Forum voor beweging in het apostolische werk

@TjerkB,

B.Link (hemelbestormer zonder parachute!) was een linke broeder, die linke soep serveerde waarvan het ingrediënt DOMHEID overheerste. Bovendien was hij hondsbrutaal. Dat had hij geleerd van zijn Zegensdrager Pos!. Kettingreactie! Totdat het bij mij 'kortsluiting' veroorzaakte. Je kunt niet sceptisch en kritisch genoeg zijn. Dat is de les die ik ervan heb geleerd. Thans 'oreert' B.Link in de NAK Tilburg af en toe, als hij een Schriftlezing tijdens de dienst voor z'n rekening neemt. Gelukkig blijft het daartoe beperkt!

zefyr schreef: ↑vr 19 aug 2022, 22:31(...)
... een linke broeder, die linke soep serveerde waarvan het ingrediënt DOMHEID overheerste. Bovendien was hij hondsbrutaal. Dat had hij geleerd van zijn Zegensdrager Pos!. Kettingreactie! Totdat het bij mij 'kortsluiting' veroorzaakte. Je kunt niet sceptisch en kritisch genoeg zijn. Dat is de les die ik ervan heb geleerd.

(...)

@zefyr

Het is beslist niet zo, dat ik mij werkelijk álles herinner (al doe ik mijn best), maar het onderstaande bericht in deze samenhang toch nog wel:

BakEenEi schreef:(...)
In Berlijn las ik op een sticker (vrij vertaald): "Als ieder de dader achterna rent, wie bekommert zich dan om het slachtoffer?" Dat is een rake opmerking, dacht ik, vooral als je bedenkt dat een verdachte helemaal nog geen dader mag heten! Onwillekeurig realiseerde ik mij dat in de kerk die ik verliet slachtoffers vogelvrij worden verklaard want als de verdachten daar "zegenaars" zijn, volgt er sowieso een "sepot". Men wenst de slachtoffers in hun verdere leven nog veel heil en zegen toe, en dat is het dan. De tijd heelt alle wonden. Ook "zegenaars" zijn slechts mensen van vlees en bloed, met fouten en gebreken. Met een ieder hebben zij het beste voor. Daarom hoeven zij zich pas ergens wat van aan te trekken indien de Hoge Raad van oordeel mocht zijn dat er voor hen een verbeterpunt in het geding was. Zulks naar "aardse maatstaven", wel te verstaan.

Ik vind dit een ongelofelijke misstand, voortvloeiende in feite uit rechtsongelijkheid waarbij in de Nieuw-Apostolische Kerk nagenoeg alle middelen gewettigd lijken te zijn, zowel om die ongelijkheid in stand te houden als om eerbiediging van deze misstand bij de gelovigen af te dwingen. Wie onverhoopt "hoge" dienaren identificeert die (minstens) twee gezichten blijken te hebben, heeft daarna in de kerk geen leven meer. De hiërarchische opzet van de organisatie waarborgt de effectiviteit van deze gang van zaken. Mede door blinde ambitie voelen "lagere" dienaren doorgaans feilloos aan dat het ze geraden is hun vingers hieraan niet te branden. Zo wordt in de "kring der dienaren" het spel gespeeld. Na daarvoor met enkele hogere ambten beloond te zijn en met extra onzichtbare "ambtsgaven" te zijn toegerust, is er vrijwel geen weg meer terug.

Prompt stevenen de "good guys" met de moed der overwinnaars af op "het einddoel". Dat men daarbij een spoor van vernielingen achterlaat door smartelijk lijden te veroorzaken en te veronachtzamen, deert ze niet.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Ma 28 Jan 2013, 12:16", in de thread "Heersers in de kerk (7): De nieuw-apostolische gedragscode"

"Als ieder de dader achterna rent, wie bekommert zich dan om het slachtoffer?" Ik weet het nog heel precies: we maakten daar gebruik van het stadsvervoer, toen ik in het voorbijgaan las wat er stond - en dat kwam binnen, zeg! In de nieuw-apostolische geschiedschrijving doen zuiver "wapenfeiten" van apostelen ertoe en die van enkele getrouwen. Wat anderen bijdragen of ondervinden houdt men voor volstrekt irrelevant: die mogen allemaal doodvallen. Ook bij het Apostolisch Genootschap trouwens is men kennelijk zo idolaat van -veelal omstreden- hoofdrolspelers, dat "derden", onder wie niet weinigen die brutaal door de betrokkenen onder de voet werden gelopen, amper in de annalen worden vermeld. Ik wilde niet daarin meegaan want té vaak bevond ik mij in de omstandigheid waarbij wat het daglicht níet kan velen a.h.w. inbrandde op mijn ziel.

Door toedoen van zich onschendbaar wanende machtsfiguren die hun eigen vlees keuren word ik daardoor gemeden alsof ik een melaatse ben. Het zij zo. Waar mogelijk heb ik een stem willen geven aan menige naaste, met wie in de Nieuw-Apostolische Kerk de vloer werd aangeveegd...

Groet,
TjerkB


N.B.

BakEenEi schreef: ↑vr 21 jan 2011, 12:11(...)
Toen er aan districtsapostel Pos "ambtsrust" zou worden verleend, had hij in het jaar dat daaraan voorafging aan gemeenten en districten vele "laatste" bezoeken gebracht. Ook in ander verband was er al "plechtig" stilgestaan bij diens afscheid. Hierna was er een initiatief om hem te eren door een schouwburg af te huren en dan de pensionaris een soort van feestelijke bijeenkomst aan te bieden. Dit is toen ook gebeurd, evenals voordien al (voor genodigden) een dergelijke bijeenkomst rond het bereiken van de 70e verjaardag en later nog (eveneens voor genodigden) bij het bereiken van de 80e verjaardag.

Mijzelf werd met het oog op het extra afscheid in de bedoelde schouwburg (in februari 1999) om speciale medewerking verzocht. Dat heb ik toen niet gedaan. Ik antwoordde namelijk (op 10 januari 1999) als volgt: " ...want eigenlijk begrijp ik niet goed (en zéker niet in deze situatie) wat in het werk Gods een Districtsapostel in ruste -na al het huldebetoon wat hem in het achterliggende jaar al ten deel is gevallen nog méér- onderscheidt van een andere dienaar na een arbeidzaam leven in de gemeenschap."

(...)


Uit: Bericht- op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "21 jan 2011, 12:11", in de thread "overspannen eindtijdverwachting in de NAK herleeft"

TjerkB schreef: ↑za 10 okt 2020, 10:25(...)
Een willekeurig voorbeeld:

BakEenEi schreef: ↑do 20 okt 2011, 16:34 (...)
Meermalen ben ik in mijn werk (op "de C.A." destijds) correspondentie tegengekomen waarbij een grafstuk voor een overledene, gedeclareerd via "de maandafrekening", op last van de kerkleiding alsnog binnen de desbetreffende kerkgemeente uit "eigen middelen" moest worden bekostigd. Ik voel nóg de schaamte die mij dan bekroop: "na een dienstbaar en offervaardig leven zorg je zelf maar voor een waardig afscheid". Vreselijk. Wat dit met mij deed zou voor de hooggeplaatsten een rotzorg zijn.

(...)

In eerste instantie was er dan dus een grafstuk betaald van de offergaven die in de plaatselijke kerkgemeente contant waren ontvangen, maar de districtsapostel die vervolgens de zgn. maandafrekening onder ogen kreeg, was het er achteraf steevast mee oneens dat de kerk zulke uitgaven had moeten bekostigen. Dan droeg hij één van mijn collega's op om de voorganger in kwestie erover in te lichten dat privé-aangelegenheden uit ieders huishoudportemonnee dienen te worden betaald, wat dus alsnog moest gebeuren. Mijn collega had er dan voor te zorgen dat zo'n fout (...) met de volgende maandafrekening was rechtgezet. Ik liep een keer zijn werkkamer binnen, toen er net weer zoiets aan de hand was en hij bij mij zijn hart erover luchtte. Trouwens, ook boeketten die na een "aposteldienst" aan de districtsapostel en/of diens echtgenote werden aangeboden, mochten vanzelf níet uit offergaven worden bekostigd. Enzovoort.

Ik kon er niet over uit. Iemand "in de gemeenschap" overlijdt, veelal na een arbeidzaam leven, waarbij doorgaans geen offer te veel was geweest - en dan kan er op last van de districtsapostel, die zélf juist wel van alles en nog wat cadeau krijgt, nog geen grafstukje van af.

(...)

@all

Kenmerkend voor "een chronische PTSS" is uiteraard dat zo'n trauma (constant) met je meereist. Al had ik gehoopt en het oprecht gewaardeerd als het kerkbestuur in kwestie tegenover zielen die het betreft alsnog haar verantwoordelijkheid wilde tonen, neem ik aan dat dit niet gebeurt.

In het licht van de nagestreefde verzoening met de velen die zich beschadigd weten door de excommunicaties ten tijde van stamapostel Johann Gottfried Bischoff, heb ik mij ervoor ingezet om ook persoonlijke betrekkingen hersteld te krijgen, maar de weerstand viel niet te overwinnen.

Eerder schreef ik daarover al het volgende:

TjerkB schreef: ↑za 02 jul 2022, 14:52(...)
Wat mij in allerlei situaties persoonlijk telkens weer opviel, is helaas, dat "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk vrijwel altijd en welhaast dwangmatig alles in het werk stelden om hulpzoekende slachtoffers met victimblaming het zwijgen op te leggen. Er is nauwelijks iets wat mij door de jaren heen méér dwarszat en heeft getergd dan juist dit. Ooit schreef ik hierover dan ook o.a. het volgende:

BakEenEi schreef:(...)
Ik spreek wel eens iemand die in Amerika aan meerdere universiteiten opleidingen heeft gevolgd op het gebied van kerk en religie. "Bedenk," zei hij tegen mij, "dat mensen die opgaan in geloofsbewegingen waarin de absolute waarheid wordt geclaimd, niet in staat zullen zijn om een kloppend zelfbeeld te ontwikkelen." Met andere woorden: deze mensen bekeer je niet want "het systeem" verlamt ze om boven zichzelf uit te stijgen.

Wat met name als problematisch wordt gezien is in deze samenhang de omstandigheid dat "geestelijke leiders" worden geacht boven hun volgelingen te staan en zij dat denkbeeld zelf ook voeden, hoe onopvallend ook. "Onchristelijk!", aldus mijn leergierige gesprekspartner. Er ontstaat een afhankelijkheidsrelatie, waarbij gelovigen het roer uit handen geven - of zij zich daarvan bewust worden, of niet. Dan wil je gewoon per se níet weten wat er fout zou zijn aan zo'n denksysteem.
Alleen, waarom zouden mensen niet af en toe een momentje willen nadenken over hun eigen veiligheid, zo vroeg ik mij af. Op die manier kijk je toch ook thuis om je heen, en plaats je bijvoorbeeld een rookmelder!

Het was ons toch begonnen om het evangelie van Jezus Christus?!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Di 03 Jul 2012, 12:03", in de thread "Recht van overpad"
Zie aldaar ook het bericht op "13 mei 2013, 23:08", in de thread "Lafhartige "verklaring" van Betonkopf Wilhelm Leber"

Voor de hooggeplaatsten in kwestie blijken het instituut "kerk" en hun eigen aanzien belangrijker te zijn dan de geestelijke nood van een naaste! In plaats van uitdrukkelijk, nota bene in het belang van de slachtoffers van hun ambtsvoorgangers, toe te werken naar "Versöhnung im Herzen", verschuilen in deze kerk de bazen en bovenbazen die het als enigen voor het zeggen hebben, zich achter hun zelfverzonnen goddelijke gezag. Het was voor mij meer dan ontluisterend om tot die slotsom te geraken, nadat ik voor dit schreeu­wende on­recht ieders aandacht had gevraagd.

(...)

Bij het leren omgaan met ernstige gevolgen van psychische onderdrukking kan het bijzonder van nut zijn als feiten en omstandigheden worden opgehelderd en het beloop van de gebeurtenissen beter duidelijk wordt. Dit wilde ik bereiken door zo veel mogelijk achtergronden te belichten.

Er is bij de Nieuw-Apostolische Kerk veel mis met de organisatorische opzet. Zó veel, dat hulpzoekenden voor een dichte deur kwamen te staan. Niemand wist dit te veranderen. Vaak verwees ik hierbij naar een veelzeggend citaat van Dietrich Bonhoeffer. Wat zijn er al veel offers gebracht!

Groet,
TjerkB


P.S.
Zie ook het artikel d.d. heden op de weblog van Gerrit Sepers, getiteld "Hoe heeft ’t ooit zover kunnen komen _ Hoofdstuk 20 _ De Verklaring".

TjerkB schreef: ↑vr 19 aug 2022, 17:36(...)

"Wees er snel bij. Het aantal plaatsen is beperkt!", zo las ik in een wervende tekst voor een sessie in een creatieve broedplaats op 1 oktober a.s. Ikzelf ben daar vermoedelijk niet welkom, maar mogelijk is er wel iemand die dit nu leest en namens mij wil doorgeven waar de schoen wringt.

(...)

@all

Intussen staat er in mijn agenda voor zaterdag 1 oktober trouwens ook al iets anders. Over wat er namens mij in de bedoelde sessie het best kan worden meegedeeld, kan ik kort zijn: "In het nieuw-apostolische werk des heren weet het hoofd niet meer of de voet leeft, en andersom."

Groet,
TjerkB

@all

De situatie in Ter Apel is onverminderd schrijnend, berichtte de NOS vanochtend: "Artsen zonder Grenzen naar Ter Apel, waar opnieuw 700 mensen buiten sliepen." Volgens de leidinggevenden ligt het aan de verantwoordelijken, maar volgens laatstgenoemden is het net andersom.

Bij de Nieuw-Apostolische Kerk is het trouwens de omgekeerde wereld. De gebouwen lopen leeg en hulpzoekenden kloppen al niet meer aan. Volgens hogere dienaren stuurde "de politiek" het hier niet op aan, maar komt het door secularisatie. Dat is een ander woord voor: wanbeleid.

Groet,
TjerkB


N.B.

BakEenEi schreef: ↑vr 29 nov 2013, 21:15(...)
Ten slotte; al staat dit Forum bekend om de naam "apostolischekritiek", zou dat niet kunnen betekenen dat er hier vanuit het apostolische werk "kritiek" te verwachten valt waarmee wij allen ons voordeel kunnen doen?

• En Ik zeg u: Een iegelijk, die Mij belijden zal voor de mensen, dien zal ook de Zoon des mensen belijden voor de engelen Gods.
  Uit: Lukas 12: 8 (SV-J)
  
  En Hij, antwoordende, zeide tot hen: Ik zeg ulieden, dat, zo deze zwijgen, de stenen haast roepen zullen.
  Uit: Lukas 19: 40 (SV-J)

Dat ook ik geregeld het een en ander te melden heb gehad, komt er alleen maar door dat ik juist in de Nieuw-Apostolische Kerk veel bruikbare inzichten heb meegekregen. Maar ik wil er wel mee uit de voeten kunnen!

Zie verder de thread "Fase 2: samen apostolisch!" Na de jaarwisseling pak ik de draad op via http://samenapostolisch.nl/forum.

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "29 nov 2013, 21:15", in de thread "Samen... "

TjerkB schreef: ↑do 05 mar 2015, 09:55(...)
In de Nieuw-Apostolische Kerk wordt er te pas en te onpas de nadruk op gelegd dat wij -om het heerlijke einddoel te bereiken- onszelf moeten overwinnen, en dat, wanneer je met één vinger naar een ander wijst, er ondertussen vier naar jouzelf wijzen, enzovoort. Op die manier worden ook de serieuze problemen achteloos, ja bijna laconiek, weggewuifd.

Natuurlijk, wij hebben niet allen dezelfde waarneming, niet allen dezelfde ervaringen opgedaan; maar ík vind het héél erg als slachtoffers van machtsmisbruik (!) níet worden geloofd. Sterker nog: men krijgt in deze kerk niet eens het voordeel van de twijfel. Terwijl de kopstukken overal en nergens, waar het gegarandeerd feest voor ze is, hun opwachting maken, lopen zij weg voor hun verantwoordelijkheden.

(...)

TjerkB schreef: ↑ma 09 mar 2015, 08:33(...)

Mijn inschatting is dat het niet verkeerd zou zijn nú maar even een pas op de plaats te maken...

... om stil te staan bij het in meer dan één opzicht hoogst ongelukkige "vermogensbeheer" van de nieuw-apostolische kerkvorsten, en hierover kritisch na te denken.

(...)

@all

Hierboven betrof het in de tweede quote weliswaar een discussie over de financiën, al gaat het dan wel degelijk om offergaven; wat het belang daarvan te boven gaat - dat mag op de kerkvloer bij rent­mees­ter­schap namens de Allerhoogste toch de verzorging zijn van menselijk kapitaal?

In het bekende TV-programma Zomergasten (seizoen 2022/aflevering 6) werd gisteravond de in Nederland geboren Amerikaanse psychiater en traumaspecialist Bessel van der Kolk geïnterviewd, onder meer over trauma en over wat we wereldwijd hebben geleerd om van trauma te helen. Van de bezoekers op dit Forum was ik vast niet de enige die juist ook uitkeek naar déze uitzending. De relevantie ervan vond ik overtuigend...

Want: was het op 5 maart 2015 geen alarmerende opmerking? Zie onder:


Dit is immers staande praktijk in de Nieuw-Apostolische Kerk! Vrijwel iedereen kijkt ervan weg, slachtoffers achterlatend in diepe eenzaamheid:

TjerkB schreef: ↑za 20 aug 2022, 08:57(...)
Kenmerkend voor "een chronische PTSS" is uiteraard dat zo'n trauma (constant) met je meereist. Al had ik gehoopt en het oprecht gewaardeerd als het kerkbestuur in kwestie tegenover zielen die het betreft alsnog haar verantwoordelijkheid wilde tonen, neem ik aan dat dit niet gebeurt.

In het licht van de nagestreefde verzoening met de velen die zich beschadigd weten door de excommunicaties ten tijde van stamapostel Johann Gottfried Bischoff, heb ik mij ervoor ingezet om ook persoonlijke betrekkingen hersteld te krijgen, maar de weerstand viel niet te overwinnen.

(...)

TjerkB schreef: ↑do 25 aug 2022, 16:38(...)
De situatie in Ter Apel is onverminderd schrijnend, berichtte de NOS vanochtend: "Artsen zonder Grenzen naar Ter Apel, waar opnieuw 700 mensen buiten sliepen." Volgens de leidinggevenden ligt het aan de verantwoordelijken, maar volgens laatstgenoemden is het net andersom.

Bij de Nieuw-Apostolische Kerk is het trouwens de omgekeerde wereld. De gebouwen lopen leeg en hulpzoekenden kloppen al niet meer aan. Volgens hogere dienaren stuurde "de politiek" het hier niet op aan, maar komt het door secularisatie. Dat is een ander woord voor: wanbeleid.

(...)

Vanochtend voegde ik hier het onderstaande aan toe:

TjerkB schreef: ↑ma 29 aug 2022, 09:42(...)
Al enige tijd is er Europese wetgeving in de maak om algoritmes te laten voldoen aan een mensenrechtentoets. Vrij vertaald: waarom werd de nieuw-apostolische kerkdoctrine niet beter getoetst op gelijkberechtiging van kinderen van één Vader? Nu worden ze n.b. tot slaven gemaakt!

(...)

In de TV-uitzending van gisteravond vraagt Bessel van der Kolk aan de hand van een filmfragment de aandacht voor de impact van seksueel misbruik, waarna hij (in de NPOstart-video is dat vanaf 2:16:50 uur) er uitgebreid op ingaat hoe het komt dat wie aan grensoverschrijdend gedrag ten prooi valt veelal amper wordt geloofd. Met name hierover berichtte ik in 2013 nadat de kerkleiding in 2010 van niets wilde weten:

BakEenEi schreef:@Jabob65

Op 26 juli 2010 schreef ik zowel aan districtsapostel Brinkmann als aan stamapostel Leber (!) als aan apostel Peter Klene o.a. het volgende...

• (...)
  Werkelijk; ik heb niks tegen op leidinggevenden, maar wel op leidinggevenden die consequent hun verantwoordelijkheden uit de weg gaan. Een enorm complicerende factor in dit verband is "de dubbele relatie" die er veelal bestaat tussen degenen die met elkaar samenwerken. Hoezeer ik ook een diep respect wilde hebben voor de geestelijke bediening van ambtsbroeders; bij iemands disfunctioneren moesten er in de regel eerst "ongelukken" gebeuren alvorens hogere verantwoordelijke leidinggevenden bereid waren in te zien dat er werkelijk redenen waren tot ongerustheid. Ondertussen moesten onschuldigen het doorgaans lelijk bezuren.
  
  Wat voor mij absoluut een hels dilemma is geweest is, dat verantwoordelijke dienaren van mij niet aannamen dat het echt menens was wanneer ik aangaf dat wat ik te verdragen had mijn draagkracht te boven ging. Diverse keren heb ik in niet mis te verstane bewoordingen kenbaar gemaakt dat voor mij "the bloody limit" was bereikt, doch desondanks... wenste men mij kracht toe, men verzekerde mij van de voorbede en men probeerde er blijk van te geven mij en mijn gezin lief te hebben. Vervolgens bleef alles bij wat het was en ik bleef weer zitten met een schuldgevoel want schijnbaar had ik te weinig vertrouwen en bad ik ook te weinig. Kortom: een ziekmakende statische wantoestand. Juist hiervoor moet de ogen bij de internationale kerkleiding (beter) worden geopend. Juist hierin ligt namelijk ook de parallel met de jarenlang miskende ernst van kindermishandeling in de room-katholieke kerk! In het gerenommeerde dagblad NRC Handelsblad legde Liesbeth van Tongeren (oud-directeur van het Melbourne Centre Against Sexual Assault) het jl. vrijdag 19 maart als volgt uit:
  

  ---

  (...) Slachtoffers zijn mensen die op dat moment minder macht hebben, minder weerbaar zijn en zich niet effectief kunnen verzetten. De vrouwelijke bevolking na een oorlogsoverwinning. Jonge en zwakke mannen in een Amerikaanse gevangenis. Iemand die zijn baan wil houden. NSB'ers na de oorlog. En kinderen in een internaat.
  Er zijn wellicht goede redenen om het celibaat op te heffen, maar seksueel misbruik voorkom je er niet mee. Opletten voor de enige man in de bosjes of nooit bij vreemden in de auto stappen werkt ook niet, want een kind kan iemand al snel niet vreemd of eng vinden. En met een buurman, die ook nog eens politieagent is, loop je als kind zo mee.
  Wat dan wel? In Australië was ik vier jaar directeur van een centrum voor slachtoffers van seksueel geweld. Ik heb daar een programma opgezet voor schoolkinderen dat weerbaar gedrag aanleerde. Het ging helemaal niet expliciet over seksueel geweld. Het leerde kinderen op hun gevoel te vertrouwen en ook dat sommige geheimen te erg zijn om geheim te houden. We moedigden kinderen aan om vijf mensen te bedenken met wie ze over moeilijke dingen konden praten.
  De rooms-katholieke jongetjes van toen hadden deze mogelijkheid niet. Hun was afgeleerd zelf te voelen wat fijn of onprettig was. Als een van hen iets al aarzelend durfde te melden, werd het niet geloofd. Dit was het echte misbruik: men was ziende blind en horende doof voor het grote onrecht dat weerloos gemaakte kinderen werd aangedaan. (...)
  
  
  Bron: NRC vrijdag 19 maart 2010, pagina 7/Opinie

  ---

  Wat hierboven wordt beschreven omtrent seksueel misbruik is exact wat kinderen Gods in de Nieuw-Apostolische Kerk door wat feitelijk eveneens misbruik van macht (!) is geweest te incasseren hebben gekregen. Ook Stamapostel Leber leert zielen bewust of onbewust af wat "fijn of onprettig" is door te pleiten voor een onbegrensd vertrouwen, door te verlangen dat men niet toegeeft aan gevoelens van ongenoegen of ontevredenheid, enzovoort. Gezonde mensen kunnen immers op zijn tijd blij zijn, maar ook bang, bedroefd of boos. Wie zulke basale emoties niet meer voelt, is ernstig ziek!! Wanneer ikzelf uitdrukking gaf aan mijn verontwaardiging over door de kerkleiding opgelegde beklemmende omstandigheden op mijn werk of in de gemeenschap, werd ik bijna altijd terechtgewezen en bleef ik daarna zitten met een hopeloos schuldgevoel...
  
  (...)

... maar ik kreeg (alweer) géén antwoord. Van geen van de geadresseerden. Zo worden vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk de levenden voor dood gehouden. Alleen met "een onbegrensd vertrouwen" ben je er in tel.

Groet,
BakEenEi


Bron: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "Zo 31 Mrt 2013, 21:28", in de thread "Voor elkaar - met elkaar - gezamenlijk"

De uit alle macht in de Nieuw-Apostolische Kerk versluierde oorzaak van al dit ontwijkende gedrag is namelijk een ziekmakende angstcultuur: "geestelijk verzorgers" hebben de moed niet om het voor slachtoffers op te nemen, bang als ze zijn voor represailles of voor verlies van aanzien.

Het "projectteam Toekomstverkenning" dat voor zaterdag 1 oktober aanstaande Tabitha van Krimpen (Jonge Theoloog des Vaderlands) heeft opgetrommeld en Karin van den Broeke (het boegbeeld van Kerk in Actie), "om mee te denken over de positie van de Nieuw-Apostolische Kerk in het bijzonder", zou ik daarom willen vragen: zorg éérst voor orde op zaken want het hield geen enkel kwaliteitslabel in toen het kerkbestuur de organisatie liet inlijven bij de Raad van Kerken. Nog altijd ontbreekt het aan een klachtenregeling, vertrouwenspersoon én Raad van Toezicht!

Groet,
TjerkB


N.B.

BakEenEi schreef: ↑zo 07 aug 2011, 20:47(...)
Het eerste wat er in de Nieuw-Apostolische Kerk werkelijk moet veranderen is het afschaffen van rangen en standen onder -nota bene- dienaren! Echter, ik volg de ontwikkelingen al minstens 25 jaar op de voet, maar de laatste en zelfs de allerlaatste ontwikkelingen wijzen er op dat juist dit níet zal gebeuren. Dan kun je als "op één na hoogste Betonkopf in rang" twee dingen doen: je kiest voor al diegenen die lijden (!) onder de verdrukking die uitgaat van zo'n wantoestand, óf je doet net alsof "eraan gewerkt wordt" terwijl je ondertussen donders goed wéét dat uitgerekend het tegendeel wáár is. Zoals binnen de Nieuw-Apostolische Kerk de organisatie onverbiddelijk hiërarchisch in elkaar steekt, druist het in tegen wat alleen al uit een oogpunt van medemenselijkheid wenselijk is om na te willen streven. Een christelijk sausje voegt hier niets extra's toe, wat absoluut niet wegneemt dat God te allen tijde zendt wie Hij zenden wil en zegent wie Hij zegenen wil, waar dan ook! Maar de persoonsverheerlijking (!) in de Nieuw-Apostolische Kerk, hoezeer men die -uit gewenning- ook kan willen relativeren, is... godgeklaagd. Dáárdoor worden "kerkelijke ambtsdragers" hier machtsfiguren! Schaamt er zich echt niemand kapot als je je op die manier afficheert met het werk Gods?!

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "07 aug 2011, 20:47", in de thread "Tenzij... "

TjerkB schreef: ↑zo 12 apr 2020, 15:32 (...)
Opgroeiende kinderen komt een ongestoorde harmonische persoonlijkheidsontwikkeling toe. Ze moesten echter ideologische duplicaten van oom Apostel worden. Op soortgelijke wijze werden nieuw-apostolische gelovigen geïmpregneerd met kadaverdiscipline.

In een boek over hulpverlening aan jeugdige slachtoffers van seksueel geweld las ik dat het -speciaal voor ouders- aankomt op:

- gelóóf je kind
- bescherm je kind
- hélp je kind

Het bedoelde -in Duitsland verschenen- handboek (ISBN 3-935347-18-9) is overigens geschreven door een nieuw-apostolische broeder die jarenlang als criminoloog en psycholoog heeft lesgegeven aan kaderopleidingen bij de Duitse politie. Als kinderen (en in overdrachtelijke zin -bij godsdienstig geweld- denk ik dan direct ook aan kinderen Gods) spreken over wat feitelijk tekenen van geweld zijn, ze daarbij misschien niet goed uit hun woorden komen en alleen maar nu en dan wat kunnen stamelen... of juist wild om zich heen slaan; heb dan alsjeblieft mededogen. Níet neerbuigend medelijden, maar oprecht mededogen. Gelóóf ze, bescherm ze en help ze!

(...)

[Bijgewerkt: 06-09-2022, 10:00 uur]

TjerkB schreef: ↑ma 29 aug 2022, 15:13(...)

Het "projectteam Toekomstverkenning" dat voor zaterdag 1 oktober aanstaande Tabitha van Krimpen (Jonge Theoloog des Vaderlands) heeft opgetrommeld en Karin van den Broeke (het boegbeeld van Kerk in Actie), "om mee te denken over de positie van de Nieuw-Apostolische Kerk in het bijzonder", zou ik daarom willen vragen: zorg éérst voor orde op zaken want het hield geen enkel kwaliteitslabel in toen het kerkbestuur de organisatie liet inlijven bij de Raad van Kerken. Nog altijd ontbreekt het aan een klachtenregeling, vertrouwenspersoon én Raad van Toezicht!

(...)

@all

Als ik een hint mag geven, zou dat zijn: probeer erachter te komen welke bestuurder (bestuurders) bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland zo halsstarrig en wreed is (zijn), dat er bewust géén werk wordt gemaakt van een klachtenregeling, vertrouwenspersoon én Raad van Toezicht!

Groet,
TjerkB


N.B.

BakEenEi schreef:(...)

Artikel 4 Organen
De Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland heeft de volgende organen:

1. De Stamapostel

2. Het bestuur

3. De landelijke vergadering

(...)


Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker op- "Ma 15 Nov 2010, 22:11", in de thread "Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers"
Zie ook het bericht op "Za 30 Jan 2016, 00:15" in de thread "Aan wie doet St.Ap. Schneider mij toch steeds denken"

P.S.

TjerkB schreef: ↑di 04 feb 2014, 18:37(...)
Natuurlijk, het is een allerbedroevendste aangelegenheid waarvan hier, langs de digitale snelweg, gewag wordt gemaakt. Dan kun je (gemakshalve) wegkijken, óf -mijn keuze- zoeken naar een ervaringsdeskundige...

(...)
De Heere heeft zulke onderscheidene middelen, om een werk der genade aan te vangen en voort te zetten, dat wij geen bepaalde wijze kunnen vaststellen, naar welke Hij werkt. Maar ik geloof dat de eerste steen van het geestelijke gebouw dikwijls, zoo niet altijd, in eenen tijd van verdrukking gelegd wordt. Dit was, omstreeks 30 jaar geleden, het geval met mij zelve. Ik werd door eenen samenloop van omstandigheden, die mij bijna onverwachts overvielen, en over welke ik weinig of geen macht had, in eene der allersmartelijkste en allerbedroevendste beproevingen gebracht, die ik ooit in mijn leven gekend heb. Nu was het onder en te midden van deze allerbedroevendste beproeving, die op zich zelve in het geheel niet met den godsdienst in verband stond, dat het den Heere behaagde het eerste goddelijke leven aan mijn ziele mede te deelen. Ik heb vaak getwijfeld of ik goddelijk leven bezit, doch als ik het bezit, heb ik nimmer getwijfeld aan den tijd waarop zulks mij het eerst werd medegedeeld. Ik heb somtijds gedacht, dat deze beproevingstijden, die, ofschoon zelve geen genade, nochtans voorafgaan en den weg der genade bereiden, in het woord der waarheid worden beschreven, als: "het braken van een braakland, zodat men niet zal zaaien onder de doornen" (Jer. IV : 3); "als de beschikkingen des harten die van den Heere zijn" (Spr. XVI ; 1); als de "vertederingen" van hetzelve, waarvan Job spreekt, en het "week" en vatbaar makende voor goddelijke indrukken, gelijk in den goeden koning Jozia (Job XXIII : 16, 2 Kron. XXXIV : 27). In en door deze beproevingen dan werkt de Heere vaak; want deze tijden van verdrukking worden, zoals ik ze bevonden heb, tijden van gebed, gelijk de profeet spreekt: "Heere, in de benauwdheden hebben zij U bezocht; zij hebben hun stil gebed voor U uitgestort, wanneer zij Uwe kastijding op hen was."

(...)


Uit: "Verzoening en behoudenis" door J.C. Philpot (1802-1869), Hoofdstuk III "Jezus: de Weg, de Waarheid en het Leven"
(Ik ben de weg, de waarheid en het leven. Niemand komt tot den vader dan door mij. - Joh. XIV: 6); ISBN 90 6140 473 8

Bron: Het Internet

Over de auteur las ik overigens op WikipediA: "Na een lange 'worsteling' onttrok Philpot zich in 1835 aan de staatskerk. Hij schrijft daarover in één van zijn preken: 'Ik verlaat de Kerk van Engeland omdat ik in haar nauwelijks een merkteken van de ware kerk bespeuren kan.' " (...) Soms ligt er een weg voor, die nog niemand ziet, of sterker: die er nog helemaal niet is. Waar houden wij (angstvallig) aan vast? Wat houdt ons tegen?

Ik zou willen stellen: hoed u voor degenen van wie niemand mag twijfelen. Wie niet kan twijfelen, loopt in zeven sloten tegelijk. Daarom: "Uw woord is een lamp voor mijn voet, een licht op mijn pad." (Psalm 119: 105).

Het onverhoopte in de Nieuw-Apostolische Kerk is gebeurd: kapitaalvernietiging. Nee, niet de miljoenen euro's waarmee er wordt gespeeld alsof het Monopoly-geld is. Wat eraan gaat is de levende have in Zijn werk.

Hoe dramatisch het voor menigeen misschien ook uitpakt; heeft u er ooit wel eens goed bij stilgestaan hoe uw broeders en zusters zijn behandeld die van de "Godsgezanten" mochten opkrassen omdat zij twijfelden? Dat was toen "een zaak voor de dienaren", zo werd het iedereen wijsgemaakt. En precies zo líeten de meesten het zich ook wijsmaken. Weliswaar gaf God ons verstand - het moest "op het nachtkastje" blijven liggen. "Staande in de geloofsgehoorzaamheid" werden raadgevingen als deze ter harte genomen. In werkelijkheid dienden de gelovigen tot eer en glorie van de "godenzonen" in de kerk ongevoelig te worden voor het leed dat hun naasten door diezelfde "godenzonen" werd aangedaan. Ongemerkt kreeg men "eelt op de ziel". Die kon daardoor tegen een stootje - als het anderen betrof. Terwijl "de wereld om ons heen" er al schande van sprak, hieven de uitverkorenen liederen aan in de trant van "Jubelt en juich nu!" (NAK-koorboek, lied 225). Misschien is om deze reden een vrijblijvende vraag gewettigd: is er bij u op het nachtkastje soms iets blijven liggen?

(...)

Zie in deze samenhang tevens -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- het bericht op "07 nov 2012, 16:16", in de thread "Een ongelijke behandeling van hoge kwaliteit".

@ All,

Zefyr schreef op 19 augustus o.a

zefyr schreef: ↑vr 19 aug 2022, 22:31 Thans 'oreert' B.Link in de NAK Tilburg af en toe, als hij een Schriftlezing tijdens de dienst voor z'n rekening neemt. Gelukkig blijft het daartoe beperkt!

In de laatste jaren is B.Link ook meermaals naar Suriname geweest om aldaar ambtsbroeders op te leiden en het NAK geloof te bevorderen.

De verhouding B.Link met Opz. R.Vis schijnt een bijzondere te zijn.

ZwartSchaap

TjerkB schreef: ↑di 04 feb 2014, 18:37(...)
Het onverhoopte in de Nieuw-Apostolische Kerk is gebeurd: kapitaalvernietiging. Nee, niet de miljoenen euro's waarmee er wordt gespeeld alsof het Monopoly-geld is. Wat eraan gaat is de levende have in Zijn werk.

Hoe dramatisch het voor menigeen misschien ook uitpakt; heeft u er ooit wel eens goed bij stilgestaan hoe uw broeders en zusters zijn behandeld die van de "Godsgezanten" mochten opkrassen omdat zij twijfelden? Dat was toen "een zaak voor de dienaren", zo werd het iedereen wijsgemaakt. En precies zo líeten de meesten het zich ook wijsmaken. Weliswaar gaf God ons verstand - het moest "op het nachtkastje" blijven liggen. "Staande in de geloofsgehoorzaamheid" werden raadgevingen als deze ter harte genomen. In werkelijkheid dienden de gelovigen tot eer en glorie van de "godenzonen" in de kerk ongevoelig te worden voor het leed dat hun naasten door diezelfde "godenzonen" werd aangedaan. Ongemerkt kreeg men "eelt op de ziel". Die kon daardoor tegen een stootje - als het anderen betrof. Terwijl "de wereld om ons heen" er al schande van sprak, hieven de uitverkorenen liederen aan in de trant van "Jubelt en juich nu!" (NAK-koorboek, lied 225). Misschien is om deze reden een vrijblijvende vraag gewettigd: is er bij u op het nachtkastje soms iets blijven liggen?

(...)


Uit: Bericht op di 04 feb 2014, 18:37, in de thread "Wát is er gaande?"
Zie ook het bericht op "za 03 sep 2022, 13:12"

@all

"NAK NL hijst de stormbal en komt met een ambitieus plan". Nadat jaren geleden al een "Theoloog des Stamapostels" werd geïntroduceerd, te weten Reinhard Kiefer, worden begin oktober a.s. ook de "Jonge Theoloog des Vaderlands" en het "Boegbeeld van Kerk in Actie" geraadpleegd - "om mee te denken over de positie van de Nieuw-Apostolische Kerk in de samenleving", zo las ik.

Gezien de kaalslag die op de kerkvloer al jarenlang gaande is, terwijl de kerkleiding volgens mij angstvallig wegkijkt van de oorzaken daarvan, liet ik eerder al weten dat cosmetische ingrepen dan hun doel voorbijschieten. De moed ontbreekt om eerst intern écht orde op zaken te stellen. Voor menigeen brokkelde middenin de gemeenten de saamhorigheid af, met name ten gevolge van ongezonde hië­rar­chi­sche verhoudingen. Als dienaren (!) niet instaan voor de veiligheid en de geborgenheid van gelovigen die in hun geloofsgemeenschap aldus in het nauw worden gezet, behoren de juiste prioriteiten te worden gesteld, maar daar wordt in deze kerk al sinds jaar en dag omheen gedraaid als een kat om de hete brij.

In 2007 schreef ik aan de kerkleiding o.a. dít erover - maar men had er géén boodschap aan:

• Waar ik al jarenlang moeite mee heb, is de vermenging van bedrijfsmatige en geestelijke zaken. Dienaren kunnen hun energie en tijd immers maar één keer uitgeven. En staat dan zielzorg wel het meest centraal? Ook heb ik nooit kunnen begrijpen dat elk opvolgend ambt extra gewicht in de schaal zou leggen doordat aan dienaren dan meer en meer zgn. ponden waren toevertrouwd. Alsof God, wanneer het er op aankwam, méér had aan bijv. een priester dan aan een diaken. Als priester is iemand in de organisatie voornamer dan als diaken. In elk geval had het daar gedurig alle schijn van, want iedere hogere dienaar kan de initiatieven van een lagere dienaar altijd met een hiërarchische overmacht verslaan. Dankbaar hoorden we op te blikken naar onze zegenaars, de ambtsdragers. Hierbij is het de bedoeling dat ambtsdragers op hun beurt opzien naar degenen die een voornamer ambt (en dus een groter ambtsvermogen) hebben dan zijzelf. Altijd heb ik mij ongemakkelijk gevoeld bij de gedachte dat wie "lager" was, kennelijk minder goed tot zegen kan zijn, en ook bij de gedachte dat onder dienaren alleen de broeders worden verstaan die in de kerk een ambt hebben. Ik vind dit een akelige hooghartige benadering.
  
  In mijn geloofsbeleving zijn deze "subcultuurverschijnselen" altijd verontrustende dissonanten geweest. Ik kon het moeilijk rijmen met de kerngedachte dat onze hemelse Vader één en al liefde is. Het leek wel alsof Hij lievelingskinderen had, onder wie met name "de zegenaars", en dat Hij het verder aan de Stamapostel en de Districtsapostelen overliet hoe in een ieder het geloof eventueel kon worden voleindigd. De Nieuw-Apostolische Kerk had het patent gekregen op de exploitatie van het werk des Heren. Echter, het is naar mijn stellige overtuiging een misvatting om te denken dat de Heilige Geest deze kerk regeert en dat een gevolmachtigd internationaal kerkbestuur het voor het kiezen heeft welke leidslieden God (!) moet zenden. Wat een hoogmoed om zoiets statutair te willen bepalen! In één van de gemeenten in Hamburg hebben we onlangs gezien dat er een voorbeeld is gesteld voor wie er (ná Uster**) nog aan twijfelde dat dienende broeders zich volledig akkoord dienen te verklaren met alle bevelen en voorschriften die er op gezag van de Stamapostel worden uitgevaardigd, zulks op straffe van uitsluiting. Werkelijk, dit is geen zuivere koffie. Het valt mij zwaar om deze en dergelijke ongerijmdheden te verdragen.

Sterker nog: helemaal nóóit had men ergens een boodschap aan als er iets was wat mij serieus dwarszat want men acteert liefst voor de büh­ne. Dáárom wordt er nu vast ook aan de weg getrommeld "om mee te denken over de positie van de Nieuw-Apostolische Kerk in de samenleving".

Wat ik zie is ontwijkend gedrag - door van bijzaken hoofdzaken te maken, goede werken te accentueren i.c.m. entr'acte muzikale voordrachten.

Groet,
TjerkB


N.B.

TjerkB schreef: ↑do 18 nov 2021, 19:45(...)
Door de jaren heen zijn er nogal wat "opvarenden" overboord gegaan (c.q. gezet):

Bron: https://de.wikipedia.org/wiki/Geschicht ... hen_Kirche

Of men zich daar in plaatselijke nieuw-apostolische kerkgemeenten heden ten dage nog bewust van is, of niet; het zijn wel de feiten. Dan wekt een opmerking in de jaren '90 als "Sie wissen nicht, was wir noch alles in unseren Schubladen haben" toch ieders verbazing? Stamapostel Fehr drukte zich hieromtrent achteraf als volgt -veelbelovend- uit...

• Vergangenheitsbewältigung und deren Aufarbeitung ist in unseren Breitengraden für manche ein vordringliches Thema. Ist dies überhaupt möglich? Wohl kaum, oder dann jedenfalls nur in Ansätzen. Ein "Mea Culpa", eine Entschuldigung für ungeschicktes Verhalten, ja, unbedingt. - Nötigenfalls sogar mehrmals, und zwar so, dass dies bis zu den einzelnen Gläubigen durchdringt.
  
  Und dann vor allem aber eines: aus Fehlern lernen und es in Zukunft besser machen.

Bron: Betrachtungen eines Ruheständlers, 2010, ISBN 978-3-839-15312-3; pagina 71

... maar vanuit het hier en nu terugblikkend op de ontwikkelingen sinds de 90-er jaren was er tussendoor hooguit "berouw voor de bühne". Het hardst heeft de kerkleiding in de betreffende periode gewerkt aan haar eigen imago; met intellectueel theologisch geschut. Wie hoopte op zielzorg, werd uitgedaagd om... zelfredzaam te zijn. Doch zielzorg; is dat niet in de allereerste plaats de zorg die er op is gericht dat wij ons in het Vaderhuis, waar de Heer al de Zijnen kent, middenin de gemeenschap, veilig mogen weten in Zijn armen? Voor de kerkleiding telden helaas andere prioriteiten. Zo zocht men uit wat secularisatie is en dat deed men vervolgens uit de doeken. Stamapostel Jean-Luc Schneider vatte het op zondag 3 januari 2016 bondig samen:

Es ist uns egal, wie viel da mitmachen, wir bleiben dabei! Wir sind für das Evangelium, für die Werte Jesu Christi, weil wir absolut überzeugt sind, das ist die richtige Lösung! Das ist der richtige Weg! Und auch wenn zehntausend einen anderen Weg gehen, das ändert für mich nichts.

Ook voor mij klinkt hier eerlijk gezegd niet onmiddellijk "de lieve Heilandsstem" in door, zoals bedoeld in een mooi kinderkoorlied...

• Bij Vader thuis is 't ons zo goed,
  daar zijn wij altijd blij.
  Daar klinkt de lieve Heilandsstem
  zo mild tot u en mij.
  Daar worden wij bevrijd van schuld,
  want God is liefde en geduld.
  En leren wij, al zijn wij klein,
  een kind van God te zijn.
  Blijde zingen wij ons lied,
  voor 't heil, dat God in Jezus biedt;
  want aan kind'ren is bereid
  't rijk der eeuw'ge heerlijkheid.
  
  Bron: 1e couplet van lied 256, NAK-gezangboek

En denk ook eens aan het volgende:

• De zorg om wat verloren is
  [1] Alle tollenaars en zondaars kwamen Hem opzoeken om naar Hem te luisteren.[2] Maar zowel de farizeeën als de schriftgeleerden zeiden morrend tegen elkaar: ‘Die man ontvangt zondaars en eet met hen.[3] Jezus vertelde hun toen deze gelijkenis: [4] ‘Als iemand van u honderd schapen heeft waarvan er één verloren is geraakt, laat hij dan niet de negenennegentig andere in de woestijn achter om naar het verdwaalde dier op zoek te gaan tot hij het gevonden heeft? [5] En als hij het gevonden heeft, legt hij het vol vreugde op zijn schouders [6] en gaat hij naar huis. Daar roept hij zijn vrienden en buren bijeen en zegt tegen hen: “Deel in mijn vreugde, want ik heb het schaap gevonden dat verdwaald was.” [7] Ik zeg u: zo zal er in de hemel meer vreugde zijn over één zondaar die tot inkeer komt dan over negenennegentig rechtvaardigen die geen inkeer nodig hebben.
  
  Uit: Lucas 15 (NBV21)

Een kille huivering overvalt mij als ik kijk naar de nieuw-apostolische geloofspraktijk...

(...)

TjerkB schreef: ↑ma 26 okt 2020, 14:05(...)
Met gelikte brochures en websites kan men weliswaar imponeren, maar wie als slachtoffer daaronder dan bedolven raakt, is nog niet jarig.

Het door een kerkbestuur verkozen charmeoffensief in een reclamecampagne bergt echter het risico in zich dat aangesloten leden zich onbewust afficheren met een gedroomde realiteit en dat men daardoor na verloop van tijd zich er helemaal geen rekenschap meer van geeft, dat het er op de kerkvloer heus anders aan toegaat. Als de theorie doorgaat voor de praktijk, wordt het een zweverige aangelegenheid!

(...)
Werkelijk, dan wordt het tijd om het aardcontact te controleren!

(...)

TjerkB schreef: ↑za 13 nov 2021, 20:09(...)
Mijn advies zou zijn: stop met neuapostolisch hinein­in­ter­pre­tie­ren en veeg alsnog met alle polariserende eigenzinnigheid de vloer aan.

TjerkB schreef: ↑di 24 mei 2022, 21:14(...)
Door subtiele manipulatie raakten nieuw-apostolische christenen in de greep van gaandeweg welhaast een ontmenselijkend narratief. Immers, je hoefde niet zélf meer te denken, maar er wérd voor je gedacht. Alle praatjes naderhand over ieders "eigen verantwoordelijkheid" doen daar niets aan af want onverminderd wordt eenieder geacht "te doen wat er gezegd wordt", te beginnen met de eerbiediging van de hoogste in rang. De geïnstitutionaliseerde religie brengt het goddelijke heil aldus niet significant naderbij... Wie zelf durft te denken valt binnen de hiërarchie ten prooi aan een destructieve verklikkersmentaliteit. Slaafse onderworpenen aan zulke machinaties wacht vroeg of laat intrinsiek eenzaam lijden.

(...)

@all

In de jaren '80 en ook in het begin van de jaren '90 ging het in de Nieuw-Apostolische Kerk ergens best nog wel de goede kant op, maar hierna diende zich, achteraf bezien, al snel een omslag aan met, zoals wij nu weten, vooral fatale gevolgen. Rond 2001 begon ik mij zorgen te maken, toen de kerkleiding zich begon in te dekken tegen wat er in het verleden onder de verantwoordelijkheid van ambtsvoorgangers was misgegaan. Tegelijkertijd hadden velen grote behoefte aan een eerlijk antwoord op de vraag: in hoeverre is de Nieuw-Apostolische Kerk het werk van God? Het heeft de hele ambtstermijn van stamapostel Wilhelm Leber geduurd (van 15 mei 2005 tot 19 mei 2013), maar toen was... het doek gevallen: God koos goeddeels exclusief voor deze kerk en vraagstellers én zielen aan wie onrecht was berokkend slikten hun gezeur en grieven maar in. Met wat de gevolmachtigde zaakgelastigden namens hun god in hun hemelrijk hadden verordonneerd in hun catechismus, week het Evangelie.

Het wilde mij maar niet aan. Terwijl ik probeerde te helpen om het tij te keren, schreef ik mijn ongeloof en verontwaardiging erover van mij af. Alles in de Nieuw-Apostolische Kerk draait om "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" want die moeten op hun wenken worden bediend...

Groet,
TjerkB