Forum voor beweging in het apostolische werk

@all

• 

Groet,
TjerkB

[Bijgewerkt: 20.30 uur]


@all

Voordat op 4 december 2007 de (tweede) Europese Informatieavond plaatsvond, was er al jarenlang van vele kanten bij het internationale kerkbestuur op aangedrongen recht te doen aan de (interne) geschiedschrijving op het punt van "de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff". Wat dit belang ver oversteeg, was uiteraard het grote belang dat ermee gediend zou zijn als eindelijk een poging zou worden gewaagd om de gewetensnood te neutraliseren, waarin duizenden zielen kwamen te verkeren toen zij niet onvoorwaardelijk in die Boodschap wisten te geloven, wat de betrokkenen toen van hogerhand in de organisatie zó sterk werd aangerekend dat er sancties volgden, tot excommunicaties aan toe. De brutale afstraffing op alle mogelijke spontane tekenen van gewetensnood trok daarna diepe sporen in relaties en de tot dan toe gevoelde intense onderlinge verbondenheid werd erdoor tenietgedaan. Wat dit in familiebetrekkingen voor hartverscheurende taferelen heeft opgeleverd, laat zich met geen pen beschrijven. Al deze achtergronden waren stamapostel Wilhelm Leber en apostel Walter Drave niet alleen maar oppervlakkig bekend; nee, ze wisten het donders goed. Desondanks kozen ze onbeschaamd voor een hoogst eigenzinnige en volstrekt onevenwichtig uitgewerkte voorstellingswijze van de werkelijkheid. Ze riskeerden de provocatie die er met de aldus geënsceneerde Desinformatieavond op die bewuste 4e december 2007 werd aangericht. Daarna logen (!) ze dat ze zouden zijn geschrokken van de door hun toedoen bij slachtoffers opengereten oude wonden. Indien bij een enkeling het gevoel van "secundair victimisme" was opgekomen, wilden Herr Doktor Leber en de zijnen dat vanuit hun oneindige goedheid achteraf eventueel wel betreuren. Maar daarmee moest de zaak dan ook voorgoed zijn afgedaan. Immers, tot op vandaag werd er nog geen punt of komma gewijzigd in het op 4 december 2007 gepresenteerde "Drave-Dokument": "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme". Wel gaf men aan dat het wellicht nuttig was daaraan een aantal op schrift te stellen getuigenissen toe te voegen van gelovigen, die de roerige jaren '50 en '60 zelf hadden meegemaakt. De toegezegde aanvullende rapportage laat echter nog op zich wachten. De intrinsieke tegenzin spat er zo vanzelf wel weer vanaf.

Hebben wij dan echter van doen met vredestichters, óf met de gepersonifieerde arrogantie van de macht?! Voor 10 miljoen nalopers van Führungsverantwortichen als Leber & Drave is dit natuurlijk helemaal geen vraag; en voor mij dus evenmin! Eerder al in 2007 had ik een aan de jaren '50 ontleende herhaling van zetten gezien in de omgang met vermeende dwarsliggers in de nieuw-apostolische kerkgemeente Hamburg-Blankenese. Ook toen loog (!) de internationale kerkleiding over de inspanningen die men zich getroostte om daarbij tot een -voor het "werk Gods" representatieve- oplossing te komen. Ikzelf heb correspondentie gevoerd waaruit dit blijkt. Daarmee was voor mij in het voorjaar van 2007 "the bloody limit" al bereikt want prompt heb ik toen mijn lidmaatschap opgezegd. Met het hele botte-bijl-gedoe van de heren kerkvorsten in kwestie wilde ik niets meer van doen hebben. Ik schaamde mij kapot voor hun "bulldozergedrag". Net als trouwens later nog voor allerhande malversaties die er aan het licht zouden komen en voor de diverse intimidatiepraktijken. Hoe kon ik ooit van zo'n club van constant zelfzuchtig feestvierende harlekijnen een aanhanger zijn geweest? Bij nader inzien hebben ze vanachter de coulissen hun heimelijke machtsspel uiterst geraffineerd gespeeld. Ik voelde nog enige compassie met de talrijke nieuwe slachtoffers die ze zouden maken. Daarom kroop ik in de pen. Ik wilde van "de kunst van het verleiden" beslist een paar zaken blootleggen, al zou maar één iemand er wat aan hebben. Er moet hier namelijk niet worden onderschat wat voor een ravage er in het leven van mensen kan worden aangericht als ze ontdekken hoe ze feitelijk een prooi zijn geworden van psychopaten! Gewetenloze kerkvorsten schaken op meerdere borden tegelijk. Daar hebben ze dus heel wat pionnen bij nodig. Pionnen die, als ze handig de overkant bereiken, allemaal kans maken om te worden gepromoveerd - tot "hoge(re) dienaren". Maar dáár zit hem juist de kneep: in het werk Gods bestáán er helemaal geen hoge(re) dienaren! Om toch iedereen vooral dáárin te laten geloven moest er boven Zijn akkerwerk een kunsthemel met kunstlicht worden aangebracht, en dat lukte! Een koperen hemel (...), waarbij uit alle macht vanaf de grond op de binnenkant ervan de nieuw-apostolische ideologie wordt geprojecteerd. Als in een modern planetarium.

Wie goedgelovigen op zo'n gewiekste manier te grazen neemt, maakt van een verlossingswerk een verdelgingswerk waarin goddelijk leven te gronde wordt gericht. Maar hoe zie je nu dat het allemaal niet echt is? Let op het effectbejag van de bedoelde Führungsverantwortlichen, zou ik hierop willen zeggen; op hun propagandamachine, waar zielen voor worden geronseld. Nietsvermoedend geeft men zich op voor een trainingssessie journalistiek of fotografie, met echter maar één doel: de naamsbekendheid van de organisatie moet worden vergroot evenals de acceptatie van haar "hoge(re) dienaren". Kernachtig uitgedrukt: het bedrog moet worden witgewassen. Alle "goede werken" zijn er goed voor. De schone schijn - daar gaat het om. Laat niemand ondertussen nagaan wat er van alle mooie woorden terechtkomt. Serieuze vragen stellen heeft geen zin want aan zegslieden wordt de opdracht gegeven die naast zich neer te leggen dan wel ontwijkend te antwoorden. "Staande in de geloofsgehoorzaamheid" en bang voor sancties waardoor hun "vooraanstaande positie" in het nieuw-apostolische "werk Gods" ter discussie zou kunnen komen te staan, speelt ieder zijn of haar rol in dit... rollenspel. Méér is het niet (meer). Zoals het kan worden nagelezen in 1 Korintiërs 1 vers 17, "Ik ben immers niet door Christus gezonden om te dopen, maar om te verkondigen – en niet door middel van diepzinnige welsprekendheid, want dan zou het kruis van Christus van zijn kracht worden beroofd", valt er in Zijn werk met "diepzinnige welsprekendheid" niet veel te bereiken. Wij allen kunnen beter ons hart laten spreken, maar dan moet je geen marionet zijn, opgeknoopt aan een touwtje, in handen van "dienaren" die zich driest boven anderen verheffen. Hun freudiaanse vergissingen spreken boekdelen, zoals in Nordrhein-Westfalen waar de vermeende goede werken in de eerste plaats (!) blijken te zijn opgezet als "Aushängeschild der Neuapostolischen Kirche". Waarom zouden christenen zich op zo'n manier willen laten leiden door onzuivere motieven? Wie er beroerd aan toe is en echt hulp nodig heeft, wil geen figuranten ontmoeten die "goede werken" aanbieden om daarmee vervolgens in zogenaamde officiële publicaties van de Neuapostolische Kirche goede sier te maken. Ik walg van zulke smerige rotstreken. Waarom zouden wij recht praten wat krom is?!

"Versöhnung im Herzen" is heel wat anders dan "Versöhnung vor der Bühne".

Groet,
TjerkB

@all

Dat mij op zaterdag 11 januari jl. een verontrustend gevoel bekroop bij uitnodiging voor de bijeenkomst in Bottrop op dinsdag 21 januari aanstaande, kwam met name door de inhoud van de meegezonden brief. Zie mijn bericht in deze thread op "za 11 jan 2014, 22:38". Die bewuste brief echter deed mij denken aan een eerdere brief (met eveneens een sluw ingebouwd schot voor de boeg), te weten het onderstaande schrijven:

• 
  
  Bron: Bijlage bij uitnodiging d.d. 03-01-2013 voor de bijeenkomst op 15 januari 2013 in Oberhausen (naderhand verplaatst naar 21 februari 2013)

Toen al namelijk stuitte het mij tegen de borst dat de komst van een "hogere verantwoordelijke leidinggevende" kennelijk moest worden omgeven met dit soort van protocollaire veiligheidsmaatregelen, en ik vroeg mij dan ook af op wie de briefschrijver het hier wellicht persoonlijk had gemunt. Was ik dat? Ik sluit het niet uit! De uit voorzorg aangenomen defensieve houding sprak boekdelen over hoe de waard diens gasten vertrouwt.

Ik vond het geen fijne "apostolische" benadering. Salonfähig, met inachtneming van de ten overstaan van districtsapostel Armin Brinkmann verschuldigde extra eerbied, namen de genodigden daarop een houding aan. Ikzelf dacht aan een oud koorlied, "Neem mij aan, o Heiland Jezus, neem mij aan zoals ik ben" (destijds lied 93 in het koorboek). Mogelijk was dit lied in het nieuwe koorboek juist wel geschrapt vanwege de tekst. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" kom ik al redigerend op bijvoorbeeld: "neem mij aan zoals ik moet zijn". Het gaat tegenwoordig om de prima indruk die je weet te maken, naar buiten toe en op "zegenaars". Voorgangers en andere organisatoren van bijzondere evenementen worden door "hoge(re) dienaren" dáárop afgerekend, weten ze. Dus dan zorg je er wel voor, wanneer zulke hoge vertegenwoordigers van het nieuw-apostolische hemelrijk hun opwachting maken, dat alles onder controle is. Dan waarschuw je slachtoffers zodat ze hun pijn verbijten, hun smarten verbergen. Ja, dan is "d'apostel" na afloop over ieders "aanbieding" vast ongelofelijk tevreden. Misschien krijgen degenen die dat allemaal zo keurig netjes voor elkaar hadden gekregen, de volgende keer van hem wel een "pond" erbij. Of een extraatje op "de hemelbank". Wie zal het zeggen?

Die eerste brief echter haalde bij mij ook een geheel andere herinnering naar boven. Compleet tegengesteld aan de bovenbeschreven schijnvertoning. Het betrof een kind van een jaar of acht, negen. Door een zwaar verkeersongeval dat in het gezin had plaatsgegrepen, was het zo kwetsbaar geworden dat een psychiatrisch onderzoek aan het licht bracht dat het gebaat zou zijn bij de bescherming die uitgaat van speciaal onderwijs. Na enkele maanden kwam er een plek vrij in een observatiegroep. In een voorafgaand gesprek wilde één van de ouders, misschien uit schaamte, toelichten dat het kind weliswaar extra zorg nodig heeft maar dat het beslist ook bijzonder hulpvaardig kon zijn. Alsof een stem uit de hemel tussenbeide kwam, antwoordde toen echter de woordvoerder van deze school voor speciaal onderwijs: "Al was het gedrag van uw kind heel lastig te hanteren en zouden wij er de handen aan vol krijgen; dan nóg zou uw kind hier van harte welkom zijn!" Denk je dat eens in, zo heb ik later nog vaak gedacht, in het werk Gods! Niet in wat daarvoor moet doorgaan, maar in het échte werk Gods. Sindsdien valt het mij zwaar als ik zie hoe "middenin de gemeenschap" de harten zich hebben verhard, hoe de liefde er bekoelde en hoe ook anderszins de zaken er kil en koud marcheren.

Groet,
TjerkB

@all

Wie niet al cynisch is, zou het nú misschien wel willen worden want aan het optreden van opziener Bruns op 12 november jl. is er afgelopen dinsdagavond in Bottrop in het voorbijgaan een behendige draai gegeven: hij zou de bijeenkomst toen namelijk niet als opziener of als bestuurslid hebben bijgewoond doch zuiver -uit oprechte belangstelling- als medechristen. Wie met diens woorden achteraf aan de haal is gegaan, heeft het gewoon allemaal niet goed weten te begrijpen. Omdat hij natuurlijk wél de opziener was, had weliswaar iedereen zich om hem heen gegroepeerd en had hij ook wel een gebed uitgesproken, maar ook dat laatste had hij slechts gedaan vanuit een warm kloppend hart voor de zaak - als een "medeverzochte" in Christus, zeg maar. Dat ook hij als eenvoudige geloofsbroeder op 12 november jl. present was, had dus verder niets om het lijf. Hij heeft zich in de beleving van sommigen misschien wel wat ongemakkelijk uitgedrukt, maar daar gaat het niet om. Waar het om gaat, is, dat hier in de achterliggende 10 jaar tot zegen van velen al heel veel is bereikt. Derhalve: wat er eventueel op bestuursniveau te verhapstukken valt, daarover ten eerste, hierbij ontbreekt het ons aan kennis en inzicht, en, ten tweede, wij kunnen niet in andermans verantwoordelijkheden treden. (...) Zo ongeveer werden de perikelen, voor zover een kniesoor ze op die manier zou wensen te herinneren, als een bagatel afgedaan. Tussen de regels door werd er nog gewag van gemaakt dat Peter Kuhlen als bestuurder destijds ook niet telkens een excuus maakte, wanneer dit achteraf juist wel op zijn plaats zou zijn geweest (zoals met betrekking tot voorafgaande excommunicaties in de jaren '50 van de vorige eeuw in het Saarland).

Zó wordt dit hele onderwerp alleen maar weer extra gepolitiseerd. Het raffinement (!) waarmee het nodeloos provocerende optreden van deze opziener nu als een bagatel schaamteloos werd afgedaan, druipt ervan af. Indien in een geloofsgemeenschap de mensen zó versneden raken, dat ze het zich gaandeweg hebben laten welgevallen aldus te worden gemodelleerd naar het evenbeeld van een machtspoliticus, is dat dodelijk voor zielen die van het werk Gods juist een heel ander begrip hebben:

• [4] Weet dat ik dit besloten heb op grond van mijn verbond met Levi – zegt de HEER van de hemelse machten. [5] Ik beloofde Levi leven en vrede, en die heb ik hem gegeven; van Levi verwachtte ik eerbied, en hij, vervuld van diep ontzag voor mijn naam, eerde mij. [6] Alles wat hij onderwees bevatte waarheid, en er kwam niets verkeerds over zijn lippen. Hij was rechtschapen en hij leefde in vrede met mij; velen hield hij af van het kwaad. [7] Kennis ligt op de lippen van de priester en waarheid zoekt men in wat hij zegt, want hij is een bode van de HEER van de hemelse machten.
  
  Uit: Maleachi 2 (NBV)

Mij slaat tenminste de koude om het hart, als ik zie wat hier aan de lopende band gebeurt. Het énige wat er nú moet gebeuren, is, dat de nieuw-apostolische kerkleiding met een welgemeend excuus bij elk slachtoffer afzonderlijk (of thans bij hun nabestaanden die het uitgeoefende zinloze geestelijke geweld níet zal zijn ontgaan) terugkomt op de excommunicatiebrief welke destijds brutaal naar al dezen persoonlijk werd verstuurd.

In feite is er in de Nieuw-Apostolische Kerk door een intern geratificeerde dwaling van stamapostel Johann Gottfried Bischoff al sinds de jaren '50 een soort van gijzelingsactie aan de gang, ten koste van onschuldige gelovigen, welke gijzelingsactie alleen maar voortduurt doordat de "verantwoordelijken" (bestuursvoorzitters en -leden bij de desbetreffende gebiedskerken, én al hun laffe opvolgers) uit alle macht daarvan wegkijken.

Het is de zoveelste afkeurenswaardige doorzichtige afleidingsmanoeuvre bij de nieuw-apostolische kerkleiding als men het thans laat voorkomen dat de uitkomsten moeten worden afgewacht van nieuwe besprekingen met vertegenwoordigers van de Apostolische Gemeinschaft. Het bestuur van de internationale Nieuw-Apostolische Kerk heeft alleen maar iets goed te maken met elk individueel slachtoffer van wat ook in de jaren '50 al machtspolitiek moest heten! Dit wangedrag had echter nooit kunnen voortbestaan indien zich in de Nieuw-Apostolische Kerk niet met ieders goedvinden een ambtslichaam had afgesplitst van het lichaam van Christus!

• God heeft ons lichaam zo samengesteld dat de delen die het nodig hebben ook zorgvuldiger behandeld worden, [25] zodat het lichaam niet zijn samenhang verliest, maar alle delen elkaar met dezelfde zorg omringen. [26] Wanneer één lichaamsdeel pijn lijdt, lijden alle andere mee; wanneer één lichaamsdeel met respect behandeld wordt, delen alle andere in die vreugde. [27] Welnu, u bent het lichaam van Christus en ieder van u maakt daar deel van uit.
  
  Uit: 1 Korintiërs 12 (NBV)

Dáárom vind ik het zo ongelofelijk tragisch en bedroevend dat in de Nieuw-Apostolische Kerk de illusie heeft postgevat dat ook een hartverscheurende aangelegenheid als deze "een zaak voor de dienaren" zou zijn. "Ontwaak!!", zou ik een ieder die het aangaat willen toeroepen: wie zijn hier in 's hemelsnaam nog de dienaren? Dat kunnen onmogelijk de heersers (!) zijn die een afdoende oplossing voor diezelfde zaak tegenhouden.

Groet,
TjerkB

[Bijgewerkt: 24-01-2014, 09.00 uur]


@all

Zojuist ontving ook ik per e-mail een reactie van één van de deelnemers aan de "Geprächskreis Bottrop" naar aanleiding van de bijeenkomst van jl. dinsdag 21 januari. Graag deel ik daaruit enkele bezielde gedachten:

(...)
Mein persönlicher Eindruck von diesem Abend ist - es war keine versöhnliche Gesprächsrunde.
Zunächst stellt sich die Frage, in wie fern jeder von uns Versöhnung vor Gott nötig hat. Diese Versöhnung ist unabhängig von der Wirksamkeit sogenannter Apostel.
Wenn mir vergeben wurde, werde ich befähigt auch anderen zu vergeben, damit dadurch Versöhnung auch unter den Menschen geschehen kann. Die Bedingungen für diese Versöhnung können wir uns jedoch nicht aussuchen, sie werden auch nicht von uns Menschen gestellt, sondern von Gott allein.

Der Apostel Paulus schreibt von dieser Versöhnung. Hier ist zu beachten, dass er an Menschen schreibt, die versöhnt sind. Bist Du es auch?
"Denn wenn wir, da wir Feinde waren, mit Gott versöhnt wurden durch den Tod seines Sohnes, so werden wir viel mehr, da wir versöhnt sind, durch sein Leben gerettet werden. Nicht allein aber das, sondern wir rühmen uns auch Gottes durch unseren Herrn Jesus Christus, durch den wir jetzt die Versöhnung empfangen haben." Römer 5,10.11.

An einer anderer Stelle schreibt der Apostel Paulus:
"Nämlich dass Gott in Christus war, die Welt mit sich selbst versöhnend, ihnen ihre Übertretungen nicht zurechnend, und er hat in uns das Wort der Versöhnung niedergelegt. So sind wir nun Gesandte [Botschafter] für Christus, als ob Gott durch uns ermahnte; wir bitten an Christi statt: Lasst euch versöhnen mit Gott!" 2. Korinther 5,19.20.

Die Neuapostolische Kirche möchte gern dieses Wort von Paulus für sich vereinnahmen, weil sie meint, dass für diesen Versöhnungsdienst ihre Apostel notwendig wären. Leider wird überlesen, dass die Versöhnung bereits stattgefunden hat, sie braucht nur noch verkündet werden und von den Menschen in Anspruch genommen werden. Dafür brauchen wir jedoch keine neuen Apostel, denn diese E-Mail reicht schon mit dem Hinweis: Lasst Euch versöhnen mit Gott!

(...)

Voor de duidelijkheid geef ik de beide teksten die uit de Bijbel werden aangehaald hieronder ook in het Nederlands:

• [10] Werden we in de tijd dat we nog Gods vijanden waren al met hem verzoend door de dood van zijn Zoon, des te zekerder is het dat wij, nu we met hem zijn verzoend, worden gered door diens leven. [11] En meer nog, dat wij God prijzen danken we aan onze Heer Jezus Christus, door wie we nu al met God zijn verzoend.
  
  Uit: Romeinen 5 (NBV)
  
  
  [19] Het is God die door Christus de wereld met zich heeft verzoend: hij heeft de wereld haar overtredingen niet aangerekend. En ons heeft hij de verkondiging van de verzoening toevertrouwd. [20] Wij zijn gezanten van Christus, God doet door ons zijn oproep. Namens Christus vragen wij: laat u met God verzoenen.
  
  Uit: 2 Korintiërs 5 (NBV)

Het lijkt mij niet onbelangrijk om dit in deze samenhang serieus te overwegen! Laten wij ons inderdaad met God verzoend weten. Dan kan het nooit een heidens karwei zijn om een handreiking te doen aan een naaste aan wie onverhoopt leed is berokkend. "Um Versöhnung zu erreichen, ist nicht eine Menge Zeit erforderlich, nur eine Menge Mut", schreef ik aan dezelfde geadresseerden in een e-mail naast mijn laatste brief aan hen.

• Eén hart en éne ziel, voorwaar
  was d'eerste Christenschare;
  als broeders, zusters zag men haar
  eendrachtig zich vergaren.
  Eén jubelklank als aller dank
  steeg opwaarts bij hun knielen;
  Eén in hun hoop, één in de doop,
  één hart en éne ziele!
  
  Al dreigde ook de wereldmacht
  met ketens, zwaard en vlammen,
  die tegenstand kon toch de kracht
  der liefde niet verlammen.
  't Zij in Gods huis
  of in kerkerkluis,
  en of ook offers vielen,
  men brak het brood, ging in de dood:
  één hart en éne ziele!
  
  Uit: Gezangboek H.A.G.E.A. (1953), eerste en tweede couplet van lied 65

Ik haal dit oude lied nu aan omdat het vergeten lijkt hoezeer de bezongen eenheid ooit "onder smekingen en dankzeggingen" weliswaar tot stand kwam, doch nadien door anderen kennelijk onvoldoende nog op de juiste waarde werd geschat. Inmiddels zijn wij nota bene terug bij AF.

• Aanwijzingen voor de gemeente
  Allereerst vraag ik dat er voor alle mensen gebeden wordt, dat er smeekbeden, voorbeden en dankgebeden voor hen worden uitgesproken.
  
  Uit: 1 Timoteüs 2: 1 (NBV)

Heus, wie daarbij het heil afhankelijk maakt van een zogenaamde Betonkopf, al wordt zo iemand een apostel genoemd of betreft het op papier een "hogere verantwoordelijke leidinggevende"; die is in de aap gelogeerd. Trouwens, hoe durven gelovigen aldus voor naasten te bidden zonder met de i.c. vereiste hands-on-mentaliteit er alles aan te doen om de ellende te helpen opruimen die kerkvorsten (!) bewust voor dezen laten liggen? Gezamenlijk koffie drinken of thee zetten en daarvan gauw een setje foto's maken en die dan als blijk van verzoening (!) spoorslags uploaden naar het Internet, getuigt eerder van een ziekelijke "Herzensbedürfnis" tot "windowdressing" dan daadwerkelijk van enige "Versöhnung im Herzen". "Dienaren" die zich hier marketingstrategen tonen en die zichzelf van een kerkvorstelijk salaris voorzien, kunnen geenszins Godsgezanten zijn.

De nieuw-apostolische kerkleiding heeft een emotionele scheefgroei aangericht bij vele duizenden goedgelovigen die zich uiteindelijk hebben ingebeeld niet te kunnen leven zonder "de warmte" in een betonnen nest.

Groet,
TjerkB

@all

Hoewel ik het mij had kunnen indenken dat ik in Bottrop als regelmatige bezoeker aan de Gesprächskreis inmiddels onverwijld van de mailinglijst was afgevoerd, ontving ik vanavond toch nog het onderstaande bericht:

• 
  

Enerzijds zou de groep te groot zijn geworden (doordat sommigen nog niet op de gewenste imaginaire hemelse hoogten weten te vertoeven), anderzijds juist niet omdat de jeugd de toekomst heeft, zo begrijp ik eruit.

Groet,
TjerkB

(...)
In den Anfangsjahren standen Vertrauensbildung, Versöhnungsgespräche,
Kontaktpflege, bzw. Kontaktaufname-/wiederherstellung in unseren Gesprächen
im Vordergrund. Es fand ein schöner Gedankenaustausch, über Seelsorge,
Gemeindeaktivitäten, Bibelstellen, stattgefundene oder mögliche Begegnungen
u.s.f., statt. Jeder freute sich auf das nächste Treffen und alle verließen
freudig die erlebten Treffen. Seit einigen Monaten wird diskutiert, oft
unsachlich Kritik geübt, Schuldzuweisungen werden vorgenommen und Fehler
der Vergangenheit „durchgekaut“.
Damit mich niemand falsch versteht, jeder, auch ich, aus unserer
Gesprächsrunde weis, das in der Vergangenheit Fehler, auch durch
verantwortliche Personen der NAK, gemacht wurden!
Wo Menschen tätig sind, lassen sich Fehler wohl nicht vermeiden!

(...)


Bron: E-mail d.d. 23-01-2014 uit Bottrop aan deelnemers Gesprächskreis

@all

Wat ook mij hier met terugwerkende kracht voor de voeten wordt geworpen, vind ik misplaatst. Omdat ik de bijeenkomsten persoonlijk heb bijgewoond, wéét ik hoe deze feitelijk zijn verlopen. Als er al iemand "unsachlich Kritik geübt" heeft, is het de afzender van dit bewuste e-mailbericht himself! Zo typeerde hij één van de deelnemers, een oudere nieuw-apostolische broeder uit Essen, botweg als "rebel" omdat deze herhaaldelijk aangaf dat de nieuw-apostolische kerkleiding nu toch eindelijk eerlijk moet zijn over het verleden. "Ja, dat weten wij nu wel dat jij er zo over denkt!", zo kon de scribent dan uit de hoogte reageren.

Wie te pas en te onpas kon schermen met de (Duitse) term "sachlich", is stamapostel in ruste Herr Dr. Wilhelm Leber. Je moest bij wijze van spreken eerst "eelt op de ziel" hebben gekregen, om -als slachtoffer- tegen een "zegenaar" iets te mogen zeggen. In bedekte termen dus want anders kon het wel eens zijn dat in het "werk Gods" een "hogere verantwoordelijke leidinggevende" zich onaangenaam getroffen voelde. Ik vind dat "abject en infaam". Waar halen zulke verwaande kwasten die nota bene een geestelijke bediening hebben aanvaard in 's hemelsnaam de kapsones vandaan om zielen, die misschien niet anders kunnen dan het uit te schreeuwen van de pijn in hun ziel (!) na tot overmaat van ramp niet in "de wereld om ons heen" doch middenin "de gemeenschap" volstrekt onheus te zijn bejegend door hoge(re) "dienaren", de euvele moed vandaan om beschadigde medemensen op zo'n ronduit schofterige manier nog eens extra te vernederen?! Dan dien je niet; welnéé, dan ben je je machtswellust aan het botvieren, ten koste van je naasten!

De "arrogantie van de macht" bij het kerkgenootschap in kwestie heeft nu echter tot in de hoogste regionen zodanig om zich heen gegrepen, dat voor zuivere zielzorg, dus ook zónder bijbedoelingen, er vrijwel geen plaats meer is. Een opmerking als "Wo Menschen tätig sind, lassen sich Fehler wohl nicht vermeiden!" vind ik onder de gegeven omstandigheden, waarbij gedurende tientallen jaren hartverscheurend leed op last van "Godsgezanten" géén naam mocht hebben, hoogst ongepast. In feite wordt daarmee gesteld: "Wij hebben geen boodschap aan de zaken waar jullie een probleem van willen maken. Stel je niet aan en stap er overheen! Kom gezellig bij ons aan tafel zitten, dan kunnen er foto's worden gemaakt voor de website van onze kerk, en ziet de hele wereld om ons heen hoe fijn wij ons met elkaar hebben verzoend."

Dank je de koekoek, zou ik tegen deze hemelbestormers willen zeggen die op de smalle weg al decennia lang overal de maximum snelheid overtreden en daardoor een bloederig spoor van vernielingen achterlaten.

TjerkB schreef:(...)
In het bedrijfsleven zijn ondernemers vaak nog geneigd om bij voorkeur elke klacht op te vatten als "een gratis advies", maar in hogere kringen, onder "Godsgezanten", blijkt dat in de praktijk toch heel anders te liggen.

(...)


Uit: Mijn bericht op "di 21 jan 2014, 11:32" in de thread "Kan het niet eens ophouden met die eeuwigdurende kritiek?"

Straks komen ze als eersten aan bij de hemelpoort en dan worden ze daar teruggestuurd om de laatsten op te halen. Wie níet doorheeft hoezeer er hier godsdienstwaanzin in het spel is, denkt nog maar eens na.

Wer im Werke Gottes der höchste Geistlicher sein will, sollte die Liebe des Vaters nicht heucheln oder sich beschränken auf Halbwahrheiten. Das heißt auch daß man Gott nicht "versucht mit Auflegen des Jochs auf der Jünger Hälse", welches weder die biblischen Väter noch damals die Apostel Jesu haben können tragen! (Apostelgeschichte - Kapitel 15) Jesus war sehr klar darüber was der Kern der Sache ist:

• "Du sollst lieben Gott, deinen HERRN, von ganzem Herzen, von ganzer Seele und von ganzem Gemüte." [38] Dies ist das vornehmste und größte Gebot. [39] Das andere aber ist ihm gleich: "Du sollst deinen Nächsten lieben wie dich selbst." [40] In diesen zwei Geboten hängt das ganze Gesetz und die Propheten. (Matthäus - Kapitel 22)

Zehn Gebote wurden also zwei. Das kann auf einer Seite erklärt werden - statt 400 oder 500 Seiten in einem Katechismus. Wenn Gott jemanden sendet, ist Sein(e) Gesandte(r) übrigens auch ehrlich und aufrichtig. Dann hören wir eine Botschaft voll Erbarmen, hoch aus Gottes Heiligtum!

Groet,
TjerkB


N.B. Zie verder: "Geistlicher Missbrauch in radikalen christlichen Gemeinschaften"

[Bijgewerkt: 28-10-2014, 07.30 uur]


@all

Ik sluit nog even aan bij het voorafgaande in deze thread, en wel om redenen van het volgende.

Sinds ook ik nu en dan, en later meer geregeld wat schreef over wat er zich bij de Nieuw-Apostolische Kerk voor onze ogen afspeelt, hebben wij allen via de berichtgeving op het Internet al heel wat voor onze kiezen gekregen. Niet dat er iets nieuws was onder de zon; nee, dat niet bepaald want allerhande geschiedenissen, waaruit de mensheid binnen de muren van deze kerk evengoed lering had kunnen trekken, kwamen tot leven. Het betrof namelijk niet de meest fraaie geschiedenissen. Niet die zaken, waarover je wellicht achteraf graag nog eens wilt spreken met dierbaren. Integendeel; wat er zich in deze berichtgeving vooral aftekende, was simpelweg niet om over naar huis te schrijven. Niet het "werk Gods" kwam uit de verf, doch het tegenovergestelde. En het werd van kwaad tot erger. Laat ik de doffe ellende maar niet nóg eens de revue laten passeren om dit nu te verduidelijken. Maar één dieptepunt voor mij was in elk geval dat de heren Klene, Vis, De Bruijn en Kamminga met hulp van nog een paar anderen Bauke Moesker voorhielden dat hij er maar voor had te zorgen dat zijn pad nooit meer de wegen zou kruisen van één van hun allen. Wat ben je dan ongelofelijk laag gezonken als je daarbij brutaal in het offerblok graait om zo'n verhaal met voorbedachten rade op papier te laten zetten. Zij en hun handlangers hebben er in hun kerk een enorme bende van gemaakt. En de goegemeente vond het wel prima. Prima! Hetzelfde mistroostige klimaat trof ik aan over de grens. Je wordt belazerd en bedonderd waar je bij staat. Men bazelt voor het lieve vaderland een eind weg alsof er niemand door zou hebben dat de helft ervan verzonnen of gelogen is. Wat ik hiermee nu wil zeggen, is -voor wie het aangaat- dit: welterusten verder. Intussen weet u van de hoed en de rand. Ook in de tijd die voorligt zal het u vrij staan om toneel te spelen, om feest te vieren; met medemensen te sollen en ze te besodemieteren. "Seht euch vor vor den falschen Propheten, die in Schafskleidern zu euch kommen, inwendig aber sind sie reißende Wölfe."

• Klik »HIER« voor aanvullende informatie over de Bottroper Gesprächskreis.

Groet,
TjerkB

@all

Het voorlopig laatste nieuws:

• 

Groet,
TjerkB


P.S.

• EJT 2009 Stammapostel Leber Versöhnung mit VAG:
  Während es EJT 2009 (Europäischer Jugendtag der Neuapostolischen Kirche NAK) wendet sich Stammapostel Leber mit einer Versöhnungsgeste an die Mitglieder der Vereinigung Apostolischer Gemeinden VAG und erhält von 45.000 Anwesenden spontanen Beifall.
• 
  
  
  VAG-NAK-Treffen März 2012:
  Die Aufarbeitung der Geschichte und die Versöhnung von Gliedern der Neuapostolischen Kirche NAK und der Vereinigung Apostolischer Gemeinschaften VAG steht im Mittelpunkt der regelmäßigen Treffen.

@All,
Wat een stelletje feichlingen
Ze zijn sprakeloos en weten zich nu geen raad meer........
''Mach mal pause Coca Cola''!!!!!!