Uit onze doorlevingen

[Redactie]

Uit onze doorlevingen

Zo heette jarenlang een rubriek in het nieuw-apostolische tijdschrift Stem van de Wachter:

• 
  
  Bron: Stem van de Wachter, 1988

Hoe wij tegenwoordig wellicht ook onze schouders zouden ophalen over de inhoud van een dergelijk artikel; het nieuw-apostolische (geloofs)leven werd, op papier althans, gekenmerkt door een hoge moraal. Dat is dus iets anders dan een losse moraal, of een dubbele moraal. In hoeverre het ook altijd een christelijke moraal was, heeft achteraf aanleiding gegeven tot menige discussie. Ruimte voor een tegengeluid was er in elk geval niet. Toen een deskundige bij een Arbodienst mij namelijk eens vertelde dat bij de Nieuw-Apostolische Kerk medewerkers uit hun kracht worden gehaald, realiseerde ik mij dat deze ervaring zich pertinent níet zou lenen voor de rubriek "Uit onze doorlevingen". Ik moest deze wetenschap dus voor mijzelf houden, al gaf ik de opmerking door aan een "hogere verantwoordelijke leidinggevende" die er daarna (uiteraard) niets mee deed - zoals men nimmer (!) iets deed met wat nieuw-apostolische kinderen Gods op zo'n manier kon dwarszitten. Wij waren immers "op de weg ten leven, die een school der vorming is". Dan zoek je het onder belastende omstandigheden zelf maar uit. Dan leer je maar van wat anderen fout doen. Dan ondersteun je dezulken maar. Dan bid je maar voor ze. En dan snap je dat jezelf ook niet zonder fouten bent. Punt.

TjerkB

[BakEenEi]

@all

Alle mogelijke (ongeschreven) codes en voorschriften bepaalden aldus de nieuw-apostolische "lifestyle". Dat hele idee was niet afkomstig van de individuele gemeenteleden, doch van het internationale kerkbestuur. Uitgever van alle "organen ter bevordering van het geloofsleven der leden van de Nieuw-Apostolische Kerk" was immers: "de Stamapostel". Wat mij aan het denken zette was op een gegeven moment antwoord 177 in "Vragen en Antwoorden" (editie 1993):

• 177. Welke plaats neemt de Stamapostel in binnen de Nieuw-Apostolische Kerk?
  De stamapostel is als zichtbaar hoofd van de kerk van Jezus Christus in alle kerkelijke aangelegenheden de hoogste instantie. Hij wordt door de leden van de Nieuw-Apostolische Kerk beschouwd als de vertegenwoordiger van de Heer op aarde en beschouwt zichzelf als helper in het geloof van zijn ambtsbroeders en medebroeders en -zusters. (...)

Waarom ziet "de Stamapostel" (Fehr) zichzelf blijkbaar heel anders dan hij (!) nu in drukvorm heeft laten optekenen dat "de leden" hem zien, zo vroeg ik mij af! Nog steeds kunnen zulke suggestieve formuleringen en impliciete leerstellingen mij verbazen. Wat dat aangaat, blijf ik mij juist graag de opvallend verhelderende taal herinneren van stamapostel Urwyler: "Wisse alles, was du sagst, aber sage nicht alles, was du weißt!"

Wat mij áltijd tégen heeft gestaan is de uit alle macht in de Nieuw-Apostolische Kerk in stand gehouden tweedeling (!) tussen wetenden en onwetenden, tussen zegenaars en zij die afhankelijk zouden zijn van hun zegen, tussen aanzienlijken en onaanzienlijken, tussen degenen die een voorbeeld zouden zijn en alle anderen die dat voorbeeld zouden dienen na te volgen, enzovoort. Kortom: de tweedeling tussen "dienaren" (lees: kerkelijke ambtsdragers) en "overigen". In de Nieuw-Apostolische Kerk wordt veel te veel "heiligheid" toegedicht aan mannen in het algemeen, en aan de kerkelijke ambtsdragers onder hun in het bijzonder!!

Als dergelijke cultuurverschijnselen er bij ons inslijpen, kan het jaren later zomaar opeens zijn dat ons gezonde verstand ons op beslissende momenten in de steek laat: wij hebben ons vereenzelvigd met een welhaast anti-christelijke logica. Toen ik er bij wijze van spreken continu koppijn van kreeg, wilde ik weten hoe ik daar vanaf kon komen. Het nieuw-apostolische bijgeloof (!) bleek de boosdoener te zijn. Met het evangelie van Jezus Christus is niks mis, maar wat je er in de Nieuw-Apostoliche Kerk bíj krijgt om extra te geloven, daar kun je verschrikkelijk ziek van worden...

Ook broeder Bauke Moesker zag in wat eraan schortte. "Terug naar Gods ordeningen!", was daarna de koers die hij wilde varen. Hij heeft groot gelijk, al krijg je dan een "Herder" aan de deur met een dreigbrief van een "Districtsevangelist" en per aangetekend schrijven herhaalde malen een sommatie van een advocaat namens "de Apostel". Gaat het daarentegen een keer om de betrokkenen zelf, dan gelden er opeens andere nieuw-apostolische, evenzeer anti-chrtistelijke maatstaven. In de Nieuw-Apostolische Kerk hebben "de leden" immers niets te zeggen. Die hebben alleen maar te gehoorzamen.

In de Nieuw-Apostolische Kerk keurt de slager diens eigen vlees. Niet het leven van Christus Jezus en de leer van Zíjn apostelen is normgevend, doch het voorbeeld van "de Stamapostel". Echter, deze internationale bestuursvoorzitter, in welke persoon deze zo successievelijk ook werd belichaamd, had -bij nader inzien- doorgaans een levendige fantasie. Voor stamapostel Hans Urwyler maak ik een uitzondering want aan hem bewaar ik de best mogelijke herinneringen. Volgens mij heeft diens gezondheid ernstig te lijden gehad onder tegenstellingen tussen "machtsfiguren" in de kerk. Ook bij stamapostel Streckeisen had ik geen dubbel gevoel.

"Nieuw-apostolische kinderen Gods" behoren de vuile was niet (buiten) op te hangen. Mocht deze desodanks onverhoopt wel ergens hangen, zoals incidenteel (!) op dit Forum, dan behoort niemand ernaar te kijken.

Spreek je een keer uit verbijstering tegenover "hoge(re) dienaren" over kennelijke misstanden de waarheid, houd er dan maar rekening mee dat je dat nog wel een jaar of tien door dezen wordt nagedragen. Wanneer mij dat overkwam, had ik er nooit spijt van, maar de gevolgen waren natuurlijk hetzelfde. Je lag eruit. Vandaar dat ik in mei 2007, toen ik mij in het ledenregister van de Nieuw-Apostolische Kerk liet uitschrijven, als alleengaande ook wel mocht vertrekken. Daar hadden de "zegenaars" helemaal niets op tegen! Merkwaardig genoeg voelde ik mij daarna onverminderd begaan met degenen die ik verliet. Ik begreep niet dat anderen niet zouden waarnemen, wat ikzelf wél zag. Voor wat er in de kerkgemeente Hamburg-Blankenese verkeerd uitpakte, waarschuwde ik - maar de kerkleiding toonde zich hardvochtig. Op de ernst van traumatiserende ervaringen door excommunicaties in de jaren '50, wees ik - maar de kerkleiding toonde zich onverzoenlijk. Voor de verzuiling (!) door menslievend ogende projecten onder nieuw-apostolische vlag omwille van de naamsbekendheid van de kerk, waarschuwde ik eveneens - maar de zelfgenoegzame kerkleiding toonde zich onaangenaam verrast. Ook waarschuwde ik voor gevangenisstraf wegens onbehoorlijk bestuur - maar de kerkleiding toonde zich geïrriteerd. Bovendien verzocht ik om een lastenverlichting vanwege de geldingsdrang van "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" bij het verordonneren van vreemde leerstellingen (!) - maar de kerkleiding toonde zich ongenaakbaar. Bij vrijwel alle anderen in de kerk proefde ik desinteresse, niet zelden op het apathische af. Zulke rare ontwikkelingen wijzen op succesvolle intimidatiepraktijken.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

@all

In de Nieuw-Apostolische Kerk gaan bijna allen, die een verantwoordelijkheid hebben aanvaard op het gebied van zielzorg, voorbij aan de noodzaak zich ervan rekenschap te geven wat het met broeders en zusters doet indien zij worden blootgesteld aan gaandeweg een overdosis aan ongerijmdheden. Niet alleen die afzonderlijke ongerijmdheden dienen in aanmerking te worden genomen én hoe deze elkaar zelfs nog kunnen versterken (!), doch zeer beslist ook de draagkracht van elk individueel slachtoffer. Het lijkt wel alsof geen enkele ongerijmdheid in de Nieuw-Apostolische Kerk ooit ter discussie mag worden gesteld. Kritiek op "hoge(re) dienaren" in deze geloofsbeweging is namelijk uit den boze!! Juist daarvan schijnt nagenoeg iedereen wél doordrongen te zijn. Maar het zijn de "horigen en lijfeigenen" die moeten bloeden voor de zonden van hun "leermeesters". Alleen al om deze reden vind ik dat dit kerkgenootschap (!) het bestaansrecht heeft verspeeld. Wanneer aanstonds bovendien aan het licht komt hoe het bestuur tevens heeft geblunderd bij de Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI), welke zij brutaal wenst te vertegenwoordigen, kan de tent worden gesloten. Dan kan de samenleving opgelucht ademhalen en komen de gevangenen in deze gevaarlijke sekte eindelijk vrij. Wat gelovigen in deze heel foute club al niet met hun gezondheid moeten bekopen; het moest werkelijk verboden zijn. Bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland hebben drie of vier machtsfiguren het onderling op een akkoordje gegooid. Zij en zij alléén maken de dienst uit sinds de onderworpenen aan hun gezag, angstvallig "in de gehoorzaamheid staande", de statuten wel in die zin gewijzigd wilden zien. Moet zo'n dictatuur nog langer mede uit gemeenschapsgelden worden gefinancierd? Laten wij onze naasten op zo'n manier creperen? Daar voel ik he-le-maal niks voor. De "bloody limit" is overschreden! Míjn jurk zakt af...

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

@all

Of iemand zich nu uitgeeft voor takapostel, stamapostel, wortelapostel of voor ach-blad-alleen-apostel (naar lied 152 in het NAK-gezangboek); wie daarbij een hoge goddelijke autoriteit claimt en -eventueel door via advocaten te dreigen met rechtszaken- vervolgens een ieder onder de voet loopt die er een vraag over stelt; het zijn dieven en rovers. Met zulk wangedrag hoeven dezen in de hemel niet op medelijden te rekenen.

Er zijn op dit Forum nu voldoende omstandigheden toegelicht, waarbij het in de Nieuw-Apostolische Kerk telkens dezelfde machtsfiguren zijn geweest die zich onverantwoordelijk tonen, namelijk diegenen die op grond van hun ambt elkaar hebben benoemd op de te vergeven bestuurszetels. In hun kringen was kennelijk steeds de ene dienst de andere waard. Anders, Armin Brinkmann, blijf je toch niet zitten als je tegen de statuten in eigenmachtig 10 miljoen euro hebt vergokt? Of wanneer je, Peter Klene, meent een medewerker op de Centrale Administratie wel even te kunnen voorhouden dat je hem financieel zult laten ruïneren als betrokkene niet terstond ondertekent wat een advocaat aan hem voorlegt. Of, Wilhelm Leber, als je denkt dat je hier part noch deel aan hebt gehad. Al deze lieden en hun hondstrouwe handlangers hebben hun hand lelijk overspeeld. Ze staan er gekleurd op. Over niet al te lange tijd breekt voor hen de volgende strijdfase aan. Dan gaan ze, opnieuw met gebruikmaking van offerontvangsten, tegenover rechtbanken "persisteren".

Nog veel meer omstandigheden, schrijnende wantoestanden, werden er op dit Forum uitvoerig beschreven. Zo hield "de Stamapostel", Herr Dr. Wilhelm Leber, aan "Handicapped-Kids" (!) voor dat er aan belangrijke voorwaarden dient te zijn voldaan, wil men bij God vertroosting mogen vinden. Ja ja. (...) "Oberhirte", "geistliches Oberhaupt aller neuapostolischen Christen", "Kirchenpräsident und Stammapostel", u bent abuis!

Intussen laten honderden, duizenden anderen, die bij deze machtspolitiek en onder deze hartverscheurende omstandigheden allang hét verschil hadden kunnen maken, nu zelfs ook al bijna de allerlaatste gelegenheid onbenut om het slavenjuk (!) af te leggen. Ontwaak!! En zeg alsjeblieft tegen de ambtsbroeder in Zutphen, die mij via via uitnodigde voor de "Dag van de Alleengaanden" in Assen op 2 september 2012, dat ik NIET kom.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

@all

Wie met uiteenlopende gezondheidsklachten naar de huisarts gaat, hoopt natuurlijk dat deze kundig genoeg is om er een vastomlijnd ziektebeeld in te herkennen en dit te behandelen, óf, liever nog, dat zo iemand kundig genoeg is om met zekerheid vast te stellen dat het allemaal niks om het lijf heeft. "Hoeveel te meer geldt dit naar de Geest", zou een "dienaar" in deze samenhang "vanaf het altaar" kunnen opmerken. Met andere woorden: laten wij "in de gemeenschap" vooral om hulp vragen wanneer wij die nodig hebben want hiertoe staan "de zegenaars" dag en nacht voor ons klaar. "Laat een molshoop geen berg worden!" (...) Tot zover "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" de theorie, die ik mij maar al te goed herinner. Wat het inhield, namelijk om "naar de Geest" in een situatie te geraken waarbij zielzorg dringend geboden zou zijn; dat kon je van tevoren vanzelf niet weten, maar in elk geval stond het door "de arbeid die er gewerkt was" vast dat de broeders altijd voor "de aan hun liefdevolle zorgen toevertrouwde zielen" klaar zouden staan.

Kort nadat D.Ap. De Bruijn diens ambtsvoorganger was opgevolgd, waren wij een keer samen onderweg. "Wat zou jij willen veranderen, als jíj de nieuwe districtsapostel was geworden?", hoorde ik hem -tot mijn niet geringe verbazing- opeens vragen! Werkelijk, van zo'n vraag had ik even niet terug. Maar het bleek gewoon even een spontane vraag te zijn met graag van mijn kant ook een spontaan antwoord. Ik zei: "Wat ik niet fijn vind, is, dat er in het aanvangsgebed altijd zo 'omhoog' wordt gebeden. Gaat er een oudste voor, dan begint deze te bidden voor de opziener, en zo verder. Maar gaat er een priester voor, dan begint die al bij de gemeentevoorganger of de districtsevangelist, enzovoort. Maar telkens worden hierbij de broeders en zusters overgeslagen die voor mij even goed zegenaars zijn, en ook de 'lagere' dienaren - maar die vind ik helemaal niet lager! In het werk Gods bestaan helemaal geen 'hogere' dienaren. Dat weet ik heel zeker! De gemeente Gods - dat zijn wij toch samen? Ik zou het dus afschaffen om op die manier 'volgens het protocol' te bidden." (...)

Ik vertelde er ook bij waarom het mij werkelijk tegenstond wanneer er op die manier werd gebeden. Dat deed ik aan de hand van twee voorbeelden.

In mijn voorlaatste kerkgemeente maakte ik deel uit van een muziekgroep. Wij speelden altijd voordat -vanaf een kwartier vóór de dienst- het koor ging zingen. Zodoende waren wij doorgaans bij de eersten die in het nog lege kerkgebouw onze plaatsen -bij het orgel- innamen. De instrumenten werden uitgepakt en gestemd, de lessenaars kwamen te voorschijn, bladmuziek en liederenbundels... In de tussentijd kwamen gaandeweg onze broeders en zusters binnen. Onder hun een ouder echtpaar, dat wij op weg naar de dienst vaak al hadden zien lopen. Dat ging moeizaam want de betreffende zuster had reuma. De beweging die zij moest maken om in een kerkbank te gaan zitten, was voor haar zichtbaar pijnlijk. Vaak zag ik dan hoe zij daarna de handen vouwde. Nu wil ík graag, dacht ik dan, dat wij met onze muziekgroep eraan mogen bijdragen dat bij deze zuster en haar man de hartensnaren fijn worden gestemd. De biddende handen van deze zielen maakten op mij, telkens weer, een heel grote indruk. Bij het aanvangsgebed leek het vervolgens wel alsof zulke biddende handen er amper toe deden want alleen "in de verbondenheid met... " hoge, hogere en nóg hogere dienaren zouden het levende Woord en Zijn zegen ons langs de geordende weg deelachtig worden, of zo.

Het tweede voorbeeld betrof een oude voorganger in mijn nieuwe kerkgemeente. Hij was een echte zielenherder, niet in de laatste plaats ook voor zielen die -zoals men het tegenwoordig wellicht zou uitdrukken- een laag zelfbeeld hebben. Op een middag ging ik even bij hem op bezoek. "Belangrijk is voor mij de waardigheid die God in elk klein stukje van Zijn schepping heeft neergelegd," zo vertelde hij. "Ik zoek ernaar, net zo lang tot ik mij erover kan verwonderen. En dan wend ik mij tot Hem en vraag ik hoe ik het goddelijke leven in mijn naaste mag eren; met welke hulp het in Zijn werk verder tot ontwikkeling komt." Wie zó de gemeente Gods inkijkt, bidt niet meer -exclusief- omhoog...

• 
  
  Bron: Glaubenskultur-Magazine

Voor de bovenbeschreven plagende kopzorgen bleek er weliswaar begrip te zijn doch geen geneesmiddel, en geen behandeling. Bovendien was de prognose, bij nader inzien: ongunstig. Een (bewust) gemiste diagnose.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

@all

Het werk Gods is zonder weerga. Het onderscheidt zich in elk geval van de wijze waarop buitenstaanders het soms verplichtend wensen voor te stellen.

• Geliefde broeders en zusters, vertrouw niet elke geest. Onderzoek altijd of een geest van God komt, want er zijn veel valse profeten in de wereld verschenen.
  
  Uit: 1 Johannes 4: 1 (NBV)

Uit deze woorden spreekt iets opmerkelijks, namelijk dat God een ieder in Zijn gemeente heeft toegerust met het vermogen om te onderzoeken of een geest van Hem komt, of niet. In de Nieuw-Apostolische Kerk echter is er altijd "een zware lobby gevoerd" om het zo te doen voorkomen alsof alleen degenen dat kunnen beoordelen, die door de voorzitter van het internationale kerkbestuur -zulks tot nader bericht- zijn benoemd in de functie van apostel. Daarmee zouden dezen met dezelfde goddelijke wijsheid en volmachten zijn bekleed als eertijds de apostelen van Jezus Christus! Overigens waren er "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" in de eerste Kerk van Jezus Christus niet 12 doch 24 apostelen, maar dit terzijde. Tegenwoordig gaat die lobby zelfs nog véél verder want inmiddels werd het tot een dogma verheven dat het nu aan diezelfde voorzitter zou zijn voorbehouden om de juiste uitleg van de Bijbel vast te stellen.

Niettemin, Johannes en ook Petrus dachten er duidelijk anders over, om van Paulus nog maar te zwijgen. Te denken immers aan het volgende:

• Het gezag in de gemeente
  [1] Ik doe een beroep op de oudsten onder u. Als uw mede-oudste en als ooggetuige van Christus’ lijden, en omdat ik evenals u zal delen in de luister die binnenkort zal worden geopenbaard, vraag ik u: [2] Hoed Gods kudde waarvoor u de verantwoordelijkheid hebt, houd goed toezicht – niet gedwongen maar vrijwillig, zoals God dat wil, en niet om er zelf beter van te worden maar met belangeloze toewijding. [3] Stel u niet heerszuchtig op tegenover de kudde die aan u is toevertrouwd, maar geef het goede voorbeeld. [4] Dan zult u wanneer de hoogste herder verschijnt de krans van de luister ontvangen, die nooit verwelkt. [5] En u, jongeren, moet van uw kant het gezag van de oudsten erkennen. Overigens, in de omgang met elkaar moet ieder van u altijd de minste willen zijn, want God keert zich tegen hoogmoedigen, maar aan nederigen schenkt hij zijn genade.
  
  Uit: 1 Petrus 5 (NBV)

In een bekend apostolisch lied zingen wij mede daarom:

• Niet om gediend te worden
  
  Niet om gediend te worden ben ik op deze aard’,
  maar om mijzelf te gorden tot dienen, onvervaard;
  Hij, die mij heeft gezonden en met Zijn Geest vervuld,
  vernieuwt in zegensstonden mijn krachten, lust, geduld.
  
  Geen mensengunst of -ere spoort mij tot dienen aan;
  het is de Geest des Heren, Die in mij op wil gaan,
  Zijn kracht door mij wil tonen, en leiden mij het meest;
  Hij wil mij gans bewonen, naar lichaam, ziel en geest.
  
  O, wat kan dan mijn leven voor and’ren nuttig zijn,
  mocht ik daarnaar steeds streven, te dienen ook in ‘t klein!
  Dan arbeid ik tot zegen, waar ‘k and’ren heil bereid,
  en wordt aldus verkregen als loon: de zaligheid.
  
  Uit: Zangbundel GvAC, lied 111

Het zou fijn zijn om in dit opzicht weer met elkaar op één lijn te komen. Spijtig genoeg ziet het daar nog niet naar uit.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

[Bijgewerkt: 13.30 uur]


@all

"Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" zijn er drie categorieën gelovigen te onderscheiden, namelijk 4) "overigen", 3) "dienaren" en 2) "hoge dienaren". Ver boven hun, op eenzame hoogte in de nieuw-apostolische toren van Babel, bevindt zich 1) "Herr Dr. Leber". Af en toe daalt hij even vanuit de hoogte neder, deelt hij enkele lakens uit, en laat hij zich bewieroken. Probeer met hem niet van inzicht te verschillen want dan zorgen de onderworpenen aan zijn schrikbewind er tezamen wel voor, dat je in hun midden geen leven meer hebt. Aller knie zal zich dienen te buigen voor hun idool. Buiten hem om mogen zij niets doen.

• 

(...)

Situatieschets

"Voor het goud der waarheid, kostelijk brood uit de hemel, helder levenswater, ware gemeenschapszin, heilige liefde, Zijn (!) vrede en rust, geborgenheid, erbarmen, de reine Jezusleer, levende apostelen, vergeving van zonden, het Heilig Avondmaal en de werkzaamheid van de Heilige Geest, uitverkoren kinderen Gods, balsem voor de ziel en ogenzalf, eenheid onder de dienaren en machtige stromen van zegen; daarvoor was er voor levenden en ontslapenen maar één adres, namelijk... míjn kerk. Zó werd het ons voorgehouden. Tegen wie aldus in de gehoorzaamheid stond zou worden gezegd: 'Over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal Ik u zetten.' Ja, zó worden de goddelijke beloften vervuld."

Dit was bij de verkondigde geloofsleer althans de theorie. Maar de praktijk toonde zich weerbarstig. Gelukkig hadden ieders fouten en tekortkomingen God niet in de weg gestaan. Om niettemin "daders des Woord" te kunnen zijn, ging het erom te doen "wat er gezegd werd". Het woord Gods, wel te verstaan; verbroken door eenvoudige dienaren die in de nauwste verbinding staan met hun zegenaars, en dezen "langs de geordende weg" met hun districtsapostel en met "onze dierbare stamapostel". Zo tevens met hun Zender, Jezus Christus, en met de trone Gods. De geborgenheid van onze ziel lag in de navolging; in het opblikken naar de knechten Gods; ze te ondersteunen in hun hoogheilige taken en opdracht.

(...)

Uit: Bericht door BakEenEi op "Wo 27 Okt 2010, 21:37" in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk".

(...)

(...)
Maar het hééft gewerkt: alle districtsvoorgangers (Rasker, Yntema, Den Hamer, N. Klene, J. Klene, De Bakker, Meijer, Vis en Weening) hebben de aangeduide foltermethode inmiddels onder de knie gekregen! Het is ze gelukt! Ze krijgen het voor elkaar! Want: de zwijgzaamheid wordt betracht! "Het" gaat niemand wat aan - alleen de Filistijnen krijgen hun rechtmatige "erfdeel", maar dan gaat het hooguit om miljoenen euro's.

Aldus geschiedde het dat apostelen, opzieners, oudsten en evangelisten namens de almachtige God "openbare eredienst-in/openbare eredienst-uit" het verkondigden dat ieders zonden zijn vergeven. Ze zijn geworpen in verre zeeën der vergetelheid en niemand, maar dan ook helemaal niemand zal ze ooit meer gedenken! Het machtwoord is uitgegaan en de zegenaars maken hun borst alweer nat voor de eerstvolgende openbare eredienst, waarin zij het opnieuw zullen verkondigen: namens de almachtige God, die het aan ons (ja sterker nog: alléén aan ons) heeft toevertrouwd om Zijn verborgenheden te kennen, om die ook te ontvouwen voorzover het bij een enkeling een keer geen kwaad kan; wij, de leraren der gerechtigheid; wij, de knechten Gods met een onbesproken levenswandel; wij, die altijd alles nog béter hebben bedoeld dan het in een mensenhart kan opkomen; wij, de eerst-aangewezenen; wij, die als goede rentmeesters slechts licht laten schijnen wanneer er voor andersdenkenden niets aan het licht kan komen; wij, die de thans te betrachten zwijgzaamheid van allen die Hij ons in Zijn werk tot steun gegeven heeft op de juiste waarde weten te schatten...

(...)


Uit: Bericht door BakEenEi op "Wo 02 Mrt 2011, 17:13" in de thread "Addergebroed".

(...)

Dat in ons land de openbare veiligheid wordt bewaakt en dat mensen die de openbare orde verstoren kunnen worden aangesproken op hun gedrag, enzovoort, vindt iedereen de normaalste zaak, maar als de wereld op de kop wordt gezet in een kerkgenootschap, zouden allen die daarvan het slachtoffer worden op straffe van uitsluiting door de verantwoordelijke "Godsgezanten" opeens de zwijgzaamheid hebben te betrachten!

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

@all

Welbeschouwd zijn het in de Nieuw-Apostolische Kerk hoogst bedenkelijke psychologische trucs die er uiteindelijk toe leiden dat gelovigen ongemerkt worden ontdaan van hun identiteit. Lees bijvoorbeeld het onderstaande:

[Bijgewerkt: 22.30 uur]

God maakt geen fouten (1)

(...)

• "Daar sta je dan. Je mocht wel blij zijn, maar niet bang, bedroefd of boos. Je voelt je gekrenkt. Emotioneel was je niet in beeld. Wat is de kerk voor jou in feite nog meer dan alleen maar een soort van activiteitenfabriek? Al je vertrouwen had je ingezet, "de firewall" uitgezet, je beste krachten gaf je bovendien; maar je spontaniteit ben je kwijt; je bent vermurwd. Wáár is het misgegaan?! Wanneer had je béter kunnen weten?! Wat zullen de mensen wel zeggen in de wereld om je heen, nu je bij de pakken neer zit. Waar heb je dit in godsnaam aan verdiend?! (...) Je voelt je misbruikt; gewoonweg verkracht - door de geestelijk elite in de kerk waar jij je hele ziel en zaligheid aan had verbonden. Waar blíjf je nu?!" (...)
  
  "Er is roofbouw gepleegd; op gezinnen (van "dienaren"), op weldenkende welwillende medewerkers en op vele anderen die uit hun kracht zijn gehaald. Zoiets kan in het werk Gods pertinent niet de bedoeling zijn."
  
  Uit: Bericht door BakEenEi op "wo 27 okt 2010, 21:38" in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk" (eerder verschenen op 12 februari 2010 op "de indexpagina")

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Di 18 Okt 2011, 15:06" in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!"

Het waren de meest basale menselijke emoties, die nota bene God zelf in Zijn schepping heeft neergelegd, waarvan je in de Nieuw-Apostolische Kerk de meeste maar moest zien te onderdrukken. BOOS was uit den boze!! Echter, wie niet meer BOOS mag zijn wanneer daar op enig moment alle reden toe is, is gewoonweg vermurwd! En: wie niet meer BANG mag zijn terwijl allerhande verwarrende omstandigheden je -in het geloof- bedreigen; dan ben je net zo goed vermurwd! Het gezonde verstand en je intuïtie; kom daar niet mee aan in de Nieuw-Apostolische Kerk want het enige wat je hoeft te weten is, wat er straks in allerhande buitenlandse talen in de op handen zijnde catechismus staat... Voor de rest willen de "dienaren" door jou worden ondersteund. Immaterieel en materieel; in alle denkbare opzichten. Tegen de tijd dat je doodgaat willen ze als blijk van dank nog wel de scepter zwaaien op jouw uitvaartplechtigheid. Hier komt vandaag de dag in vogelvlucht het nieuw-apostolische geloofsleven op neer. Als marionet hang je aan een draadje. (...)

Wie op zo'n slinkse wijze constant geestelijk wordt beïnvloed, ondergaat ontegenzeglijk karakterveranderingen want men wordt geherprogrammeerd. De meest nabije naasten vervreemden van elkaar! Zó vreselijk erg is het!!

Hoe kom je erachter dat er iets niet pluis is? (...) Geef toch alsjeblieft gehoor aan de stem, diep in je eigen hart! Wie al honderden keren "het alarm" op UIT heeft gezet, kan heus wel weten wat hiermee wordt bedoeld.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

[Bijgewerkt: 19.00 uur]


@all

Toen ik in mei 2005 via het Internet te lezen kreeg wat districtsapostel Saur in de weekdienst, volgend op de zondag waarop Wilhelm Leber de nieuwe stamapostel was geworden, in Heilbronn aan de nieuw-apostolische gelovigen had voorgehouden, stond het voor mijzelf onmiddellijk vast: ik had die man én de knipmessen die hem napraatten per direct wegens lariekoek en godsdienstwaanzin uit het ambt gezet:

• 
  
  
  Uit: Bericht door Jimmy Plankton op "15-12-2007, 11:51:44" in de thread ""Serieuze zaken" bij NAK-Observer
  Oorspronkelijke bron: http://www.nakobserver.nl/smfforum/inde ... n#msg12825

Wie op zo'n manier door de een of andere religieuze hotemetoot wordt geschoffeerd, "uitgekleed", alsof het verdomme oorlog zou zijn, staat nog maar één ding te doen, namelijk zich uit de voeten te maken. Vooral de term "schlußsiegbereit" - hoe verzin je het?! En dan durft zo'n onverlaat de preek óók nog te beëindigen met "Dem Aufrichtigen lässt ́s der liebe Gott gelingen". Beter af waren in dit geval vanzelf de "slapende" leden!

Aan een "dienaar" schreef ik destijds hierover het volgende:

(...)
Het was n.b. de eerste dienst na Pinksteren. Als
nietsvermoedende gelovige zou men dan vermoedelijk hopen, bidden en
verwachten dat de pinkstervreugde fijn zou naklinken en de Heilige Geest
opnieuw in baanbrekende liefde krachtig inspireert.

Maar helaas, het werd in Heilbronn, in tegenwoordigheid van de locale
burgemeester die voor deze "bijzondere" dienst was uitgenodigd ["gewone"
diensten zijn waarschijnlijk te gewoon; TB], een troosteloze vertoning.
Geen boodschap vol erbarmen; alleen maar kille theorie. Degenen die
meedienden praatten ook gedachteloos na wat er tevoren was gezegd. O,
wat is dat verschrikkelijk, dacht ik bij mezelf. Je zult maar
huispriester zijn en na zo'n dienst de ouderen en de zieken bezoeken; de
zielen die zich biddend met het altaar hadden verbonden en die de
aanwezigheid van de Districtsapostel, die in Zuid-Duitsland vanzelf
sporadisch persoonlijk kan komen, niet konden beleven. En dan moet je
het volgende aan hen voorhouden...

Lief godskind, bent u wel:

- abwehrbereit
- aufnahmebereit sein
- dienstbereit
- einsatzbereit
- hilfsbereit
- lernbereit
- opferbereit
- sterbebereit
- überwindungsbereit
- vergebungs- und versöhnungsbereit
- wachbereit
- nachfolgebereit

en

- schlusssiegbereit (!!!)
- bereit die Verantwortung des eigenen Lebens vor Gott zu
übernehmen, gegenüber anderen und vor allen vor sich selbst (!!!)

alsmede

- bereit alles andere stehen und liegen zu lassen


Heus, als ik zoiets meemaak, zo veel gabazel in één keer bij elkaar en
dan ook nog vanuit "de top" van onze kerk, dan denk ik aan de Bergrede:
nu is ook "het zout smakeloos" geworden (vgl. Matth. 5: 13). Als Apostel
Schneider meedient en dan spreekt over "schlussiegbereit", zou je haast
menen dat hij er nog niet van op de hoogte is dat de Tweede Wereldoorlog
al verloren is. En denk bijvoorbeeld ook eens aan gehandicapten, die
"bereit" moeten "sein" "die Verantwortung des eigenen Lebens vor Gott
zu übernehmen, gegenüber den anderen und vor allem vor sich selbst".
"Potverdorie nog eens aan toe zeg!!!", om Toon Hermans maar eens te
citeren, kunnen zulke mensen niet op staande voet worden heengezonden???

Serieus: ik vind werkelijk dat je zulke dingen alleen maar vanaf het
altaar zou mogen stamelen als je in het vereiste bijbehorende
geloofsleven zelf een lichtend praktijkvoorbeeld bent. Echt. Oók (!) dit
had zo niet mogen gebeuren!!!

(...)

Hoe er vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk dan wordt gereageerd? Nagenoeg niet. Voor de rest geldt er maar één beleidslijn: "Medemensen negeren en ze de mond snoeren." Slikken of stikken, dus. "Bis zuletzt."

"Ik kan niet begrijpen dat mensen, die zich brutaal uitgeven voor leraren der gerechtigheid, aankomen met allerhande examenvereisten waaraan kinderen Gods zouden moeten voldoen om zich ten langen leste te mogen verzekeren van de liefde van hun eigen hemelse Vader en zij die liefde met een uiterste krachtsinspanning moeten verwerven. Als ik dan ook nog denk aan zielen met vaak voor derden onzichtbare geestelijke beperkingen, die met zulke dreigende taal het mes op de keel wordt gezet, slaan bij mij zowat de stoppen door. Klaus Saur en diens geestverwanten kunnen voor mij de pot op.", schreef ik later nog aan een vriend.

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

[Bijgewerkt: 11-07-2012, 10.30 uur]


@all

Doordat het in principe de bedoeling was dat "wij" méér deden dan in "ons" vermogen lag (voor het "werk Gods" wilde je je vast wel voor 150% inzetten, vonden fanatieke broeders-dienaren), raakten her en der de zaken dolgedraaid. Voldoening bleef uit terwijl velen zich over de kop hadden gewerkt want dat scheen immers gedurig de bedoeling te zijn. Wie zich realiseert wat dit voor een ravage kan aanrichten in het leven van medemensen, probeert er natuurlijk wat van te zeggen wanneer sommige "Godsgezanten" schijnbaar nog altijd niet zijn uitgeraasd. Dat wordt je dan geheid niet in dank afgenomen. Nieuw-apostolische kinderen Gods moeten namelijk "stille" zijn en hun zorgen "in vertrouwen overgeven". Als "dankbare gedresseerde gemuilkorfde schaapjes Zijner weide" volg je gewoon de instructies op van de "Godsgezanten" en dan kom je er wel, "aan het einddoel"; is de gedachte. Dit bijgeloof heb ik mij maar niet meer laten aanpraten.

Spijtig genoeg lijkt het nu wel alsof degenen, die zichzelf nóóit eens iets lieten gezeggen, voor hun gebrek aan mededogen, hun achteloze hardheid en halsstarrigheid de hoogste prijs moeten betalen...

• [3] Op de Olijfberg ging hij zitten met zijn leerlingen om zich heen, en nu ze onder elkaar waren vroegen ze: ‘Vertel ons, wanneer zal dat allemaal gebeuren en aan welk teken kunnen we uw komst en de voltooiing van deze wereld herkennen?’ [4] Jezus antwoordde hun: ‘Pas op dat niemand jullie misleidt. (...)'
  
  Uit: Matteüs 24 (NBV)

Groet,
BakEenEi