Verwijt ik de nieuw-apostolische kerkleiding en haar nalopers iets? Jazeker: minimaal een gebrek aan mededogen oftewel een achteloze hardheid!
De inhoud van een tweetal recente berichten op dit forum laat mij niet los, te weten:
zefyr schreef:Woensdagavond 23 februari 2011 leidde districtsapostel De Bruijn in Veendam de kerkdienst. Deze dienst werd bijgewoond door ongeveer 115 nieuw-apostolischen uit Veendam, Stadskanaal, Winschoten, Assen en Tweede Exloermond. De Bruijn merkte in zijn prediking op, dat men twijfel geen kans moet geven. Mocht er toch twijfel bestaan, dan moet dit besproken worden met de zegendrager, zodat er hulp kan worden geboden... Monddood maken via indoctrinatie is blijkbaar nog steeds 'core business' in de NAK.
Een andere curieuze opvatting van De Bruijn is, dat hij van mening is dat moderne en sociale media zoals internet (ook Facebook & Hyves) en ipod gevaarlijk is voor het zielenheil. Via internet wordt de NAK tegenwoordig fel aangevallen, aldus De Bruijn. Het is inderdaad een feit, dat de NAK-leiding de laatste tijd zwaar onder vuur ligt.
Recentelijk heb ik op dit forum nog vermeld, dat de sociale druk en controle van de NAK-leiding afgenomen is in het laatste decennium, maar bovengenoemde doet mij ernstig twijfelen. De NAK lijkt wel een 'reservaat van pekelharingen'. Twee keer per week worden de nieuwe-apostolische 'haringen' dus in het pekelbad gelegd.
Bron: zefyr op "do 24 feb 2011, 02:44"
Waar het mij nu speciaal om gaat, ziet u hierboven in het rood. Laat ik het kort toelichten... Wie als "kind van God" (!) in de Nieuw-Apostolische Kerk de "geordende weg" weg bewandelt en daarom een eventuele vraag over het financiële debacle (waarover de alarmerende berichten zich op dit forum nu al een halfjaar lang opstapelen) voorlegt aan de eerst aangewezen kerkelijke ambtsdrager, zal opbotsen tegen een "ondoordringbare laag". Die laag bestaat niet uit zandzakken, gewapend beton, kolen en staal, gepantserd glas of zelfs NBC-wapens, doch uit "zegenaars" die namens God overal het zwijgen toe doen. Eén frons met één wenkbrauw van één "dienaar" die één trede hoger staat op dé nieuw-apostolische ambtsladder, behoort in de praktijk namelijk al voldoende te zijn om elke geraadpleegde "zegenaar" te doen grijpen naar de meest beproefde nieuw-apostolische foltermethode, namelijk die van het consequent negeren en isoleren van elke belanghebbende.ACE schreef:@ all
Uit de gedeponeerde jaarrekeningen over 2009 blijkt dat de NAK Vastgoed BV’s een cumulatief verlies hebben geleden van € 766.608.
Hoofdzakelijk veroorzaakt door het Eimersstaete debacle.
Uit de jaarrekening van NAK Vastgoedontwikkeling Nederland BV blijkt dat er een nieuwe hypotheek op Eimersstaete is gevestigd van € 3.250.000 tegen een rente van 4,98% per jaar.
Alle bank- en spaartegoeden, toekomstige en huidige exploitatie inkomsten, huurpenningen zijn verpand aan de Rabo. Ook de huurinkomsten van de aangepande kerk.
Tevens stelt Beheersstichting Alpha & Omega zich garant voor toekomstige insolvabiliteit van de NAK VG BV.
Deze zgn renteswap zal het resultaat over 2010 nog eens extra belasten met € 600.000, zodat over 2010 een cumulatief verlies te verwachten is van € 1.100.000!
Tel daarbij de kosten voor het opstarten en operationeel maken van Eimersstaete van rond € 200.000, de korte- en langlopen schulden van € 4.965.523 eind 2009
is de conclusie dat er sprake is van een technisch faillissement.
Tijd voor een functioneringsgesprek lijkt me (..)
Groet, ACE
Bron: ACE op "di 01 maart 2011, 11:05"
Bij die ene frons mag u in dit geval denken aan de opmerking van apostel Peter Klene in diens geschrift "Santpoort, 21 februari 2010":
- "48) Wij waarderen het heel erg dat u allen rond deze kwestie de zwijgzaamheid betracht."
Maar het hééft gewerkt: alle districtsvoorgangers (Rasker, Yntema, Den Hamer, N. Klene, J. Klene, De Bakker, Meijer, Vis en Weening) hebben de aangeduide foltermethode inmiddels onder de knie gekregen! Het is ze gelukt! Ze krijgen het voor elkaar! Want: de zwijgzaamheid wordt betracht! "Het" gaat niemand wat aan - alleen de Filistijnen krijgen hun rechtmatige "erfdeel", maar dan gaat het hooguit om miljoenen euro's.
Aldus geschiedde het dat apostelen, opzieners, oudsten en evangelisten namens de almachtige God "openbare eredienst-in/openbare eredienst-uit" het verkondigden dat ieders zonden zijn vergeven. Ze zijn geworpen in verre zeeën der vergetelheid en niemand, maar dan ook helemaal niemand zal ze ooit meer gedenken! Het machtwoord is uitgegaan en de zegenaars maken hun borst alweer nat voor de eerstvolgende openbare eredienst, waarin zij het opnieuw zullen verkondigen: namens de almachtige God, die het aan ons (ja sterker nog: alléén aan ons) heeft toevertrouwd om Zijn verborgenheden te kennen, om die ook te ontvouwen voorzover het bij een enkeling een keer geen kwaad kan; wij, de leraren der gerechtigheid; wij, de knechten Gods met een onbesproken levenswandel; wij, die altijd alles nog béter hebben bedoeld dan het in een mensenhart kan opkomen; wij, de eerst-aangewezenen; wij, die als goede rentmeesters slechts licht laten schijnen wanneer er voor andersdenkenden niets aan het licht kan komen; wij, die de thans te betrachten zwijgzaamheid van allen die Hij ons in Zijn werk tot steun gegeven heeft op de juiste waarde weten te schatten...
Eén uitzondering wilden deze weldoeners wel maken want toen de Kamer van Koophandel het zo vriendelijk doch dringend verzocht, overlegde men enkele jaarstukken. En die mogen belanghebbenden dáár inzien - tegen betaling uiteraard.
Verwijt ik de nieuw-apostolische kerkleiding en haar nalopers iets? Jazeker: minimaal een gebrek aan mededogen oftewel een achteloze hardheid!
In de namen des Vaders, des Zoons en des Heiligen Geestes,
BakEenEi
P.S.
BakEenEi schreef:Bron: BakEenEi op "wo 27 okt 2010, 20:37"Situatieschets
"Voor het goud der waarheid, kostelijk brood uit de hemel, helder levenswater, ware gemeenschapszin, heilige liefde, Zijn (!) vrede en rust, geborgenheid, erbarmen, de reine Jezusleer, levende apostelen, vergeving van zonden, het Heilig Avondmaal en de werkzaamheid van de Heilige Geest, uitverkoren kinderen Gods, balsem voor de ziel en ogenzalf, eenheid onder de dienaren en machtige stromen van zegen; daarvoor was er voor levenden en ontslapenen maar één adres, namelijk... míjn kerk. Zó werd het ons voorgehouden. Tegen wie aldus in de gehoorzaamheid stond zou worden gezegd: 'Over weinig zijt gij getrouw geweest; over veel zal Ik u zetten.' Ja, zó worden de goddelijke beloften vervuld."
Dit was bij de verkondigde geloofsleer althans de theorie. Maar de praktijk toonde zich weerbarstig. Gelukkig hadden ieders fouten en tekortkomingen God niet in de weg gestaan. Om niettemin "daders des Woord" te kunnen zijn, ging het erom te doen "wat er gezegd werd". Het woord Gods, wel te verstaan; verbroken door eenvoudige dienaren die in de nauwste verbinding staan met hun zegenaars, en dezen "langs de geordende weg" met hun districtsapostel en met "onze dierbare stamapostel". Zo tevens met hun Zender, Jezus Christus, en met de trone Gods. De geborgenheid van onze ziel lag in de navolging; in het opblikken naar de knechten Gods; ze te ondersteunen in hun hoogheilige taken en opdracht.
Het plaatselijke gemeenteleven kon heel fijn zijn. Je zette je schouders eronder. Vol vuur en ijver zelfs. Om het doel te bereiken! Er werden prachtige liederen gezongen. Velen meldden zich bij de getuigenarbeid, musiceerden ook of men leerde een extra taal om naar een missiegebied te kunnen worden uitgezonden. Zo gonsde het van de activiteiten, op bijna elke dag van de week. Voor de vakantietijd vroeg je "een legitimatie" om elders "in het werk Gods" aan het Heilig Avondmaal te mogen deelnemen en zo mogelijk geen dienst te hoeven verzuimen. Je las de bladen, wellicht daarnaast ook "de spijzebrief". Alles nam je aandachtig in je op. Wie de Duitse taal machtig was, hielp mee bij al het vertaalwerk.
"Buiten U is er geen leven", zong je overtuigd, en "Wie hen niet mint, die God ons geeft tot dienen, hoe kan die Gods genade recht verstaan?" In de regel was geen offer jou te veel. Als je voor jezelf naging hoe de apostelen altijd onderweg waren, in een opofferende gezindheid, klaagde je niet maar kon het geloof eenvoudig de hoofdzaak zijn. Hoog zag je bij hen op. Leraren der gerechtigheid waren zij immers, boodschappers aan Christus' plaats; wegbereiders. Zij zouden je helpen, als het nodig was! Uiteraard zou jij alles doen om het zover niet te laten komen: je wilde werkelijk niemand tot last zijn. Integendeel, op jouw plek was ook jij een radertje in Zijn werk; het verlossingswerk van onze hemelse Vader.
Soms diende er een dienaar (tegenwoordig spreekt men meer van ambtsbroeders) en dan wist je eerlijk gezegd niet zeker of nu wel elk woord door de Heilige Geest was ingegeven. Anderen waren er juist heel stellig in: alles wat van het altaar komt is van de Heilige Geest. Je zette je er overheen want het leven ging door. Toch vroeg je je later bijvoorbeeld nog wel eens af of het echt zo was dat de lieve God van ons verlangde dat wij méér deden dan in ons vermogen lag. Dát namelijk was op het altaar gezegd. Het ontnam je toen in feite de vreugde: was het nóg altijd niet goed genoeg wat je al allemaal deed? Gold er bij wijze van spreken onder de bedrijven door niet óók eens "een menselijke maat" of zo?
Natuurlijk, de apostel was dankbaar voor alle offers die er werden gebracht, óók in tijd. Maar de districtsvoorganger vertelde ondertussen wél dat er over "het offer" zorgen waren. Daar werden wij door hem in onze gemeente ernstig op aangesproken. Soms echter kon je het moeilijk missen: in een gezin met opgroeiende kinderen zijn er gedurig heel wat uitgaven. Het is makkelijker om tienden te offeren van luxe dan van armoede. Klopt dat dan eigenlijk wel; dat van die tienden? Iemand zei zelfs dat het om 10% ging van álles, dus ook de kinderbijslag, het vakantiegeld, een belastingteruggave... Dan valt een auto niet meer te bekostigen. Trouwens, de meesten rekenen niks voor kilometers voor "de dienst".
Toch bleek het meeste wel wáár te zijn. Tenminste, er werd in de gemeenschap telkens weer de nadruk op gelegd: de zorg over het offer, en de apostel is ook bezorgd over het aantal dienaren. Al doen wij in ons gebouw vrijwel alles zelf; als het een keer wat kost, worden wij er nog bijna op aangekeken! Op zo'n manier is er weinig voldoening. Maar ja, dan staat het op de hemelbank, wordt er gezegd. Of ik hier wel eens een vraag over stel? Nee; in de eerste plaats krijg je er geen antwoord op want niemand weet het helemaal precies, en verder: ze zijn er niet blij mee, met vragen. Je moet het kunnen overgeven. "In het naschouwen" wordt het ons duidelijk. Of ik nog gasten uitnodig? Nee, ik persoonlijk niet.
[wordt vervolgd]
Redactie schreef:N.B. Indien de mensheid eerst door nieuw-apostolische apostelen wordt vastgepind aan het ene geloofsinzicht en een aantal jaren later aan het tegengestelde geloofsinzicht, kan dit níet (!) worden uitgelegd als een prijzenswaardige geste uit naam van God jegens andere christelijke instituties. Het verschijnsel "Zoals de wind waait, waait zijn jasje!" is tekenend voor de hier domweg aan het licht getreden "ambtelijke willekeur".
Wat stamapostel Leber nu echter exact (!) bedoelde met...(...)
Afsluitend wil ik nog het volgende benadrukken: volgens ons nieuw-apostolische geloofsinzicht is het aan het apostelambt gegeven om de Heilige Schrift uit te leggen. Dat betekent niet, dat het niet verrijkend zou zijn als gelovigen de Bijbel kunnen lezen. Maar het is aan het apostelambt gegeven om de Heilige Schrift uit te leggen, te verklaren en voorschriften in het geloof te geven. Daar worden de Bijbelteksten mee in verband gebracht, want overaccentuering van op zich staande uitspraken kan tot verkeerde conclusies leiden.
In zoverre mijn uiteenzetting met betrekking tot het thema “Hoe moeten wij de Heilige Schrift begrijpen.”
Wilhelm Leber
Bron: Woord van de maand, maart 2009: Hoe moeten wij de Heilige Schrift begrijpen?
... maakte hij in augustus 2010 al exact (!) duidelijk:
- Ja, andere – nichtneuapostolische – Christen sind nicht vom Heil ausgeschlossen.
- Ja, der Geist Gottes kann auch außerhalb der Neuapostolischen Kirche wirksam sein.
- Ja, es ist denkbar, dass auch nichtneuapostolische Christen bei der Wiederkunft Christi angenommen werden.
- Ja, auch Geistliche anderer Konfessionen können Werkzeuge in der Hand Gottes sein und vielfältige segensreiche Dienste verrichten.
Samengevat: het feit "... dass wir früher die Auffassung vertraten, die Kirche Christi bestehe allein aus der Neuapostolischen Kirche" werd enkel omgezet in het feit "Wij kunnen niet uitsluiten dat God in individuele gevallen ook buiten de door ons erkende orde werkt.", en dat is per saldo exact (!) wat niemand meer in de gaten mag hebben na het opzuigen van een catechismus, bestaande uit 600 pagina's wollig taalgebruik!(...)
De geloofsartikelen bieden ons zekerheid. Ze beschrijven centrale punten uit ons geloof in een bondige vorm. Dat zorgt er per definitie voor dat niet alle aspecten van de geloofsleer opgenomen kunnen worden. In het bijzonder brengen de geloofsartikelen niet tot uitdrukking hoe wij tegenover andere christelijke overtuigingen staan. Een principieel punt is echter al vaker door mij benadrukt, ik herhaal het hier nog eens: God is Zijn handelen altijd soeverein. Wij kunnen niet uitsluiten dat God in individuele gevallen ook buiten de door ons erkende orde werkt. Verdere uitspraken over onze houding komen in volgende publicaties ter sprake.
(...)
Wilhelm Leber
Bron: Woord van de maand, augustus 2010: Geloofsbelijdenis en catechismus
Anders gezegd: "God werkt binnen de kaders die wij straks met zo veel woorden uiteenzetten in onze catechismus, maar wij zullen het Hem niet kwalijk nemen als Hij bij wijze van hoge uitzondering buiten ons om aan een enkeling een goede daad verricht... Volledigheidshalve geven wij dus op voorhand toe, hoezeer God aan ons ook alle volmachten gaf die wij nodig hebben om exclusief namens Hem op te treden, dat ook wij bij Hem nog wel eens, zij het hoogst zelden, voor verrassingen komen te staan. Zó is ónze God. Lief, hé?! Daarom hoeven christenen de hoop ook nog niet op te geven: ieder maakt kans op één van die uitzonderingen. Maar men kan natuurlijk ook gewoon nieuw-apostolisch worden! Voorheen sloten wij uit dat God buiten ons om genade schenkt aan onbekende derden. Het strekt ons echter tot eer dit standpunt nu iets te kunnen verruimen. Mocht dit de oecumenische beweging redenen geven tot het aanrichten van vreugdevuren, hetgeen wij verwachten, dan laten wij ons daarbij gaarne met veel egards verwelkomen."
Bron: Redactie op "ma 28 feb 2011, 12:52"
