[Bijgewerkt: 07-06-2022, 07:00 uur]
ZwartSchaap schreef: ↑zo 05 jun 2022, 20:39(...)
... het niet eerlijk afwerken van de NAK geschiedenis...
(...)
@ZwartSchaap
De volstrekte onwil daaromtrent is ook precies waarom ik er niet meer omheen kon dat de verantwoordelijke leidinggevenden níet integer zijn. Aangezien er voor de betrokkenen intussen al geen weg terug meer is, heeft het weinig nut om nog namen en rugnummers te noemen, temeer omdat het aan de lopende band steeds ook de districtsvoorgangers zijn geweest, die de misère met hun naïeve gedoogsteun hebben verergerd.
Bang in feite om bij meerderen in de hiërarchische organisatie in ongenade te vallen, duldde niemand, wanneer het erop aankwam, tegenspraak.
Voor mij en talloze anderen was het hierdoor aangerichte benauwende geestelijke klimaat in de Nieuw-Apostolische Kerk niet meer te harden. Wanneer zelfingenomen heersers geen boodschap hebben aan de geestesnood die zijzelf veroorzaken en "lagere" dienaren
[dienaren?!] zich gedragen als slippendragers van zulke machtsfiguren, verandert een geloofsgemeenschap in een onherbergzaam oord. Niet van de ene dag op de andere, maar wel voorgoed. Dan loopt een kerk niet leeg door secularisatie, maar door machtsmisbruik! Uitgerekend dat is hier aan de hand:
TjerkB schreef: ↑wo 21 mar 2018, 09:51
Symbolische weergave van goedgekeurde standaardprofielen van voorbeeldige "nieuw-apostolische kinderen Gods, waardig om het einddoel te bereiken"
@all
Hoe onschuldig en ontwapenend het plaatje hierboven er ook uitziet; toen ik mij goed en wel realiseerde dat er in de kerk, die ik verliet, kennelijk een tekentafel was gebruikt om maar alvast de profielen te schetsen van degenen voor wie -met uitzondering van in beginsel alle anderen- het hemelrijk toegankelijk zou zijn, vond ik dat tekenwerk ronduit verwerpelijk. In de ogen van de nieuw-apostolische schepper van hemel en aarde waren alle mensen kennelijk misbaksels die zich zouden moeten laten modelleren naar het evenbeeld van vermoedelijk de tekenaars zelve - maar wie waren zij?! De teneur van hun boodschap was in elk geval alsmaar nadrukkelijker en constant: als wij bleven zoals hun god ons had geschapen, moesten wij niet verwachten dat er in de nieuw-apostolische hemel plaats voor ons is. Wij moesten gehoorzaam zijn, in stilheid en vertrouwen navolgen, zonder klagen en vragen onze plaats in de gemeenschap innemen; en doen wat er gezegd wordt.
Als zulke zienswijzen op scherp worden gezet, terwijl er "vanaf de verhoging" indringend wordt gebeden om "verkorting van de tijd om der uitverkorenen wille", krijg je het vroeg of laat benauwd want je wordt in je geloof meegesleurd in een strijd op leven en dood. De "good guys" redden het en de "bad guys" zullen de ondergang aan zichzelf te wijten hebben. Ondertussen leek het wel alsof voor "onze dierbare stamapostel en de met hem verbonden apostelen en trouwe dienaren" de plaatsen al gereserveerd waren. Hun tomeloze inzet was boven elke twijfel verheven. Pas laat zag ik in dat hier weinig anders aan de hand is dan wat het
fascisme kenmerkt:
BakEenEi schreef:(...)
Het scheelde in de jaren '50 niet veel of "lastige leden" werden met de snelheid van het licht geroyeerd. Hoe verhoudt zich deze gang van zaken tot de werkzaamheid van de Heilige Geest, zo vroeg ik mij (in 2006 bij NAK-Observer) een keer af. In "Vragen en Antwoorden" (ed. 1993) werd ik toen als volgt wegwijs gemaakt:
§ 6.3 De gaven van de Heilige Geest
188. Wat verstaan wij onder de gaven van de Heilige Geest?
Onder de gaven vande Heilige Geest verstaan wij bijzondere bekwaamheden, eigenschappen en openbaringen die door de Heilige Geest in de gemeente worden opgewekt. Apostel Paulus geeft in zijn brief aan de Korintiërs (hoofdstuk 12 tot 14) opheldering over de gaven van de Geest: ze zijn op een bijzondere wijze werkzaam ten dienste van de gemeente, maar zijn ondergeschikt aan het woord van de Apostel (1 Kor. 14: 19, 37). Daardoor wordt gewaarborgd dat in de verscheidenheid van de gave toch de eenheid van de Geest bewaard blijft (1 Kor. 12: 4). Alle gaven moeten worden aangewend in goddelijke liefde (1 Kor. 13). De geest deelt de gaven toe aan degene die Hij verkiest (1 Kor. 12: 11).
191. Welke betekenis hebben de gaven van de Heilige Geest in de Nieuw-Apostolische Kerk?
Zoals de gaven de heilige Geest werkzaam waren in de gemeenten van de eerste christelijke tijd, zijn zij dat ook in de Nieuw-Apostolische Kerk, en wel ondergeschikt aan het apostelambt.
(...)
Was het met de werkzaamheid van de Heilige Geest niet veeleer als volgt gesteld?
- In iedereen is de Geest zichtbaar aan het werk, ten bate van de gemeente.
Uit: 1 Korintiërs 12: 7 (NBV)
En staat er in Jeremia 17 niet héél duidelijk:
- [5] Dit zegt de HEER:
Vervloekt wie op een mens vertrouwt,
wie zijn kracht ontleent aan stervelingen,
wie zich afkeert van de HEER.
(...)
Over menselijk leed vanwege excommunicaties, waar slachtoffers en nabestaanden van slachtoffers nog altijd emotioneel mee worstelen, wil men het níet meer hebben want, zo gaf districtsapostel Armin Brinkmann mij in niet mis te verstane bewoordingen desgevraagd te verstaan:
"Es gilt, das zu tun was unser Stammapostel geraten hat, sich nach vorne zu strecken und sich zu versöhnen. Dazu ist es notwendig, sich von eigenen Vorstellungen, vielleicht vorgefasster Meinung und alten Erfahrungen zu distanzieren." Met andere woorden (elke aansprakelijkheid voor berokkende personenschade afwijzend): wij gaan over tot onze orde van de dag; aldus spreekt de heer (Leber); zoek het maar uit met die slachtoffers - aan hun geestelijke nood hebben wij geen boodschap.
(...)
Uit: Bericht -op het voormalige Forum van Bauke Moesker- op "
Za 29 Jan 2011, 22:46", in de thread "Criticasters of opbouwwerkers?!"
Zo zijn duizenden, honderdduizenden christenen onder de voet gelopen. In één woord: vreselijk. Vreselijk ook om rechtsomkeert te maken maar het is wel het beste.
[wordt vervolgd]
Groet,
TjerkB
Uit: Bericht op "
wo 21 mar 2018, 09:51" in de thread "Wát is er gaande?"
Het is verschrikkelijk moeilijk om dan als het ware tegen de stroom in jezelf niet te verloochenen. Wie zich daarentegen emotioneel onder de voet laat lopen, wacht -op zo'n doodlopende weg- pas echt een eenzaam lot. Voor mijzelf wilde ik per se opgehelderd krijgen welk venijn de saamhorigheid echt ondermijnde. Het bleek de
zelfoverschatting te zijn bij dienaren die niet meer aanvoelden wat het onderstaande betekent:
- [33] Ze kwamen in Kafarnaüm. Toen ze in huis waren, vroeg Hij hun: ‘Waarover waren jullie onderweg aan het redetwisten?’ [34] Ze zwegen, want ze hadden onderweg met elkaar getwist over de vraag wie van hen de belangrijkste was.[35] Hij ging zitten en riep de twaalf bij zich. Hij zei tegen hen: ‘Wie de belangrijkste wil zijn, moet de minste van allemaal zijn en ieders dienaar.’ [36] Hij pakte een kind op en zette het in hun midden neer; Hij sloeg zijn arm eromheen en zei tegen hen: [37] ‘Wie in mijn naam één zo’n kind ontvangt, ontvangt Mij; en wie Mij ontvangt, ontvangt niet Mij, maar Hem die Mij gezonden heeft.’
[38] Johannes zei tegen Hem: ‘Meester, we hebben iemand gezien die in uw naam demonen uitdreef en we hebben geprobeerd hem dat te beletten omdat hij zich niet bij ons wilde aansluiten.’ [39] Jezus zei: ‘Belet het hem niet. Want iemand die een wonder verricht in mijn naam kan onmogelijk het volgende moment kwaad van Mij spreken. [40] Wie niet tegen ons is, is voor ons. [41] Ik verzeker je: wie jullie een beker water te drinken geeft omdat jullie bij Christus horen, die zal zeker beloond worden.
(...)
[49] Iedereen moet met vuur gezouten worden. [50] Zout is goed! Maar als het zout zijn kracht verliest, hoe zul je het zijn kracht dan teruggeven? Zorg dat jullie het zout in jezelf niet verliezen en bewaar onder elkaar de vrede.’
Uit: Marcus 9 (NBV21)
Voor wie aan de onhebbelijkheden van
machtsfiguren ten prooi viel, valt hier uiteraard óók te lezen waar het ondertussen juist wél op aankomt.
Dít is wat mij aanspreekt:
- [3] Met een beroep op de genade die mij geschonken is, zeg ik u allen dat u zichzelf niet hoger moet aanslaan dan u kunt verantwoorden. U moet verstandig over uzelf denken, in overeenstemming met het geloof, de maatstaf die God ieder van u geschonken heeft. [4] Zoals ons ene lichaam vele delen heeft en die delen niet allemaal dezelfde functie hebben, [5] zo zijn we samen één lichaam in Christus en zijn we, ieder apart, elkaars lichaamsdelen. [6] We hebben verschillende gaven, onderscheiden naar de genade die ons geschonken is. Wie de gave heeft te profeteren, moet die in overeenstemming met het geloof gebruiken. [7] Wie de gave heeft bijstand te verlenen, moet bijstand verlenen. Wie de gave heeft te onderwijzen, moet onderwijzen. [8] Wie de gave heeft te troosten, moet troosten. Wie uitdeelt, moet dat zonder bijbedoeling doen. Wie leiding geeft, moet dat doen met volle inzet. Wie barmhartig is, moet daarin blijmoedig zijn.
[9] Laat uw liefde oprecht zijn. Verafschuw het kwaad en wees het goede toegedaan. [10] Heb elkaar lief met de innige liefde van broeders en zusters en acht de ander hoger dan uzelf. [11] Laat uw enthousiasme niet bekoelen, maar laat u aanvuren door de Geest en dien de Heer.
Uit: Romeinen 12 (NBV21)
Groet,
TjerkB
P.S.
TjerkB schreef: ↑di 20 mar 2018, 15:39
- Jezus antwoordde: ‘Wanneer iemand mij liefheeft zal hij zich houden aan wat ik zeg, mijn Vader zal hem liefhebben en mijn Vader en ik zullen bij hem komen en bij hem wonen.
Uit: Johannes 14: 23 (NBV)
@all
Indien degenen die voor het reilen en zeilen "in de gemeenschap" -tegen betaling- verantwoordelijkheid hebben aanvaard zich
NIET laten aanspreken op op- of aanmerkingen en bijna alle anderen een andere kant opkijken als naasten, die het dubbel moeten ontgelden, omdat, ongeacht de situatie, het hoe dan ook "een zaak voor de dienaren" betreft; hoezo zouden "
mijn Vader en ik [Christus Jezus]" er dan tóch nog voor kiezen om in zo'n onherbergzame kille kerk te willen vertoeven?!
Dit is wat mij ontzettend vaak heeft beziggehouden wanneer ik nadacht over het onbeschrijfelijke leed van tallozen die met al hun opzettelijk onbeantwoorde vragen en opmerkingen wel mochten opkrassen in de Nieuw-Apostolische Kerk die ik om exact dezelfde reden ook persoonlijk ben ontvlucht - zonder achteraf ook maar één moment te hebben terugverlangd naar de vleespotten van Egypte. Daarvoor was mijn vertrouwen in "de dienaren die ons voorgaan" namelijk al te zeer misbruikt.
Eigenlijk is het dus heel simpel: waar geen liefde woont, gebiedt de Heer ook geen zegen. Laat dus niemand "never ever" hierover zich het hoofd nog hoeven breken.
[wordt vervolgd]
Groet,
TjerkB
