Levend geloof

[Els]

@basis

Het zou fijn zijn als er zich op dit Forum méér deelnemers melden. Draagt bijna niemand het apostolische werk nog een warm hart toe?! Je kunt beter stil zijn voor God dan stil voor je naaste aan wie kinderen Gods heel wat te melden zouden hebben...

Ik heb het als organist vaak voor aanvang van de dienst gespeeld, vooral in de tijd dat wij in Amersfoort nog een heel bijzonder harmonium hadden. Op een dag was het weggehaald en stond het in de regen, ergens bij de fietsenstalling achter het gebouw. De organisten wisten van niets! Er kwam bij mij toen "ongenoegen en ontevredenheid" op, al was er ondertussen een groot pakket bezorgd met elektronica erin, luidsprekers en "kilometers" bedrading. Achteraf zat ik met mijn emoties helemaal fout, volgens stamapostel Leber...

Groet,
BakEenEi

Dit is lastig omdat dit een gesloten forum is en je niet zo maar alles kunt en mag schrijven wat je wilt. Dat komt een fourm niet te goede BakEenEi, en eerst moeten je berichten gecontroleerd worden en dan worden ze pas geplaats? Zonde, ik zou willen dat velen zich zo meer inschrijven om mee te praten. Waarom wordt er niet een dag voor oud-nakkers die de nak van oorsprong een warm hart dragen georganiseerd door jullie? Ervaringen wisselen. Enkele mensen van het genootschap hebben een forumplein waar ze ook mooie herinneringen op halen! die dierbaar zijn en dan verdraag je al het leed ook beter.

Wel BakEenEi, over het harmonium, in de NAK is geen waarde voor kerken en orgels! Gebouwen als Henrik Polak en Witte de With, Irene en bij ons Kruitgracht of nu Ljouwert willen ze zo maar afstoten, weg ermee. Je was zo te lezen aan jouw orgel gehecht, het ontroerde jou zeker en je had er de harten van de broeders en zusters mee geraakt door jou spel. En dan zie je het opeens in de regen; ik zou wel kunnen janken!

Ik hoorde dit weekend van een vriend uit deze gemeente dat het pijporgel van Groningen-Zuid eerst hier zou komen te staan, maar dat het toch verkocht gaat worden, er wordt niet graag op gespeeld. Ook het pijporgel van Den Helder is verrot geslagen aan gort. Toen Willem Scherpenzeel geld te veel had en dit wit moest wassen door er een gloednieuwe electronische orgel voor aan te schaffen. Zo is het orgel van Enschede ook op de schroot gekomen én het orgel van Apeldoorn. Geruchten zijn er ook dat Hilversum verkocht gaat worden, al jaren lang hoor, dit is te duur om goed te onderhouden.

Sterkte

[BakEenEi]

@basis

Het zou fijn zijn als er zich op dit Forum méér deelnemers melden. Draagt bijna niemand het apostolische werk nog een warm hart toe?! Je kunt beter stil zijn voor God dan stil voor je naaste aan wie kinderen Gods heel wat te melden zouden hebben...

(...)

Dit is lastig omdat dit een gesloten forum is en je niet zo maar alles kunt en mag schrijven wat je wilt. Dat komt een fourm niet te goede BakEenEi, en eerst moeten je berichten gecontroleerd worden en dan worden ze pas geplaats? Zonde, ik zou willen dat velen zich zo meer inschrijven om mee te praten. Waarom wordt er niet een dag voor oud-nakkers die de nak van oorsprong een warm hart dragen georganiseerd door jullie? Ervaringen wisselen. Enkele mensen van het genootschap hebben een forumplein waar ze ook mooie herinneringen op halen! die dierbaar zijn en dan verdraag je al het leed ook beter.

(...)

@Els

Fijn dat je reageerde! Wat even het forumbeheer betreft; ikzelf vind het een pluspunt dat er bij nieuwe deelnemers in eerste instantie wat extra aandacht is t.a.v. inhoudelijke bijdragen. Toen ik onlangs tijdelijk enkele taken overnam van Bauke vanwege bij hem een ziekenhuisopname, heb ik mij erover verbaasd hoeveel junkmail er nog binnenkomt. Ikzelf was ik hier nooit gaan schrijven als er niet enig toezicht was op het naleven van de forumregels.

Een ontmoeting tussen "oud-nakkers die de nak van oorsprong een warm hart dragen" lijkt mij wel wat! Persoonlijk denk ik al een poosje aan de mogelijkheid om een open gesprek aan te gaan met allen die dat willen, dus óók met broeders en zusters erbij die vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk graag van gedachten zouden wisselen. In een uur of anderhalf uur valt er misschien niet zo veel diepgaand te overleggen, maar wat mijzelf betreft: ik heb alleen een probleem met de voor mij benauwende nieuw-apostolische geloofsleer. Daar wilde ik niet (langer) onder gebukt hoeven gaan. Van alles heb ik geprobeerd om dat naar de kerkleiding toe kenbaar te maken maar de ontwikkelingen waren onafwendbaar. Toen ik dat doorkreeg, ben ik vertrokken. Zo simpel zit het in elkaar. Spijtig genoeg hebben weinigen daar een "open mind" voor. Aan de andere kant ben ik mij ervan bewust dat ik door mijn werk op de C.A. lange tijd "dichter bij het vuur" zat, waardoor mijn geduld vermoedelijk eerder opraakte dan in doorsnee bij anderen. Zo is het waarschijnlijk ook Gerrit Sepers vergaan. Ik zou willen dat velen zich terdege realiseren wat hij werkelijk aan achtergronden naar voren bracht, zoals bijvoorbeeld in mei 2007 tijdens een interview bij Christ-im-Dialog. Een gedeelte daaruit:

• CiD: Können Sie uns etwas zu den Machtverhältnissen bzw. über die Machtblöcke in der Bezirksapostelversammlung sagen?
  
  Gerrit Sepers: Ja, da hat sich natürlich etwas geändert. Die wichtigen Machtblöcke sind USA und Kanada, man muss wohl sagen, dass das etwas weniger geworden ist...
  
  CiD: ...Kanada ist von der Mitgliederzahl her ja gar nicht so groß. Nordamerika hat ungefähr 50.000 Geschwister, ist aber eine reiche Kirche?
  
  Gerrit Sepers: Ja, sie ist steinreich. Süddeutschland ist ein weiterer großer Machtblock, das ist sehr wichtig. Mit dem sehr präsenten Saur war das noch etwas deutlicher der Fall als jetzt mit Ehrich. Aber im Hintergrund ist Saur noch anwesend (lacht). Doch, das ist so. Das sind wichtige Machtblöcke. Frankreich hat wenig Bedeutung, Holland sowieso, die Schweiz ist nicht mehr so wichtig wie früher, NRW war früher sehr reich, jetzt auch nicht mehr so. Die Missionsreisen konnten früher, in den Achtzigerjahren allein von den Zinsen des angesammelten Kapitals bezahlt werden. Das ist unheimlich viel.
  
  CiD: Müssen wir uns das so vorstellen, wenn Saur gesagt hat: Machen wir nicht mit, dann fand es auch nicht statt?
  
  Gerrit Sepers: Das wurde nicht in der Öffentlichkeit gemacht, die wichtigsten Entscheidungen fielen nicht in der Versammlung, sondern im Hintergrund.
  
  CiD: Also egal, was die übrigen Bezirksapostel denken, die Entscheidung steht schon fest?
  
  Gerrit Sepers: Ja, natürlich! Die Kirche ist schließlich international aufgestellt und gut organisiert.
  
  CiD: Ja, das ist sicher ein Verdienst von Fehr, der dort eine andere Struktur installiert hat?
  
  Gerrit Sepers: Ja, stimmt. Aber Urwyler wollte noch viel weiter gehen. Urwyler war eigentlich viel mehr bewusst, dass die vertikale Transzendenz weniger und die horizontale aktiver werden muss.
  
  CiD: Können Sie das bitte näher erklären?
  
  Gerrit Sepers: Das bedeutet, dass nicht alles von oben durch die hierarchischen Strukturen zu den Glaubensgeschwistern kommen muss, sondern dass die Beteiligung der Basis sehr wichtig ist, die horizontale Transzendenz der Spiritualität.
  
  Er wollte daher eine Trennung zwischen den geistlichen Funktionen und dem Management. Er wollte gerne, dass Männer mit einem Auftrag auch Qualitäten in sich heranreifen lassen. Irgendwann hat er dann einen Bruder ohne Apostelamt für die Verwaltung in Zürich gefunden, der war jetzt leitender Manager. Und die Bezirksapostel sollten in ihren Bereichen ebenfalls Männer finden, die die finanziellen und wirtschaftlichen Dinge regeln, und sie selbst sollten sich da heraushalten. Aber das Ganze war natürlich festgefahren, es war quasi unmöglich, denn ein Bezirksapostel lässt sich nicht von einem Priester X sagen, was er in seinem Bereich tun soll.
  Und warum geht es nicht? Weil die Einheit der Kirche rein formell ist, jede Gebietskirche ist juristisch unabhängig. Weil man finanziell nicht von Zürich abhängig ist, kann sich jeder Bezirksapostel leisten, was er will. Und das hat auch mit den Statuten zu tun. Und so denke ich, dass wirkliche Diskussionen auf dieser hohen Ebene eigentlich kaum möglich sind.
  
  Bron: „Dann komme ich zurück.“ Geschrieben von Esther Vietz - Dienstag, 8. Mai 2007

Hier stáát dus met zo veel woorden dat binnen de internationale Nieuw-Apostolische Kerk de dienst wordt uitgemaakt door de vertegenwoordigers van de meest kapitaalkrachtige gebiedskerken!! Níet door de stamapostel!! En dat klopt, voor zover ook ik daar enig zicht op kreeg!! Voor mij veranderde hierdoor destijds het werk des Heren (met hoofdletter) in het werk des heren (zonder hoofdletter). Dit betekent echter nogal wat. Vandaar dat ik al vanaf mijn allereerste forumbericht (in januari 2005 bij NAKtuell) ervoor heb gepleit dat onder "dienaren" de piramide wordt omgekeerd, zoals het trouwens Jezus Christus persoonlijk voor ogen stond. Ik voelde mij getergd door bazen en bovenbazen in de Nieuw-Apostolische Kerk die bovendien alles wat ze uitkomt door elkaar hutselen, zoals geestelijke zaken en bedrijfsmatige aangelegenheden. Maar dat begrijp je pas, als je óók wéét wie er in werkelijkheid aan de touwtjes trekken - en dat zijn dus de districtsapostelen in Canada en Amerika, en die van Nordrhein-Westfalen en in Zuid-Duitsland. Wanneer ik mij dus uitliet in termen van "machtsbestel" en "machtsmisbruik" was het voor mijzelf pijnlijk duidelijk waarover het gaat!!

Je schreef nog " ...en dan verdraag je al het leed ook beter". In mijn situatie zal het vermoedelijk net andersom zijn. Er moeten nog véél méér achtergronden die de kerkleiding bewust verborgen houdt, naar de oppervlakte komen. Pas dan kun je met elkaar delen wat er werkelijk te delen -en met elkaar te verdragen- valt. Denk ik, tenminste...

Zie in dit verband tevens mijn bericht op "wo 16 feb 2011, 12:38" in de thread "Leegstand NAK Appartementen in Arnhem/Nieuw-apostolische bedrijfsvoering". Verder is er vandaag bij Glaubenskultur over de nieuw-apostolische geloofsleer een (voor mij althans) enorm aansprekend artikel verschenen, namelijk van de protestantse theoloog H. Lamprecht. De titel ervan is "Die Exklusivitätsverschiebung". Het betreft echter een zogenaamd Premium-Artikel waar je een abonnement voor moet hebben om het te lezen. De auteur toont zich zeer betrokken bij het apostolische werk en legt op sympathieke wijze uit waarom de nieuw-apostolische kerkleiding voor haar organisatie nu té veel exclusieve aanspraken opeist. Bovendien wordt er verwezen naar een bijzondere tekst in Handelingen 10:

• [44] Terwijl Petrus nog aan het woord was, daalde de heilige Geest neer op iedereen die naar zijn toespraak luisterde. [45] De Joodse gelovigen die met Petrus waren meegekomen, zagen vol verbazing dat ook heidenen het geschenk van de heilige Geest ontvingen, [46] want ze hoorden hen in klanktaal spreken en God prijzen. Toen merkte Petrus op: [47] ‘Wie kan nu nog weigeren deze mensen met water te dopen, nu ze net als wij de heilige Geest hebben ontvangen?’ [48] En hij gaf opdracht hen te dopen in de naam van Jezus Christus. Daarna vroegen ze hem of hij nog enkele dagen wilde blijven.

Stof tot nadenken!

Overigens; hoewel stamapostel Leber intussen herhaaldelijk heeft gesteld dat alleen het ambt van apostel garant staat voor een juiste uitleg van de Bijbel, heeft de kerkleiding natuurlijk theologen en taalkundigen moeten inschakelen om het zelfbeeld, de geloofsbelijdenis en de catechismus zodanig waterdicht te formuleren, dat die uiteindelijk in drukvorm op een rij konden verschijnen. Ik kan in deze werkwijze NIET de werkzaamheid van de Heilige Geest ontdekken, maar intussen wordt wel ieder geacht, althans de kerkelijke ambtdragers, dat men de inhoud van deze "vruchten van kamergeleerdheid" accepteert alsof die rechtstreeks uit de hand van God was aangereikt. Eerlijk gezegd had ik niet verwacht dat D.Ap. De Bruijn, Ap. Klene en Opz. Kamstra daaraan wilden meewerken. Maar ja, wiens brood men eet, diens woord men spreekt... Dít is "hét grote geheim" van alle "hoge dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk; wereldwijd!! Men heeft zichzelf een (hoge) status toegeëigend die God in Zijn werk nimmer zou hebben verleend.

BakEenEi

[BakEenEi]

"Een" kerk of Zijn werk? (1)


@all

Aan het voorgaande valt zeer veel toe te voegen. Het eerste wat wij allen in feite hier nu onder ogen moeten willen zien is dat er bij tal van gelegenheden door leidinggevende "dienaren" machtsposities zijn ingenomen én uitgespeeld, ZONDER enig "mandaat" van de Allerhoogste.

In de geschiedenis van het "apostolische werk" zijn daarvan gedurende een lange reeks van jaren onnoemelijk veel zielen op enigerlei wijze het slachtoffer geworden: dezen vielen kansloos ten prooi aan onhebbelijkheden van "hoge(re) dienaren"...

• - St.Ap. Bischoff predikte jarenlang een Boodschap welke op enig moment door alle leden van de internationale kerkleiding tot dogma werd verheven
  - je werd destijds níet verzegeld en "dus" geen "kind van God" zonder die Boodschap uitdrukkelijk te hebben omarmd als zijnde een goddelijke profetie
  - ambtsdragers waren op straffe van excommunicatie verplicht in elke dienst te wijzen op de onherroepelijk goddelijke betekenis van deze Boodschap
  - St.Ap. Bischoff heeft al die tijd dag-in dag-uit (!) goedgevonden dat er op grond van diens Boodschap werd gediscrimineerd - met alle gevolgen van dien
  - onder deze gevolgen dient niet alleen gezondheidsschade te worden verstaan, waaronder blijvend geestelijk letsel, doch ook allerhande materiële schade
  - de internationale kerkleiding claimde niet alleen de zeggenschap over de kerk als instituut, doch vooral het alomvattende geestelijke gezag namens God
  - daarbij moesten gelovigen begrijpen dat buiten de Nieuw-Apostolische Kerk om wereldwijd niet tevens anderen met zulk goddelijk gezag waren bekleed
  - het kwam er dus op neer dat wie zich niet overgaf aan wat de nieuw-apostolische kerkleiding verordonneerde, diens eeuwig heil bij God op het spel zette
  - vast geloof te hechten aan een spirituele ervaring van één enkele persoon, St.Ap. Bischoff, werd verheven tot een harde toelatingseis voor het hemelrijk
  - de aldus uitgeoefende geloofsdwang werd op 4 december 2007 opnieuw gelegitimeerd door Peter Kuhlen te veroordelen tot veroorzaker van al het leed

Steeds meer (subtiel) machtsvertoon was er nodig om indruk te maken op gelovigen aan de basis van de organisatie; zodanig, dat men nog met gepaste eerbied en gedienstig zou opkijken naar de "Godsgezanten" die er geen moeite mee hadden zichzelf "hoge dienaren" te laten noemen.

Niet ieder maakte op de bovenbeschreven wijze misbruik van een voorname positie. Zeker niet!

Veel conflicten kwamen trouwens voort uit de manier waarop de kerkelijke organisatie gaandeweg was ingericht. Dienaren voelden zich door God voor het leven benoemd - en door Hem met gezag, met macht bekleed. Dit gaf problemen.

Door de jaren heen raakten talrijke opvattingen in de kerkgemeenten bij de gelovigen ingeslepen; men dacht er niet meer over na of ook God er wel achter kon staan.

Door de hiërarchische organisatiestructuur in de Nieuw-Apostolische Kerk onttrok de besluitvorming onder hogere dienaren zich aan de waarneming van individuele gemeenteleden. Als "zegenaars" eenheid demonstreerden, nam men eenvoudig aan dat dezen in de "broederkring" ook daadwerkelijk op koninklijke wijze met elkaar omgingen.

Weinigen vroegen zich af hoe de kerkleiding op verantwoorde wijze omgaat met de ingezamelde offerontvangsten want men wil geloven dat de aan God toevertrouwde financiële middelen bij Hem in de best mogelijke goede handen zijn.

Ondertussen beraadslaagden de hoge(re) dienaren over de meest uiteenlopende zaken. Over onroerend goed-beheer, over de inhoud van bladen en tijdschriften, over grote evenementen, verre reizen, personeelszaken, enzovoort.

Toen is er níet (!) op enig moment het duidelijke onderscheid aangebracht tussen verantwoordelijkheden over zaken op het geestelijke vlak en verantwoordelijkheden over de overige zaken.

Het plaatselijke gemeenteleven leed daar niet onmiddellijk onder, onder deze bestuurlijke situatie. Nog steeds zijn het de (districts)apostelen die aan het hoofd staan van alle "bedrijfsonderdelen" binnen een gebiedskerk. Ieder vervult dus de gecombineerde functie van zakelijk leider én geestelijk leider. Het mag echter duidelijk zijn dat de districtsapostelen hierdoor machtige managers werden.

Naarmate de kerk door de aanwas van leden groter werd, kwam er meer op de districtsapostelen af; ook méér conflicten. Financieel management drong zich op, planmatig onderhoud van kerkgebouwen, vergadertechnieken, media, níeuwe media, maatschappijvraagstukken, aansprakelijkheidskwesties en ontelbare geloofsvragen vanuit de periferie.

De hoogste "dienaren" wilden niets prijsgeven van het gerezen aanzien van hun "ambtelijke status" binnen de organisatie en men koesterde de bepleite aanname dat het "werk Gods" wordt belichaamd door de Nieuw-Apostolische Kerk.

Er moest een catechismus komen waarmee de kerk haar unieke bestaansrecht in de Bijbel zou verankeren; die indruk zou maken op de jeugd en waarmee de kapitaalkrachtige conservatieve vleugel in de kerk op haar wenken bediend zou zijn.

(...)

Zo ongeveer kom ik met een hink-stap-sprong aan in het "hier en nu". Het is 2011. "Nooit was er een tijd, zo vol ernst en vol nood", zongen wij destijds in het tweede couplet van het lied "Waakt, kinderen Gods, en benut al uw tijd". Maar: is nu ook Gods hulp zó "grenzeloos groot" als het verderop in dit couplet wordt bezongen?

[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

"Een" kerk of Zijn werk? (2)


@all

Waar komt het nu op aan? Ik denk: op de bede "Dat ik mag blijven in 't Huis van mijn Heer". Is dat "Huis" de bij notariële akte opgerichte Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland)? Welnee!! De "hooggeplaatsten" zouden het wel willen: gevolmachtigde ministers te zijn van het Koninkrijk der Hemelen en uit dien hoofde, zogenaamd uit naam van de Vader, als farao's en tollenaars de rest van de mensheid in gijzeling te houden...

Er is -sinds de eerste mensen over een "kostgrondje" beschikten- niet veel nieuws onder de zon. Natuurlijk, wij hebben tegenwoordig witteboordencriminaliteit (in de kerk), hoge en lage dienaren (in de kerk), blaffende honden en nog enkele schapen (in de kerk), briefpapier met een embleem er op (in de kerk), enzovoort. Op zulk briefpapier kun je bijvoorbeeld noteren dat iemand in het register van de kerk (níet: Zijn werk) is uitgeschreven wegens excommunicatie.

Vrijwel elke dag bezoek ik een mytylschool. Hier gaan kinderen naartoe met een lichamelijke beperking en kinderen die langdurig ziek zijn. Het speciaal onderwijs dat ze wordt aangeboden is "op maat", dat wil zeggen: niet het aanbod bepaalt de vraag, doch de vraag bepaalt het aanbod. Elk kind krijgt de persoonlijke aandacht die het nodig heeft, zodat zo veel mogelijk al zijn of haar vaardigheden tot ontwikkeling komen. Vaak denk ik hierbij aan het werk Gods...

In de Nieuw-Apostolische Kerk daarentegen wordt er allerminst rekening gehouden met beperkingen van zielen die de verzorgende dienaren uitsluitend behoefden te omstellen met de verwarmende liefde van de Almachtige. Nee, als er een pakket met Duitstalige leerstellingen wordt afgekondigd, ontwikkeld door "breinbazen" op wie de 10 geboden kennelijk te weinig indruk maakten, wordt dat aan een ieder, draagkracht of geen draagkracht, ongenaakbaar opgedrongen.

Hier is dus sprake van onderdrukking. Maar in Zijn werk ging het er juist om dat goddelijk leven kan gedijen. Ik kan daarom nog maar één ding aanraden: neem afstand van het ambtelijke geweld waarmee functionarissen van een "kerk" de scepter zwaaien in een organisatie die beslist het eeuwige leven níet zal hebben. De organisatie had ten dienste moeten staan van het organisme. Níet andersom! Maar zo werkt het momenteel wel in de... Nieuw-Apostolische Kerk.

Het is niet goed als in Zijn werk de hoofdzaak niet de hoofdzaak mag zijn. Dan zal het ontbreken aan zegen! Dan dienen er vragen te worden gesteld in plaats van antwoorden ingeslikt. Dan moet er alarm (!) worden geslagen als zielen het Vaderhuis ontvluchten door zinloos geestelijk geweld. "Getrouwheid zal Hij kronen" - níet: lauwheid. Heus: er is in Zijn werk geen plaats voor rangen en standen, niet voor klassenjustitie en ook zeker niet voor manipulatie en intimidatie.

[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

"Een" kerk of Zijn werk? (3)


@all

Wat er op het ogenblik feitelijk aan de hand is, hoewel de discussie erover zich de laatste maanden met name afspeelt in Duitsland, is, dat het internationale kerkbestuur bij de totstandkoming van de herziene geloofsbelijdenis opnieuw een voorlopig (!) standpunt heeft ingenomen ten aanzien van de nieuw-apostolische geloofsleer. Voorlopig, omdat de positiebepaling dienaangaande sinds de oprichting van de Nieuw-Apostolische Kerk áltijd nog aan veranderingen onderhevig is geweest. Daarom spreekt men ook "wijselijk" in termen van "naar onze huidige inzichten", enzovoort. Met andere woorden: het betreft hier een nieuwe poging tot legitimatie van een kerkgenootschap als het "werk Gods". Dat is echt alles. Het gáát niet over méér!!

De vraag is echter, nu de gewijzigde inhoud van deze geloofsbelijdenis wordt uitgewerkt in een circa 600 pagina's tellende catechismus: wat hebben "schapen Zijner weide" die "het zout der aarde" mogen zijn hiermee toch werkelijk van doen, zulks enkel en alleen te bezien in het licht van de eeuwigheid!

In Duitsland zien wij nu hoe nota bene vanuit andere geloofsrichtingen geëngageerde deskundigen de nieuw-apostolische kerkleiding handreikingen doen om de vastgestelde doch deels overduidelijk onzuiver geformuleerde teksten nog zodanig verbeterd te krijgen, dat men als gelijkwaardige christenen gezamenlijk kan optrekken!! Heus, het handelt hier hooguit over verkapte intentieverklaringen ten behoeve van samenwerkingsverdragen tussen religieuze organisaties. Per se NIET over zaken met "eeuwigheidswaarde". Toch worden alle regimenten in de Nieuw-Apostolische Kerk nu gemobiliseerd omdat een ieder zo nodig kennis moet nemen van en lering moet trekken uit de gebrekkige schriftelijke bespiegelingen van de "ambtelijke top".

Zie er maar liever van af...

[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

"Een" kerk of Zijn werk? (4)


@all

In een andere thread schreef ik vanochtend iets over cognitieve dissonantie (zie evt. mijn bericht op "do 17 feb 2011, 08:00") omdat het soms lang kan duren voordat je voor jezelf in bepaalde opzichten een wat wijdsere blik hebt kunnen ontwikkelen, waardoor de zaken beter in perspectief komen te staan. Wat ik hiermee nu wil zeggen is dat ik in de Nieuw-Apostolische Kerk steeds vaker tot het inzicht kwam, en dat was voor mij in eerste instantie zeker geen plezierige constatering, dat belangrijke informatie aan de leden wordt onthouden; informatie die voor ons van doorslaggevende betekenis kan zijn. O ja?! Om wat voor informatie gaat het dan wel? (...) Hier onderbreek ik even - voor een "bewustwordingsmoment"! Dat zit zó: jaren geleden was ik in een boekhandel waar toen mijn oog viel op de titel "Wat wil je daarmee zeggen?" Het betrof een boekwerkje van ca. 100 pagina's. Dat is interessant, dacht ik want als iemand aan 100 pagina's al genoeg heeft om een aantal bezielde gedachten te ontvouwen, verstaat deze auteur "de kunst van het weglaten"! Vandaar het onderstaande citaat:

Bewustwordingsmoment 9:
Probeer het eens met getallen

We worden gauw meegenomen door het snelle en jachtige tempo van het dagelijkse leven. Mits we niet uitkijken, worden we overstelpt met eisen die onze dagindeling aan ons stelt. Alsof er van alle kanten aan ons wordt getrokken. Op het laatst weten we niet meer wat we eigenlijk belangrijk vinden, ons huis, ons gezin, onze ethische waarden, enzovoort. Het is belangrijk dat wij onszelf voortdurend aan onze prioriteiten herinneren. Het is zinnig om uw prioriteiten te nummeren. Maak een lijstje van de dingen die u belangrijk vindt en rangschik ze naar belangrijkheid. Nummer een is de meest belangrijke.

1
2
3
4
5

Bekijk uw lijstje eens. Stel dat uw huwelijk bovenaan staat. Vraag u dan eens af wat u vandaag gedaan heeft om uw huwelijksband te versterken? Hoe zorgvuldig bent u omgesprongen met de relatie waaraan u zoveel belang hecht? Mogelijk komt u tot de ontdekking dat u uw tijd en energie kortzichtig geïnvesteerd heeft. En als dat het geval is, dan kunt u ermee ophouden uzelf uit te putten in het nastreven van dingen die u toch niet zouden bevredigen.
Maak een lijstje van de dingen die u belangrijk vindt. Ga na wat u echt belangrijk vindt en wat niet. Dit is een belangrijke stap in de richting van het leiden van uw eigen leven en op de manier zoals u dat wilt.

Bron: Wat wil je daarmee zeggen? Door John R. Diekman, Uitgeverij Intro 1984 (ISBN 90 266 1775 5)

Wanneer ik echter een dergelijke volgorde wilde aanleggen bij wat ertoe doet in ons geloofsleven, in samenspraak met (hogere) "verantwoordelijke" leidinggevenden in de Nieuw-Apostolische Kerk, liep ik telkens opnieuw vast. Het was namelijk "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" niet aan mij om mij daarmee bezig te houden. Men wilde hierover feitelijk ook niet met mij in gesprek gaan. Ik mocht ervan uitgaan dat... (let nu op het apostolische idioom) "wanneer ik mij met een fijne aanbieding tegenover mijn zegenaars in de navolging zou blijven bevinden, en ik de aan ons gegeven hand van leiding in de Boden van Christus zou vasthouden, er voor mij in het verlossingswerk steeds weer een zegensweg wordt ontsloten. Wanneer het einddoel van ons geloof mij op het smalle pad voor ogen staat, ik de tienden in Zijn huis zou blijven brengen en ik de eindtijd zou uitkopen, kon ik tot vreugde van de dienaren een bouwsteen zijn in onze gemeenschap. Langs deze geordende weg bevinden wij ons in een zegenslinie met de apostelschaar, in welke broederkring allen ten nauwste verbonden willen zijn met het genadealtaar rondom het door Jezus ingestelde ambt van onze dierbare stamapostel. Of wij nu 'koningskinderen' zijn of 'alleengaanden', wij de ambtskribbe mogen vormen voor wie God tijdovereenkomstig nog als eerstelingen wil uitredden; het gaat om ieders uitverkiezing."

Kortom: ga terug naar AF en reis niet langs Station West, of zo. Met wat voor gloedvol "geëpibreer" (naar Simon Carmiggelt) dan ook; ik kreeg géén contact met hoge(re) dienaren. Ik had mij, linksom of rechtsom, bij het beloop van de gebeurtenissen neer te leggen. Het is nog geen 25 jaar geleden dat een districtsvoorganger de gemeenteleden voorhield dat zij hun verstand wel op het nachtkastje konden neerleggen want de "dienaren" zouden wel voor ze denken!

Ik werd mij er dus van bewust, dat de Nieuw-Apostolische Kerk bestond uit twee werelden: die van de instructeurs (de sprekende minderheid) en die van degenen die geacht werden te wachten op instructies (de zwijgende meerderheid). En: "over de uitslag wordt niet gecorrespondeerd".

Ondertussen zag ik van alles misgaan. Ook voorzag ik gaandeweg allerhande ellende. Maar het was niet aan mij om mij daarover uit te spreken. Ik hoefde mij alleen maar dáár te bevinden, waar mijn "zegenaars" mij mochten verwachten. Ik moest niet iets vragen wat iemand niet wist want ik wilde bijvoorbeeld graag weten wat er onder zielzorg wordt verstaan en wat het "werk Gods" onderscheidt van ál het andere. Het beste was als ik dat maar "in vertrouwen overgaf".

Het kwam er op neer dat je "gewoon" kwam wanneer je moest komen en dat je ging wanneer je daarna wel weer kon gaan. Je kon even op "de indeling" kijken en daar stond alles wel op. Toen ik achteraf hoorde dat de tienden, de dankoffers, de abonnementsgelden, de donaties voor het adoptieplan, de voor eigen rekening genomen onkosten, de eigen bijdragen voor een simpele lunch, enzovoort, enzovoort, nog niet genoeg waren om Eimersstaete open te krijgen, en dat de "Godsgezanten" niet vonden dat ze intussen aan allen die het wel degelijk aangaat iets hadden uit te leggen, terwijl een kind op een telraampje kan uitrekenen dat de hele kluit door de ambtelijke top met de salarissen van hoogleraren en directeuren van faculteiten wordt belazerd, was het voor mij tijd geworden om op dit forum maar eens een paar zaken helder uiteen te zetten. Die achtergehouden informatie is namelijk essentieel. Alleen in de Donald Duck zijn boeven die als zodanig herkend willen worden...

Minstens de helft was mij dus niet verteld. Toch kwam ik er achter en daar heb ik helemaal geen spijt van gekregen. Ik snap niet dat sommigen anderen "namens God" (!) willen bevoogden, misbruik makend van goed vertrouwen en van nog veel meer.

[wordt vervolgd]

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

"Een" kerk of Zijn werk? (5)


@all

Wat destijds mijn kerk betrof, waarvan ik wilde geloven dat het Zijn werk was, verslond ik alle informatie die er werd aangereikt. Mijn belangstelling kwam onder druk te staan toen er op een gegeven moment via het Internet een berichtenstroom op gang kwam met opschriften als:

• Standpunt van de Nieuw-Apostolische Kerk
• Stellingname van de Nieuw-Apostolische Kerk
• Bekendmaking van de Nieuw-Apostolische Kerk
• Nieuw-Apostolische Kerk neemt besluit
• Nieuw-Apostolische Kerk vaardigt leidraad uit

Met welke onzichtbare mogendheid heb ik hier opeens van doen, en hoezo (?!), dacht ik. Het leek wel alsof er voor mij werd besloten tot een soort van vervangend geweten. Waar halen degenen die hier kennelijk aan de lopende band van alles voor anderen aan het beslissen zijn hun bevoegdheid vandaan? In wat voor netten raak ik hier verstrikt? Kortom, ik sprak bij de kerkleiding mijn zorg erover uit, maar dat schrijven bleef onbeantwoord. Voor de duidelijkheid plaats ik hieronder een aantal van de desbetreffende "dienstmededelingen"...

• Standpunt van de Nieuw-Apostolische Kerk met betrekking tot het begrip zonde
  
  (29.04.2005) Zürich. Al in april vorig jaar kwam de vergadering van Districtsapostelen in Zürich met een nieuw standpunt over het begrip zonde. Het nieuwe daaraan is, dat voor het eerst een onderscheid wordt gemaakt tussen zonde en schuld.
  
  Uitgangpunt voor de definitie van zonde en schuld vormt de Heilige Schrift – de norm waarmee wordt gemeten wordt door Jezus Christus bepaald – de mens kan niet vaststellen wat wel zonde is en wat geen zonde is. Dit zijn belangrijke kernpunten van de nieuwe publicatie. Uit dit standpunt blijkt duidelijk dat de bijbel onderscheid maakt tussen zonde en schuld. Daarom ligt het voor de hand dat de kerk ook van dit principe dient uit te gaan. Zonde is absoluut, schuld is relatief. Dit onderscheid heeft een grote betekenis voor de praktische zielzorg. De Priester kan de macht van de genade benadrukken zonder de zonde te bagatelliseren.
  
  Nadat het standpunt over het begrip zonde in eerste instantie aan de ambtsdragers van de kerk en de gemeenteleden werd doorgegeven, volgt hier nu de publicatie op het Internet, in het Duits, in het Engels en in het Frans.
  Bron: http://www.nak.org/news/20050429-223-nl.html
• Stellingname van de Nieuw-Apostolische Kerk met betrekking tot seksualiteit
  
  (17.03.2005) Zürich. Vorig jaar april 2004 werd de kerkleiding van de Nieuw-Apostolische Kerk het al eens over een gemeenschappelijke stellingname over bepaalde vraagstukken met betrekking tot seksualiteit (eerder hebben wij hierover al verslag gedaan, zie http://www.nak.org/news/20040602-74-nl.html). Met inachtneming van de wereldwijde culturele verschillen ondersteunt de kerk alle maatschappelijke inspanningen voor een bijzondere bescherming van huwelijk en familie.
  
  De uitwerking behandelt o.a. uitspraken over geslachtsverkeer vóór het huwelijk, samenleven buiten het huwelijk, echtbreuk en homoseksualiteit. Het was de behoefte van de kerkleiding om uiteen te zetten wat – volgens de overtuiging van de kerk - tegen de wil van God ingaat. Nieuw-apostolische christenen zullen op deze wijze geholpen kunnen worden hoe zij eigen verantwoordelijkheid tegenover God kunnen invullen en voor zich zelf kunnen beslissen.
  
  Nadat in het begin van dit jaar in het tijdschrift voor de jeugd "spirit" hierover werd geschreven (zie http://www.spirit-nak.de/), publiceren wij hier de officele stellingname van de Nieuw-Apostolische Kerk als PDF-documenten in het Duits, in het Engels, in het Frans en Spaans.
  Bron: http://www.nak.org/news/20050317-215-nl.html
• Hersendood/Hartdood:
  Bekendmaking van de Nieuw-Apostolische Kerk
  
  (28.02.2005) Zürich. Vanuit medisch oogpunt gezien is de hersendood gelijk aan de dood van een mens. De Nieuw-Apostolische Kerk sluit zich bij deze beoordeling aan.
  
  De agenda van de vergadering van Districtsapostelen in Singapore op 4 februari 2005 (zie het bericht) bestond o.a. uit het punt: "Hersendood/Hartdood" Onder hersendood definieert de medische wetenschap de volledige en onomkeerbare functieuitval van de hersenen inclusief de hersenstam. Dit wordt gelijkgesteld aan de dood van een mens. De Nieuw-Apostolische Kerk sluit zich bij deze beoordeling aan.
  
  De kerk geeft echter geen verklaring over een exact tijdstip wanneer ziel en lichaam gescheiden worden.
  
  De bekendmaking van de Nieuw-Apostolische Kerk met de titel "Hersendood/Hartdood" kunt u hier lezen – zij is in het Duits, in het Engels en in het Frans beschikbaar.
  
  In een door de vergadering van Districtsapostelen goedgekeurd concept van invoering zal dit thema eerst aan de ambtsdragers van de kerk uitgereikt gaan worden. Begin 2006 zal een uitvoerig artikel in het tijdschrift van de Nieuw-Apostolische Kerk "Onze Familie" gepubliceerd worden.
  Bron: http://www.nak.org/news/20050228-211-nl.html
• Het geloven in het hiernamaals van de nieuw-apostolische christen
  
  (24.02.2005) Zürich. Traditioneel gezien is het ontslapenwezen in de Nieuw-Apostolische Kerk van grote betekenis. Al meer dan 50 jaar vieren nieuw-apostolische christenen driemaal per jaar een kerkdienst voor de ontslapenen. Des te verbazingwekkender is het feit dat er slechts weinig literatuur over dit thema is te vinden.
  
  "Het geloof in het hiernamaals van de nieuw-apostolische christen" is een nieuwe uitwerking in opdracht van de kerkleiding die op korte termijn in de vorm van een Duits- en Engelstalige brochure zal verschijnen (zie bericht http://www.nak.org/news/20050210-108-nl.html). Zij zal eerdere uitwerkingen, bijvoorbeeld "Einblicke in das Totenreich" door Hermann Niehaus of "Das Leben nach dem Tode" door Friedrich Linde, vervangen.
  
  De nieuwe uitwerking is in overeenstemming met de stand van de huidige leer. De inhoud berust op uitspraken in de Heilige Schrift en overeenkomende openbaringen van de Heilige Geest. Bewust werd afgezien op de weergave van ervaringen of dromen - deze zouden gezien hun getuigenis voor de algemeen geldige leer moeilijk onderzocht kunnen worden omdat ze meestal op specifieke situaties betrekking hebben en een sterk persoonlijk karakter dragen.
  
  De nieuwe uitwerking heeft niet de pretentie dat alle vragen over het hiernamaals uitputtend beantwoord kunnen worden. Ook kunnen geen definitieve inzichten gegeven worden. Een vergelijking met medische, natuur- en geesteswetenschappelijke literatuur of met literatuur van christelijke kerken of andere religies is niet de bedoeling. Zij wil veelmeer inzicht geven over belangrijke verbanden van het beeld over het hiernamaals – hoe onvolledig en voorlopig dan ook.
  
  "Het geloof in het hiernamaals van de nieuw-apostolische christen" zal in de loop van het jaar als brochure in de Duitse en Engelse taal verschijnen bij het Verlag Friedrich Bischoff GmbH. De voorgangers van de gemeenten zullen vooraf per gemeente een kostenloos exemplaar ontvangen.
  Bron: http://www.nak.org/news/20050224-209-nl.html
• Aankondiging:
  De bijbel is de grondslag van de nieuw-apostolische leer
  
  (22.10.2004) Nice. De vergadering van Districtsapostelen te Nice van 22 t/m 24 september 2004 heeft opnieuw bevestigd dat de bijbel als religieuze grondslag van de leer van de Nieuw-Apostolische Kerk erkend en beschouwd wordt. Normbepalend zijn in het bijzonder de uitspraken van het Nieuwe Testament, in het bijzonder de woorden van Jezus en de brieven van de Apostelen.
  
  Enkele bijbelboeken of bijbelpassages, maar ook de uitspraken van de huidige Apostelen en ambtsdragers van de kerk moeten in de Heilige Schrift een concreet aanknopingspunt hebben. De leer en haar verkondiging mogen niet in tegenspraak zijn met datgene dat in het kernevangelie staat.
  
  Een meer uitvoerig artikel zal in de "Kerngedachten voor ambtsdragers" worden gepubliceerd.
  Bron: http://www.nak.org/news/20041022-90-nl.html
• Nieuwe leerstelling omtrent "de grote droefenis"
  
  (22.10.2004) Nice. Een groot inhoudelijk thema waarover naar aanleiding van de bijeenkomst van Districtsapostelen in Nice van 22 t/m 24 september 2004 uitvoerig werd beraadslaagd, draagt als titel "de grote droefenis". Daarmee wordt de gebeurtenis bedoeld die in de Openbaring van Johannes op meerdere plaatsen is beschreven.
  
  Toen Stamapostel Richard Fehr met Pinksteren 2003 de uitbreiding van de leer van onze kerk met betrekking tot de Eerste Opstanding bekendmaakte, kwamen er vervolgvragen op die te maken hadden met de theologische leer – enkele daarvan betroffen het thema "de grote droefenis": wat verstaan wij onder de "grote droefenis". Wanneer begint zij en wanneer eindigt zij? Hoe lang duurt zij? Op wie van ons heeft het betrekking? Welke betekenis heeft zij voor ons?
  
  Tot nu toe was de leer in onze kerk met betrekking tot dit thema "grote droefenis" niet uniform en werd zij bijv. op regionaal gebied anders beklemtoond. De kernuitspraken van de nieuwe bewerking zijn daardoor als nadere precisiering van de huidige leer te interpreteren. Kort samengevat luidt zij:
  
  • De "grote droefenis" (Openbaring 7:14), de "grote verdrukking" (Mattheüs 24:21) en de "ure der verzoeking" (Openbaring 3:10) staan voor dezelfde tijdsspanne, namelijk van de tijd van het komen van Christus tot het nochmaals komen van de Heer met Zijn gemeente.
  • De ontrukking van de bruid gebeurt in de tijd gezien voor de "ure der verzoeking".
  • De "ontelbare schaar" uit Openbaring 7:9 is niet identiek met de bruid van de Heer en ook is de bruid van de Heer geen onderdeel van deze schare.
  Een gedetailleerde uitwerking van dit complexe thema wordt eerst aan de ambtsdragers van de kerk in een speciale uitgave van de "Kerngedachten" voorgesteld, daarna zal er een artikel in "Leer en Inzicht" van de "Onze Familie" gepubliceerd gaan worden.
  Bron: http://www.nak.org/news/20041022-89-nl.html
• Nieuw-Apostolische Kerk neemt besluit over nieuw basisdocument
  
  (03.06.2004) Zürich. Wat is de Nieuw-Apostolische Kerk? Wat leert zij, hoe is zij ontstaan, wat is haar positie ten opzichte van staat en maatschappij? Deze vragen en meer worden beantwoord door de huidige catechismus van een kerk – de Nieuw-Apostolische Kerk heeft tot nu toe een dergelijk basisdocument niet. Enkel het leerboek "Vragen en Antwoorden", voor het laatst herzien in 1992, is aanwezig. De kerkleiding heeft nu besloten om een nieuw basisdocument samen te stellen.
  
  "Vragen en antwoorden over het nieuw-apostolisch geloof" is een leerwerk dat een lange traditie in de Nieuw-Apostolische Kerk heeft. Reeds Hermann Niehaus, Stamapostel van 1905 tot 1930 heeft daarmee gewerkt. Dit boek voldoet niet meer aan de huidige eisen. De Stamapostel en de Districtsapostelen hebben daarom besloten om een nieuw document samen te stellen. Een speciaal hiervoor opgerichte projectgroep "Het nieuw-apostolisch geloof" werkt onder hoogspanning hieraan. Het is al wel duidelijk dat deze uitgave enige tijd in beslag zal nemen.
  
  Over verscheidene thema’s wordt zeer uitvoerig stelling genomen, zoals de Heilige Schrift als basis voor de nieuw-apostolische leer of over het inzicht van de sacramenten die de kerk heeft, toekomstvisie, etc.
  
  Wat op deze plaats wel belangrijk is om te vermelden, is dat de kerk haar boek "Vragen en Antwoorden" ten gunste van dit nieuwe basisdocument zal opgeven.
  Bron: http://www.nak.org/news/20040603-73-nl.html
• De Coördinatiegroep
  De thema’s gaan ondubbelzinnig richting theologie
  
  (16.02.2004) 51 agendapunten, drie dagen, ongeveer 36 uur aaneengesloten – onderbroken door korte pauzes - zo ziet een normale vergadering van de KGer uit. Het merendeel van de thema’s die besproken worden zijn van theologische aard, een tendens zoals die sinds enige jaren te zien is. Dat ligt in het bijzonder aan de projecten die de kerk heeft voorgenomen om de komende jaren te doen: de uitgave van een eigen catechismus, bewerken van leerboeken voor het kerkelijke onderricht en vragen met betrekking tot de Openbaring.
  Bron: http://www.nak.org/news/20040216-62-nl.html
• De Nieuw-Apostolische Kerk vaardigt leidraad uit
  
  (26.04.2001) Door middel van een brief die eind januari 2001 in alle nieuw-apostolische gemeenten werd voorgelezen, werden de gemeenteleden door de leider van de Nieuw-Apostolische Kerk, Stamapostel Richard Fehr, geïnformeerd over de invoering van een leidraad. Met deze leidraad "Dienen en leidinggeven in de Nieuw-Apostolische Kerk" zijn daardoor voor alle ambtsdragers en geloofsbroeders- en zusters, die leidinggevende taken in de gemeenten vervullen, uniforme en bindende richtlijnen geschapen.
  Bron: http://www.nak.org/news/20010426-5-nl.html

Ik voelde mij er steeds meer ongemakkelijk bij. Bij de hierboven (op 26 april 2001) aangekondigde "Leidraad dienen en leiding geven" stond het trouwens direct voor mij vast dat het document er vooral kwam om aansprakelijkheidskwesties af te wenden: men hoopte er natuurlijk mee te bereiken dat geen enkel conflict de kerkleiding nog kon worden aangerekend indien niet (stap voor stap) eerst "de geordende weg" was bewandeld om het intern tot een oplossing te brengen. In 98 van de 100 gevallen zou dit ontmoedigingsbeleid vast wel haar vruchten afwerpen, en in die overige 2 gevallen zou de kerkleiding op haar gemak naar bevind van zaken handelen... Dit bange vermoeden kwam destijds bij mij op omdat ik wist (!) hoe men soms worstelde met zulke kwesties. Vorig jaar werd dit "vooroordeel" onverhoopt alsnog bewaarheid toen D.Ap. Brinkmann desgevraagd weigerde de Leidraad toepassing te laten vinden door het antwoord op mijn daartoe strekkende vraag herhaaldelijk schuldig te blijven! De hoogste dienaren kunnen het allemaal prachtig mooi voor anderen opschrijven, maar zelf waant men zich blijkbaar boven alle fatsoensnormen verheven - was derhalve mijn conclusie. Hetzelfde verschijnsel doet zich nu voor in de kwestie Eimersstaete!

Zo kom ik bij de tweede voornaamste reden waarom ik van de Nieuw-Apostolische Kerk vervreemd raakte: ik stelde pijnlijk vast dat er een steeds grotere kloof ontstond tussen de theorie en de praktijk van de nieuw-apostolische geloofsleer. Als woorden en daden van pleitbezorgers voor een zaak niet meer met elkaar in balans zijn, wordt het lastig om in "het goede doel" te blijven geloven. Ik wilde geen marionet worden van kerkvorsten. Wat had ik überhaupt met ze van doen?!

Hier eindigde "mijn levende geloof" in de Nieuw-Apostolische Kerk. Op afgeslankte voet heb ik mijn weg vervolgd; ontdaan van een zeker bijgeloof...

Groet,
BakEenEi

[zefyr]

@ BakEenEi

Tik, breek of bak een nieuw-apostolisch ei, maar dat is geen eitje, zoals blijkt uit je vele bijdragen!

Je schrijft aan het eind van je jongste epistel, dat je het geloof in de Nieuw-Apostolische Kerk hebt opgegeven. Dit is gepaard gegaan met veel en hardnekkige ontwenningsverschijnselen, want als nieuw-apostolische gelovige ben je decennialang 'gedrogeerd' geweest... Afkickverschijnselen na een mentale 'emigratie' respectievelijk afscheid van en vertrek uit de NAK zijn dan ook bijna onvermijdelijk. In mijn beleving is juist de gedachtegang dat je moet geloven in de NAK funest. Het geloof in God valt dan namelijk (volstrekt) samen met het geloof in de NAK alias het 'Werk des Heren'. Het geloof in God (let op: het ingepeperde Godsbeeld van de NAK!) is voor sommigen/velen een gepasseerd station, als men de NAK verlaat, omdat beide entiteiten samenvallen. Tragisch! Je kunt als lidmaat behoren tot een kerkgemeenschap, maar het is verstandig dit niet op te vatten als een volledige identificatie met God. De kerkelijke gemeenschap is eerder een vehikel (gesitueerd in plaats en ruimte) dan het voetenbankje van Onze Lieve Heer. Ik kan me nog herinneren, dat ambtsdragers in mijn moedergemeente uitspraken deden als: 'In de (gereformeerde) Koepelkerk spreken ze over God, maar hier (via de mond Gods aan het levende en wandelende altaar Gods) spreekt God tijdovereenkomstig!'. Onze Lieve Heer zal misschien wel gedacht hebben: 'Gaat dit wel allemaal over mij?!'. Het is een grote tragiek, dat het zogenaamde apostolische werk ontaard is in dergelijke misvattingen en bijgeloof, want God is veel groter dan ons hart.