Forum voor beweging in het apostolische werk

@allen,

https://dvhn.nl/weekbladendrenthe/dekra ... 65130.html

@zefyr

Ook lezenswaardig hierbij is wellicht: https://classisgroningendrenthe.nl/deze ... etingsdag/

Groet,
TjerkB

@all

Is er nog een toekomst voor de kerk?

Betreft het dan een select aantal opgeworpen bolwerken, waarin enkelen alles voor het zeggen hebben en de overigen er niet aan te pas komen?

Helaas was dit mijn eerste gedachte want werd in kerken niet menigeen tot op het hemd uitgekleed; en zulks bovendien in meerdere opzichten?

De kerk; religieuze conglomeraten, bestuursapparaten met rechtsprekende bevoegdheden, attractief opgefleurd met folkloristische zegeningen?


Zijn we niet ongemerkt ver van huis geraakt?

• [2] Het moet u tot grote blijdschap stemmen, broeders en zusters, als u allerlei beproevingen ondergaat. [3] Want u weet: wanneer uw geloof op de proef wordt gesteld, leidt dat tot standvastigheid.
  
  (...)
  
  [16] Geliefde broeders en zusters, vergis u niet: [17] elke goede gave, elk volmaakt geschenk komt van boven, van de Vader van de hemellichten; bij Hem is nooit enige verandering of verduistering waar te nemen.
  
  (...)
  
  [21] Wees daarom zachtmoedig en leg alle verdorvenheid en elk denkbaar wangedrag af.
  
  Uit: Jakobus 1 (NBV21)

Groet,
TjerkB

• Vraagt iemand u waarop de hoop die in u leeft gebaseerd is, wees dan steeds bereid om u te verantwoorden. [16] Doe dat dan vooral zachtmoedig en met respect, houd uw geweten zuiver; dan zullen de mensen die zich honend uitlaten over uw goede levenswandel in eenheid met Christus, zich over hun laster schamen. [17] Het is beter te lijden – indien God dat wil – omdat men goeddoet dan omdat men kwaad doet.
  [18] Ook Christus immers heeft, terwijl Hij zelf rechtvaardig was, geleden voor de zonden van onrechtvaardigen, voor eens en altijd, om u zo bij God te brengen. Naar het lichaam werd Hij gedood maar naar de geest tot leven gewekt.
  
  Uit: 1 Petrus 3 (NBV21)

@all

Hoe de toekomst er ook uitziet voor wat er verwarrend werd nagestreefd uit machtsdenken en prestige; ik heb er veel mee te stellen gehad. Zo moest in de kerk die ik verliet een geloofscultuur worden geïn­ter­na­li­seerd die nagenoeg geen gewetensfunctie toelaat. Ik vind dat verwerpelijk.

Erover praten of schrijven, leidde tot niets. Gisteren kwam ik nog een onbeantwoord e-mailbericht tegen. Ik had mij gewend tot een bestuurder:

Kortom, ik heb -inmiddels gedurende een reeks van jaren- ervaringsfeiten aangedragen in de hoop dat verantwoordelijke dienaren "in de benen" zouden komen tegen een aantal ongewenste bijwerkingen van de nieuw-apostolische geloofsleer. Aan de ene kant begrijp ik dat u schrijft "ik vraag jou met heel mijn hart om datgene wat mij zo lief en dierbaar is in ieder geval naar mij toe niet te beschadigen", maar aan de andere kant brengt uw bestuurlijke verantwoordelijkheid met zich mee dat u bereid bent kennis te nemen van "berichten uit de samenleving", zeker indien daarin kennelijk wantoestanden worden aangekaart. Helaas heb ik er persoonlijk tot op heden niets van gemerkt dat men ergens lering uit heeft getrokken.

Dat was in november 2007. Overigens herinnerde ik in ditzelfde schrijven nog aan het Tweede Vaticaans Concilie:

• Vanaf de 17e eeuw wordt Jezus’ priesterschap niet meer gefundeerd op zijn mens-zijn, maar op zijn godheid. Dit heeft tot gevolg dat ook het kerkelijk priesterschap gaat delen in de goddelijke macht. Priesters worden niet meer door de geloofsgemeenschap ‘ingeordend’ om het verhaal en de navolging van Jezus in de gemeenschap overeind en gaande te houden, maar worden door de bisschop ‘gewijd’ om de eucharistie te kunnen celebreren. De kerk wordt een hiërarchische kerk, een kerk van bovenaf naar beneden toe, als een piramide, met de top in de hemel, vanwaar via de hiërarchie Gods genade breeduit naar de basis stroomt. Dit is in het hoofdstuk ‘Wat is kerk?’ wijder uiteengezet.
  
  Het Tweede Vaticaans Concilie (1962-1965) wijzigt dit kerkbeeld fundamenteel: na lang en indringend discussiëren wordt ervoor gekozen om in het voorgestelde document over de Kerk het hoofdstuk over de hiërarchie te laten voorafgaan door een hoofdstuk over het volk Gods. Daarop aansluitend wordt de hiërarchie gekwalificeerd als in dienst staande van het volk Gods. Dus de omgekeerde piramide.

Uit een boekwerkje dat verschenen was van de Nederlandse dominicanen.

Brengt echter vanuit Rome de geloofspraktijk nu al mee dat de onverbiddelijke hiërarchie alsnog voluit dienstbaar is, ook aan "vertrappelingen"? Vertrapt wel te verstaan, zoals door seksueel misbruik. Immers, als het volgens een oud Romeins spreekwoord eeuwen duurt om binnen de Rooms-Katholieke Kerk een steen te verplaatsen; moet in deze samenhang dan niet wellicht het ergste worden gevreesd? Laat mij dit toelichten.

• Groot Jubeljaar 2000
  Op 10 november 1994 bracht Johannes Paulus II de apostolische brief Tertio Millennio advenienteuit. Daarin schreef de paus over de nodige voorbereidingen op het Jubeljaar 2000. Johannes Paulus zei dat dit Heilig Jaar de viering was van de ‘verlossende Incarnatie van de Zoon van God’, twee millennia geleden. Om het feest extra luister bij te zetten gaf hij opdracht tot een grondige opknapbeurt van de grootbasilieken. Johannes Paulus II bepaalde dat de jubelaflaat niet alleen verdiend kon worden door een bezoek aan de Romeinse grootbasilieken, maar ook aan diverse andere heiligdommen in Rome, zoals de catacomben, en aan de Heilige Plaatsen in Jerusalem, Bethlehem en Nazareth. Daarbij moest de pelgrim wel deelnemen aan een religieuze viering of minstens een half uur besteden aan eucharistische aanbidding. Opmerkelijk was dat hij het jubeljaar uitbreidde naar alle bisdommen van de wereld. Pelgrims konden dus de bijzonder aflaat ook verdienen door een bezoek aan de plaatselijke kathedralen of officiële heiligdommen. De plechtige opening van de Heilige Deur van de Sint-Pieter vond traditiegetrouw plaats op Kerstavond (1999). Hoogtepunten van het Jubeljaar 2000 waren de oecumenische viering in de Sint-Paulus buiten de Muren op 18 januari, waarbij de Heilige Deur aldaar op die dag werd geopend door zowel de paus als de vertegenwoordiger van de patriarch van Constantinopel als de anglicaanse aartsbisschop van Canterbury; het gebed om vergeving voor zonden die werden begaan door leden van de Kerk, zoals ketterverbranding, antisemitisme, vertrapping van andere culturen en religies, discriminatie van vrouwen en seksueel misbruik; de pelgrimage van de paus naar het Heilig Land; de Wereldjongerendagen in Rome; en de plechtige afsluiting op 6 januari 2001.
  
  Paus Franciscus kondigde op 13 maart 2015 aan dat hij voornemens was een ‘Buitengewoon Heilig Jaar’ te proclameren. Dit “Jubeljaar van Barmhartigheid” duurde van 8 december 2015 (hoogfeest Onbevlekte Ontvangenis) tot 20 november 2016 (hoogfeest Christus Koning en 50ste verjaardag van de afsluiting van het Tweede Vaticaans Concilie).
  
  Het Heilige Jaar 2025 is een gewoon jubeljaar. Het heeft als thema 'Pelgrims van hoop'. Het wordt geopend op kerstavond 2024.

Bron: https://kro-ncrv.nl/katholiek/encyclopedie/j/jubeljaar

Het zal toch niet zo zijn dat men in het Jubeljaar 2000 heeft gedacht: nu kan er dus zand over, over het misbruik - we zijn ermee weggekomen! En het zal toch hopelijk níet zo zijn dat paus Franciscus, die onlangs zinspeelde op vergeving, in 2025 bij de getroffen zand in de ogen strooit?


Afgelopen zaterdag stond er in het Volkskrant-magazine een interessant nieuw interview met de bekende Belgische psychiater Dirk De Wachter. Het handelde over eenzaamheid. Wat mij opviel was met name déze passage:

Over de eenzaamheid van jongeren wordt wel gezegd: ach, deze generatie is overgevoelig en stelt zich een beetje aan, maar ik zie ze ook als de signaalgevers van onze tijd, als de kanaries in de koolmijn.

'De gevoelige, kwetsbare mens voelt de problemen van de wereld sneller en heviger dan de doordrammende mens. Tegen mijn assistenten zeg ik altijd: luister goed naar hen, want zij tonen u waar het verkeerd gaat. Dat zij zich eenzaam en angstig voelen heeft niet alleen te maken met hun hersenweefsel, maar ook met een steeds harder doordrammende maatschappij. Dus ik wil voorzichtig zijn met zulke mensen. Ik heb veel meer problemen met de onkwetsbare mens, die alleen maar triomfeert door het vertrappelen van anderen. 'Hij strekt zijn handen voor zijn borst en vlecht zijn vingers bij de topjes. 'Ik denk dat het goede leven een scharnier moet zijn. Enerzijds is er het streven naar autonomie, naar het gevoel dat je zelf het leven wat richting kunt geven, naar een besef van: dit ben ik. Het andere stuk van het scharnier, dat is de verbinding met anderen - en die is essentieel. Zoals de filosoof Martin Heidegger schreef: 'Dasein ist mit einander sein'. Naargelang de levensfase kan dat fluctueren. Dat zie je bij echtelieden, bij families. Soms is men wat dichterbij, soms wat verderaf.'

Zowel mijn indruk als mijn persoonlijke ervaring in de Nieuw-Apostolische Kerk is dat "kanaries in de kolenmijn" als ongedierte worden gezien.


Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑di 05 nov 2024, 11:45(...)
... mijn persoonlijke ervaring in de Nieuw-Apostolische Kerk is dat "kanaries in de kolenmijn" als ongedierte worden gezien.


(...)

@all

Of je nu je eigen zorgen uitsprak, het opnam voor wie er onheus was bejegend, of dat het kapitaalvernietiging betrof - het liet ze onverschillig.

TjerkB schreef: ↑ma 05 aug 2024, 14:04(...)
"Geloven doe je in het echt! Anders geloof je alleen maar in de geschiedenis van hen die geloofd hebben", schreef ik op uitnodiging van wijlen Bauke Moesker in een artikel voor diens "indexpagina" in februari 2010. Ik denk dat ik dit toen bij wijze van spreken uit mijn tenen heb gehaald want hoewel er in mijn kerk geregeld van was gesproken dat wij "een levend geloof" hadden, merkte ik daar gaandeweg zowat niets meer van. Al meldde ik een onverdraaglijke kalme berusting en een irritante zelfvoldane bezadigdheid; men reageerde schouderophalend en meewarig.

(...)


Uit: Bericht op "ma 05 aug 2024, 14:04", in de thread "Opmerkelijk... "

Het was op 6 mei 2004, toen ik dit aankaartte. Ik kreeg er geen antwoord op. Hierna duurde het nog drie jaar totdat ik de kerk écht ontvluchtte.


Is er nog een toekomst voor de kerk? Zolang er sponsors zijn en/of er een pot te verteren valt, vermoedelijk wel. Er is toekomst voor: Zijn werk.

Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑di 05 nov 2024, 11:45(...)
Hoe de toekomst er ook uitziet voor wat er verwarrend werd nagestreefd uit machtsdenken en prestige; ik heb er veel mee te stellen gehad.

(...)

TjerkB schreef: ↑di 05 nov 2024, 13:32(...)
Er is toekomst voor: Zijn werk.

(...)

@all

Nadat ik gisteren vernam dat apostel Walter Drave was overleden, dacht ik terug aan zo'n 35 jaar geleden toen wij bij een personeelsuitstapje blij (!) met hem kennismaakten. Dat was dus in de tijd dat ik nog bij de Nieuw-Apostolische Kerk werkzaam was op de Centrale Administratie. Ook Wilhelm Leber (de latere stamapostel maar toen volgens mij nog opziener) leerde ik op die manier kennen. Werkelijk, ook doordat ik alleen maar een functie had bij de boekhouding van de kerk; niet in het minst had ik enig besef van "verwikkelingen", laat staan van "machtspolitiek".

Veeleer was mijn werkelijkheid eenvoudig déze:

• Laat het vuur van Uwe liefde
  toch ontvlammen in ons hart.
  Dat wij immer meer ons hechten
  aan U, Heer, in vreugd' en smart!
  Onder 't kruis, dat opgelegd is,
  leren stil zijn, altijd weer
  en met alles te gaan breken,
  wat van U ons afvoert, Heer,
  en met alles te gaan breken,
  wat van U ons afvoert, Heer.
  
  Bron: Derde couplet van lied 200, NAK-gezangboek

Hoe het nú met mij gaat? In het kort? Zie onder:

• 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen,
  het werk waarin wij staan;
  daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt,
  kan ‘t nimmermeer vergaan.
  Wat Gij beloofd hebt in Uw Woord,
  een Helper, Die ons altijd hoort,
  dat zijt Gij heden in uw Zoon,
  in Hem staat Uw genadetroon,
  door Hem Gij werkt,
  steeds weer Uw volk versterkt.
  
  Bron: Eerste couplet van lied 88, gezangboek H.A.G.E.A. (1953)

Wat is er later toch veel gebeurd en aan het licht gekomen. Ik kon er niet over uit en nog altijd vind ik het lastig om dingen onder ogen te zien. Toch kijk ik bij wijze van spreken liever naar de boeien die de vaargeul aanwijzen dan naar hoe je kunt stranden op de zandbanken eromheen:

TjerkB schreef: ↑za 19 okt 2024, 12:43(...)
Over macht gesproken...

• Houd stand
  [10] Ten slotte, zoek uw kracht in de Heer, in de kracht van zijn macht. [11] Trek de wapenrusting van God aan om stand te kunnen houden tegen de listen van de duivel. [12] Onze strijd is niet gericht tegen mensen maar tegen hemelse vorsten, de heersers en de machthebbers van de duisternis, tegen de kwade geesten in de hemelsferen. [13] Neem daarom de wapens van God op om weerstand te kunnen bieden op de dag van het kwaad, en goed voorbereid stand te kunnen houden. [14] Houd stand met de waarheid als gordel om uw heupen, de gerechtigheid als harnas om uw borst, [15] de inzet voor het evangelie van de vrede als sandalen aan uw voeten, [16] en draag daarbij het geloof als schild waarmee u alle brandende pijlen van hem die het kwaad zelf is kunt doven. [17] Draag de verlossing als helm en Gods woord als zwaard, dat u van de Geest ontvangt.
  [18] Laat u bij het bidden leiden door de Geest, iedere keer dat u bidt; blijf waakzaam en bid voortdurend voor alle heiligen.
  
  Uit: Efeziërs 6 (NBV21)

Want:

• [11] En Hij is het die zowel apostelen heeft aangesteld als profeten, zowel verkondigers van het evangelie als herders en leraren, [12] om de heiligen toe te rusten voor het werk in zijn dienst. Zo wordt het lichaam van Christus opgebouwd, [13] totdat wij allen samen door ons geloof en door onze kennis van de Zoon van God een eenheid vormen, de eenheid van de volmaakte mens, van de tot volle wasdom gekomen volheid van Christus. [14] Dan zijn we geen onmondige kinderen meer die stuurloos ronddobberen en met elke wind meewaaien, met wat er maar verkondigd wordt door mensen die tot alles in staat zijn wanneer ze anderen listig en doortrapt op een dwaalspoor willen brengen. [15] Dan zullen we, door ons aan de waarheid te houden en elkaar lief te hebben, samen volledig toegroeien naar Hem die het hoofd is: Christus. [16] Vanuit dat hoofd krijgt het hele lichaam samenhang, en wordt het ondersteund en bijeengehouden door alle gewrichtsbanden. Ieder deel draagt op eigen wijze bij tot de groei van het lichaam, dat zo zichzelf opbouwt door de liefde.
  
  Uit: Efeziers 4 (NBV21)

(...)
Graag verwijs ik hierbij nog naar het bericht op "wo 08 mar 2017, 21:21" (e.v.), in de thread "Het overlijden van onze broeder Frits Deubel"


Uit: Bericht op "za 19 okt 2024, 12:43", in de thread "Misbruik door katholieke priesters en paters"

Niettemin, wat een geploeter is het jarenlang wel degelijk geweest om in het geloof op de been te blijven. Zie bijvoorbeeld mijn forumbijdrage op "do 22 dec 2022, 17:59", in de thread "Geen woorden maar daden". Nooit had ik verwacht dat ik weg zou gaan uit de kerk waarin ik als kind zo oprecht gelukkig was geweest:

TjerkB schreef: ↑za 24 dec 2022, 15:35(...)
In mijn vroegere woonplaats vielen door de verzuiling katholieken, protestanten, gereformeerden en "andersdenkenden" te onderscheiden. Wij als nieuw-apostolischen schaarden ons onder die laatsten, ook omdat wij geen zelfstandig onderkomen hadden. Op twee zondagochtenden in de maand kwam onze gemeenschap samen in een schamele ruimte op een gehuurde locatie. Mijn vader en ik waren er gewoonlijk als eersten. Dan werd de vloer met aandacht geveegd, o.a. het altaar verzorgd en de stoelen werden netjes in rijen neergezet - want vaak was er tot laat in de vorige avond bijvoorbeeld nog uitbundig gefeest. Dan rook je er al meteen iets van alcohol en je zag het door achtergebleven glasscherven.

Als dat bijna allemaal in orde was gekomen, zei mijn vader steevast "Ga nu maar!", en dan liep ik naar het treinstation of naar de bushalte in het centrum om uit een naburige gemeente de priester af te halen die was ingedeeld. Vanaf mijn vijfde of zo heb ik dit echt jarenlang zo gedaan. Hierdoor leerde ik als het ware al van kindsbeen af in ons geloof "vrienden van de jeugd" kennen. Dit blijven voor mij dierbare herinneringen. Net als de vele keren dat er "in de arbeid" werd aangehaald dat Hij in hun midden zou zijn waar twee of drie in Zijn naam "vergaderd" waren. Sindsdien stond dat dus voor mij vast. Ik zag ook hoe onze broeders en zusters de opgegeven liederen uit het hart zongen. Dat deed mij wat! Daarom staat het in mijn ziel gegraveerd: "Mijn hart aan liefde rijker, een plaatse U ter woon!" Ook ik wilde heel graag zo'n "open brief" worden:

(...)
Laten wij nu even stilstaan. Wij hadden geen kerk of eigen gebouw, geen koor; de gemeenschap was maar klein én wij hadden geen aanzien. Toch kwam er zó veel olie in mijn lamp dat ik nog altijd geen dag om olie verlegen ben geweest. Dankjewel, lieve God! Ik blijf maar onderweg!

(...)


Uit: Bericht op "za 24 dec 2022, 15:35", in de thread "In vijf jaar tijd zijn er 262 kerken gesloten. Een kwart van de kerken is omgebouwd voor andere functie"

Zonder "van het concert des levens een program te krijgen" stuitte ik onverhoopt op verwikkelingen, machtspolitiek; middenin de gemeenschap!

Wat ik nu terugblikkend, desgevraagd daarover kan zeggen, is:

• De ware wijsheid
  [18] De boodschap over het kruis is dwaasheid voor wie verloren gaan, maar voor ons die worden gered is het de kracht van God. [19] Er staat namelijk geschreven: ‘Ik zal de wijsheid van de wijzen vernietigen, het verstand van de verstandigen zal Ik tenietdoen.’ [20] Waar is de wijze, waar de schriftgeleerde, waar de redenaar van deze wereld? Heeft God de wijsheid van de wereld niet in dwaasheid veranderd? [21] Want zoals God in zijn wijsheid bepaalde, heeft de wereld Hem niet door haar wijsheid gekend, en daarom besloot Hij hen die geloven te redden door de dwaasheid van onze verkondiging. [22] De Joden vragen om wonderen en de Grieken zoeken wijsheid, [23] maar wij verkondigen een gekruisigde Christus, voor Joden aanstootgevend en voor de andere volken dwaas. [24] Maar voor wie geroepen zijn, zowel Joden als Grieken, is Christus Gods kracht en wijsheid, [25] want het dwaze van God is wijzer dan mensen, en het zwakke van God is sterker dan mensen.
  
  [26] Denk eens aan het moment van uw roeping, broeders en zusters. Onder u waren er niet veel die naar menselijke maatstaven wijs waren, niet veel die machtig waren, niet veel die van voorname afkomst waren. [27] Maar wat in de ogen van de wereld dwaas is, heeft God uitgekozen om de wijzen te beschamen; wat in de ogen van de wereld zwak is, heeft God uitgekozen om de sterken te beschamen; [28] wat in de ogen van de wereld onbeduidend is en wordt veracht, wat niets is, heeft God uitgekozen om wat wél iets is teniet te doen. [29] Zo kan geen mens zich tegenover God op iets beroemen. [30] Maar u bent door Hem één met Christus Jezus, die dankzij God onze wijsheid is geworden. In Christus zijn wij rechtvaardig en heilig, en in Hem zijn wij verlost, [31] opdat het zal zijn zoals geschreven staat: ‘Wil iemand zich op iets beroemen, laat hij zich op de Heer beroemen.’
  
  Uit: 1 Korintiërs 1 (NBV21)

Groet,
TjerkB

@all

Er wordt wel eens gezegd dat je met een Bijbel iedereen van elke vermeende waarheid kunt overtuigen, met inbegrip van het tegendeel ervan. (...) Dat klopt wel, denk ik. Daarnaast nog te denken aan wat er te zeggen valt over de kwaliteit van het vertaalwerk, over hoe ooit de inhoud werd gebundeld, over feit en fictie, enzovoort. Geregeld vonden gelovigen hierdoor een nieuwe aanleiding om rollebollend over straat te gaan.

Als je als kind aan de hand van je ouders meegaat naar een kerk, of juist -zoals ikzelf er vertrouwd mee werd- naar "de gemeenschap" en daar gloedvol gezongen werd "Weet, in de gemeenschap wacht u vreed' en rust, wordt g'u van des Vaders liefde weer bewust" (let wel: ná "Heeft een golf van zorgen u soms overspat?"), kan het ook wel zijn dat het je niks doet, maar míj deed het wél wat. In "het Vaderhuis" voelde ik mij thuis.

En wat blijkt er dan, jaren later, te kunnen gebeuren? Niet op de heide onder de heidenen doch middenin de gemeenschap kwam er zowat een zondvloed aan zorgen op. Hoe is zoiets in 's hemelsnaam mogelijk? En: hoe vind je dan woorden, of taal, om een SOS uit te zenden? Voor mij is het in elk geval alsof er een orkaan heeft gewoed. Hoezo "vreed' en rust"? Hierna belandde ik in een: ui­terst ge­frag­men­teerd po­li­tiek land­schap.

In dat nieuwe landschap was bij wijze van spreken het naambordje van mijn kerk nog wel ergens aan sommige muren bevestigd, maar al gauw kwam ik erachter hoe er van binnenuit een soort van rechtsorde werd uitgedragen. Ik was tot dan toe het Evangelie gewend. (...) Nú ging het er vooral nog om dat je samenkwam wanneer je móest samenkomen, opstaan of gaan zitten; dat je betaalde wanneer je móest betalen, enzovoort.

In de Bijbel vond ik iets terug van de aangetroffen verschillen...

• [17] Nu ik u toch aanwijzingen geef: ik kan u niet prijzen om uw samenkomsten. Die doen meer kwaad dan goed. [18] Om te beginnen: ik hoor dat er bij uw samenkomsten in de gemeente verdeeldheid heerst, en tot op zekere hoogte geloof ik dat ook. [19] Het is onvermijdelijk dat er partijvorming onder u is, zodat duidelijk wordt wie van u betrouwbaar is. [20] Maar bij uw samenkomsten is nu geen sprake van een maaltijd van de Heer.
  
  Uit: 1 Korintiërs 11 (NBV21)

• [23] Laten we zonder te wankelen datgene blijven belijden waarop we hopen, want Hij die de belofte heeft gedaan is trouw. [24] Laten we op elkaar letten en elkaar aansporen tot liefde en goede daden, [25] en in plaats van weg te blijven van onze samenkomsten, zoals sommigen doen, elkaar juist bemoedigen, en dat des te meer naarmate u de dag van zijn komst ziet naderen.
  
  Uit: Hebreeën 10 (NBV21)

Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑vr 08 nov 2024, 10:01(...)
... al gauw kwam ik erachter hoe er van binnenuit een soort van rechtsorde werd uitgedragen. Ik was tot dan toe het Evangelie gewend.

(...)

@all

De vraagstelling waarmee deze thread begon, is: "Is er nog een toekomst voor de kerk?" Doch wát is nu eerst "ware rijkdom" of "het ware leven"? In 1 Timoteüs 6 gaf het volgende mij namelijk te denken: "Wij hebben niets in deze wereld meegebracht en kunnen er ook niets uit meenemen." Wat kan er dan écht van betekenis zijn en toekomstbestendig van waarde? Zit hem dat in allerhande materiële en intellectuele verworvenheden?

Terwijl ik mij op het kerkelijke bureau, waar ik werkzaam was, in de beleving van sommigen al zowat in het voorportaal van de hemel bevond, was míjn realiteit ondertussen dat ik, 's ochtends op weg ernaartoe, over een stationsplein fietste en ik het telkens wel wilde uitschreeuwen: HELP!! (...) Ik had er geen idee van in welke omgekeerde wereld ik mij... hopeloos opgesloten voelde. Pas zo'n 10 jaar later liep ik bij wijze van spreken de poort uit - maar nog steeds snapte ik niet wat mij precies was overkomen. Na nóg eens zeven -magere- jaren begon het te dagen.

Wat was er mis? Ik kan er héél kort over zijn en in de afgelopen dagen haalde ik het opnieuw aan:

1. TjerkB schreef: ↑zo 03 nov 2024, 04:48(...)
   Het ging om het afgebeden en vanuit Zijn Geest aangereikte "levende Woord". Kwamen enkel "wijsgerige overdenkingen" hiervoor in de plaats?
   Vgl. 1 Korintiërs 1: 17 (NBV21):
   

   • Christus heeft mij immers niet gezonden om te dopen, maar om te verkondigen – en niet door middel van diepzinnige welsprekendheid, want dan zou het kruis van Christus van zijn kracht worden beroofd.

   
   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "zo 03 nov 2024, 04:48", in de thread "wekelijkse eredienst in gemeenten/locaties van het Apostolisch Genootschap staat op losse schroeven"

2. TjerkB schreef: ↑wo 06 nov 2024, 14:44(...)
   ... treft niet feitelijk allereerst het onderstaande hier een gevoelige snaar?
   
   

   • Maar dit heb Ik tegen u: u hebt de liefde van weleer opgegeven.
     
     Uit: Openbaring 2: 4 (NBV21)

   (...)
   
   
   Uit: Bericht op "wo 06 nov 2024, 14:44", in de thread "Luister naar stem van kerkverlater"

Ikzelf zie geen toekomst in "handelen uit be­re­ke­ning", maar in ubi caritas et amor, Deus ibi est : waar naastenzorg en liefde heerst, daar is God.


In Matteüs 11 (NBV21) vond ik de bekende woorden terug:

• [28] Kom allen bij Mij, jullie die vermoeid zijn en onder lasten gebukt gaan, Ik zal jullie rust geven. [29] Neem mijn juk op je en leer van Mij: Ik ben zachtmoedig en nederig van hart. Dan zullen jullie werkelijk rust vinden, [30] want mijn juk is zacht en mijn last is licht.’

Het volgende in het hoofdstuk ervóór gaat hieraan vooraf:

• [5] Dit waren de twaalf die Jezus uitzond, en Hij gaf hun de volgende instructies:
  
  (...)
  [8] ... Om niet hebben jullie ontvangen, om niet moeten jullie geven!
  
  (...)
  [14] En als ze je niet willen ontvangen noch naar je woorden willen luisteren, verlaat dan dat huis of die stad en schud het stof van je voeten.

Voor aanvang van de dienst had ik het zangkoor vaak al met bezieling uitnodigend horen zingen: "komt herwaarts tot Mij - rust zal Ik u geven". Niets nog van een benauwend denksysteem, wetteloosheid en machtsposities die heimelijk zouden worden uitgespeeld; tégen hulpzoekenden!

Ik ben én blíjf dankbaar voor het véle wat mij jaar in, jaar uit alvast in Liefde was aangereikt, voordat, zeg maar, tijden van schaarste aanbraken.


Over de bedoelde rechtsorde gesproken; na verloop van tijd viel er meer en meer een patroon te herkennen in hoe de kerkleiding te werk ging. Jarenlang was het Evangelie vanachter de schermen uitgebouwd met een ideologisch construct van leerstellingen en gezagsverhoudingen onder kerkelijke ambtsdragers. "Boven Gods akkerwerk was er een kunsthemel met kunstlicht aangebracht", schreef ik hierover aan het kerkbestuur, dat zou zwijgen en er blijk van gaf de staande magistratuur te willen belichamen op grond van on­aan­tast­ba­re wets­be­pa­lin­gen van eigen makelij. Nimmer stelde men zich kwetsbaar op en wanneer het in de organisatie onvolkomenheden betrof, ging men welbeschouwd nergens ooit op in. Bestuurlijke verantwoordelijkheden hebben voornamelijk op papier enige betekenis. De hoogst geplaatsten maken onschendbaar de dienst uit. Het recente overlijden van apostel Drave herinnerde mij aan berichtgeving waarin elders ook anderen zich uitspreken over diezelfde gedragslijn.

Wie zulke ongerijmdheden te incasseren krijgt, rest in de Nieuw-Apostolische Kerk hooguit de keuze tussen een vrijwillige of gedwongen exit:

BakEenEi schreef: ↑di 03 jul 2012, 12:03 @all

Leerden wij in het "werk Gods" niet tevens dat je ook eens de minste moet willen zijn wanneer er wat voorvalt? Spijtig genoeg kwam ik er later achter dat wij in feite altíjd de minsten moesten zijn. Sterker nog: alleen de minsten moesten de minsten willen zijn!

Op deze manier kwam de praktijk van het nieuw-apostolische geloof alsmaar verder af te staan van de theorie, waar de nieuw-apostolische kerkleiding ten koste van álles bepaald níet op bezuinigt. "Der Katechismus sei die Unterweisung in der christlichen Lehre", zo wordt het de jeugd tegenwoordig voorgehouden:

Redactie schreef:(...)

• Bron: Jugend der NAK Berlin-Brandenburg und Russland

(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Wo 20 Jun 2012, 09:00" in de thread "Wie weet wie Marcel Dagenbach is?"

Beslist niet onbelangrijk -voor wie serieus op zoek is naar de gerechtigheid van God- is nu de vraag: ís dat wel écht zo? (...) Een goed verstaander die aan een half woord genoeg heeft, tast hier echter al niet langer in het duister, ofschoon de bedoelde catechismus nog officieel moet verschijnen. Men heeft het evangelie van Jezus Christus immers naar boven afgerond, in het voordeel van de zich daarmee rechtvaardigende "hoge dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk. Wie de ontwikkelingen redelijk volgde en uiteindelijk op de (tweede) Europese Informatieavond -van 4 december 2007- nog steeds niet genoeg wist, heeft niet goed opgelet.

Ik spreek wel eens iemand die in Amerika aan meerdere universiteiten opleidingen heeft gevolgd op het gebied van kerk en religie. "Bedenk," zei hij tegen mij, "dat mensen die opgaan in geloofsbewegingen waarin de absolute waarheid wordt geclaimd, niet in staat zullen zijn om een kloppend zelfbeeld te ontwikkelen." Met andere woorden: deze mensen bekeer je niet want "het systeem" verlamt ze om boven zichzelf uit te stijgen.

Wat met name als problematisch wordt gezien is in deze samenhang de omstandigheid dat "geestelijke leiders" worden geacht boven hun volgelingen te staan en zij dat denkbeeld zelf ook voeden, hoe onopvallend ook. "Onchristelijk!", aldus mijn leergierige gesprekspartner. Er ontstaat een afhankelijkheidsrelatie, waarbij gelovigen het roer uit handen geven - of zij zich daarvan bewust worden, of niet. Dan wil je gewoon per se níet weten wat er fout zou zijn aan zo'n denksysteem.
Alleen, waarom zouden mensen niet af en toe een momentje willen nadenken over hun eigen veiligheid, zo vroeg ik mij af. Op die manier kijk je toch ook thuis om je heen, en plaats je bijvoorbeeld een rookmelder!

Het was ons toch begonnen om het evangelie van Jezus Christus?!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van wijlen Bauke Moesker- op "03 jul 2012, 12:03", in de thread "Recht van overpad"

Ik kwam destijds tot de slotsom: "het systeem" verlamt ze om boven zichzelf uit te stijgen. Spijtig genoeg keerde zich sindsdien niks ten goede. Is dat niet zorgwekkend? [... want mijn juk is zacht en mijn last is licht] Dan tekent zich dus wel een toekomst af, maar géén lastenverlichting.

Groet,
TjerkB

TjerkB schreef: ↑vr 08 nov 2024, 22:24(...)
Ik kwam destijds tot de slotsom: "het systeem" verlamt ze om boven zichzelf uit te stijgen. Spijtig genoeg keerde zich sindsdien niks ten goede. Is dat niet zorgwekkend? [... want mijn juk is zacht en mijn last is licht] Dan tekent zich dus wel een toekomst af, maar géén lastenverlichting.

(...)

@all

Door ver­war­ring raken mensen el­kaar kwijt. Dat wil je toch niet meemaken als het Evangelie je voor ogen stond? Neem dít nu eens in gedachten:

• [38] Ik ben ervan overtuigd dat dood noch leven, engelen noch machten noch krachten, heden noch toekomst, [39] hoogte noch diepte, of wat er ook maar in de schepping is, ons zal kunnen scheiden van de liefde van God, die Hij ons bewezen heeft in Christus Jezus, onze Heer.
  
  Uit: Romeinen 8 (NBV21)

Dat roept toch helemaal geen verwarring op?


Ik herinner mij -uit 2022- het onderstaande:

TjerkB schreef: ↑vr 16 dec 2022, 19:54(...)
Blijkbaar heeft de kerkleiding gedurende een lange reeks van jaren met man en macht achter de coulissen ter zelfverheerlijking gewerkt aan een masterplan voor een christelijk ogend doch eigenzinnig verlossingswerk met een totalitair regiem. Daarbij creëerde men een parallel universum.

Met welke hulpvragen de gelovigen zich ook meldden; hoe dan ook moest altijd álles egoïstisch wijken voor die verderfelijke dubbele agenda. In de Bijbel, namelijk in Handelingen 15, staat een i.c. toepasselijk verhaal over zielen die gebukt gingen onder nodeloos opgelegde zware lasten. Sla het bewuste hoofdstuk er alsjeblieft zelf ook eens op na, maar het kwam goed want men kreeg speciaal hierover een brief en daar stond in:

• ‘Van de apostelen en de oudsten. Aan onze broeders en zusters in Antiochië, Syrië en Cilicië afkomstig uit de heidense volken: gegroet! [24] Wij hebben vernomen dat enkelen van ons u een bezoek hebben gebracht – zonder dat wij hun dat hadden opgedragen – en dat hun uitspraken aanleiding zijn geweest tot verwarring en verontrusting. [25] Daarom hebben we eensgezind besloten enkele broeders naar u toe te zenden in het gezelschap van onze geliefde Barnabas en Paulus, [26] mensen die hun leven op het spel hebben gezet voor de naam van onze Heer Jezus Christus. [27] We hebben Judas en Silas afgevaardigd, en zij zullen de inhoud van deze brief mondeling toelichten. [28] In overeenstemming met de heilige Geest hebben wij namelijk besloten u geen andere verplichtingen op te leggen dan wat strikt noodzakelijk is: [29] onthoud u van vlees dat bij de afgodendienst is gebruikt, van bloed, van vlees waar nog bloed in zit, en van ontucht. Als u zich hieraan houdt, doet u wat juist is. Het ga u goed.’

(...)

Uit: Bericht op "vr 16 dec 2022, 19:54", in de thread "NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan - storm in een glas water?"

En -uit 2011- ook nog dit:

Redactie schreef: ↑wo 19 jan 2011, 20:36(...)
Het ontwijkende gedrag bij gemeenteleden en "ambtsbroeders" brengt mee dat wie door het beschreven machtsmisbruik of anderszins door wantoestanden in geestesnood geraakt, de kerk veelal ontroostbaar "door een achterdeur" verlaat. Pas vanaf dat moment gaat de voorbede naar dezulken uit want wat de "zegenaars" ondanks alles wél heel goed kunnen is: bidden voor de zielen die "het altaar" de rug hebben toegekeerd, voor afgedwaalden en verdwaalden, voor beterweters, onverschilligen, degenen wier "brillenglazen" zijn beslagen; voor de rijken en verrijkten die onterecht menen "het levende woord" niet meer nodig te hebben, voor wie lauw geworden is, voor hen die God alleen in de natuur zoeken, voor de zwakken, voor wie andere zaken belangrijker heeft geacht, voor wie plaats heeft gemaakt voor de twijfel, voor allen die net als destijds Lot "het verkeerde deel" hebben gekozen, en voor wie er zo ongelovig is als Thomas. Kortom, voor "de wereld om ons heen"; want wij, de "good guys", nemen uit de hand Gods dankbaar in ontvangst wat hij óns juist wél toedeelt omdat wíj de tijd uitkopen, "oogzalf" krijgen en daardoor alles op de juiste waarde weten te schatten.

Het is déze zelfgenoegzaamheid, déze angstvallige passiviteit en déze hooghartige houding die déze geloofsgemeenschap met haar bazige bazen en bovenbazen in hun ivoren torens gaandeweg onherroepelijk in haar greep heeft gekregen. Dienen werd theorie; heersen de praktijk.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Wo 19 Jan 2011, 21:36", in de thread "Heersers in de kerk (5): In de greep van de macht"

Laten wij ons niet overgeven aan "handelingsverlegenheid" wanneer het in kerken geestelijke ballast blijkt te zijn wat daar in de aanbieding staat!


Groet,
TjerkB