ACE schreef:@Redactie
Uit dit vonnis maken wij op dat nu toch ook de rechtbank zich getergd heeft gevoeld vanwege de vertragingstactiek die er vanuit het nieuw-apostolische kamp wordt toegepast.
De eerstvolgende vonnissen worden verwacht op 18 juli a.s. (m.b.t. diverse bij de kerk onbetaald gebleven facturen t.z.v. de commerciële projectontwikkeling) en op 25 juli a.s. (m.b.t. de zgn. vaststellingsovereenkomst).
Stilaan sluit het net zich rondom de feitelijke hoofdschuldige in dit drama: TdB!
Bij de
jl slechtst bezochte districtsdienst ooit voor het district Amsterdam zijn er nog lachende gezichten in de consistorie.
Mij valt op dat die er steeds meer verkrampt uitzien bij PK, NK en AB.
DAP AB, predikte over de liefde. Hij had het beter kunnen hebben over zijn dagelijks probleem;
de schuldvergeving.
Groet,
ACE
@all
Een wat verlate reactie nog op het bovenstaande bericht. Dat doe ik in de omgekeerde volgorde want er moet mij even iets van het hart...
Op de website van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland las ik namelijk het artikel door, waarin verslag wordt gedaan van de bewuste districtsdienst in Hoorn op woensdagavond 4 juli 2012. Het thema van de dienst was "Groei", zo begreep ik uit de inleidende woorden. Laat ik eerst dit zeggen: het evangelie van Jezus Christus laat mij persoonlijk niet onverschillig. Integendeel, het is voor mij van grote waarde en ik ben er nog lang niet op uitgekeken. Wat echter steeds meer een probleem werd, toen ik nog de diensten bezocht in de Nieuw-Apostolische Kerk, is, dat er nauwelijks ruimte was voor een gezonde wisselwerking. Op het laatst dacht ik steeds vaker: wáár is de interruptiemicrofoon?! Datzelfde gevoel kwam ook nu weer bij mij op want ga nu eens serieus na wat de gelovigen in Hoorn met het onderstaande feitelijk wordt voorgehouden:
(...)
"Groei zien we ook bij planten. Als planten willen groeien hebben ze water nodig. Als de tuinman teveel water geeft leidt dit tot 'luie' wortels waardoor de plant op de lange duur niet met droogte om kan gaan. Als de hoeveelheid water echter goed is gedoseerd bewegen de wortels naar het water in de grond toe en kan de plant zelfs in tijden van droogte blijven groeien. Als wij willen groeien moeten we dus ook zorgen dat we de goede groeistoffen in de juiste hoeveelheid krijgen."
Bron:
http://www.nak-nl.org/site/index/nederl ... -id-84.htm
"Als wij willen groeien moeten we dus ook zorgen dat we de goede groeistoffen in de juiste hoeveelheid krijgen" staat er. Dit deed mij denken aan het volgende:
Redactie schreef:(...)
Want: missen wij nooit eens iemand, in de gemeenschap? Valt ons nooit iets op? Hoe zou het wellicht gekomen zijn dat zielen verstillen? Waarom, waarom exact verliezen wij elkaar soms emotioneel uit het oog? (...) Omdat ik serieus wéét wat er hier aan de orde kan zijn, begin ik erover. Opnieuw trouwens. Onderschat u allen alstublieft niet wat er met mensen van vlees en bloed gebeurt indien het er voor de dienaren, in wie men graag Godsgezanten wilde zien, amper toe doet wie een naaste persoonlijk feitelijk is; indien pijnlijk blijkt dat het er voornamelijk om draait "dat de tent gerund kan worden", zodat de (districts)apostel trots kan zijn op de "zegenaars" die dat allemaal keurig netjes voor elkaar hebben gekregen. Dan, ja dán krijgen kinderen Gods (!) het in hun geloof écht moeilijk. Je was immers hooguit een decorstuk dat men goed kon gebruiken. Hoe ondertussen het klimaat was waarin goddelijk leven in de gemeenschap zou mogen gedijen, was voor de kerkelijke ambtsdragers klaarblijkelijk van ondergeschikt belang! Wie met zo'n ontluisterende ervaring wordt geconfronteerd, verandert! Een deceptie van dit kaliber geeft je namelijk een ongelofelijke geestelijke dreun. Terwijl niemand schijnbaar doorkrijgt wat er met je is, loop jíj -als onwillig decorstuk- met je ziel onder de arm. Men heeft medelijden met je, en dat is absoluut héél wat anders dan mededogen. Medelijden omdat jij "de vreugde" zeker kwijt bent. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" kun je dan het best zo snel mogelijk inzien dat je jezelf moet overwinnen. Het ligt dus aan jou! (...)
Om precies te zijn: in de Nieuw-Apostolische Kerk ligt áltijd álles alléén aan jóu. (...) En dat komt omdat "ze" in deze kerk niet meer willen weten wat zielzorg écht is.
(...)
Uit: Bericht door Redactie op
"vr 23 dec 2011, 23:05" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk".
Wat zou zielzorg (!!) nu toch écht zijn? (...) Is dat, dat er aan de gelovigen wordt voorgehouden dat ze er maar voor hebben te zorgen dat zijzelf, als "plant" zijnde (immers: het was in eerste instantie een plant, waarmee men zich in Hoorn moest vereenzelvigen), tevens verantwoordelijk zijn voor de juiste verzorging?!
"Als wij willen groeien moeten we dus ook zorgen dat we de goede groeistoffen in de juiste hoeveelheid krijgen", was nu immers de boodschap! Welnu, ik zou niet graag in de schoenen willen staan van zo'n "plant". Dan heb je toch geen leven?! Trouwens, is het niet gewoon waanzin om de mensen "Amen!" te laten zeggen op zulke lariekoek?! Eerst moet je je verbeelden dat je een plant bent en wanneer daarna de aap uit de mouw komt, blijkt dat je Hendrik-Jan de tuinman moest zijn. Heus, op zulke momenten zou ik inderdaad naar zo'n interruptiemicrofoon willen grijpen. (...) Het gaat hier per se niet om de kritiek; het gaat erom dat het óók nieuw-apostolische gelovigen nog wordt toegestaan om het gezonde verstand te gebruiken!! Wat hier "vanaf het levende altaar" werd verkondigd, was werkelijk gebazel. Het sloeg echt nergens op. Dan kun je na de dienst in de wandelgangen wel net doen alsof er iets te lachen valt, maar ik vind zo'n rotpreek om te huilen. Op zulke momenten was ik er onderhand aan toe dat het officiële gedeelte van de openbare eredienst maar werd heropend, zodat er een paar dingen kon worden rechtgezet! Maar nee, hoor, iedereen heeft altijd alles alleen maar goed bedoeld, en als jíj daar toevallig een probleem mee had; dan was dat mooi jóuw probleem. Want jíj, "beterweter", "criticaster", lastpost (!); kun jij wel... vergeven?!
Zó krijg je in de Nieuw-Apostolische Kerk elke "bal" terug. Maar het gáát mij hier niet eens om de "bal"!! Het gaat erom dat je op een reële manier met elkaar in het geloof en in de kerk vooruit komt! Of mag dat niet?
Ik durf de stelling aan dat op zijn minst een derde van alle ex-leden de kerk heeft verlaten door al dit soort van
manipulatiepraktijken; want dat zijn het namelijk. Wat krom is wordt tot elke prijs rechtgepraat, zéker als "dienaren" het moeten "ontgelden". In de Nieuw-Apostolische Kerk hebben "dienaren" een heiligenstatus. Ondanks hun mens-zijn heeft het God behaagd dezen als zegenaars aan te wijzen, en dan is het ongepast indien "gewone mensen" commentaar leveren. Op- en aanmerkingen worden uitgelegd als de spreekwoordelijke "eerste steen" waarmee iemand, die nota bene zélf niet eens zonder zonden is, een Godsgezant naar het leven staat. Dus: koppen dicht. (...) Zolang het niet om ál te principiële zaken gaat, valt het onder zo'n regiem in de kerk misschien best nog wel een hele poos uit te houden. Tussendoor zingt immers het koor en zijn er andere gebeurtenissen aan de orde. In elk geval zal het na één of twee aanvaringen duidelijk zijn, dat de geborgenheid der ziel "in de navolging" ligt. Met andere woorden: draag de zegenaars op handen en handel naar hun instructies want die zijn "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" afkomstig van "de trone Gods". Nogmaals, alles wat zij in de ogen van de lastposten verkeerd zouden doen, was hoe dan ook uitzonderlijk goed bedoeld en "de lieve God" zorgt er daarom wel voor dat er nooit iemand enig leed door wordt berokkend. (...) Was dát maar wáár!! Nog nooit gehoord van de talloze slachtoffers van hardvochtig optreden door de "Boden van Jezus" namens stamapostel J.G. Bischoff? Nog altijd worstelen zielen met de chronische gevolgen van ernstig traumatiserende ervaringen in het "werk Gods" die betrokkenen destijds van hun goede gezondheid hebben beroofd. Dit is maar één enkel voorbeeld. Ik ken er nog vele andere.
"Toen een deskundige bij een Arbodienst mij namelijk eens vertelde dat bij de Nieuw-Apostolische Kerk medewerkers uit hun kracht worden gehaald, realiseerde ik mij dat deze ervaring zich pertinent níet zou lenen voor de rubriek "Uit onze doorlevingen", schreef ik
elders op dit Forum - om maar iets te noemen.
(...)
Nu nog een serieuze waarschuwing vanwege de lopende rechtszaken en de vonnissen die er aan zitten te komen.
Tijdens de zittingen bij de rechtbank Utrecht heeft vrijwel niemand vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland zich zo vrij gevoeld om erbij aanwezig te zijn. Opvallend
AFwezig waren de districtsvoorgangers, waarmee dezen niet alleen blijk hebben gegeven van
onbehoorlijk bestuur, doch ook van verregaande onverschilligheid. Mede-oorzaak: kadaverdiscipline, al zullen de desbetreffenden dit opvatten als een aantijging.
Echter; het is bepaald niet zonder reden geweest dat er op dit Forum in de afgelopen twee jaar bijzonder veel aandacht is besteed aan het ophelderen van een heleboel achtergronden die voor allen die het aangaat enorm van belang zijn om te kunnen begrijpen waarom het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland ervan dient te worden weerhouden
dat hele gezinnen straks het slachtoffer worden van wat uiteindelijk neer zal komen op godsdienstwaanzin!!
Al vaker heb ik toegelicht dat ik er oprecht begrip voor heb dat het ongelofelijk is en lastig tegelijk om überhaupt de gedachte toe te laten dat er in de Nieuw-Apostolische Kerk iets grondig mis zou zijn met de geloofsleer en/of met de bestuurlijke organisatie, maar in de achterliggende vijf jaar met name zijn er zowel bij districtsapostel Brinkmann in Nordrhein-Westfalen als bij districtsapostel De Bruijn in Nederland heel bijzonder ernstige fouten gemaakt. Kolossale blunders, moet ik feitelijk zeggen. Van bestuurszijde is uit alle macht geprobeerd deze fouten af te dekken. Toen dat niet lukte, heeft bij betrokkenen de paniek toegeslagen, en wel zodanig dat men na korte tijd al niet meer helder kon denken. Hierdoor zijn er nog méér fouten gemaakt. Door de ongezonde gezagsverhoudingen in de Nieuw-Apostolische Kerk hebben daarna allen, die op het allerlaatste moment erger hadden kunnen voorkomen, verwijtbaar nagelaten om zulks te doen. Wel spande men zich er tot het uiterste voor in om "financieel wanbeheer", dat hier naar mijn vaste overtuiging aan de orde is, eveneens af te dekken. Neemt u van mij als oud-administrateur op de Centrale Administratie van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland alstublieft aan, dat, als je ruim veertien jaar lang "in de keuken van de kerk" actief bent geweest, het heus wel mogelijk is om een aantal puzzelstukjes naar behoren te combineren. Het heeft mij in 2010 ongeveer twee maanden gekost, maar toen wist ik genoeg.
Wat was ik dan in het najaar van 2010 precies te weten gekomen? (...) Het spijt mij, maar belangrijker is het intussen om het te hebben over wat sindsdien de hele situatie nog een stuk alarmerender heeft gemaakt. Bijna is nu het moment aangebroken dat het bij de rechtbank Utrecht tot uitspraken komt. Dat zal het gaan om vonnissen die in het openbaar worden uitgesproken, zoals er trouwens ook al meerdere vonnissen in het recente verleden werden gewezen. Bij al deze vonnissen kwam aan het licht dat het kerkbestuur het nodige te verwijten valt. Nu echter zal er nog veel meer aan het licht komen. Er zal aan het licht komen hoe apostelen, opzieners, oudsten en evangelisten collectief hebben gefaald bij het waarmaken van hun bestuurlijke verantwoordelijkheden. Dit is, wat de Nieuw-Apostolische Kerk betreft, in de hele wereld nog niet eerder vertoond.
Omdat ik al snel doorkreeg wat er hier op het spel staat, heb ikzelf op vele manieren contact gezocht met degenen die het in de hand hadden om de schade te beperken, doch geen van allen wilde er iets van weten dat er in welk opzicht dan ook schade te beperken viel. Het gaat namelijk beslist niet alleen om geld, heel veel geld; het gaat óók om relaties, om gezondheid en ziekte; misschien zelfs wel om leven en dood. Niemand, niemand trok het zich serieus aan. Vergist u zich echter niet. Als de omstandigheden niet zó kritiek waren als binnenkort publiekelijk zal blijken dat ze zijn, was ik er nu niet voor de zoveelste keer opnieuw over begonnen... Ook wil ik mij trouwens verontschuldigen. Het is mij niet gelukt om adequaat te communiceren. Hoe het beter anders had gekund, weet ik (nog) niet, maar in elk geval hebben mijn inspanningen hun doel gemist. Wat er bij de rechtbank Utrecht staat te gebeuren, spreekt wellicht méér tot ieders verbeelding...
Groet,
BakEenEi
