest. Zo hebben we het woord gehoord dat ons is voorgelezen ‘’Wij hebben niet de Geest van deze wereld ontvangen, maar de Geest die van God komt de Heilige Geest. Opdat we zouden weten wat God in zijn goedheid ons heeft geschonken. In de [16] lichtbundel van de Heilige Geest daarin wordt een ieder gelijk. Dan zie je de grootheid van de genade, dan zie je dat Jezus Christus via de verschillende omstandigheden waar wij mee te maken hebben ons wil toebereiden, dan zie je ook wat onze taken zijn, iedereen heeft een taak te vervullen

Bron: "Stamaposteldienst Pinksteren 2011 vanuit Dresden voormalig Oost-Duistsland", http://apostolischeobserver.nl/

(...)


Uit: het redactionele bericht op "do 16 jun 2011, 13:20" in de thread "Aus Stadt und Kreis... "

Het WebTeam/BEE

[Redactie]

In de greep van de klauwen van de uitgekookte zegenaars (1)


@all

Het is niet niks is als een fatsoenlijk kerkgenootschap afzakt tot een ordinaire sekte. Bij de Nieuw-Apostolische Kerk ligt niemand er wakker van. Men verwacht de spoedige terugkeer van Jezus Christus, te midden van de nieuw-apostolische apostelen, en daarbij valt vrijwel al het andere in belangrijkheid in het niet. Ieder doet gewoon zijn of haar best. Men bezoekt de openbare erediensten, de kerkleiding organiseert evenementen die gemeenteleden muzikaal omlijsten, kinderen en jongeren volgen educatieve programma's en uit geldinzamelingen worden de salarissen betaald en kantoorkosten van kaderfunctionarissen. Ook zet de kerkleiding projecten op die nieuwe leden en/of geld opleveren. Als indicatie voor ieders financiële bijdrage wordt 10% van het inkomen genoemd. Naast deze basisbijdrage vraagt de kerkleiding geregeld om kleine extra's. Verder nemen de leden diverse onkosten voor eigen rekening.


[wordt vervolgd]

Het WebTeam


Bron: Bericht op "za 13 aug 2011, 18:03" in de thread "Hoe moet het verder met de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.?"

@all

In een bekend lied zingen wij:

• Sta even stil, kom tot u zelve,
  hebt gij uw toestand overdacht?
  Nog is 't de tijd van Gods genade;
  zie dus dat gij Zijn wil betracht
  
  Tweede couplet van lied 155, NAK-gezangboek

Net terug van de rechtbank Arnhem (zie de berichten van "di 11 okt 2011, 20:01 " en "wo 12 okt 2011, 12:25") trof ik dinsdagmiddag een geloofszuster uit de Nieuw-Apostolische Kerk. Toen wij even in gesprek raakten, zei zij: "Ik heb mijn eigen lijntje met Boven en dat is ook voor de meesten die ik ken in onze gemeenschap verreweg het belangrijkste. Wat er verder in de kerk gebeurt, kan mij eigenlijk niet zo interesseren! Er zijn vele wegen om bij God te komen. De Nieuw-Apostolische Kerk is daar maar één van. Mijn voorganger denkt hier hetzelfde over." Dat wordt voor hem nog wat, dacht ik, straks, bij de werkcolleges over de op handen zijnde catechismus. Overigens heb ik nu al gelezen dat het niet 2013 doch 2014 wordt wanneer deze in drukvorm uitkomt, zij het hoogstens in enkele "vreemde talen". Blijkbaar rust er op het betreffende project heel weinig zegen, wat volgens mij logisch is bij enkel "mensenwerk". Het was fijn om elkaar een kwartiertje te vergezellen. Goddank was er geen Berlijnse of Chinese muur van aangeprate dogma's die ons beiden uit elkaar hield. Voor anderen ben ik in het (nieuw-apostolische) geloof een "wederstrever"; een vijand wellicht.

Ikzelf kan terminologie als "onze dierbare stamapostel" en "de hand van leiding" niet meer aanhoren, sinds men zich niets- en niemand ontziend "in pantservoertuigen voortbeweegt over het plein van de hemelse vrede". Zo werden broeders en zusters in de kerkgemeente Hamburg-Blankenese platgewalst, de districtsoudste Thomas Feil en nog vele anderen. "Pas op!", waarschuwde ik nog, toen het er in het tweede halfjaar van 2007 naar uitzag dat zielen, in 1955 al eens weggekeken in de kerk, opnieuw het slachtoffer zouden worden van zinloos geestelijk geweld op de (tweede) Europese Informatieavond. Maar het scheelde ze niks, de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden aan de hand van leiding van onze dierbare stamapostel". Ik wist trouwens ook niet wat ik hoorde, op zaterdag 1 oktober jl. in Mainz, toen daar een herder en een opziener ten tonele verschenen die ijskoud beweerden dat zij vakidioten zijn en hun pennenvruchten, "endgültig" ingezegend door zowel apostel Walter Drave als stamapostel Leber, "wetenschappelijk verantwoord". Zie het redactionele bericht op "di 04 okt 2011, 16:36" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!".

"Godsdienst is opium van het volk" (Karl Marx; 1818-1883), als wijzelf niet uitkijken; "Religie is de zucht van het onderdrukte schepsel, het hart van een harteloze wereld, en de ziel van zielloze omstandigheden. Het is de opium van het volk."

Het WebTeam/BEE

[Redactie]

(...)
Ik weet zeker: zelfs als apostel De Bruin door de rechter zou worden veroordeeld en de NAK een vreselijk slechte pers zou krijgen, dan nog blijven de huidige broeders en zusters trouw in hun navolging.
De stamapostel zou wellicht een extra bezoekje brengen, de broeders en zusters schurken wat dichter tegen elkaar aan en doen er verder het zwijgen toe, dit alles is voor hen dan eens temeer een bewijs van de boze buitenwereld, de macht van de satan die rondgaat als een briesende leeuw en natuurlijk: hun lot om als ware Godskinderen bespot en gehoond te worden.


Uit: Bericht door basis op ma 01 nov 2010, 14:40 in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"

@all

"Wanneer een partij (persoon, organisatie, land) het gevoel heeft door zijn kleine omvang ten opzichte van een andere partij niet serieus te worden genomen, dan wordt dit wel het Calimero-effect of een calimerocomplex genoemd", las ik op WikipediA. Calimero staat immers bekend om de beteuterde uitspraak: "Zij zijn groot en ik is klein, en da's niet eerlijk, o nee". (...) Hoe het ook zij, wie enerzijds welhaast de slachtofferrol koestert, moet anderzijds niet gaan manipuleren. Spijtig genoeg zien wij dat echter wél gebeuren in de Nieuw-Apostolische Kerk, waarbij het venijn nota bene schuilt bij de hoogste dienaren, waarmee trouwens Jezus' woorden -tegen de schriftgeleerden en Farizeeën- worden bewaarheid, namelijk: "Wie zichzelf verhoogt zal worden vernederd, en wie zichzelf vernedert zal worden verhoogd." Zie Matteüs 23 en Lucas 14 (NBV). Gezien het opdringerige optreden bij de nieuw-apostolische kerkleiding vanwege een verplichtende catechismus schijnt de geschiedenis zich zelfs in meer dan één opzicht te moeten herhalen:

• [39] U bestudeert de Schriften en u denkt daardoor eeuwig leven te hebben. Welnu, de Schriften getuigen over mij, [40] maar bij mij wilt u niet komen om leven te ontvangen. [41] Niet dat de mensen mij moeten eren, [42] maar ik ken u: u hebt geen liefde voor God in u. [43] Ik ben gekomen namens mijn Vader, maar u accepteert mij niet, terwijl u iemand die namens zichzelf komt, wel zou accepteren. [44] Hoe zou u ooit tot geloof kunnen komen? Van elkaar wilt u wel eer ontvangen, maar u zoekt niet de eer die de enige God u kan geven. [45] U moet niet denken dat ik u bij de Vader zal aanklagen; Mozes, op wie u uw hoop hebt gevestigd, klaagt u aan. [46] Als u Mozes zou geloven, zou u ook mij geloven, hij heeft immers over mij geschreven. [47] Maar als u niet gelooft wat hij geschreven heeft, hoe zou u dan geloven wat ik zeg?’
  Uit: Johannes 5 (NBV)
  
  [7] Geliefde broeders en zusters, laten wij elkaar liefhebben, want de liefde komt uit God voort. Ieder die liefheeft is uit God geboren en kent God. [8] Wie niet liefheeft kent God niet, want God is liefde. [9] En hierin is Gods liefde ons geopenbaard: God heeft zijn enige Zoon in de wereld gezonden, opdat we door hem zouden leven. [10] Het wezenlijke van de liefde is niet dat wij God hebben liefgehad, maar dat hij ons heeft liefgehad en zijn Zoon heeft gezonden om verzoening te brengen voor onze zonden.
  Uit: 1 Johannes 4 (NBV)

In plaats ervan dat de Zijnen kunnen rekenen op "herderliefde" (naar het veelzeggende lied over 99 schapen) wordt ieder met gedurig veranderende leerstellingen brutaal in een soort van nieuw-apostolisch keurslijf gemanoeuvreerd. Kan het niet goedschiks, dan maar kwaadschiks zoals tevens de districtsoudste Thomas Feil het ondervond. Op één of twee kerkscheuringen méér of minder kijkt men niet, zo blijkt wel uit de voor een belangrijk deel verzwegen kerkgeschiedenis.

Ondertussen gaan de hoogste dienaren helemaal op in hun persoonlijke hobby's, te denken aan vrijetijdsmanagement met een winstoogmerk of aan marketingactiviteiten voor de verzuiling die men opnieuw heeft willen uitvinden...

Het WebTeam

[Redactie]

[Bijgewerkt: 11-08-2013, 20.00 uur]

• 
  
  Bron: "kafino" op "14-11-2011 10:42" bij Glaubenskultur-Magazine in de thread "Der Konflikt über die Begrenzung des Dienstalters" (Premium-Artikel)

@all

Ondanks -nu, na ruim 60 jaar- aanhoudende berichten over hoe onverkwikkelijk destijds de gang van zaken is geweest, is de nieuw-apostolische kerkleiding nog altijd niet bereid om open en eerlijk te zijn over de volle waarheid omtrent "de Boodschap" van stamapostel J.G. Bischoff. Bij Glaubenskultur-Magazine heeft men maar niet afgewacht totdat straks iedereen een ons weegt. Ongeveer twee jaar lang heeft GK-hoofdredacteur Michael Koch er bijna al zijn vrije tijd in gestoken om uit te pluizen wat de NAK-Arbeitsgruppe Geschichte schijnbaar niet tot klaarheid mocht brengen. Hoewel er nog steeds wel het een en ander uit te werken valt, zag hij kans om "de Boodschap" te ontdoen van de verdachte vernislaag die het internationale kerkbestuur -onder aanvoering thans van stamapostel Leber (gehuwd met een kleindochter van stamapostel J.G. Bischoff)- er naar alle waarschijnlijkheid liefst overheen had laten zitten. De prijzenswaardige inspanningen van Michael Koch hebben een prachtig staaltje van onderzoeksjournalistiek opgeleverd:

• Die Geburt eines Mythos - Teil 1
  Wesentliche Stationen der „Botschaft“ zwischen 1940 - 1952
  Im vergangenen Jahr publizierte glaubenskultur eine Artikelreihe zur Entstehung des Botschafts-Mythos von Stammapostel Johann Gottfried Bischoff. Dabei lag der Schwerpunkt auf den Predigten des damaligen Kirchenoberhauptes. Nun sollen die Hintergründe einmal ausführlich betrachtet werden. Zunächst aber eine Zusammenfassung der letztjährigen Artikelreihe.
• Die Geburt eines Mythos - Teil 2
  Entrückungshoffnungen vor 1930 - Von Irving bis Bischoff
  Bereits im ersten Teil der Reihe sind wir – bezogen auf die „Hoch-Zeit“ des Botschafts-Mythos – weit in die Vergangenheit zurück gegangen. Ein noch weiter reichender Blick zurück macht Sinn, wenn man verstehen und wissen will, auf welchem „Boden“ die später von Johann Gottfried Bischoff vertretene Auffassung gedeihen konnte.
• Die Geburt eines Mythos - Teil 3
  Bemerkenswerte Entwicklungen in den 1930er-Jahren
• Die Geburt eines Mythos - Teil 4
  Der deutsch-schweizerische Konflikt und das Haus Bischoff
• Die Geburt eines Mythos - Teil 5
  Der Konflikt über die Begrenzung des Dienstalters
• Die Geburt eines Mythos - Teil 6
  Bischoff bricht mit der Tradition der Nachfolgeregelung
• Die Geburt eines Mythos - Teil 7
  Die Entrückungshoffnung nach dem II. Weltkrieg
• Die Geburt eines Mythos - Teil 8
  Güttingers Demokratieforderungen und Bischoffs Reaktion

Uiteraard betreft het hier zgn. Premium-Artikeln, wat betekent dat men bij Glaubenskultur-Magazine (tegen een alleszins redelijk tarief) abonnee moet zijn om ze te kunnen inzien.

• Die Botschaft
  "Nach mir kommt keiner mehr ... Ich persönlich bin überzeugt, daß die Zubereitung des königlichen Priestertums in der Zeit erfolgt, in der ich noch vorhanden bin, und daß die Reichsgottesarbeit im Weinberg des Herrn mit mir ihr Ende erreicht, daß also der Feierabend kommt, wo Lohnzahlung stattfindet. Das Zeichen hierfür besteht darin, daß der Herr zu meiner Zeit in Erscheinung tritt und Abschluß seines Werkes macht."

Zie tevens in dit verband het historische artikel "Der Letzte" uit 1960; kosteloos na te lezen "im digitalen SPIEGEL". Zie voorts het artikel op onze website (update: 14 juli 2009).

(...)

• Prof. H. Obst: Ich lege aber Wert darauf, daß wir noch einmal bei der Grundfrage des Selbstverständnisses der Neuapostolischen Kirche stehenbleiben. Wie es sich im Fall Bischoff zeigt. Ich gebe Ihnen völlig recht, daß in den anderen großen Kirchen die Naherwartung vernachlässigt worden ist, und sage deshalb, daß die Frage der Naherwartung nicht zu den Hauptdifferenzpunkten zwischen der Neuapostolischen Kirche und den anderen Kirchen gehört. Aber die Einbindung und Anbindung der Naherwartung an das heilsvermittelnde Amt des Stammapostels, das ist die Grundsatzfrage, wie es deutlich wurde, als der Stammapostel Bischoff mit im hohen Alter von 80 Jahren verkündete, der Herr werde zu seinen Lebzeiten wiederkommen und als das nach 10 Jahren nicht eintrat, die Neuapostolische Kirche nicht gesagt hat und bis heute nicht sagt, der Stammapostel habe sich geirrt, sondern der Herr, Gott habe seinen Willen geändert, und dahinter steht für mich das Prinzip, daß ich aus der Kirchengeschichte von der katholischen Kirche kenne, die Kirche irrt nie, die Kirche hat immer recht, und was ich als früherer Bürger der DDR kenne: die Partei hat immer recht. Und hier ist für mich der eigentliche Knackpunkt. Daß die Neuapostolische Kirche von ihrem Selbstverständnis her nicht bußfähig ist.
• Bi. Opdenplatz: Hmm. Also, ich stimme mit Ihnen voll und ganz darin überein, daß Gott sich nicht geirrt haben kann. Das ist meine ganz persönliche Überzeugung. Gott ist kein Mensch, Gott kann nicht lügen. Und wenn wir jetzt an diese Frage kommen, hat sich die Kirche geirrt? Wissen Sie, ich selbst hab' in der Zeit nicht gelebt, als das gewesen ist. Ich habe das von den Eltern, auch von anderen, die damals in der Zeit gelebt haben gehört, und die haben mir ganz klar gesagt: Wir haben das absolut geglaubt. Ich kann mich da nicht zum Richter über den Glauben der Vorgänger aufwerfen. Aber für mich ist eins ganz klar und ich denke, dazu steht auch die Kirche: daß Gott sich nicht geirrt haben kann.

(...)

Bron: Diskussion in Südwest 2 - Kultur am 09. 01.1997; http://www.naki.de/_nak_div/nak_diskussion.htm en http://www.manfred-gebhard.de/NauapoDiskussion.htm

Het WebTeam


P.S.
Nagekomen artikelen:

• Die Geburt eines Mythos - Teil 9 d.d. 13-12-2011
  Wie Kuhlen zwischen 1946-1948 Stammapostelhelfer wurde
• Die Geburt eines Mythos - Teil 10 d.d. 20-12-2011
  Das Apostelkollegium gibt sich 1948-50 eine neue Satzung
• Die Geburt eines Mythos - Teil 11 d.d. 22-12-2011
  Divergierende Tendenzen in der NAK der Nachkriegsjahre

[Redactie]

• 
  
  Belangrijke aankondiging!
  Er werd aan ons een unieke historische geluidsopname ter beschikking gesteld uit het jaar 1960. Over enkele dagen kunt u deze via onze website beluisteren.
  
  Wichtige Ankündigung!
  Eine einzigartige historische Tonaufzeichnung aus dem Jahre 1960 wurde uns zur Verfügung gestellt. Sie können diese in wenigen Tagen auf unserer Website zuhören.

---

@all

De bijzondere omstandigheid deed zich voor dat wij de beschikking kregen over een bandopname van de uitvaartplechtigheid voor apostel Otto Güttinger. Hij overleed op dinsdag 5 juli 1960, een dag voordat ook stamapostel Johann Gottfried Bischoff kwam te overlijden. Dit laatste zorgde toen voor grote consternatie want vanaf 1951 was er in de Nieuw-Apostolische Kerk gepredikt dat deze niet zou sterven! Mede door ongenoegen over deze voorstelling van zaken, was Otto Güttinger in 1954 uit de kerk gezet. Later diende hij in de Apostolische Gemeinschaft, welke in 1955 door "mede-gewetensbezwaarden" was opgericht.

Wat is nu echter het geval? De uitvaartdienst voor apostel Güttinger jr., die plaatshad op vrijdag 8 juli 1960, werd geleid door apostel Peter Kuhlen die in 1948 was geördineerd tot stamapostelhelper. Hiermee werd hij de beoogde opvolger van stamapostel Bischoff maar in 1950 trok hij zich als zodanig terug. Weliswaar bleef hij actief als districtsapostel voor het Rheinland tot stamapostel Bischoff hem en vele anderen in 1955 excommuniceerde, louter vanwege het gewetensconflict dat betrokkenen kenbaar hadden gemaakt ten aanzien van de bedoelde wederkomstverwachting. Duizenden verlieten met hen de Nieuw-Apostolische Kerk.

Vlak voor het begin van de uitvaartplechtigheid voor apostel Güttinger, in verband waarmee apostel Kuhlen naar Zofingen in Zwitserland was gereisd, werd hij vanuit Duitsland opgebeld met de mededeling dat op woensdagavond 6 juli 1960 Bischoff was overleden, na een ziekbed sinds Pasen van dat jaar. Hij besluit dan om hierover de gemeenteleden pas tegen het einde van de dienst te informeren. Wie iets meer afweet van wat de pijn en het verdriet wat velen tussen 1954 en 1960 hadden doorgemaakt door excommunicaties vanwege de "Boodschap", zal onder de indruk geraken van manier waarop apostel Kuhlen dit vervolgens doet.

• 
  
  

Zoals u ziet, hebben wij de bandopname in tweeën geknipt. Het bovenste (tweede) deel betreft de medelingen van apostel Kuhlen over het overlijden van stamapostel Bischoff. Het eerste deel betreft het begin van de dienst. De "mede-betuiging" van apostel Gerrit Kamphuis hebben wij om praktische redenen weggelaten. In een aansluitend bericht komen wij in deze samenhang nog met een publicatie uit het kerkblad "Der Herold".

Het WebTeam


Enkele links:

• Otto Güttinger: Manifest über die Zustände und Tendenzen in der Neuapostolischen Gemeinde; Zofingen, den 1. August 1954
• Brief der Apostel, Bischöfe und Bezirksältesten des Apostelbezirks Düsseldorf an den Stammapostel J. G. Bischoff: Ereignisse in der Neuapostolischen Kirche die zur Gründung der Apostolischen Gemeinde geführt haben; Düsseldorf, den 6. Januar 1955
• Peter Kuhlen: Denkschrift für die Mitglieder der "Apostolischen Gemeinde" und für deren Freunde; Düsseldorf, den 29. Januar 1955
• Peter Kuhlen: Nachdenkliches über die Botschaft des Stammapostels J. G. Bischoff: „Ich sterbe nicht, der Herr Jesus kommt noch zu meiner Lebzeit wieder?“; Düsseldorf, den 8. März 1955
• Vereinigung der Apostel der apostolischen Gemeinden: Geschichtlicher Rückblick auf die Entwicklung des Stammapostelamtes; im Frühjahr 1975
• Peter Kuhlen: Akten-Aufzeichnungen über die Gründe meines am 25. November 1950 erfolgten Rücktritts als Stammapostelhelfer und Nachfolger im Stammapostelamte
• Volker Wissen: Unsere Ursprünge – unser Weg (Teil 12), "Güttingers und die Vereinigung Apostolischer Christen (VAC) in der Schweiz"; im Jahre 2013

• Voor aanvullende informatie; zie de website van de Apostolische Gemeinschaft (VAG) en van de Vereinigung Apostolischer Christen Schweiz, het redactionele bericht op "Ma 14 Nov 2011, 20:44" alsmede het bericht door BakEenEi op "Di 19 Mrt 2013, 15:10" in de thread "Het is niet ver naar Bethlehem". Zie ook bij APWiki het artikel "Vereinigung Apostolischer Christen - Kirche Zofingen".

[Emile]

P. Kuhlen predikt dat we niet als als rechters moeten optreden.
Wellicht een idee voor de zaak Nak/Rohn?

[BakEenEi]

P. Kuhlen predikt dat we niet als als rechters moeten optreden.
Wellicht een idee voor de zaak Nak/Rohn?

@Emile

Zie mijn bericht op "Vr 27 Jul 2012, 09:53" in de thread "Dienen en lijden geven".

Groet,
BakEenEi

[Emile]

BakEenei, precies.

[Emile]

We moeten niet oordelen, maar wat een schandalige geschiedenis toch in die Nak, ondanks ook goede herinneringen.