Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
Forumregels
Doordat de redactie een wisselende samenstelling heeft, neemt zijzelf in beginsel niet deel aan een eventuele discussie. Het is ook niet erg praktisch om na het plaatsen van redactionele stukken, waar tijd en voorbereiding mee gemoeid zijn geweest, niet de handen vrij te hebben om alvast met nieuwe onderwerpen aan de slag te kunnen gaan. Bovendien is ieders vrije tijd beperkt. Beurtelings vervullen de redactieleden op het Forum de taak van Moderator. Eventueel overleg kan het best via een privé-bericht.
Doordat de redactie een wisselende samenstelling heeft, neemt zijzelf in beginsel niet deel aan een eventuele discussie. Het is ook niet erg praktisch om na het plaatsen van redactionele stukken, waar tijd en voorbereiding mee gemoeid zijn geweest, niet de handen vrij te hebben om alvast met nieuwe onderwerpen aan de slag te kunnen gaan. Bovendien is ieders vrije tijd beperkt. Beurtelings vervullen de redactieleden op het Forum de taak van Moderator. Eventueel overleg kan het best via een privé-bericht.
-
- Berichten: 335
- Lid geworden op: vr 12 dec 2008, 20:29
- Locatie: Groningen
- Contacteer:
Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
INTERVIEW
Na de inwijding van
Districtsapostel Armin Brinkmann
(Nordrhein- Westfalen)
op 26juni 2005, had de redactie
van Onze Familie een
gesprek met hem over zijn
plannen, zijn denkbeelden
en zijn nieuwe taken.
◙[ De redactie van deze website heeft enkele kanttekeningen geplaatst, enerzijds ter verduidelijking, anderzijds ter rechtzetting]
●= Peter Wild (UF)
■= DAp. Armin Brinkmann ( Nordrhein-Westfalen)
◙= Redactie website.
Armin Brinkmann:
Werd op 15 november 1948 geboren.
Hij werd op 5 oktober 1949 verzegeld.
Zijn Vader diende als Herder in het ''werk Gods''
Zijn ouders legden hem de woorden in het hart dat er in het ''werk Gods'' nooit Nee wordt gezegt, en men ALTIJD en voor ALLES dankbaar moet zijn.
Op 28 mei 1971 heb ik een Nieuw Apostolisch meisje --dat ik op de jeugd had leren kennen-- getrouwd.
Op 30 mei mei 1971 hebben wij de zegen op ons huwelijk ontvangen.
De lieve God heeft hun een zoon en twee dochters geschonken.'
Op 15 Juli ontving ik uit de hand van District-Apostel Schiwy het onderdiaken Ambt.
Na een verhuizing werd ik in 1974 in het District Köln bevestigd als onderdiaken.
Op 14 novenber 1976 ontving ik het ambt van Diaken.
Op 14 december 1980 ontving het Priester Ambt.
Op 3 mei 1981 riep District-Apostel Engelauf mij opnieuw voor het altaar, en zette mij als Gemeente Evangelist en voorganger van onze gemeente Hürth-Hermülheim.
Op 27 februari 1983 ontving ik wederom van onze District-Apostel Engellauf het ambt van District-Evangelist voor de missiegebieden, onder anderen Portugal en diens koloniën. Zodoende maakte ik mij ook de Portugese taal machtig.
Mijn eerste reis ging naar het voor de kust van afrika liggende eiland Säo Tomé.
In een grote PinksterGodsdienst op 22 mei 1983 ontving ik uit de hand van onze geliefde Stamapostel het hoge ambt van Apostel van Jezus.
In Juni 2005 ontving ik uit de hand van Stampostel Dr.Wilhelem Leber het Ambt van District-Apostel.
Zie voor verdere informatie de gebiedskerk NRW.
● Hoe heeft u de weken beleefd tussen de officiële bekendmaking en de wijding tot Districtsapostel die gisteren heeft plaatsgevonden?
■Met gemengde gevoelens. In het begin was de gedachte aan het krijgen van het districtsapostelambt nogal kwellend. Maar toen kwamen er brieven, een warme golf van genegenheid, die het gevoel gaven:
Wij staan achter u! Dat heeft mij zeer gesterkt.
● Uw naam is al eens eerder aan het ambt van Districtsapostel gekoppeld. Was u verrast toen u te horen kreeg dat u Districtsapostel Leber zou gaan opvolgen?
■Uiteindelijk wel. Ik ben intussen 56 jaar, dan reken je eigenlijk niet meer op zoiets. Ik weet dat mijn naam al eens ter sprake kwam, maar dat was absoluut niet van mij afkomstig.
●Wat vindt u van de uitspraak dat u een ,, pleegkind” van DistrictsApostel Engelauf zou zijn?
■Ik ben vereerd door die uitspraak, en er schuilt zonder twijfel waarheid in. Het begrip ,,pleegzoon” geeft al aan dat ik met Districtsapostel Engelauf net zo’n verhouding heb als met mijn vader. Wanneer Districtsapostel Engelauf met de oudere Apostelen sprak, zei hij altijd: Mannen, we doen het zo en zo?’ Tegen mij zei hij al tijd: ,,Jongen, doe het maar zo.”
●Wat heeft u geleerd van de drie Districtsapostelen onder wie u hebt gediend?
■Districtsapostel Engelauf heeft beslist de meeste invloed op mij gehad in het begin van mijn ambtsperiode als Apostel. Hij was zo echt aanstekelijk broederlijk.
Districtsapostel Ehlebracht had een absolute geloofsgehoorzaamheid ten opzichte van de Stamapostel en diens woord, daar week hij geen millimeter vanaf.
Van Districtsapostel Leber heb ik geleerd om ten aanzien van persoonlijke zielzorg altijd, op elk tijdstip, dag en nacht, open te staan voor de problemen van Godskinderen. Bovendien had ik bewondering voor de manier waarop hij vreugde overbracht en wist te bezielen.
●Binnen tien jaar werd Onderdia ken Armin Brinkmann Apostel Brinkmann. Wat vindt u achteraf van deze,, bliksemcarrière”?
■Daarover kan ik eigenlijk alleen maar dit zeggen: ik ben verwonderd over wat God in korte tijd van mij heeft gemaakt en met mij heeft gedaan. Ik had twee jaar ervaring als Voorganger van een kleine gemeente, toen ik Apostel werd. Daaraan terugdenkend, heb ik vooral respect voor de broeders en zusters en de dienaren die mij destijds als jonge, onervaren Apostel hebben geaccepteerd.
●U was 34 jaar toen u het apostel- ambt kreeg en bent dus al 22 jaar werkzaam als Apostel. Welke ervaringen uit deze lange ambtsperiode neemt u mee in uw nieuwe functie als Districtsapostel?
■De som van mijn ervaring is een absoluut godsvertrouwen, een zich totaal verlaten op de Heer. Gedurende al die jaren waren er momenten van grote vreugde, intens verdriet, de grootste zekerheid en het grootste gevaar. Maar ik heb steeds ervaren dat het altijd de moeite loont om op de Heer te vertrouwen; Hij laat je nooit alleen!
●U neemt een gebiedskerk over waarin Stamapostel Leber aan een renovatie is begonnen. Hoe gaat u daarmee verder?
■Ik had natuurlijk liever gezien dat de Stamapostel dit nog had kunnen afronden. Het ziet ernaar uit dat er veel werk te doen is. Intussen is er vanuit een werkgroep een voorstel gedaan, dat ik aan de Apostelen wil voorleggen. Het is de best denkbare oplossing, die rekening houdt met alle districten in Nordrhein—Westfalen en die tevens resulteert in uitkomsten waar de Stamapostel op hoopt: een verdieping van de zielzorg en een overzichtelijke, even wichtige structuur in de districten.
●Hoe wilt u het missiewerk - organiseren in de landen waar u voorheen werkzaam was?
■Dat was een hele grote zorg, omdat ik binnen de kring van Apostelen en Opzieners de enige ben die Portugees spreekt. Wel zijn er enkele missiegebieden vervallen, en ik had me ook al teruggetrokken uit een paar gebieden, bijv. Een deel van China waar wij hebben gewerkt, Singapore en Vietnam. Momenteel kom ik eigenlijk alleen nog in de drie West-Afrikaanse lan den Angola, Kaapverdië en Sao Tomé. En ik verzorg een gemeente op Oost-Timor.
In de andere missiegebieden ga ik de administratie grotendeels overdragen. Dat wil zeggen, mijn toekomstige secretariaat gaat zich bezighouden met correspondentie en statistieken. Wel blijf ik de financiën in die landen beheren, want alleen zo kan ik de uitgaven controleren.
Wat ik ook zelf op mij neem, is de zielzorg voor de Apostelen en Opzieners. Dat geldt ook voor de andere gebieden in Armenië, Albanië en de Baltische staten.
In principe wil ik, waar dat maar mogelijk is, direct kunnen communiceren met alle Apostelen en Opzieners.
● Een vertegenwoordiger van de pers heeft u vanmorgen ,,de missionaris onder de Duitse Apostelen”genoemd. Gaat u in de toekomst nog net zoveel op reis naar allerlei landen, of blijft u vaker hier?
■Ik zal meer hier in het eigen district zijn. Tot het einde van dit jaar ga ik me intensief bezighouden met de gemeenten in Nordrhein—Westfalen. Op dit ogenblik heb ik wel wat problemen, vragen en een hele berg papier. Ik moet leren! De afgelopen 22 jaar koesterde ik me in de luwte van een DistrictsApostel, maar nu moet ik zelf meteen op allerlei zaken reageren.
In 2006 ga ik naar de missiegebieden die ik nu nog niet zo goed ken. Ik moet het aan tal reizen in principe beperken, gewoon omdat aan het ambt van Districtsapostel de zielzorg voor een groot district en een heleboel administratie vastzit.
● Hoezeer was u opgewassen tegen al die reizen? Want u ging vaak van de ene kant van de wereld naar de andere: vanuit het hete Angola naar het koude verre oosten van Rusland.
■Ik heb een heel sterk gestel, ik kan wel tegen een stootje. Jetlag is vervelend, daar heb ik een dag of twee, drie last van. Maar als je weet hoe je daarmee om moet gaan, kun je je schema aanpassen. Wanneer ik naar het oosten ga, zal ik voor de volgende dag vast geen afspraak maken voor 8uur ‘s morgens. En wanneer ik terugkom, vind ik het geen probleem om een paar dagen ‘s ochtends om 4 uur achter mijn bureau te zitten werken.
Het raarste wat me ooit is overkomen, was een reis in de winter, van het verre Oost- Rusland door naar Singapore: van min 30 naar plus 30 graden. Toen ik in Singapore aankwam met mijn bontjas, -muts en—laarzen, zullen er wel wat mensen heb ben gedacht: die komt van een andere planeet...
●In een artikel voor het tijdschrift ,,Onze Familie” heeft u uw werkprogramma onder het motto ,,Geen vervlakking” geplaatst. Waar zou u als Districtsapostel het zwaartepunt willen leggen?
■Het begroetingswoord van Stamapostel Fehr tijdens een pinksterdienst was daar de aanleiding voor. ,,Geen vervlakking’ Ik heb aan de vertalers gevraagd hoe ze dat hebben weergegeven. Ik sprak er nog over met Apostel K.H. Schumacher uit Noord- Duitsland. Hij zei dat ,,Geen vervlakking” in Noord-Duitsland betekent: de dijken ophogen en de vaargeulen uitdiepen.
Daar heb ik iets over geschreven, dat ik nu nog precies zo zou zeggen. Wij moeten Gods altaar hooghouden, het woord des Heren in onze harten verhogen, ons ermee bezighouden.
Tegenwoordig bestaat het gevaar dat de dienst nog maar een klein onderdeel van onze dagindeling gaat uitmaken en het belangrijkste daarna de brunch, gevolgd door een middagdutje, uitrusten, het sportjournaal enz. Maar het is van doorslaggevend belang dat wij ons bezighouden met het Woord, dat het onze zielen geheel vervult. Daarna komt het uitdiepen van de vaar geul, namelijk ons geloofsleven en inzicht verdiepen. Bereid zijn om mee te helpen in het voleindingwerk, een bijdrage daar aan te leveren. En wanneer dan de ene kant dan iets hoger wordt en aan de andere kant iets wat dieper komt te liggen, dan krijg je pas een goed profiel. Dan vlieg je niet uit de bocht als er eens iets misgaat.
●Tijdens uw reizen heeft u heel wat moeilijke, vaak ook levensgevaarlij ke situaties meegemaakt en zelfs overleefd. Hoe bent u omgegaan met gebeurtenissen zoals de dood van
Apostel Ronsard in 1989 en het ongeluk in Angola in 199Z waarbij vijf doden vielen?
■Die twee verdrietige gebeurtenissen hebben mij heel diep geraakt. Beide keren was mijn leven een dubbeltje op zijn kant. Het kostte veel tijd om dat innerlijk te verwerken en het te boven te komen. Door deze ervaringen heb ik geleerd Gods wil te aan vaarden zonder die te moeten doorgronden, om veel kalmer te reageren.
●Enerzijds verdrietige dingen, maar aan de andere kant vast ook een heleboel mooie ervaringen. Waaraan denkt u vooral, graag terug?
■Toen ik als jonge Districtsevangelist voor het eerst naar Sao Tomé ging en het vlieg tuig de landing had ingezet, sloeg ik de bij bel open. Voor mij lag het woord uit Mak kabeeën:
,,De overwinning komt van de hemel, en niet door grote aantallen Eigenlijk is dat de bevestiging van latere ervaringen.
Als ik naar een missiegebied ging, heb ik steeds gezegd: ,,God, ik heb hier nu een Apostel nodig. Ik doe het werk wel, maar wijst U de man aan 1” Het was groots voor mij als we bij het eerste of tweede bezoek die man vonden. De mooiste ervaringen zijn simpelweg die, waarbij de hemelse Vader deze aanwijzingen geeft.
●Wat is de reden van de enorme groei van Gods werk in Angola en São Tomé, waar veel inwoners Nieuw-Apostolisch zijn?
■Groei is altijd verschillend. In 1986 heeft Stamapostel Urwyler me eens gevraagd:
,,Zeg eens, Armin, jij werkt in Zuid-Europa, in Afrika, in Brazilië en in Azië. Hoe staat het met de groei, wat zijn de verschillen?” Even wist ik niet wat ik moest antwoorden. Maar ik ben tamelijk gevat, dus zei ik: ,,Stamapostel, eigenlijk kan ik u dat precies vertellen. In Portugal komen alleen de vrouwen, in Brazilië alleen de kinderen, in Angola alleen de mannen en in Azië komt er helemaal niemand!” Dat flapte ik er toen zomaar uit en de Stamapostel moest er hartelijk om lachen; maar het was ook zo.
De toename in Afrika hangt in principe samen met het feit dat het evangelie een boodschap van vrede en troost is. Door het geloof verkrijgen de mensen daar, die in ar moedige omstandigheden leven, een tevredenheid en een vermogen om zich in hun situatie te schikken, zoals je dat hier ook zou wensen.
●In veel Afrikaanse landen groeide Gods werk de eerste jaren heel sterk. Maar op sommige plaatsen kwam daar, na dat euforische begin, opeens een einde aan. Bestaat dat gevaar
ook in Angola?
■Nee. In Angola blijft de groei doorgaan, we moeten die zelfs een beetje afremmen. Er wonen tussen de 180.000 en 190.000 broeders en zusters. De groei komt dus ook van binnenuit, door geboorten, huwelijken enz. We hebben daar dus al heel wat leden van de tweede generatie. We hebben Apostelen die door Angolese Apostelen zijn verzegeld. Dat vind ik nog het mooiste, dat er op een gegeven ogenblik steeds plaatselijk kerken zijn die plaatselijk worden geleid.
●Nu even over de persoon Armin Brinkmann. Welk beroep hebt u geleerd?
■Ik heb de middelbare school doorlopen en ik ben opgeleid tot chemisch laborant. Be halve sport, was scheikunde eigenlijk het enige schoolvak dat me boeide. Ik heb deze beroepsopleiding met succes en enthousiasme gevolgd. Vervolgens ging ik naar de h.t.s. en na het examen kwam ik bij een chemische fabriek in Keulen. Daar werkte ik in de kunststof- en rubberbranche. Ik werd afdelingschef en kort daarna rayonhoofd, tot ik er in 1983 mee moest ophouden.
●U bent al heel wat jaartjes getrouwd, en vader van drie kinderen. Zijn de vrouw en de kinderen van een Districtsapostel te benijden?
■Dat moet u ze zelf maar vragen, dat weet ik niet. Ik weet alleen dat wij een geweldig gezin zijn. Bij ons wordt er heel open over van alles gesproken. üp feestdagen en familieavonden komen we geregeld bij elkaar. De kinderen studeren of hebben een baan, ze wonen niet meer thuis. Maar als ze in het weekend thuiskomen, dan kun je wat beleven!
● Een paar jaar geleden heeft u gezegd: ,,Als je kinderen 16 jaar zijn, kun je ze niet meer opvoeden, alleen nog begeleiden.” Uw kinderen waren destijds van die leeftijd. Hoe staat u nu tegenover deze uitspraak?
■Ik denk er nog steeds zo over. Mijn vrouw en ik hebben een vrij modern huwelijk, we gaan gelijk op in onze ontwikkeling. Toen onze kinderwens werkelijkheid werd, waren wij ons er terdege van bewust dat wij het bij de geboorte van de kinderen en in het begin voor honderd procent voor het zeggen hadden. Maar geleidelijk aan loopt dat terug tot nul, zo moet je dat zien. Daarom hebben wij erg ons best gedaan om onze kinderen in hun persoonlijke ontwikkeling te sturen en te begeleiden, zonder al te nadrukkelijk te bevelen of verbieden. We hebben altijd tegen ze gezegd:
jullie moeten het zelf uitzoeken. Wij staan klaar om jullie te helpen, maar uiteindelijk moeten jullie je beslissingen zelf nemen. En wanneer ik nu naar onze kinderen kijk, moet ik eerlijk bekennen dat ik heel Nieuw-Apostolisch trots op hen ben.
●Eén van de aspecten van uw werk hier in Nordrhein-Westfalen is uw sterke betrokkenheid met gehandicapte kinderen. Waar komt die vandaan?
■Tijdens een familiefeest heb ik eens gade geslagen hoe een stel ouders omging met hun zwaar gehandicapte kind. Ik begon me af te vragen: Wat doen wij als Kerk voor zulke ouders? Wat zou je als zielzorger doen wanneer je met die ouders praat? Ik merkte dat ik op deze vragen geen passend antwoord kon bedenken. Daarom hebben we een werkgroep opgericht:
,,Leerkrachten voor families met gehandicapte gezinsleden”. Vervolgens hebben we moeite gedaan om deze ouders met elkaar in contact te brengen. Dat viel niet mee. Deze gezinnen hebben vaak zo’n speciale op zichzelf-mentaliteit’ zo van: ,,Ik praat er maar niet over, want er is toch niemand die het begrijpt:’ Inmiddels hebben we een vrolijke groep, die tweemaal per jaar bij elkaar komt en in gesprekskringen intensief ervaringen uitwisselt.
● Betekent dat, zoals u tijdens de persconferentie heeft aangegeven, dat u projectgroepen die zich met bepaal de thema’s bezighouden, over het district wilt verdelen?
■Bij de persconferentie wilde ik in principe duidelijk maken dat dergelijke onderwer pen in teams worden behandeld. Een paar jaar geleden hebben we bijvoorbeeld het totale jeugdwerk ondergebracht in een team ,jeugd”; ook jongeren werken hierin mee en hebben hun inbreng.
Bepaalde zaken zal ik zeker delegeren, niet alleen aan ambtsdragers, maar ook naar de broeders en zusters toe, zodat er informatie van onderaf komt. Daarmee kunnen we dan aan het werk.
● Is er al een concreet plan voor de opzet van een dergelijke project groep?
■Op het ogenblik nog niet. Stamapostel Fehr heeft nog een onderwerp aangeprikt:
Meer vreugde in de gemeenten. Ik kan me voorstellen dat groepen uit landelijke en lokale districten, kleine en grote gemeen ten, vruchtbaar met elkaar kunnen samenwerken, zodat alles wat momenteel de verdieping van de vreugde in de weg staat, werkelijk over de hele breedte kan worden weggenomen.
Een ander project dat mij voor ogen staat, is het vraagstuk ,,innerlijke wijn gaard”. Wat kan ik doen om de zielen die afstand hebben genomen van de Kerk, weer terug te brengen? Als je de oorzaken die iemand bij het altaar vandaan houden, een beetje concreet kunt aanpakken, zou dat in feite een goede zet zijn. Voor mij betekent innerlijke wijngaard” ook dat wij eens bij onszelf naar binnen kijken en inzien: Waarom komt de jeugd niet meer, waarom komen de kinderen na hun confirmatie niet meer, wat kunnen we doen om jonge echtparen voor de gemeente te behouden? Kortom: hoe kunnen we de gemeente aantrekkelijker maken?
Het is duidelijk dat wij in een tijd leven waarin je zonder compromis niet ver komt. Maar ik heb dit motto al dertig jaar. Dat komt door mijn beroep: onderzoek en ontwikkeling. Je kunt niet zomaar in je graf gaan liggen en zeggen: ,,Dat was niets’ maar je moet blijven proberen.
De vraag is: Hoe kunnen wij ons doel bereiken? Wat mij betreft, door rechtlijnig te zijn en je heel consequent niet door hindernissen te laten weerhouden. Je moet ook eens tot het uiterste kunnen gaan.
●Als jonge Apostel kreeg u de bij naam ,,Sportschoenapostel’ Wan neer i in de toekomst op reis gaat, zitten er dan ook sportschoenen in uw bagage?
■Dat was in 1983, in Darfeld. District apostel Engelauf verzon daar dat nieuwe woord: Sportschoenapostel. Wij waren die dag ook in Schöller. Daar stond een tafel, die tijdens de diensten als altaar werd gebruikt. Districtsapostel Engelauf vroeg aan de jeugd: ,,Moet hij jullie zijn sportschoenen laten zien?” Ik legde mijn been op die tafel, zodat iedereen mijn sportschoen kon zien. Ik bedacht opeens: ,,ik kan jullie ook mijn andere schoen laten zien!”
En ik legde mijn andere been op de tafel.
Toen riep iemand: ,,En nu allebei!” Toen ben ik gewoon bovenop de tafel gesprongen. Sindsdien gaat dit verhaaltje rond in heel Nordrhein-Westfalen.
●Wat zijn uw hobby’s?
■Ik doe graag aan sport en ik houd van lezen. Maar dat komt er bijna niet meer van. Zelfs tijdens vliegreizen lukt het me niet meer om een detectiveroman te lezen. Maar ik moet toegeven dat mijn werk ook mijn hobby is. Ik wil niet overkomen als een workaholic, maar het is echt zo. Ik vind mijn werk heel fijn.
●Wat vindt u van uzelf?
■Ik ben open, maar ik kijk ook heel kritisch naar mezelf, ik ben nieuwsgierig en ongeduldig. Ik heb wel geduld, maar het moet allemaal niet te lang duren....
●Tijdens de persconferentie heeft u de humanitaire projecten van de NAK Nordrhein-Westfalen genoemd en te kennen gegeven dat er meer zullen volgen. Wat bent u verder nog van plan?
■Wij hebben opdracht gegeven voor het ontwerp van een tweede bejaardenhuis, dat 6f in het drukbevolkte Ruhrgebied 6f op de rechter Rijnoever gerealiseerd kan worden. Daarover is een procedure aan de gang. In de kring van Apostelen en Opzieners hebben we het erover gehad of we eventueel ook een kinderdagverblijf gaan opstarten. Maar we moeten eerst bekijken of dat haalbaar is.
●Op de persconferentie heeft u ook gesproken over de verschillen binnen het oecumenische werkvlak in Afrika en de oecumenische problematiek hier ter plaatse. Was dat iets dat ver uitging boven alles wat u in het missiewerk hebt meegemaakt?
■Ja, zonder twijfel. Dat is uitermate opvallend. Vanmorgen heb ik gezegd, en daar sta ik helemaal achter, dat ik heel die toe gespitste oecumenische discussie als een probleem van het avondland beschouw, misschien ook wel als een typisch Duits probleem. In de landen buiten Europa is oecumene op gemeentebasis eigenlijk heel normaal. In het gebied waar ik tot nu toe werkte, zijn we zo ver mogelijk gegaan, echter zonder te ver te gaan. Praten tijdens het koffiedrinken, gesprekken met katholieke of protestantse geestelijken zijn daar heel gewoon. Er kwam een verzoek van een geestelijke van een andere geloofsgemeenschap: of ze op zaterdagmiddag in onze kerk terecht konden. Toen ik werd geraadpleegd, heb ik gezegd: Natuurlijk, helemaal geen probleem.
Het wordt pas een probleem als de theologie gaat meespelen, wanneer er sprake is van oecumene in die zin dat men een eenheid in de leer wil bewerkstelligen. Dan hebben wij, maar ook anderen een probleem. En dat is wel het laatste wat we wil len. Als je naar Afrika gaat, is het helemaal geen punt. Geen enkele kerk komt daar op de gedachte om een samenwerking te bedenken waarbij men de eigen leer opgeeft. Respect voor de leer, de identiteit van de ander staat daar op een veel hoger plan. In zoverre is ook het samenzijn, de gemeenschap bij christenen van diverse andere geloofsgemeenschappen veel intenser, meer geprononceerd.
●Het onderwerp ,,scheuring binnen de kerk” in 1955 is eerder vanmorgen al even genoemd. Hoe denkt u over deze thematiek en over de vraag om verontschuldiging, zoals nu in Zwitserland aan de orde is geweest?
■Wat er in Zwitserland heeft plaatsgevonden en in 1955 in Nordrhein-Westfalen, is niet met elkaar te vergelijken. Weliswaar was er in Zwitserland ook een scheuring, maar die had een volkomen andere reden. De afscheiding in 1955 is een onderwerp waarover vaak en op velerlei, ook controversiële, wijze is gediscussieerd. Sindsdien zijn wij er vanuit de NAK mee bezig om dit thema zodanig aan te pakken, dat er eindelijk eens duidelijk kan worden vastgesteld wat alleen maar loze woorden zijn en wat waarheid is. Pas wanneer dat is gebeurd, kunnen we gaan praten over de vraag of er iets is waarvoor wij ons zouden moeten verontschuldigen — of niet. Jazeker, wij hebben ook fouten gemaakt, daar hoeven we niet verder over te discussiëren. Ook in onze persoonlijke omgang met broeders en zusters, en met degenen die ons hebben verlaten. Als we na het bestuderen van de voorgeschiedenis moeten vaststellen dat wij iets verkeerd hebben gedaan, dan zou ik daar met de leidinggevende zielzorgers van de Apostolische Gemeenschap over willen spreken.
◙ In de vraagstelling en het antwoord wordt heel bewust de oorzaak van de scheiding weggelaten. Er was en is echter maar één oorzaak! Namelijk de onmogelijke "Boodschap van Bischoff"
●Heeft u in het verleden al vaker met dit onderwerp te maken gehad?
■Ja, natuurlijk wel. Ik was nog maar pas Voorganger, toen Stamapostel Urwyler zei: Ga er maar naartoe en zeg tegen hen:
Wij gaan naar het Vaderhuis “Ik heb toen, als jonge Voorganger, mijn ambtsbroeders bij elkaar geroepen en meegedeeld: “Dat en dat heeft de Stamapostel gezegd. We gaan erheen!” Maar de broeders wilden niet wat ik wilde. Oudere, geliefde en dier bare broeders antwoordden: ,,Nee, dat kunnen wij niet. Er zijn teveel scheuren en diepe sporen in onze gemeenten, onze families gemaakt:’ Ik wist niets van al die dingen uit het verleden, en ik ben gegaan. We hebben goede gesprekken gevoerd en er zijn contacten uit voortgekomen die nog steeds bestaan. Ik kan niet zeggen of er daadwerkelijk iemand is teruggekomen, maar we hebben in ieder geval de weg vrij gemaakt. Deze voormalige broeders en zusters hebben gemerkt dat er iemand is die geen oude wonden openhaalt, maar die een stap naar voren doet en steeds de hand naar hen uitsteekt.
●En deze stap naar voren is principieel voor uw toekomstige werk?
■Immer moedig voorwaarts!
Gaat er op de Centrale Administratie van Nordrhein-Westfalen iets veranderen?
Vast en zeker. Het is eigenlijk voor het eerst dat er hier op kantoor iemand werkt die ook in Dortmund woont. In dat op zicht moeten de medewerkers van de CA eraan wennen dat er hier iemand is die het ze lastig kan maken, die elke dag binnen komt en niet steeds naar Hamburg, Bielefeld of Herford gaat. Naast mij komt er een secretaris die de taak van administrateur op het gebied van de zielzorg gaat overnemen, en ook dingen die te maken hebben met het kerkbestuur. Verder heb ik hulp nodig voor het missiewerk, daar moet ook gedelegeerd worden.
Het interview werd afgenomen door Peter Wild Bron: Het Nieuw Apostolische tijdschrift ''ONZE FAMILIE''
Herplaatst op; 16-05-2011 Alle rechten en weren voorbehouden. info@apostolischeobserver.nl
Na de inwijding van
Districtsapostel Armin Brinkmann
(Nordrhein- Westfalen)
op 26juni 2005, had de redactie
van Onze Familie een
gesprek met hem over zijn
plannen, zijn denkbeelden
en zijn nieuwe taken.
◙[ De redactie van deze website heeft enkele kanttekeningen geplaatst, enerzijds ter verduidelijking, anderzijds ter rechtzetting]
●= Peter Wild (UF)
■= DAp. Armin Brinkmann ( Nordrhein-Westfalen)
◙= Redactie website.
Armin Brinkmann:
Werd op 15 november 1948 geboren.
Hij werd op 5 oktober 1949 verzegeld.
Zijn Vader diende als Herder in het ''werk Gods''
Zijn ouders legden hem de woorden in het hart dat er in het ''werk Gods'' nooit Nee wordt gezegt, en men ALTIJD en voor ALLES dankbaar moet zijn.
Op 28 mei 1971 heb ik een Nieuw Apostolisch meisje --dat ik op de jeugd had leren kennen-- getrouwd.
Op 30 mei mei 1971 hebben wij de zegen op ons huwelijk ontvangen.
De lieve God heeft hun een zoon en twee dochters geschonken.'
Op 15 Juli ontving ik uit de hand van District-Apostel Schiwy het onderdiaken Ambt.
Na een verhuizing werd ik in 1974 in het District Köln bevestigd als onderdiaken.
Op 14 novenber 1976 ontving ik het ambt van Diaken.
Op 14 december 1980 ontving het Priester Ambt.
Op 3 mei 1981 riep District-Apostel Engelauf mij opnieuw voor het altaar, en zette mij als Gemeente Evangelist en voorganger van onze gemeente Hürth-Hermülheim.
Op 27 februari 1983 ontving ik wederom van onze District-Apostel Engellauf het ambt van District-Evangelist voor de missiegebieden, onder anderen Portugal en diens koloniën. Zodoende maakte ik mij ook de Portugese taal machtig.
Mijn eerste reis ging naar het voor de kust van afrika liggende eiland Säo Tomé.
In een grote PinksterGodsdienst op 22 mei 1983 ontving ik uit de hand van onze geliefde Stamapostel het hoge ambt van Apostel van Jezus.
In Juni 2005 ontving ik uit de hand van Stampostel Dr.Wilhelem Leber het Ambt van District-Apostel.
Zie voor verdere informatie de gebiedskerk NRW.
● Hoe heeft u de weken beleefd tussen de officiële bekendmaking en de wijding tot Districtsapostel die gisteren heeft plaatsgevonden?
■Met gemengde gevoelens. In het begin was de gedachte aan het krijgen van het districtsapostelambt nogal kwellend. Maar toen kwamen er brieven, een warme golf van genegenheid, die het gevoel gaven:
Wij staan achter u! Dat heeft mij zeer gesterkt.
● Uw naam is al eens eerder aan het ambt van Districtsapostel gekoppeld. Was u verrast toen u te horen kreeg dat u Districtsapostel Leber zou gaan opvolgen?
■Uiteindelijk wel. Ik ben intussen 56 jaar, dan reken je eigenlijk niet meer op zoiets. Ik weet dat mijn naam al eens ter sprake kwam, maar dat was absoluut niet van mij afkomstig.
●Wat vindt u van de uitspraak dat u een ,, pleegkind” van DistrictsApostel Engelauf zou zijn?
■Ik ben vereerd door die uitspraak, en er schuilt zonder twijfel waarheid in. Het begrip ,,pleegzoon” geeft al aan dat ik met Districtsapostel Engelauf net zo’n verhouding heb als met mijn vader. Wanneer Districtsapostel Engelauf met de oudere Apostelen sprak, zei hij altijd: Mannen, we doen het zo en zo?’ Tegen mij zei hij al tijd: ,,Jongen, doe het maar zo.”
●Wat heeft u geleerd van de drie Districtsapostelen onder wie u hebt gediend?
■Districtsapostel Engelauf heeft beslist de meeste invloed op mij gehad in het begin van mijn ambtsperiode als Apostel. Hij was zo echt aanstekelijk broederlijk.
Districtsapostel Ehlebracht had een absolute geloofsgehoorzaamheid ten opzichte van de Stamapostel en diens woord, daar week hij geen millimeter vanaf.
Van Districtsapostel Leber heb ik geleerd om ten aanzien van persoonlijke zielzorg altijd, op elk tijdstip, dag en nacht, open te staan voor de problemen van Godskinderen. Bovendien had ik bewondering voor de manier waarop hij vreugde overbracht en wist te bezielen.
●Binnen tien jaar werd Onderdia ken Armin Brinkmann Apostel Brinkmann. Wat vindt u achteraf van deze,, bliksemcarrière”?
■Daarover kan ik eigenlijk alleen maar dit zeggen: ik ben verwonderd over wat God in korte tijd van mij heeft gemaakt en met mij heeft gedaan. Ik had twee jaar ervaring als Voorganger van een kleine gemeente, toen ik Apostel werd. Daaraan terugdenkend, heb ik vooral respect voor de broeders en zusters en de dienaren die mij destijds als jonge, onervaren Apostel hebben geaccepteerd.
●U was 34 jaar toen u het apostel- ambt kreeg en bent dus al 22 jaar werkzaam als Apostel. Welke ervaringen uit deze lange ambtsperiode neemt u mee in uw nieuwe functie als Districtsapostel?
■De som van mijn ervaring is een absoluut godsvertrouwen, een zich totaal verlaten op de Heer. Gedurende al die jaren waren er momenten van grote vreugde, intens verdriet, de grootste zekerheid en het grootste gevaar. Maar ik heb steeds ervaren dat het altijd de moeite loont om op de Heer te vertrouwen; Hij laat je nooit alleen!
●U neemt een gebiedskerk over waarin Stamapostel Leber aan een renovatie is begonnen. Hoe gaat u daarmee verder?
■Ik had natuurlijk liever gezien dat de Stamapostel dit nog had kunnen afronden. Het ziet ernaar uit dat er veel werk te doen is. Intussen is er vanuit een werkgroep een voorstel gedaan, dat ik aan de Apostelen wil voorleggen. Het is de best denkbare oplossing, die rekening houdt met alle districten in Nordrhein—Westfalen en die tevens resulteert in uitkomsten waar de Stamapostel op hoopt: een verdieping van de zielzorg en een overzichtelijke, even wichtige structuur in de districten.
●Hoe wilt u het missiewerk - organiseren in de landen waar u voorheen werkzaam was?
■Dat was een hele grote zorg, omdat ik binnen de kring van Apostelen en Opzieners de enige ben die Portugees spreekt. Wel zijn er enkele missiegebieden vervallen, en ik had me ook al teruggetrokken uit een paar gebieden, bijv. Een deel van China waar wij hebben gewerkt, Singapore en Vietnam. Momenteel kom ik eigenlijk alleen nog in de drie West-Afrikaanse lan den Angola, Kaapverdië en Sao Tomé. En ik verzorg een gemeente op Oost-Timor.
In de andere missiegebieden ga ik de administratie grotendeels overdragen. Dat wil zeggen, mijn toekomstige secretariaat gaat zich bezighouden met correspondentie en statistieken. Wel blijf ik de financiën in die landen beheren, want alleen zo kan ik de uitgaven controleren.
Wat ik ook zelf op mij neem, is de zielzorg voor de Apostelen en Opzieners. Dat geldt ook voor de andere gebieden in Armenië, Albanië en de Baltische staten.
In principe wil ik, waar dat maar mogelijk is, direct kunnen communiceren met alle Apostelen en Opzieners.
● Een vertegenwoordiger van de pers heeft u vanmorgen ,,de missionaris onder de Duitse Apostelen”genoemd. Gaat u in de toekomst nog net zoveel op reis naar allerlei landen, of blijft u vaker hier?
■Ik zal meer hier in het eigen district zijn. Tot het einde van dit jaar ga ik me intensief bezighouden met de gemeenten in Nordrhein—Westfalen. Op dit ogenblik heb ik wel wat problemen, vragen en een hele berg papier. Ik moet leren! De afgelopen 22 jaar koesterde ik me in de luwte van een DistrictsApostel, maar nu moet ik zelf meteen op allerlei zaken reageren.
In 2006 ga ik naar de missiegebieden die ik nu nog niet zo goed ken. Ik moet het aan tal reizen in principe beperken, gewoon omdat aan het ambt van Districtsapostel de zielzorg voor een groot district en een heleboel administratie vastzit.
● Hoezeer was u opgewassen tegen al die reizen? Want u ging vaak van de ene kant van de wereld naar de andere: vanuit het hete Angola naar het koude verre oosten van Rusland.
■Ik heb een heel sterk gestel, ik kan wel tegen een stootje. Jetlag is vervelend, daar heb ik een dag of twee, drie last van. Maar als je weet hoe je daarmee om moet gaan, kun je je schema aanpassen. Wanneer ik naar het oosten ga, zal ik voor de volgende dag vast geen afspraak maken voor 8uur ‘s morgens. En wanneer ik terugkom, vind ik het geen probleem om een paar dagen ‘s ochtends om 4 uur achter mijn bureau te zitten werken.
Het raarste wat me ooit is overkomen, was een reis in de winter, van het verre Oost- Rusland door naar Singapore: van min 30 naar plus 30 graden. Toen ik in Singapore aankwam met mijn bontjas, -muts en—laarzen, zullen er wel wat mensen heb ben gedacht: die komt van een andere planeet...
●In een artikel voor het tijdschrift ,,Onze Familie” heeft u uw werkprogramma onder het motto ,,Geen vervlakking” geplaatst. Waar zou u als Districtsapostel het zwaartepunt willen leggen?
■Het begroetingswoord van Stamapostel Fehr tijdens een pinksterdienst was daar de aanleiding voor. ,,Geen vervlakking’ Ik heb aan de vertalers gevraagd hoe ze dat hebben weergegeven. Ik sprak er nog over met Apostel K.H. Schumacher uit Noord- Duitsland. Hij zei dat ,,Geen vervlakking” in Noord-Duitsland betekent: de dijken ophogen en de vaargeulen uitdiepen.
Daar heb ik iets over geschreven, dat ik nu nog precies zo zou zeggen. Wij moeten Gods altaar hooghouden, het woord des Heren in onze harten verhogen, ons ermee bezighouden.
Tegenwoordig bestaat het gevaar dat de dienst nog maar een klein onderdeel van onze dagindeling gaat uitmaken en het belangrijkste daarna de brunch, gevolgd door een middagdutje, uitrusten, het sportjournaal enz. Maar het is van doorslaggevend belang dat wij ons bezighouden met het Woord, dat het onze zielen geheel vervult. Daarna komt het uitdiepen van de vaar geul, namelijk ons geloofsleven en inzicht verdiepen. Bereid zijn om mee te helpen in het voleindingwerk, een bijdrage daar aan te leveren. En wanneer dan de ene kant dan iets hoger wordt en aan de andere kant iets wat dieper komt te liggen, dan krijg je pas een goed profiel. Dan vlieg je niet uit de bocht als er eens iets misgaat.
●Tijdens uw reizen heeft u heel wat moeilijke, vaak ook levensgevaarlij ke situaties meegemaakt en zelfs overleefd. Hoe bent u omgegaan met gebeurtenissen zoals de dood van
Apostel Ronsard in 1989 en het ongeluk in Angola in 199Z waarbij vijf doden vielen?
■Die twee verdrietige gebeurtenissen hebben mij heel diep geraakt. Beide keren was mijn leven een dubbeltje op zijn kant. Het kostte veel tijd om dat innerlijk te verwerken en het te boven te komen. Door deze ervaringen heb ik geleerd Gods wil te aan vaarden zonder die te moeten doorgronden, om veel kalmer te reageren.
●Enerzijds verdrietige dingen, maar aan de andere kant vast ook een heleboel mooie ervaringen. Waaraan denkt u vooral, graag terug?
■Toen ik als jonge Districtsevangelist voor het eerst naar Sao Tomé ging en het vlieg tuig de landing had ingezet, sloeg ik de bij bel open. Voor mij lag het woord uit Mak kabeeën:
,,De overwinning komt van de hemel, en niet door grote aantallen Eigenlijk is dat de bevestiging van latere ervaringen.
Als ik naar een missiegebied ging, heb ik steeds gezegd: ,,God, ik heb hier nu een Apostel nodig. Ik doe het werk wel, maar wijst U de man aan 1” Het was groots voor mij als we bij het eerste of tweede bezoek die man vonden. De mooiste ervaringen zijn simpelweg die, waarbij de hemelse Vader deze aanwijzingen geeft.
●Wat is de reden van de enorme groei van Gods werk in Angola en São Tomé, waar veel inwoners Nieuw-Apostolisch zijn?
■Groei is altijd verschillend. In 1986 heeft Stamapostel Urwyler me eens gevraagd:
,,Zeg eens, Armin, jij werkt in Zuid-Europa, in Afrika, in Brazilië en in Azië. Hoe staat het met de groei, wat zijn de verschillen?” Even wist ik niet wat ik moest antwoorden. Maar ik ben tamelijk gevat, dus zei ik: ,,Stamapostel, eigenlijk kan ik u dat precies vertellen. In Portugal komen alleen de vrouwen, in Brazilië alleen de kinderen, in Angola alleen de mannen en in Azië komt er helemaal niemand!” Dat flapte ik er toen zomaar uit en de Stamapostel moest er hartelijk om lachen; maar het was ook zo.
De toename in Afrika hangt in principe samen met het feit dat het evangelie een boodschap van vrede en troost is. Door het geloof verkrijgen de mensen daar, die in ar moedige omstandigheden leven, een tevredenheid en een vermogen om zich in hun situatie te schikken, zoals je dat hier ook zou wensen.
●In veel Afrikaanse landen groeide Gods werk de eerste jaren heel sterk. Maar op sommige plaatsen kwam daar, na dat euforische begin, opeens een einde aan. Bestaat dat gevaar
ook in Angola?
■Nee. In Angola blijft de groei doorgaan, we moeten die zelfs een beetje afremmen. Er wonen tussen de 180.000 en 190.000 broeders en zusters. De groei komt dus ook van binnenuit, door geboorten, huwelijken enz. We hebben daar dus al heel wat leden van de tweede generatie. We hebben Apostelen die door Angolese Apostelen zijn verzegeld. Dat vind ik nog het mooiste, dat er op een gegeven ogenblik steeds plaatselijk kerken zijn die plaatselijk worden geleid.
●Nu even over de persoon Armin Brinkmann. Welk beroep hebt u geleerd?
■Ik heb de middelbare school doorlopen en ik ben opgeleid tot chemisch laborant. Be halve sport, was scheikunde eigenlijk het enige schoolvak dat me boeide. Ik heb deze beroepsopleiding met succes en enthousiasme gevolgd. Vervolgens ging ik naar de h.t.s. en na het examen kwam ik bij een chemische fabriek in Keulen. Daar werkte ik in de kunststof- en rubberbranche. Ik werd afdelingschef en kort daarna rayonhoofd, tot ik er in 1983 mee moest ophouden.
●U bent al heel wat jaartjes getrouwd, en vader van drie kinderen. Zijn de vrouw en de kinderen van een Districtsapostel te benijden?
■Dat moet u ze zelf maar vragen, dat weet ik niet. Ik weet alleen dat wij een geweldig gezin zijn. Bij ons wordt er heel open over van alles gesproken. üp feestdagen en familieavonden komen we geregeld bij elkaar. De kinderen studeren of hebben een baan, ze wonen niet meer thuis. Maar als ze in het weekend thuiskomen, dan kun je wat beleven!
● Een paar jaar geleden heeft u gezegd: ,,Als je kinderen 16 jaar zijn, kun je ze niet meer opvoeden, alleen nog begeleiden.” Uw kinderen waren destijds van die leeftijd. Hoe staat u nu tegenover deze uitspraak?
■Ik denk er nog steeds zo over. Mijn vrouw en ik hebben een vrij modern huwelijk, we gaan gelijk op in onze ontwikkeling. Toen onze kinderwens werkelijkheid werd, waren wij ons er terdege van bewust dat wij het bij de geboorte van de kinderen en in het begin voor honderd procent voor het zeggen hadden. Maar geleidelijk aan loopt dat terug tot nul, zo moet je dat zien. Daarom hebben wij erg ons best gedaan om onze kinderen in hun persoonlijke ontwikkeling te sturen en te begeleiden, zonder al te nadrukkelijk te bevelen of verbieden. We hebben altijd tegen ze gezegd:
jullie moeten het zelf uitzoeken. Wij staan klaar om jullie te helpen, maar uiteindelijk moeten jullie je beslissingen zelf nemen. En wanneer ik nu naar onze kinderen kijk, moet ik eerlijk bekennen dat ik heel Nieuw-Apostolisch trots op hen ben.
●Eén van de aspecten van uw werk hier in Nordrhein-Westfalen is uw sterke betrokkenheid met gehandicapte kinderen. Waar komt die vandaan?
■Tijdens een familiefeest heb ik eens gade geslagen hoe een stel ouders omging met hun zwaar gehandicapte kind. Ik begon me af te vragen: Wat doen wij als Kerk voor zulke ouders? Wat zou je als zielzorger doen wanneer je met die ouders praat? Ik merkte dat ik op deze vragen geen passend antwoord kon bedenken. Daarom hebben we een werkgroep opgericht:
,,Leerkrachten voor families met gehandicapte gezinsleden”. Vervolgens hebben we moeite gedaan om deze ouders met elkaar in contact te brengen. Dat viel niet mee. Deze gezinnen hebben vaak zo’n speciale op zichzelf-mentaliteit’ zo van: ,,Ik praat er maar niet over, want er is toch niemand die het begrijpt:’ Inmiddels hebben we een vrolijke groep, die tweemaal per jaar bij elkaar komt en in gesprekskringen intensief ervaringen uitwisselt.
● Betekent dat, zoals u tijdens de persconferentie heeft aangegeven, dat u projectgroepen die zich met bepaal de thema’s bezighouden, over het district wilt verdelen?
■Bij de persconferentie wilde ik in principe duidelijk maken dat dergelijke onderwer pen in teams worden behandeld. Een paar jaar geleden hebben we bijvoorbeeld het totale jeugdwerk ondergebracht in een team ,jeugd”; ook jongeren werken hierin mee en hebben hun inbreng.
Bepaalde zaken zal ik zeker delegeren, niet alleen aan ambtsdragers, maar ook naar de broeders en zusters toe, zodat er informatie van onderaf komt. Daarmee kunnen we dan aan het werk.
● Is er al een concreet plan voor de opzet van een dergelijke project groep?
■Op het ogenblik nog niet. Stamapostel Fehr heeft nog een onderwerp aangeprikt:
Meer vreugde in de gemeenten. Ik kan me voorstellen dat groepen uit landelijke en lokale districten, kleine en grote gemeen ten, vruchtbaar met elkaar kunnen samenwerken, zodat alles wat momenteel de verdieping van de vreugde in de weg staat, werkelijk over de hele breedte kan worden weggenomen.
Een ander project dat mij voor ogen staat, is het vraagstuk ,,innerlijke wijn gaard”. Wat kan ik doen om de zielen die afstand hebben genomen van de Kerk, weer terug te brengen? Als je de oorzaken die iemand bij het altaar vandaan houden, een beetje concreet kunt aanpakken, zou dat in feite een goede zet zijn. Voor mij betekent innerlijke wijngaard” ook dat wij eens bij onszelf naar binnen kijken en inzien: Waarom komt de jeugd niet meer, waarom komen de kinderen na hun confirmatie niet meer, wat kunnen we doen om jonge echtparen voor de gemeente te behouden? Kortom: hoe kunnen we de gemeente aantrekkelijker maken?
Het is duidelijk dat wij in een tijd leven waarin je zonder compromis niet ver komt. Maar ik heb dit motto al dertig jaar. Dat komt door mijn beroep: onderzoek en ontwikkeling. Je kunt niet zomaar in je graf gaan liggen en zeggen: ,,Dat was niets’ maar je moet blijven proberen.
De vraag is: Hoe kunnen wij ons doel bereiken? Wat mij betreft, door rechtlijnig te zijn en je heel consequent niet door hindernissen te laten weerhouden. Je moet ook eens tot het uiterste kunnen gaan.
●Als jonge Apostel kreeg u de bij naam ,,Sportschoenapostel’ Wan neer i in de toekomst op reis gaat, zitten er dan ook sportschoenen in uw bagage?
■Dat was in 1983, in Darfeld. District apostel Engelauf verzon daar dat nieuwe woord: Sportschoenapostel. Wij waren die dag ook in Schöller. Daar stond een tafel, die tijdens de diensten als altaar werd gebruikt. Districtsapostel Engelauf vroeg aan de jeugd: ,,Moet hij jullie zijn sportschoenen laten zien?” Ik legde mijn been op die tafel, zodat iedereen mijn sportschoen kon zien. Ik bedacht opeens: ,,ik kan jullie ook mijn andere schoen laten zien!”
En ik legde mijn andere been op de tafel.
Toen riep iemand: ,,En nu allebei!” Toen ben ik gewoon bovenop de tafel gesprongen. Sindsdien gaat dit verhaaltje rond in heel Nordrhein-Westfalen.
●Wat zijn uw hobby’s?
■Ik doe graag aan sport en ik houd van lezen. Maar dat komt er bijna niet meer van. Zelfs tijdens vliegreizen lukt het me niet meer om een detectiveroman te lezen. Maar ik moet toegeven dat mijn werk ook mijn hobby is. Ik wil niet overkomen als een workaholic, maar het is echt zo. Ik vind mijn werk heel fijn.
●Wat vindt u van uzelf?
■Ik ben open, maar ik kijk ook heel kritisch naar mezelf, ik ben nieuwsgierig en ongeduldig. Ik heb wel geduld, maar het moet allemaal niet te lang duren....
●Tijdens de persconferentie heeft u de humanitaire projecten van de NAK Nordrhein-Westfalen genoemd en te kennen gegeven dat er meer zullen volgen. Wat bent u verder nog van plan?
■Wij hebben opdracht gegeven voor het ontwerp van een tweede bejaardenhuis, dat 6f in het drukbevolkte Ruhrgebied 6f op de rechter Rijnoever gerealiseerd kan worden. Daarover is een procedure aan de gang. In de kring van Apostelen en Opzieners hebben we het erover gehad of we eventueel ook een kinderdagverblijf gaan opstarten. Maar we moeten eerst bekijken of dat haalbaar is.
●Op de persconferentie heeft u ook gesproken over de verschillen binnen het oecumenische werkvlak in Afrika en de oecumenische problematiek hier ter plaatse. Was dat iets dat ver uitging boven alles wat u in het missiewerk hebt meegemaakt?
■Ja, zonder twijfel. Dat is uitermate opvallend. Vanmorgen heb ik gezegd, en daar sta ik helemaal achter, dat ik heel die toe gespitste oecumenische discussie als een probleem van het avondland beschouw, misschien ook wel als een typisch Duits probleem. In de landen buiten Europa is oecumene op gemeentebasis eigenlijk heel normaal. In het gebied waar ik tot nu toe werkte, zijn we zo ver mogelijk gegaan, echter zonder te ver te gaan. Praten tijdens het koffiedrinken, gesprekken met katholieke of protestantse geestelijken zijn daar heel gewoon. Er kwam een verzoek van een geestelijke van een andere geloofsgemeenschap: of ze op zaterdagmiddag in onze kerk terecht konden. Toen ik werd geraadpleegd, heb ik gezegd: Natuurlijk, helemaal geen probleem.
Het wordt pas een probleem als de theologie gaat meespelen, wanneer er sprake is van oecumene in die zin dat men een eenheid in de leer wil bewerkstelligen. Dan hebben wij, maar ook anderen een probleem. En dat is wel het laatste wat we wil len. Als je naar Afrika gaat, is het helemaal geen punt. Geen enkele kerk komt daar op de gedachte om een samenwerking te bedenken waarbij men de eigen leer opgeeft. Respect voor de leer, de identiteit van de ander staat daar op een veel hoger plan. In zoverre is ook het samenzijn, de gemeenschap bij christenen van diverse andere geloofsgemeenschappen veel intenser, meer geprononceerd.
●Het onderwerp ,,scheuring binnen de kerk” in 1955 is eerder vanmorgen al even genoemd. Hoe denkt u over deze thematiek en over de vraag om verontschuldiging, zoals nu in Zwitserland aan de orde is geweest?
■Wat er in Zwitserland heeft plaatsgevonden en in 1955 in Nordrhein-Westfalen, is niet met elkaar te vergelijken. Weliswaar was er in Zwitserland ook een scheuring, maar die had een volkomen andere reden. De afscheiding in 1955 is een onderwerp waarover vaak en op velerlei, ook controversiële, wijze is gediscussieerd. Sindsdien zijn wij er vanuit de NAK mee bezig om dit thema zodanig aan te pakken, dat er eindelijk eens duidelijk kan worden vastgesteld wat alleen maar loze woorden zijn en wat waarheid is. Pas wanneer dat is gebeurd, kunnen we gaan praten over de vraag of er iets is waarvoor wij ons zouden moeten verontschuldigen — of niet. Jazeker, wij hebben ook fouten gemaakt, daar hoeven we niet verder over te discussiëren. Ook in onze persoonlijke omgang met broeders en zusters, en met degenen die ons hebben verlaten. Als we na het bestuderen van de voorgeschiedenis moeten vaststellen dat wij iets verkeerd hebben gedaan, dan zou ik daar met de leidinggevende zielzorgers van de Apostolische Gemeenschap over willen spreken.
◙ In de vraagstelling en het antwoord wordt heel bewust de oorzaak van de scheiding weggelaten. Er was en is echter maar één oorzaak! Namelijk de onmogelijke "Boodschap van Bischoff"
●Heeft u in het verleden al vaker met dit onderwerp te maken gehad?
■Ja, natuurlijk wel. Ik was nog maar pas Voorganger, toen Stamapostel Urwyler zei: Ga er maar naartoe en zeg tegen hen:
Wij gaan naar het Vaderhuis “Ik heb toen, als jonge Voorganger, mijn ambtsbroeders bij elkaar geroepen en meegedeeld: “Dat en dat heeft de Stamapostel gezegd. We gaan erheen!” Maar de broeders wilden niet wat ik wilde. Oudere, geliefde en dier bare broeders antwoordden: ,,Nee, dat kunnen wij niet. Er zijn teveel scheuren en diepe sporen in onze gemeenten, onze families gemaakt:’ Ik wist niets van al die dingen uit het verleden, en ik ben gegaan. We hebben goede gesprekken gevoerd en er zijn contacten uit voortgekomen die nog steeds bestaan. Ik kan niet zeggen of er daadwerkelijk iemand is teruggekomen, maar we hebben in ieder geval de weg vrij gemaakt. Deze voormalige broeders en zusters hebben gemerkt dat er iemand is die geen oude wonden openhaalt, maar die een stap naar voren doet en steeds de hand naar hen uitsteekt.
●En deze stap naar voren is principieel voor uw toekomstige werk?
■Immer moedig voorwaarts!
Gaat er op de Centrale Administratie van Nordrhein-Westfalen iets veranderen?
Vast en zeker. Het is eigenlijk voor het eerst dat er hier op kantoor iemand werkt die ook in Dortmund woont. In dat op zicht moeten de medewerkers van de CA eraan wennen dat er hier iemand is die het ze lastig kan maken, die elke dag binnen komt en niet steeds naar Hamburg, Bielefeld of Herford gaat. Naast mij komt er een secretaris die de taak van administrateur op het gebied van de zielzorg gaat overnemen, en ook dingen die te maken hebben met het kerkbestuur. Verder heb ik hulp nodig voor het missiewerk, daar moet ook gedelegeerd worden.
Het interview werd afgenomen door Peter Wild Bron: Het Nieuw Apostolische tijdschrift ''ONZE FAMILIE''
Herplaatst op; 16-05-2011 Alle rechten en weren voorbehouden. info@apostolischeobserver.nl
Moeten de Schapen en de Lammeren de Herder weiden en hoeden? Zo is het wel in de Nieuw Apostolische Kerk, de Apostelen hebben altijd feest van de ‘’tienden’’
-
- Berichten: 1196
- Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11
"Bezirksapostel Brinkmann seit zweieinhalb Jahren im Amt"
@all
Door de (tweede) Europese Informatieavond op 4 december 2007 was er voor het internationale kerkbestuur in feite een crisissituatie ontstaan. Er werd gesproken van geschiedvervalsing, van onwetenschappelijk handelen door apostel Drave, enzovoort. Tot verbazing van velen verscheen hierna rond middernacht op de Tweede Kerstdag van 2007 opeens een interview met districtsapostel Armin Brinkmann op de website van de gebiedskerk waaraan hijzelf (!) leiding geeft: "Interview zum Jahresabschluss" (26. Dezember 2007, 00.46 Uhr). Het betrof dus een "in eigen beheer" uitgegeven publicatie. De interviewer, Frank Schuldt, staat namelijk op de loonlijst van de Neuapostolischen Kirche Nordrhein-Westfalen. Wij vonden het een ijzingwekkend relaas, en kennelijk hals-over-kop ingegeven door de imagoschade na de informatieavond. Zie onder:
Een dag na het verschijnen van dit geënsceneerde interview, op 27 december 2007, maakte ook stamapostel Leber er "goede sier" mee door er bekendheid aan te geven via de website van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk:
Terugkomend op het aangehaalde interview van 26 december 2007; doordat de kerkleiding op 4 december 2007 de historische fouten niet corrigeerde die er waren gemaakt rond "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff", met welke woorden districtsapostel Brinkmann (!) deze "ambtelijke dwaling" trouwens ooit had getypeerd, namelijk tijdens een interview op 26 juni 2005 met de journalist Peter Wild van de nieuw-apostolische uitgeverij Friedrich Bischoff Gmbh, was er in die periode, dus in december 2007, enorm veel kritiek ontstaan op de leden van het internationale kerkbestuur. Door de verantwoordelijkheid te ontlopen voor de begane fouten hadden tienduizenden (!) -nabestaanden en families van- slachtoffers van hardvochtig handelen door de nieuw-apostolische kerkleiding in de jaren '50 van de vorige eeuw immers opnieuw een slag in het gezicht gekregen!! Ook districtsapostel Brinkmann was op 4 december 2007 blijkbaar gezwicht voor het waarschijnlijk door stamapostel Leber uit alle macht geforceerde neutraliserende beleid ten aanzien van de misstappen van diens vroegere ambtsvoorganger Bischoff. Overigens is dit bij stamapostel Leber nog steeds één van de belangrijkste oorzaken van het opgetreden verlies van zijn geloofwaardigheid: stamapostel Bischoff is tevens de pleegvader van zijn moeder en bovendien de grootvader van zijn echtgenote! (...) Het aanzien van de familie moest kennelijk prevaleren!! Juist wanneer iedereen in de kerk hierdoor in rep en roer is, komt districtsapostel Brinkmann op 26 december 2007 aanzetten met een opsomming van al zijn "bedrijfsactiviteiten". De aandacht voor de ontstane ophef moest zeker haastig worden afgeleid...
Het WebTeam
Door de (tweede) Europese Informatieavond op 4 december 2007 was er voor het internationale kerkbestuur in feite een crisissituatie ontstaan. Er werd gesproken van geschiedvervalsing, van onwetenschappelijk handelen door apostel Drave, enzovoort. Tot verbazing van velen verscheen hierna rond middernacht op de Tweede Kerstdag van 2007 opeens een interview met districtsapostel Armin Brinkmann op de website van de gebiedskerk waaraan hijzelf (!) leiding geeft: "Interview zum Jahresabschluss" (26. Dezember 2007, 00.46 Uhr). Het betrof dus een "in eigen beheer" uitgegeven publicatie. De interviewer, Frank Schuldt, staat namelijk op de loonlijst van de Neuapostolischen Kirche Nordrhein-Westfalen. Wij vonden het een ijzingwekkend relaas, en kennelijk hals-over-kop ingegeven door de imagoschade na de informatieavond. Zie onder:
Bron: Interview zum Jahresabschluss "26. Dezember 2007, 00.46 Uhr", Neuapostolischen Kirche Nordrhein-Westfalen K.d.ö.R.
Een dag na het verschijnen van dit geënsceneerde interview, op 27 december 2007, maakte ook stamapostel Leber er "goede sier" mee door er bekendheid aan te geven via de website van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk:
Bron: Ein Interview zum Jahresabschluss, Neuapostolische Kirche International
Terugkomend op het aangehaalde interview van 26 december 2007; doordat de kerkleiding op 4 december 2007 de historische fouten niet corrigeerde die er waren gemaakt rond "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff", met welke woorden districtsapostel Brinkmann (!) deze "ambtelijke dwaling" trouwens ooit had getypeerd, namelijk tijdens een interview op 26 juni 2005 met de journalist Peter Wild van de nieuw-apostolische uitgeverij Friedrich Bischoff Gmbh, was er in die periode, dus in december 2007, enorm veel kritiek ontstaan op de leden van het internationale kerkbestuur. Door de verantwoordelijkheid te ontlopen voor de begane fouten hadden tienduizenden (!) -nabestaanden en families van- slachtoffers van hardvochtig handelen door de nieuw-apostolische kerkleiding in de jaren '50 van de vorige eeuw immers opnieuw een slag in het gezicht gekregen!! Ook districtsapostel Brinkmann was op 4 december 2007 blijkbaar gezwicht voor het waarschijnlijk door stamapostel Leber uit alle macht geforceerde neutraliserende beleid ten aanzien van de misstappen van diens vroegere ambtsvoorganger Bischoff. Overigens is dit bij stamapostel Leber nog steeds één van de belangrijkste oorzaken van het opgetreden verlies van zijn geloofwaardigheid: stamapostel Bischoff is tevens de pleegvader van zijn moeder en bovendien de grootvader van zijn echtgenote! (...) Het aanzien van de familie moest kennelijk prevaleren!! Juist wanneer iedereen in de kerk hierdoor in rep en roer is, komt districtsapostel Brinkmann op 26 december 2007 aanzetten met een opsomming van al zijn "bedrijfsactiviteiten". De aandacht voor de ontstane ophef moest zeker haastig worden afgeleid...
Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
-
- Berichten: 479
- Lid geworden op: wo 27 okt 2010, 19:39
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
Ik zie deze man als een soort van manager, in niets doet hij me denken aan een zielzorger, laat staan dat ik iets van 'Jezus-leer' in hem zie, een mannetjesputter, iemand die weet van wanten.
Maar het is dus armoede troef.
En het is pijnlijk, en het is tragisch.
Maar het is dus armoede troef.
En het is pijnlijk, en het is tragisch.
-
- Berichten: 474
- Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
@WT
Het is GEEN Audi A8 maar een A6 limousine. Kost is Duitsland rond de € 30.000.
Groet, ACE
Het is GEEN Audi A8 maar een A6 limousine. Kost is Duitsland rond de € 30.000.
Groet, ACE
-
- Berichten: 1196
- Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
@all
Wat mij aan de situatie opviel is dat de opname in feite bestaat uit twee delen:
Het WebTeam/BEE
P.S.
Ruim een maand voordat de dienst van afgelopen zondag in Hilversum zou plaatshebben, kreeg ik van de huidige districtsapostel de onderstaande reactie op uitgebreide inhoudelijke berichtgeving van mijn kant:
Wat mij aan de situatie opviel is dat de opname in feite bestaat uit twee delen:
Het WebTeam/BEE
P.S.
Ruim een maand voordat de dienst van afgelopen zondag in Hilversum zou plaatshebben, kreeg ik van de huidige districtsapostel de onderstaande reactie op uitgebreide inhoudelijke berichtgeving van mijn kant:
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
-
- Berichten: 1196
- Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
@all
Het was fijn geweest als de nieuw-apostolische kerkleiding, bijvoorbeeld vorige week zondag in Hilversum, de gelegenheid te baat had genomen om enkele zaken recht te zetten! Echter, men had géén oog voor het leed dat er in het verleden is berokkend aan zielen die niet konden leven met de geloofsdwang waaronder "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff" moest worden aanvaard en gepredikt, en evenmin had men oog voor de huizenhoge vraagtekens die er in Nederland vorig jaar zijn gerezen omtrent "Eimersstaete" in Arnhem en anderszins -door financieel wanbeheer- ter zake van nog steeds oplopende financiële verliezen. Verder bleef elke relativerende opmerking uit ten aanzien van de "catechismus".
Dit betekent twee dingen: 1) het kerkbestuur wenst in de hoogste versnelling af te stevenen op de hemelpoort, alwaar de deur op slot zal blijven want het was immers de bedoeling dat men gezamenlijk het "einddoel" zou bereiken en dat juist de "dienaren" daarvoor zouden zorgdragen; 2) er ontstaat nóg meer verdeeldheid onder de gelovigen doordat er complimenten zullen worden uitgedeeld aan gezagsgetrouwen terwijl "de anderen" voorgoed "uit beeld" geraken. Is dát het "werk Gods"?! Welnee, dat is gewoon een "kerkgenootschap", speciaal voor kortzichtige ijdeltuiten, onder leiding van een zakenclub van gewiekste vermogensbeheerders die pronken met en stelen van andermans geld.
Met zó'n schaamteloze bedoening komt het vanzelf nóóit meer goed. Kerkbestuurders die exclusief voor hún organisatie het keurmerk van het "werk Gods" claimen hadden zich heel wat christelijker (!) moeten gedragen... Het roer bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland moet radicaal om. Met terugwerkende kracht zal de financiële boekhouding volkomen transparant moeten worden gemaakt. Iedereen moet kunnen weten wie er bestuursfuncties vervullen, en welke. Rangen en standen in het "werk Gods" worden afgeschaft en alle geestelijke ballast die uitgaat van beklemmende uitingen van kamergeleerdheid worden ritueel verbrand. Ten slotte: wie het boetekleed zou passen - die trekt het ook aan!!
Het WebTeam
Het was fijn geweest als de nieuw-apostolische kerkleiding, bijvoorbeeld vorige week zondag in Hilversum, de gelegenheid te baat had genomen om enkele zaken recht te zetten! Echter, men had géén oog voor het leed dat er in het verleden is berokkend aan zielen die niet konden leven met de geloofsdwang waaronder "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff" moest worden aanvaard en gepredikt, en evenmin had men oog voor de huizenhoge vraagtekens die er in Nederland vorig jaar zijn gerezen omtrent "Eimersstaete" in Arnhem en anderszins -door financieel wanbeheer- ter zake van nog steeds oplopende financiële verliezen. Verder bleef elke relativerende opmerking uit ten aanzien van de "catechismus".
Dit betekent twee dingen: 1) het kerkbestuur wenst in de hoogste versnelling af te stevenen op de hemelpoort, alwaar de deur op slot zal blijven want het was immers de bedoeling dat men gezamenlijk het "einddoel" zou bereiken en dat juist de "dienaren" daarvoor zouden zorgdragen; 2) er ontstaat nóg meer verdeeldheid onder de gelovigen doordat er complimenten zullen worden uitgedeeld aan gezagsgetrouwen terwijl "de anderen" voorgoed "uit beeld" geraken. Is dát het "werk Gods"?! Welnee, dat is gewoon een "kerkgenootschap", speciaal voor kortzichtige ijdeltuiten, onder leiding van een zakenclub van gewiekste vermogensbeheerders die pronken met en stelen van andermans geld.
Met zó'n schaamteloze bedoening komt het vanzelf nóóit meer goed. Kerkbestuurders die exclusief voor hún organisatie het keurmerk van het "werk Gods" claimen hadden zich heel wat christelijker (!) moeten gedragen... Het roer bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland moet radicaal om. Met terugwerkende kracht zal de financiële boekhouding volkomen transparant moeten worden gemaakt. Iedereen moet kunnen weten wie er bestuursfuncties vervullen, en welke. Rangen en standen in het "werk Gods" worden afgeschaft en alle geestelijke ballast die uitgaat van beklemmende uitingen van kamergeleerdheid worden ritueel verbrand. Ten slotte: wie het boetekleed zou passen - die trekt het ook aan!!
Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
-
- Berichten: 184
- Lid geworden op: zo 15 mei 2011, 12:36
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
Allemaal duidelijke en goede ideeën wat er zou moeten gebeuren. Maar hoe is dit in praktijk te verwezenlijken?Redactie schreef:Met zó'n schaamteloze bedoening komt het vanzelf nóóit meer goed. Kerkbestuurders die exclusief voor hún organisatie het keurmerk van het "werk Gods" claimen hadden zich heel wat christelijker (!) moeten gedragen... Het roer bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland moet radicaal om. Met terugwerkende kracht zal de financiële boekhouding volkomen transparant moeten worden gemaakt. Iedereen moet kunnen weten wie er bestuursfuncties vervullen, en welke. Rangen en standen in het "werk Gods" worden afgeschaft en alle geestelijke ballast die uitgaat van beklemmende uitingen van kamergeleerdheid worden ritueel verbrand. Ten slotte: wie het boetekleed zou passen - die trekt het ook aan!!
Het WebTeam
Een kerkgenootschap (want daar hebben we het over) zou zich moeten baseren op zielzorg en alles wat daarmee samenhangt. Maar daarnaast is het ook nog eens een organisatie. En om eerlijk te zijn, de eerste organisatie die geen hiërarchie kent moet ik nog tegenkomen.
Stel je eens voor dat het zou zijn zoals het zou MOETEN zijn? Hoe zou dat eruit moeten zien? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten.
-
- Berichten: 1196
- Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
@CriticusCriticus schreef:Allemaal duidelijke en goede ideeën wat er zou moeten gebeuren. Maar hoe is dit in praktijk te verwezenlijken?
Een kerkgenootschap (want daar hebben we het over) zou zich moeten baseren op zielzorg en alles wat daarmee samenhangt. Maar daarnaast is het ook nog eens een organisatie. En om eerlijk te zijn, de eerste organisatie die geen hiërarchie kent moet ik nog tegenkomen.
Stel je eens voor dat het zou zijn zoals het zou MOETEN zijn? Hoe zou dat eruit moeten zien? Ik zou het eerlijk gezegd niet weten.
Een kerkgenootschap is niet meer dan een facilitair bedrijf dat gelovigen voorziet van een dak boven het hoofd, al kun je er natuurlijk een gezelligheidsvereniging en/of een beleggersclub en/of een liefdadigheidsinstelling van maken. Kinderen Gods zijn aan elkaar gelijkwaardig terwijl de opvoeding door de werkzaamheid van de Heilige Geest kan worden overlaten aan onze hemelse Vader die bij een ieder van hen het hart aanziet. Wie zich in Zijn werk -ondanks zielzorg in een kerk- niet veilig voelt in Jezus' armen, wordt in geestelijk opzicht emotioneel verwaarloosd! Spijtig genoeg is dit in de Nieuw-Apostolische Kerk aan de orde van de dag doordat bazen en bovenbazen in de organisatie zich als kille zakenlieden zijn gaan gedragen die niet open kaart spelen en vooral hun eigen gang gaan. Dienaren op Zijn akkerwerk -waarbij overigens geen rekening behoeft te worden gehouden met het verschijnsel van echelonnering- mogen naast elkaar (!) helpers zijn aan Christus' plaats. Wie het best bakstenen, dakpannen en andere bouwmaterialen kan inkopen om vervolgens een kerk te bouwen, mag de vinger opsteken en dan zal het ook daarmee wel in orde komen...
Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
-
- Berichten: 474
- Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
@ll
De foto staat bol van de symboliek.
Ook DAP AB dient zich eerst aan de poort te melden voordat ie naar binnen mag.
De CA is een gesloten bolwerk en zonder 'ausweis' kom je er niet in.
Tante Greet regeert met ijzeren hand en Br. van R is als poortwachter
onnavolgbaar.
Op het hek zou de tekst 'Arbeit macht Frei' niet misstaan.
De ladder biedt oplossing door via het dak naar binnen te komen,
maar helaas daar wacht je de strop.
Vroeger was het merk Audi nog DKW. Deutsche Kraft Werke.
Ik zou willen vragen, Werkt Deutsche Kraft?
Groet,
ACE
De foto staat bol van de symboliek.
Ook DAP AB dient zich eerst aan de poort te melden voordat ie naar binnen mag.
De CA is een gesloten bolwerk en zonder 'ausweis' kom je er niet in.
Tante Greet regeert met ijzeren hand en Br. van R is als poortwachter
onnavolgbaar.
Op het hek zou de tekst 'Arbeit macht Frei' niet misstaan.
De ladder biedt oplossing door via het dak naar binnen te komen,
maar helaas daar wacht je de strop.
Vroeger was het merk Audi nog DKW. Deutsche Kraft Werke.
Ik zou willen vragen, Werkt Deutsche Kraft?
Groet,
ACE
-
- Berichten: 1196
- Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11
Re: Levensbeschrijving Dap. Brinkmann
[bijgewerkt: 24 mei 2011 - 13:00 uur]
@all
In ons bericht van "wo 18 mei 2011, 22:06" (in de thread "Stamapostel Leber onverantwoordelijk - antisociaal optreden!") verwezen wij o.a. naar het zogenaamde "Drave-document", een rapportage met als onderwerp "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme", samengesteld naar de bevindingen tot en met 6 november 2007 van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk. Het stuk wordt ook wel het "Drave-document" genoemd omdat de inmiddels gepensioneerde apostel Walter Drave (Hamburg) een belangrijk aandeel heeft gehad in de totstandkoming ervan.
Wat heeft dit nu van doen met de levensbeschrijving van districtsapostel Brinkmann? (...) Welnu, het betreft hier diens taakopvatting als Godsgezant. Dat zit zo: meerdere keren in de bovenstaande berichten werd de kwalificatie aangehaald die hij gaf aan de "Boodschap" in 1951 van de destijds 80-jarige stamapostel Johann Gottfried Bischoff (* 2 januari 1871; † 6 juli 1960) in het interview met hem op 26 juni 2005 door de journalist Peter Wild van de nieuw-apostolische uitgeverij Friedrich Bischoff Gmbh, namelijk: "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff". Déze "Boodschap" om precies te zijn:
"Kuhlen hätte den ihm Anvertrauten alles Leid und Elend ersparen können, wenn er zurückgetreten wäre." (...) Hier staat dus werkelijk dat als -de geëxcommuniceerde- districtsapostel Peter Kuhlen zich níet met een zekere reserve had uitgesproken over de Boodschap van St.Ap. Bischoff; hij diens ambt stilzwijgend had neergelegd en hij bovendien stilzwijgend zijn plaats "in de bank" trouw was blijven innemen, van allen die met hem de kerk hebben verlaten niemand (!) bijvoorbeeld in geestelijke nood was geraakt want in dat geval was iedereen overtuigd nieuw-apostolisch gebleven. Een onmogelijke conclusie!! Immers, zo wordt er nota bene verondersteld dat niemand, weldenkend als Kuhlen, eveneens in staat zou zijn geweest zelfstandig te beslissen over een persoonlijke aangelegenheid van levensbeschouwelijke aard!! Degenen die tezamen met Kuhlen en anderen (!) zijn vertrokken zouden hem, Kuhlen, zeker alleen maar blindelings zijn nagevolgd... Dan heb je als rapporteur -Drave- en supervisor -Leber- bepaald geen hoge pet op van het gezonde verstand van gemeenteleden!
Overigens, wie van tevoren aangeeft zich te beperken tot verhandelingen over "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme", de periode dus vanaf 1938 tot aan 1955; waarom reiken de bevindingen dan verder dan tot en met 31 december 1954?!
Getuige diens klaarblijkelijke gedoogsteun had districtsapostel Armin Brinkmann er wel vrede mee, dat "collega" Drave en "collega" Leber op 4 december 2007 er opeens deze draai eraan gaven. En niet alleen hij; óók districtsapostel De Bruijn en zelfs (!) districtsapostel Armin Studer (Zwitserland). Van laatstgenoemde is het echter ronduit verbijsterend dat hij "meeging" in zo'n conclusie. Immers, juist van zíjn kant was er in 2005 bij de Vereinigung Apostolischer Christen Schweiz (VAC) op aangedrongen (!) dat men tot een gezamenlijke verklaring zou komen die korte tijd later al tot stand kwam (speciaal nog vóórdat aan stamapostel Richard Fehr -op 15 mei 2005- ambtsrust werd verleend), en wel met de onderstaande inhoud:
De aldus gerealiseerde "Erste Schritte zur VERSÖHNUNG" werd vanzelf grondig tenietgedaan door de hierboven aangehaalde intrinsiek foute conclusie uit het tijdens de (tweede) Europese Informatieavond gepresenteerde "Drave-document". Wie nu denkt dat stamapostel Dr. Wilhelm Leber zulks wel snel zal hebben betreurd, heeft het helemaal mis. Het enige (!) wat hij desgevraagd betreurde -en tot op heden betreurt- is dat anderen zich mogelijk "gekwetst" hebben gevoeld door die meedogenloze conclusie - want dát heeft hem "uiteraard" niet voor ogen gestaan. De inhoud van de conclusie daarentegen; die wenst hij als "Godsgezant" en stamapostel, als "internationaler Kirchenprasident", Oberhirte en "Leiter aller neuapostolischen Christen" staande te houden. En mét hem de gezamenlijke leden van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk, onder wie districtsapostel Brinkmann. Dáárom betreft het hier díens taakopvatting als Godsgezant. Al in november 2009 werd hij onzerzijds in deze samenhang benaderd met het uitgebreid gedocumenteerde verzoek niet alleen over verzoening te blijven spreken doch die ook eindelijk wáár te maken - maar hij toonde zich onaangenaam getroffen... Schijnbaar zal eerst aller knie zich voor hem, godsgezant zonder hoofdletter, moeten buigen:
Trouwens, "Seit wann macht Gott halt bei der Grenze einer Gebietskirche?"
(...) Het mag dan wel zo zijn dat er op dit Forum vrij veel kritische noten worden gekraakt, maar daar heeft de nieuw-apostolische kerkleiding wel eerst (!) zélf alle aanleiding toe gegeven. Van personen die zich uitgeven voor "apostelen des Heren" zou men een geheel andere opstelling verwachten dan de ongenaakbare houding die er naar voren komt in o.a. intimiderende leervoorschriften die men met gebruikmaking van offerontvangsten in allerhande publicaties extra kracht bij zet.
Nogmaals: brandende vragen blijven onbeantwoord, de meest voor de hand liggende informatie (zoals over de samenstelling van het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en daarbij de verdeling van bestuursportefeuilles) wordt níet gegeven, een rechtstreeks aan belanghebbenden gericht oprecht excuus dat volledig op zijn plaats zal zijn wordt ook 60 jaar na dato nog aan de betrokkenen onthouden, en terwijl er zichtbaar miljoenenverliezen (!) ontstaan kunnen zelfs aangesloten leden fluiten naar transparantie in de financiële boekhouding. Spreken wij hier van een kerkgenootschap (!) dat van het Ministerie van Financiën de aanwijzing van een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) verdient?!
Het WebTeam
@all
In ons bericht van "wo 18 mei 2011, 22:06" (in de thread "Stamapostel Leber onverantwoordelijk - antisociaal optreden!") verwezen wij o.a. naar het zogenaamde "Drave-document", een rapportage met als onderwerp "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme", samengesteld naar de bevindingen tot en met 6 november 2007 van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk. Het stuk wordt ook wel het "Drave-document" genoemd omdat de inmiddels gepensioneerde apostel Walter Drave (Hamburg) een belangrijk aandeel heeft gehad in de totstandkoming ervan.
Wat heeft dit nu van doen met de levensbeschrijving van districtsapostel Brinkmann? (...) Welnu, het betreft hier diens taakopvatting als Godsgezant. Dat zit zo: meerdere keren in de bovenstaande berichten werd de kwalificatie aangehaald die hij gaf aan de "Boodschap" in 1951 van de destijds 80-jarige stamapostel Johann Gottfried Bischoff (* 2 januari 1871; † 6 juli 1960) in het interview met hem op 26 juni 2005 door de journalist Peter Wild van de nieuw-apostolische uitgeverij Friedrich Bischoff Gmbh, namelijk: "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff". Déze "Boodschap" om precies te zijn:
Doordat wie zelf twijfelde of anderen over de Boodschap van St.Ap. Bischoff misschien aan het twijfelen bracht in de Nieuw-Apostolische Kerk "entgültig" aan de kant werd gezet, terwijl later stamapostel Johann Gottfried Bischoff "gewoon" overleed, zij het op 89-jarige leeftijd, heeft het zelfgenoegzame internationale kerkbestuur, dat er in de praktijk de grootst mogelijke moeite mee heeft om welke fout dan ook toe te geven, in feite een intussen hoog opgelopen rekening te vereffenen met allen (!) die vanwege hun "ongeloof" in de omstreden "Boodschap" van een "Godsgezant" ongelofelijk onheus zijn bejegend. De impact van excommunicaties op gezinnen, en op allerlei sociale verbanden daarbuiten is voor menigeen enorm geweest. Hartverscheurend leed is er op die manier berokkend. Voor kinderen van ouders die dit werd aangedaan; die bij wijze van spreken na het overlijden van hun vader de brief (afkomstig van de Nederlandse apostel Tjark Bischoff) aantroffen, waarin de excommunicatie wordt aangezegd, is deze hele kwestie nog altijd even onverkwikkelijk als in hun jeugd toen er voor het gezin in de kerk, het huis van God (!), kennelijk geen plaats meer was. Hoewel de nieuw-apostolische karavaan spoorslags verder trok, bleef er een spoor van vernielingen achter door toegebracht psychisch letsel bij gewonden die men onverzorgd aan hun lot overliet. (...) Terwijl Armin Brinkmann kort nadat hij districtsapostel was geworden nog sprak van "de onmogelijke Boodschap van St.Ap. Bischoff", heeft hij zich later bij het beloop van de gebeurtenissen neergelegd toen stamapostel Leber tijdens de (tweede) Europese Informatieavond op 4 december 2007 het nodig (!) oordeelde om o.a. de volgende kinderachtige en daarmee volstrekt onwetenschappelijke conclusie te verdedigen in het sindsdien alom bekritiseerde "Drave-document":Ab Weihnachten 1951 verkündete Bischoff in Gießen, dass er der letzte Stammapostel sei. Jesus werde zu seinen Lebzeiten wiederkommen. Wörtlich hieß es:
Uit: Peter Kuhlen: Ereignisse in der NAK, die zur Gründung der Apostolischen Gemeinde geführt haben; S. 48; [ohne Ort, ohne Jahr]
- „Tag und Stunde, wann der Herr kommt, wissen wir nicht. Aber ich persönlich bin überzeugt, dass die Zubereitung des königlichen Priestertums in der Zeit erfolgt, in der ich noch vorhanden bin, … Das Zeichen hierfür besteht darin, daß der Herr zu meiner Zeit in Erscheinung tritt und Abschluss seines Werkes macht … Ich bin der Letzte, nach mir kommt keiner mehr. So steht es im Ratschluß unseres Gottes, so ist es festgelegt, und so wird es der Herr bestätigen!“
Bron: "Wikipedia in deutscher Sprache" m.b.t. Johann Gottfried Bischoff
Toelichting WebTeam:
- Na die bewuste uitspraak in 1951 van de toen al hoogbejaarde stamapostel Bischoff werden in de Nieuw-Apostolische Kerk de verhoudingen geleidelijk aan op scherp gesteld: voorgangers moesten de gelovigen er in openbare erediensten telkens opnieuw aan herinneren dat Jezus Christus vrijwel aanstonds op aarde terug te verwachten viel en wie lid wilde worden van de Nieuw-Apostolische Kerk moest op voorhand verklaren daarin te kunnen geloven. Doordat het met deze aangelegenheid door de internationale kerkleiding op de spits werd gedreven, kwam het uiteindelijk tot een splitsing nadat in 1955 een aantal ambtsdragers in de regio Düsseldorf werd geëxcommuniceerd vanwege hun twijfels ter zake. Vervolgens werden ook elders -zoals in Nederland- dienaren uit hun ambt gezet en/of geëxcommuniceerd, enkel en alleen omdat men vasthield aan wat er in de Bijbel staat: "Doch van die dag en van die ure weet niemand, ook de engelen der hemelen niet, ook de Zoon niet, maar de Vader alleen." (Mat. 24: 36, NBG-1951) De ideeën van wie als dienaar twijfelde aan de "Boodschap" werden indertijd vanaf het altaar uit naam van God (!) door "collega's" verworpen als "lijkengif" ...
"Kuhlen hätte den ihm Anvertrauten alles Leid und Elend ersparen können, wenn er zurückgetreten wäre." (...) Hier staat dus werkelijk dat als -de geëxcommuniceerde- districtsapostel Peter Kuhlen zich níet met een zekere reserve had uitgesproken over de Boodschap van St.Ap. Bischoff; hij diens ambt stilzwijgend had neergelegd en hij bovendien stilzwijgend zijn plaats "in de bank" trouw was blijven innemen, van allen die met hem de kerk hebben verlaten niemand (!) bijvoorbeeld in geestelijke nood was geraakt want in dat geval was iedereen overtuigd nieuw-apostolisch gebleven. Een onmogelijke conclusie!! Immers, zo wordt er nota bene verondersteld dat niemand, weldenkend als Kuhlen, eveneens in staat zou zijn geweest zelfstandig te beslissen over een persoonlijke aangelegenheid van levensbeschouwelijke aard!! Degenen die tezamen met Kuhlen en anderen (!) zijn vertrokken zouden hem, Kuhlen, zeker alleen maar blindelings zijn nagevolgd... Dan heb je als rapporteur -Drave- en supervisor -Leber- bepaald geen hoge pet op van het gezonde verstand van gemeenteleden!
Overigens, wie van tevoren aangeeft zich te beperken tot verhandelingen over "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme", de periode dus vanaf 1938 tot aan 1955; waarom reiken de bevindingen dan verder dan tot en met 31 december 1954?!
Getuige diens klaarblijkelijke gedoogsteun had districtsapostel Armin Brinkmann er wel vrede mee, dat "collega" Drave en "collega" Leber op 4 december 2007 er opeens deze draai eraan gaven. En niet alleen hij; óók districtsapostel De Bruijn en zelfs (!) districtsapostel Armin Studer (Zwitserland). Van laatstgenoemde is het echter ronduit verbijsterend dat hij "meeging" in zo'n conclusie. Immers, juist van zíjn kant was er in 2005 bij de Vereinigung Apostolischer Christen Schweiz (VAC) op aangedrongen (!) dat men tot een gezamenlijke verklaring zou komen die korte tijd later al tot stand kwam (speciaal nog vóórdat aan stamapostel Richard Fehr -op 15 mei 2005- ambtsrust werd verleend), en wel met de onderstaande inhoud:
De aldus gerealiseerde "Erste Schritte zur VERSÖHNUNG" werd vanzelf grondig tenietgedaan door de hierboven aangehaalde intrinsiek foute conclusie uit het tijdens de (tweede) Europese Informatieavond gepresenteerde "Drave-document". Wie nu denkt dat stamapostel Dr. Wilhelm Leber zulks wel snel zal hebben betreurd, heeft het helemaal mis. Het enige (!) wat hij desgevraagd betreurde -en tot op heden betreurt- is dat anderen zich mogelijk "gekwetst" hebben gevoeld door die meedogenloze conclusie - want dát heeft hem "uiteraard" niet voor ogen gestaan. De inhoud van de conclusie daarentegen; die wenst hij als "Godsgezant" en stamapostel, als "internationaler Kirchenprasident", Oberhirte en "Leiter aller neuapostolischen Christen" staande te houden. En mét hem de gezamenlijke leden van het internationale bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk, onder wie districtsapostel Brinkmann. Dáárom betreft het hier díens taakopvatting als Godsgezant. Al in november 2009 werd hij onzerzijds in deze samenhang benaderd met het uitgebreid gedocumenteerde verzoek niet alleen over verzoening te blijven spreken doch die ook eindelijk wáár te maken - maar hij toonde zich onaangenaam getroffen... Schijnbaar zal eerst aller knie zich voor hem, godsgezant zonder hoofdletter, moeten buigen:
- "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden"!!
Bron: "shalom" op "26.02.2011, 13:53" bij "Glaubensforum24 - Das Forum für christlichen Dialog und Austausch"
Trouwens, "Seit wann macht Gott halt bei der Grenze einer Gebietskirche?"
Bron: TjerkB op » 18.05.2005 14:22 « in de thread "Zusammenhänge", board.naktuell.de
(...) Het mag dan wel zo zijn dat er op dit Forum vrij veel kritische noten worden gekraakt, maar daar heeft de nieuw-apostolische kerkleiding wel eerst (!) zélf alle aanleiding toe gegeven. Van personen die zich uitgeven voor "apostelen des Heren" zou men een geheel andere opstelling verwachten dan de ongenaakbare houding die er naar voren komt in o.a. intimiderende leervoorschriften die men met gebruikmaking van offerontvangsten in allerhande publicaties extra kracht bij zet.
Nogmaals: brandende vragen blijven onbeantwoord, de meest voor de hand liggende informatie (zoals over de samenstelling van het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland en daarbij de verdeling van bestuursportefeuilles) wordt níet gegeven, een rechtstreeks aan belanghebbenden gericht oprecht excuus dat volledig op zijn plaats zal zijn wordt ook 60 jaar na dato nog aan de betrokkenen onthouden, en terwijl er zichtbaar miljoenenverliezen (!) ontstaan kunnen zelfs aangesloten leden fluiten naar transparantie in de financiële boekhouding. Spreken wij hier van een kerkgenootschap (!) dat van het Ministerie van Financiën de aanwijzing van een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) verdient?!
Het WebTeam
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.