Forum voor beweging in het apostolische werk

@allen,

Ter overdenking attendeer ik op onderstaande.

https://www.tilburguniversity.edu/nl/ov ... an-loffeld

zefyr schreef: ↑zo 01 okt 2023, 00:21(...)
Ter overdenking attendeer ik op onderstaande.

https://www.tilburguniversity.edu/nl/ov ... an-loffeld

@zefyr

Dank! Wat mijzelf speciaal aanspreekt, zal ik zo dadelijk citeren want ik herken mij in het gehouden pleidooi. Overigens; het is maar een detail, maar deze van oorsprong Duitse dienaar (!) komt ons tegemoet in het Nederlands. In de Nieuw-Apostolische Kerk is dat weleens net andersom.

• Pastor Jan Loffeld vaste assistent in onze parochies
  
  De aartsbisschop heeft ons verblijd met een ‘vaste assistent’ in de persoon van pastor Jan Loffeld. Hij is geboren in 1975 in Duitsland en hij heeft theologie gestudeerd in Münster en Rome. Hij is priester van het bisdom Münster, in 2003 in de Dom van Münster tot priester gewijd. Hij is professor in de praktische theologie en sinds maart 2019 doceert hij aan de universiteit voor katholieke theologie in Utrecht/Tilburg. Hij woont sinds kort in Utrecht en is op meer zondagen (en zaterdagen) als priester bereid voor te gaan in de kerken van onze twee parochies. Ik weet zeker dat we blij mogen zijn met hem en dat hij velen zal inspireren.
  
  Pastoor Harrold Zemann

Bron: Bericht Sint Maarten Parochie d.d. 31-01-2020

(...)
De twee locaties van onze Faculteit brengen mij tot de fundamentele vraag van mijn lezing: Wat is er geworden van het geloof dat Willibrord, de "apostel van de Lage Landen", Bonifatius, Liudger, en zovele andere vrouwen en mannen verkondigden? We hebben reeds enkele antwoorden op deze vraag gehoord. Maar hoe gaan we vandaag, in een moderne maatschappij en te midden van de hedendaagse wetenschap, om met deze compleet veranderde situatie?

Deze laatste vraag brengt mij bij het oude woord "zending", dat wellicht onder het stof bedekt is geraakt. Zijn geschiedenis heeft de term binnen de kerk dusdanig beladen gemaakt, dat het na het Concilie is vervangen door een ander woord: "evangelisatie".

(...)
Ad 4. Een terugblik naar voren: Evangelisatie is geen kerstening

• (...)
  Op enigszins vereenvoudigde wijze zouden we kunnen zeggen dat, terwijl exclusivisme leidt tot het "eiland van de gezegenden" van een societas perfecta, het huidige exclusivisme het gevaar in zich bergt dat de kerk wordt ervaren als een NGO. In het laatste geval is het voor een seculiere buitenwereld vaak niet meer mogelijk om de geworteldheid van de kerk in het evangelie en in Gods verlossende genade te ontcijferen.
  
  (...)
  In het licht van deze situatie zou ik nogmaals een uitvoerig citaat van Thomas Halík willen aanhalen, waarin hij interessant genoeg ook teruggrijpt op Constantijn en op de vorming die door de eerste christelijke inculturatie tot stand is gekomen:
  (...)
  Wat ons zal onderscheiden van de massa mensen om ons heen - hoewel het ons tegelijkertijd ook zal verenigen met hen met wie we niet spontaan eenheid zouden zoeken - zijn niet de kruisen op de vaandels, maar de bereidheid om "de gestalte van een dienaar aan te nemen".

(...)
Ad 5. God leren kennen na God: ontmoetingen met het "heilig mysterie" vandaag

• (...)
  Wat ik beschouw als de fundamentele taak van de praktische theologie te midden van alle seculiere vanzelfsprekendheden is dit: te zien en te horen hoe God, bemiddeld door het kruis, reeds aan het werk is onder ons om verlossing te brengen. En we moeten ons afvragen hoe we hieraan kunnen meewerken, en waar dit eventueel profetisch kan worden vertaald naar nieuwe plaatsen en gebeurtenissen.
  
  (...)
  Er is een lege ruimte in onze verkondiging die maar al te vaak door activisme wordt witgewassen; nemen wij dit serieus als een soort kairos sui generis, en vertrouwen wij in onze eigen evangelisatie op Gods voorafgaande evangelisatie in en met zijn volk?
  
  (...)
  Laten we ons daarom richten op één eerste theologische basis: namelijk de "theologie van het volk" van paus Franciscus. Juan Carlos Scannone uit Buenos Aires, de "pauselijke huistheoloog", interpreteert deze theologie tegen de achtergrond van de Latijns-Amerikaanse benaderingen in fundamenteel-theologische zin: "Het verzoek van paus Franciscus aan het volk om hem te zegenen, vrijwel onmiddellijk nadat hij op het balkon verschenen was, was opvallend. Degenen onder ons die zijn theologische waardering voor het 'trouwe Volk van God' kenden, waren niet verrast, omdat dit tegelijkertijd een specifieke opvatting van de kerk impliceert en de 'geloofszin' van het volk en de rol van de leken daarin erkent. (...) "

(...)
Ik citeer Alfred Delp, die in donkere tijden, bijna profetisch, de toekomst van het geloof in God voorzag:

• (...)
  Wij bevinden ons op een dood spoor, ondanks al onze correctheid en orthodoxie. De christelijke gedachte is niet langer een van de leidende en vormende ideeën van deze eeuw. De mens die geplunderd is van zijn goederen ligt nog steeds op het pad. Moet de vreemdeling hem weer oprapen?
  (...)
  Opvoeding tot eerbied ten opzichte van de ander. Eerbied in plaats van hoogmoed. De kerk moet zichzelf veel meer zien als sacrament, als weg en middel - niet als doel en eindbestemming.

Bron: https://www.tilburguniversity.edu/nl/ov ... an-loffeld

Laten wij ook het volgende in gedachten nemen:

1. Jeremia geroepen
   [4] De HEER richtte zich tot mij: [5] ‘Voordat Ik je vormde in de moederschoot, had Ik je al uitgekozen, voordat je de moederschoot verliet, had Ik je al aan mij gewijd, je een profeet voor alle volken gemaakt.’ [6] Ik riep: ‘Nee, HEER, mijn God! Ik kan het woord niet voeren, ik ben te jong.’ [7] Maar de HEER antwoordde: ‘Zeg niet: “Ik ben te jong.” Richt je tot iedereen naar wie Ik je zend en zeg alles wat Ik je opdraag. [8] Wees voor niemand bang, want Ik zal je terzijde staan en je redden – spreekt de HEER.’
   
   Uit: Jeremia 1 (NBV21)
   .
2. [31] Toen ze hun gebed beëindigd hadden, begon de plaats waar ze bijeen waren te beven, en allen werden vervuld van de heilige Geest en verkondigden de boodschap van God vrijmoedig.
   
   Uit: Handelingen 4 (NBV21)
   .
3. [7] God heeft ons niet een geest van lafhartigheid gegeven, maar een geest van kracht, liefde en bezonnenheid. [8] Schaam je er dus niet voor om van onze Heer te getuigen; schaam je ook niet voor mij, die omwille van Hem gevangenzit, maar deel in het lijden voor het evangelie, met de kracht die God je geeft.
   
   Uit: 2 Timoteüs 1 (NBV21)
   .
4. ... Kom daarom tot bezinning en wees helder van geest, zodat u kunt bidden. [8] Heb elkaar vóór alles innig lief, want liefde bedekt tal van zonden. [9] Wees gastvrij voor elkaar, zonder te klagen. [10] Laat ieder van u de gave die hij van God gekregen heeft, gebruiken om de anderen te helpen, zoals het goede beheerders van Gods veelsoortige gaven betaamt.
   
   Uit: 1 Petrus 4 (NBV21)

Groet,
TjerkB


P.S.

TjerkB schreef: ↑zo 07 feb 2016, 15:38(...)
Dienen is echt heel wat anders dan heersen... Hierbij valt bijvoorbeeld te denken aan:

• (...)
• In het najaar van 2002 gebruikte ik, samen met enkele collega's, in Den Haag ergens iets voor de lunch, toen er een heilsoldate binnenkwam. Op slag voelde ik de grootst mogelijke bewondering voor haar, want in een flits zag ik een vriendelijke oude dame van beslist al in de tachtig, doch in de kracht van haar geloof! Ik realiseerde me hoezeer dat werkelijk nog heel wat anders is dan "in de kracht van iemands leven". Vooral de blije uitdrukking op haar gelaat trof mij diep.
  
  In de Strijdkreet, die ik kreeg, las ik in de trein op weg naar huis iets opvallend moois:
  
  • "Geef dan de keizer wat de keizer toekomt, en God wat God toekomt."
    (Matth. 22 : 21)
  • "Jezus geeft de opdracht om aan God te geven waar Zijn beeld op staat. God heeft geen geld, maar mensen naar Zijn beeld in omloop gebracht. Hij wil dat zij hun waarde behouden."

(...)


Uit: Bericht op "zo 07 feb 2016, 15:38", in de thread "Kan ik daar wat aan doen?"

@zefyr

Naast de inaugurele rede van prof.dr. Jan Loffeld zijn er ook nog twee inhoudsrijke zgn. responsen na te lezen, resp. getiteld "Openheid van hart" (door Quirien Hagens MA) en "Post-christendom katholicisme" (door dr. Roshnee van Ossenwaarde-Lowtoo). Ook hieruit vermeld ik graag enkele passages die mij hebben aangesproken. Eerst echter nog een veelzeggende opmerking van pastor Loffeld, namelijk over "anatheïsme":

(...)
Kearney ontwikkelt daarbij het concept van anatheïsme. Het voorvoegsel "ana-" wordt gebruikt om aan te geven dat men, na diepgaande momenten van ontgoocheling, altijd ("steeds opnieuw") kan terugkeren naar de oorspronkelijke ervaring, maar dan in een nieuw licht.

(...)
De terugkeer van God kan zeker de terugkeer van een meer werkelijke aanwezigheid zijn.

(...)
De voorwaarde voor anatheïsme is echter het element van loslaten, van onthechting, van ontgoocheling, gedesoriënteerd zijn, gevolgd door momenten van bekering. Zonder deze processen blijft God een God van goedkope genade, een troostende illusie, een snelle oplossing, een opiaat voor het volk. Zonder een radicale lediging is de anatheïstische ervaring dus niet mogelijk.

(...)

Onder het mom van "heilsnotwendigkeit" ging het er veelal NIET zachtzinnig aan toe. De Nieuw-Apostolische Kerk NIET uitgezonderd. Alvorens men zich aan de opgedrongen ballast heeft ontworsteld, volgen -eufemistisch uitgedrukt- inderdaad diepgaande momenten van ontgoocheling.


Quirien Hagens MA (promovenda TST):

(...)
Een terugkeer naar het Evangelie, om Christus opnieuw, in deze tijd, te herkennen als de nederige dienaar. Zoals staat geschreven in het Evangelie van Mattheus: ‘wie onder u groot wil worden, moet dienaar van u zijn, en wie onder u de eerste wil zijn, moet slaaf van u wezen, zoals ook de Mensenzoon niet gekomen is om gediend te worden, maar om te dienen, en zijn leven te geven als losprijs voor velen. (Mattheüs 20:26-28).’ Ik denk ook aan de kaart met daarop ‘8 zaligsprekingen voor bisschoppen’ die de paus onlangs uitreikte aan de bisschoppen tijdens de plenaire vergadering van de Italiaanse bisschoppenconferentie. De 2e en de 5e zaligspreking maken hier bijzonder indruk:

• 2. Zalig de bisschop die niet bang is zijn gezicht vochtig te laten worden door tranen, zodat daarin het lijden van het volk en de inspanningen van de priesters weerspiegeld worden; die in de omhelzing van de lijdenden de troost van God vindt.
  
  5. Gezegend is de bisschop die hart heeft voor de ellende van de wereld, die niet bang is zijn handen vuil te maken aan de modder van de menselijke ziel om daarin Gods goud te vinden, die niet geschokt is door de zonde en broosheid van anderen omdat hij zich bewust is van zijn eigen ellende, omdat de blik van de Gekruisigde Verrezene voor hem een zegel zal zijn van oneindige vergeving.

En wat voor de bisschoppen geldt, geldt voor iedereen. Hiertoe wil ik graag een voorzet doen. Er is een mentaliteitsverandering nodig. Zoals mijn collega uitriep: ‘De Kerk moet eens ophouden te doen alsof zij de maat van alles is’.

(...)
Hierboven noemde ik dit een mentaliteitsverandering. Maar wat eigenlijk echt nodig is, is bekering.

(...)
Alleen vanuit het hart is er een verbondenheid mogelijk met de ander. Voor mij is dit geen detail, het is essentieel.

(...)

Dr. Roshnee Ossewaarde-Lowtoo (TST):

(...)
Als God niet de soevereine God van het christendom is, wie is God dan wel?

(...)
Het unieke van het christelijke geloof is namelijk het geloof dat God aan de kant van de vernederden en vertrapten staat. Maar de theoloog of de nieuwe missionaris is geen toeschouwer. Hij/zij komt in aanraking met de verborgen God onder die verschoppelingen. Er is sprake van evangelisatie, maar door God zelf. Er is geen menselijke gever, slechts ontvangers.

(...)
Christenen in het post-christendom tijdperk hebben het zwaar omdat zij veel moeten afleren. Zij moeten leren om opnieuw christen te zijn.

(...)
Maar welke weg dan ook christenen mogen kiezen, zal de houding van eerbied die Loffeld benadrukt onmisbaar zijn. Dit betekent dat de kerk van christenen slechts een tijdelijk instrument van heil is. Want zoals Paulus in éen van zijn wijzere brieven schrijft, zal alles behalve de liefde vergaan. En daarom moeten christenen volgens Halik niet bang zijn om hun christelijke identiteit te verliezen wanneer zij het zout der aarde en het licht van de wereld zijn.

(...)
Dit brengt mij tot een interessant citaat van Halik, namelijk, dat het vroege christelijke geloof een religie werd, één religie onder andere religies. Toen verwerd evangelisatie tot kerstening.

(...)
Loffelds rede is weliswaar gericht tot een christelijk publiek. Maar ik zou zomaar hier in deze publieke ruimte kunnen zitten. Wat zou mijn belangstelling kunnen opwekken in Loffelds post-christendom praktische theologie?

(...)

Nogmaals dank voor deze bemoedigende handreiking!

Groet,
TjerkB

• [4] Er zijn verschillende gaven, maar er is één Geest; [5] er zijn verschillende dienende taken, maar er is één Heer; [6] er zijn verschillende uitingen van bijzondere kracht, maar het is één God die ze allemaal en bij iedereen teweegbrengt. [7] In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente. [8] Aan de een wordt door de Geest het verkondigen van wijsheid geschonken, aan de ander door diezelfde Geest het overdragen van kennis; [9] de een ontvangt van de Geest een groot geloof, de ander de gave om te genezen; [10] en weer anderen de kracht om wonderen te verrichten, om te profeteren, om te beoordelen of een profetie van de Geest afkomstig is, om in klanktaal te spreken of om klanktaal uit te leggen. [11] Al deze gaven worden geschonken door een en dezelfde Geest, die ze aan iedereen afzonderlijk toebedeelt zoals Hij wil.
  
  [12] Een lichaam is een eenheid die uit vele delen bestaat; ondanks hun veelheid vormen al die delen samen één lichaam. Zo is het ook met het lichaam van Christus. [13] Wij zijn allen gedoopt in één Geest en zijn daardoor één lichaam geworden; of we nu Joden of Grieken zijn, slaven of vrije mensen, we zijn allen van één Geest doordrenkt.
  
  Uit: 1 Korintiërs 12 (NBV21)

@all

Kerkleiders zijn nogal eens geneigd om gemeentegrenzen af te bakenen, maar in Zijn gemeente kan dat beter aan Hemzelf worden overgelaten.

Groet,
TjerkB


P.S.

• Spreek voor hen die weerloos zijn,
  bescherm het recht van de vertrapten.
  
  Spreuken 31: 8 (NBV21)

TjerkB schreef: ↑ma 02 okt 2023, 07:50(...)
Kerkleiders zijn nogal eens geneigd om gemeentegrenzen af te bakenen, maar in Zijn gemeente kan dat beter aan Hemzelf worden overgelaten.

(...)

@all

Er ís toch geen andere gemeente dan Góds gemeente? Hopelijk biedt de slotsom troost als in een kerkgemeente de herbergzaamheid afneemt:

TjerkB schreef: ↑za 27 aug 2022, 15:12(...)
Als niet Christus Jezus wordt nagevolgd maar anderen die zich opdringen, loopt het spaak. Het wilde mij niet aan, maar ik kan er niet omheen.

(...)


Uit: Bericht op "za 27 aug 2022, 15:12", in de thread "In het midden der gemeenschap: bejaard en hulpbehoevend nieuw-apostolisch gemeentelid aan het lot overgelaten"

Wie had trouwens kunnen bedenken dat het niet alleen in een kerkgemeente maar in een heel kerkgenootschap onherbergzaam kon worden? Onbeschrijfelijk is het leed wat zielen treft die middenin hun geloofsgemeenschap verstoken raakten van onvoorwaardelijke herderlijke zorg. Als naasten geen mededogen hebben en dat bovendien, zoals nu ook in België, de bij de rijksoverheid gezochte rechtsbescherming uitblijft.

TjerkB schreef: ↑zo 01 okt 2023, 17:01(...)
Onder het mom van "heilsnotwendigkeit" ging het er veelal NIET zachtzinnig aan toe. De Nieuw-Apostolische Kerk NIET uitgezonderd. Alvorens men zich aan de opgedrongen ballast heeft ontworsteld, volgen -eufemistisch uitgedrukt- inderdaad diepgaande momenten van ontgoocheling.

(...)

Er werd verkondigd dat God, na de apostelen in Jezus' tijd, plaatsbekleders zond; exclusief bijvoorbeeld rooms-katholiek of nieuw-apostolisch. Telkens en binnen de kortste keren in de geschiedenis vestigden dezulken een eigen keizerrijk, middenin Zijn koninkrijk. Geen boodschap hadden ze bij nader inzien, wanneer het erop aankwam, aan de Bijbelse be­gin­se­len van be­hoor­lijk be­stuur, zoals: heb God én uw naasten lief!

TjerkB schreef: ↑zo 24 sep 2023, 21:20(...)
Laat echter niemand zich vergissen want God vertrouwde geloof toe in combinatie met onderscheidingsvermogen! Zie 1 Tes 5: 21 en 1 Joh 4: 1.

Daarom wil ik iets aanhalen wat na de beraadslagingen op het nu afgekondigde onderhandelingsresultaat wellicht een ander licht laat schijnen:

• [8] Allereerst dank ik door Jezus Christus mijn God voor u allen, omdat er in de hele wereld over uw geloof gesproken wordt. [9] God, die ik door de verkondiging van het evangelie over zijn Zoon vol overgave dien, is mijn getuige dat ik u onophoudelijk in mijn gebeden noem. [10] En altijd vraag ik dan of ik door Gods wil in de gelegenheid zal zijn om eindelijk naar u toe te komen. [11] Want ik verlang ernaar u te ontmoeten en u te laten delen in een geestelijke gave, om u te sterken, [12] of liever, om door elkaar bemoedigd te worden: ik door uw geloof en u door het mijne. [13] U moest eens weten, broeders en zusters, hoe vaak ik me heb voorgenomen naar u toe te komen, om net als bij de andere volken ook bij u vruchtbaar werk te doen. Maar het werd mij tot nu toe steeds belet. [14] Ik sta ten dienste van alle volken: van beschaafde en niet beschaafde, geletterde en ongeletterde, [15] en daarom is het mijn wens het evangelie ook aan u in Rome te verkondigen.
  
  Uit: Romeinen 1 (NBV21)

Hoogmoed komt vóór de val. Stop alsnog het eenrichtingverkeer in de omgang met elkaar. Zie elkaar in de gemeenschap eindelijk voor vol aan!

(...)


Uit: Bericht op "zo 24 sep 2023, 21:20", in de thread "Uitgave van het niew-apostolische tijdschrift Onze Familie wordt met ingang van 1 januari 2024 beëindigd"

Laten wij daarom juist ook elkáár willen ontmoeten, sterken en bemoedigen! Of ontvingen wij uit Zijn hand nog altijd niets om ervan te delen? Natuurlijk kan er niets op tegen zijn om samen op trekken "in georganiseerd verband", desgewenst c.q. desnoods vanuit een kerkgenootschap, maar het is níet verstandig om zelf geen initiatieven te nemen, laat staan dat elk initiatief zou moeten worden overgelaten aan plaatsbekleders.

Het komt ook níet goed als in een geloofsgemeenschap aan sommigen de gelegenheid wordt geboden elk willekeurig initiatief naar zichzelf toe te trekken want uitgerekend op die wijze worden er machtsfiguren gecreëerd, waarna anderen in een afhankelijkheidsrelatie belanden. Helemáál bedenkelijk wordt het als verantwoordelijken zich verheven wanen boven naasten (!), niet thuis geven of anderszins compleet de weg kwijt zijn.

Ooit viel ik één keer in voor een dienaar die godsdienstonderwijs gaf. Onze voorganger gaf hierbij in overweging in het betreffende leerboek eventueel een ander hoofdstuk te kiezen dan het geplande. Mijn oog viel op het hoofdstuk waarin het handelde over Filippus en de Ethiopiër, in Handelingen 8: 26-40. Door God geleid ontmoetten die twee elkaar, met een werkelijk zegenrijke uitkomst. Eén van de kinderen (want: Alle Dagen Heel Druk) had er tot dan toe weinig blijk van gegeven bij de les te zijn. Hij was zelfs onder de tafel gaan zitten waardoor ik aannam dat hij die keer weinig meekreeg. Aan de groep vertelde ik over Filippus dat hij op de dag van die bewuste ontmoeting 's ochtends misschien wel had gebeden: "Lieve God, als ik vandaag even iets voor u kan betekenen, geef dan alsjeblieft een seintje! Amen." Prompt hoorde ik onder de tafel gestommel, waarna het kind van wie ik in mijn onnozelheid had gedacht dat het niet oplette, opsprong en blij uitriep: "Dat ga ik doen!!"

Lieve broeders en zusters, het kan bedroevend en bevrijdend tegelijk zijn om ons op weg te begeven wanneer het ergens onherbergzaam wordt.

Groet,
TjerkB


N.B.

TjerkB schreef: ↑vr 11 apr 2014, 08:55(...)

• Het enig noodzakelijke
  [25] Er kwam een wetgeleerde die hem op de proef wilde stellen. Hij vroeg: ‘Meester, wat moet ik doen om deel te krijgen aan het eeuwige leven?’ [26] Jezus antwoordde: ‘Wat staat er in de wet geschreven? Wat leest u daar?’ [27] De wetgeleerde antwoordde: ‘Heb de Heer, uw God, lief met heel uw hart en met heel uw ziel en met heel uw kracht en met heel uw verstand, en uw naaste als uzelf.’ [28] ‘U hebt juist geantwoord,’ zei Jezus tegen hem. ‘Doe dat en u zult leven.’ [29] Maar de wetgeleerde wilde zich rechtvaardigen en vroeg aan Jezus: ‘Wie is mijn naaste?’ [30] Toen vertelde Jezus hem het volgende: ‘Er was eens iemand die van Jeruzalem naar Jericho reisde en onderweg werd overvallen door rovers, die hem zijn kleren uittrokken, hem mishandelden en hem daarna halfdood achterlieten. [31] Toevallig kwam er een priester langs, maar toen hij het slachtoffer zag liggen, liep hij met een boog om hem heen. [32] Er kwam ook een Leviet langs, maar bij het zien van het slachtoffer liep ook hij met een boog om hem heen. [33] Een Samaritaan echter, die op reis was, kreeg medelijden toen hij hem zag liggen. [34] Hij ging naar de gewonde man toe, goot olie en wijn over zijn wonden en verbond ze. Hij zette hem op zijn eigen rijdier en bracht hem naar een logement, waar hij voor hem zorgde. [35] De volgende morgen gaf hij twee denarie aan de eigenaar en zei: “Zorg voor hem, en als u meer kosten moet maken, zal ik u die op mijn terugreis vergoeden.” [36] Wie van deze drie is volgens u de naaste geworden van het slachtoffer van de rovers?’ [37] De wetgeleerde zei: ‘De man die medelijden met hem heeft getoond.’ Toen zei Jezus tegen hem: ‘Doet u dan voortaan net zo.’
  
  Uit: Lucas 10 (NBV)
  
  
  1
  Kom, stemmen w' allen juub'lend in:
  "God heeft ons lief!"
  Roem allen nu zijn zondaarsmin;
  God heeft ons lief!
  Prijs nu de Heer, zo vol gena;
  Zijn liefd' is zonder wederga!
  Wij zijn verlost, halleluja!
  God heeft ons lief!
  God heeft ons lief!
  Kom, stemmen w' allen juub'lend in:
  God heeft ons lief!
  
  2
  Zeg het een ieder, dankbaar, blij:
  "God heeft ons lief!"
  Hij is ons altijd dicht nabij;
  God heeft ons lief!
  Hij die steeds onze ziel behoedt,
  gaf zelfs voor ons zijn dierbaar bloed!
  Juich met een vreugdevol gemoed:
  God heeft ons lief!
  God heeft ons lief!
  Kom, Stemmen w' allen juub'lend in:
  God heeft ons lief!
  
  3
  Juich, gij die Hem zijt toegewijd:
  "God heeft ons lief!"
  Smaak Zijne liefd' en Vriend'lijkheid;
  God heeft ons lief!
  Hij is voor ons zo goed en mild,
  ons 't allen tijd' een zon en schild;
  al onze ziele smart Hij stilt.
  God heeft ons lief!
  God heeft ons lief!
  Kom, Stemmen w' allen juub'lend in;
  God heeft ons lief!
  
  Bron: NAK-gezangboek, lied 35

(...)


Uit: Bericht op "vr 11 apr 2014, 08:55", in de thread "Teken van leven..."

TjerkB schreef: ↑zo 11 sep 2016, 16:11(...)

• [8] want eens was u duisternis maar nu bent u licht, door uw bestaan in de Heer. Ga de weg van de kinderen van het licht. [9] Het licht brengt goedheid voort en gerechtigheid en waarheid. [10] Onderzoek wat de wil van de Heer is. [11] Neem geen deel aan de vruchteloze praktijken van de duisternis maar ontmasker die juist, [12] want wat daar in het verborgene gebeurt, is te schandelijk voor woorden. [13] Maar alles wat door het licht ontmaskerd wordt, wordt openbaar, [14] en alles wat openbaar wordt, is zelf licht. Daarom staat er:
  
  • ‘Ontwaak uit uw slaap,
    sta op uit de dood,
    en Christus zal over u stralen.’
  
  Uit: Efeziërs 5 (NBV)

• 1
  Ik weet een heerlijk doel,
  waar zaal’ge rust mij beidt;
  waar mij, naar ’t woord van Jezus,
  de plaats reeds is bereid.
  
  Refrein
  In Gods licht richt ik mijn wankele schreden,
  naar dat doel, worstelend in gebeden.
  Ja, daarheen reis ik met zielsbegeren,
  volgend d’ apost’len des Heren.
  
  
  Bron: Lied 76, gezangboek GvAC (voorheen: lied 13, gezangboek H.A.G.E.A.)

(...)


Uit: Bericht op "zo 11 sep 2016, 16:11", in de thread "Teken van leven..."

• De zieke antwoordde: ‘Heer, als het water gaat bewegen is er niemand om mij erin te helpen; ik probeer het wel, maar altijd is een ander al vóór mij in het water.’
  
  Uit: Johannes 5: 7 (NBV21)

@all

Boven dit hoofdstuk in de Bijbel staat: "de genezing in het bad van Betzata". In de Nieuw-Apostolische Kerk handelt hierover ook een mooi lied:

• Bethesda is open, de engel is daar.
  De Geest en de bruid zeggen "Kom!"
  Het water beweegt zich, geneest U voorwaar.
  Kom, werp U geheel in die stroom!
  Bethesda is open; kom, draal langer niet.
  O ziele, kom ijlings nabij!
  Het water beweegt zich, geneest U voorwaar.
  Kom, werp U geheel in die stroom!
  
  Bron: Eerste couplet van lied 592, NAK-gezangboek

Maar met onszelf of met één van onze naasten kan het wel eens zo zijn gesteld, dat het zonder helpende hulp niet gaat om genezing te vinden. Daarom was ik diep onder de indruk van wat spontaan ter sprake kwam tijdens een bezoekje dat ik bracht:

BakEenEi schreef: ↑zo 08 jul 2012, 18:46(...)
Het tweede voorbeeld betrof een oude voorganger in mijn nieuwe kerkgemeente. Hij was een echte zielenherder, niet in de laatste plaats ook voor zielen die -zoals men het tegenwoordig wellicht zou uitdrukken- een laag zelfbeeld hebben. Op een middag ging ik even bij hem op bezoek. "Belangrijk is voor mij de waardigheid die God in elk klein stukje van Zijn schepping heeft neergelegd," zo vertelde hij. "Ik zoek ernaar, net zo lang tot ik mij erover kan verwonderen. En dan wend ik mij tot Hem en vraag ik hoe ik het goddelijke leven in mijn naaste mag eren; met welke hulp het in Zijn werk verder tot ontwikkeling komt."

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "08 jul 2012, 18:46", in de thread "Uit onze doorlevingen".

Wow! Van beroep was deze voorganger pottenbakker. Het kunstenaarschap had hij vanzelf niet neergelegd, sinds een bescheiden AOW-tje de werkdruk wat had verminderd. Eén van zijn laatste werken was abstract. Het kunstwerk verbeeldde het bewegende water in het bad van Betzata. Het kwam later te hangen tegenover een zitje in de hal van het landelijke bureau van onze kerk. "Hopelijk mag ikzelf, wanneer de stamapostel hier eens is, erover vertellen", zo vertrouwde hij mij toe. Het betrof aan de kerk een schenking. Omdat ikzelf toen op dat bureau werkzaam was, herinner ik mij nog dat het aan de muur werd bevestigd. Nadien kwam ook de stamapostel langs, maar de kunstenaar werd niet uitgenodigd. Hierna gingen er jaren voorbij. Ik werkte er niet meer en de oude voorganger was inmiddels overleden. In de deels verbouwde ruimten en de hal waarin ik werd rondgeleid miste ik juist dit ene veelzeggende kunstwerk. Enige tijd geleden vernam ik dat het lange tijd ergens in een opslag had gestaan. Men had ook niet geweten wat het voorstelde. Degene die ik nu sprak, was het in die opslag tegengekomen, mocht het uiteindelijk wel gratis meenemen en had het kunstwerk intussen naar eigen inzicht voorzien een naam. Ik vertelde wat er ik ervan wist; het voorgaande dus.

Getting to know God after God!

• [1] Houd de onderlinge liefde in stand [2] en houd de gastvrijheid in ere, want zo hebben sommigen zonder het te weten engelen ontvangen. [3] Bekommer u om de gevangenen alsof u samen met hen gevangenzat, en om de mishandelden alsof u zelf mishandeld werd.
  
  Uit: Hebreeën 13 (NBV21)

• [14] Schrijf aan de engel van de gemeente in Laodicea:
  “Dit zegt Amen, de trouwe en betrouwbare getuige, het begin van Gods schepping: [15] Ik weet wat u doet, hoe u niet koud bent en niet warm. Was u maar koud of warm! [16] Maar nu u lauw bent in plaats van warm of koud, zal Ik u uitspuwen. [17] U zegt dat u rijk bent, dat u alles hebt wat u wilt en niets meer nodig hebt. U beseft niet hoe ongelukkig u bent, hoe armzalig, berooid, blind en naakt. [18] Daarom raad Ik u aan: koop van Mij goud dat in het vuur gelouterd is, en u zult rijk zijn; witte kleren om u te kleden en uw naaktheid te bedekken, zodat u zich niet meer hoeft te schamen; zalf voor uw ogen, zodat u weer kunt zien. [19] Iedereen die Ik liefheb wijs Ik terecht en bestraf Ik. Zet u dus volledig in en kom tot inkeer. [20] Ik sta voor de deur en klop aan. Als iemand mijn stem hoort en de deur opent, zal Ik binnenkomen, en we zullen samen eten, Ik met hem en hij met Mij.
  [21] Wie overwint zal samen met Mij op mijn troon zitten, net zoals Ik zelf overwonnen heb en samen met mijn Vader op zijn troon zit. [22] Wie oren heeft, moet horen wat de Geest tegen de gemeenten zegt.”’
  
  Uit: Openbaring 3 (NBV21)

Groet,
TjerkB