meer dan de helft van de rooms-katholieke kerken in Noord-Holland (bisdom Haarlem) worden gesloten

[zefyr]

@allen,

In de afgelopen jaren, decennia was de implosie van de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland 'in slow motion' waarneembaar. Recentelijk lekte uit, dat de komende jaren massaal rooms-katholieke kerken dreigen te worden gesloten in Noord-Holland Binnen vijf jaar worden namelijk bijna 100 van de 164 rooms-katholieke kerken in Noord-Holland, dat vrijwel samenvalt met het bisdom Haarlem, gesloten, aldus de website nd.nl (Nederlands Dagblad).

https://www.nd.nl/

[zefyr]

@allen,

https://www.kn.nl/nieuws/lokaal/bisdom- ... tijd-meer/

[TjerkB]

(...)
In de afgelopen jaren, decennia was de implosie van de Rooms-Katholieke Kerk in Nederland 'in slow motion' waarneembaar. Recentelijk lekte uit, dat de komende jaren massaal rooms-katholieke kerken dreigen te worden gesloten in Noord-Holland Binnen vijf jaar worden namelijk bijna 100 van de 164 rooms-katholieke kerken in Noord-Holland, dat vrijwel samenvalt met het bisdom Haarlem, gesloten, aldus de website nd.nl (Nederlands Dagblad).

(...)

@zefyr

In deze samenhang attendeerde Willempower ons destijds al op het volgende:

Let wel - op 26 december 2014, dus al acht jaar geleden (!), meldde RTV Oost:

"Aartsbisschop Wim Eijk heeft eerder deze maand tegen dagblad Trouw gezegd dat hij ervan uit gaat dat het aartsbisdom over vijftien jaar niet meer dan een stuk of twintig kerken telt. Nu zijn dat er nog driehonderd."

Kortom, er resteert amper 7% in 2029, t.w. 20/300. Voor Noord-Holland is de prognose juist gunstig: in 2027 nog zo'n 39%, namelijk 64/164.

Zie overigens tevens mijn forumbijdrage op "di 15 nov 2022, 11:05" in de thread "Paus" want daar staat iets in over "waarom kerken leeglopen".


Groet,
TjerkB

[zefyr]

@allen,

Vorig jaar rond deze tijd meldde het Nederlands Dagblad, dat binnen vijf jaar bijna 100 van de 164 rooms-katholieke kerken in Noord-Holland, dat nagenoeg samenvalt met het rooms-katholieke bisdom Amsterdam-Haarlem, zou worden gesloten.

Nu blijkt, dat het waarschijnlijk nog draconischer zal uitpakken. Het Nederlands Dagblad publiceerde zaterdag 17 september jongstleden een uitgebreid artikel (drie pagina's) met de ronkende kop: Massale kerksluitingen in Noord-Holland.

Enkele citaten uit dit nd-artikel:

"Meer dan honderd rooms-katholieke kerkgebouwen in bisdom Haarlem-Amsterdam dreigen op korte termijn te worden gesloten. (...) Precieze aantallen zijn nog niet duidelijk, maar het zou volgens insiders zomaar om 140 van de 168 kerken kunnen gaan."

[TjerkB]

(...)
Enkele citaten uit dit nd-artikel:

"Meer dan honderd rooms-katholieke kerkgebouwen in bisdom Haarlem-Amsterdam dreigen op korte termijn te worden gesloten. (...) Precieze aantallen zijn nog niet duidelijk, maar het zou volgens insiders zomaar om 140 van de 168 kerken kunnen gaan."

@zefyr
@all

Wáárom, zo vroeg ik mij af, hebben bijvoorbeeld de raadgevingen van paus Franciscus waarvan ook wij kennisnamen in 2014 (zie onder), het heilige vuur aan de basis niet zodanig doen opvlammen dat het de harten op zó'n manier verwarmde dat deze afbraak achterwege kan blijven? Die raadgevingen vond ik aansprekend en bruikbaar, maar ik zie ook hoezeer de kerk van Rome excessen van misbruik níet uit de weg ruimt.

Vertrouwen komt te voet en gaat te paard. Verder lijkt mij het hele idee van hiërarchische echelons als het gaat om zielzorg gecombineerd met de zakelijke bedrijfsvoering in religieuze organisaties (vgl. de nieuw-apostolische 'Führungsebene') eerder zwaar uit den boze dan achterhaald.

Groet,
TjerkB


N.B.

1. Franciscus’ tien ingrediënten van een gelukkig leven
   Rome (RKK) 29 juli 2014 – “Wat is het recept voor geluk?” Deze vraag stelde journalist Pablo Calvo van de Argentijnse krant Clarín paus Franciscus onlangs in Casa Santa Marta. Hieronder diens tien ‘ingrediënten’ voor een gelukkig leven.
   
   1. Leven en laten leven
   “De Romeinen hebben een gezegde dat we als leidraad kunnen nemen: ‘Ga je gang en laat de mensen hun gang gaan.’ Leven en laten leven; dat is de eerste stap op weg naar vrede en geluk.”
   
   2. Geef je aan anderen
   “Iemand die geïsoleerd is loopt het risico om egoïstisch te worden. En stilstaand water is het eerste wat bederft.”
   
   3. Wees welwillend en nederig
   “In de roman Don Segundo Sombra vertelt de held dat hij als jongere als een bergbeek was die wild stroomde; volwassen geworden was hij als een rivier die vooruitgaat; oud geworden bewoog hij voorwaarts, maar traag ingedijkt. Ik gebruik dit beeld van de [Argentijnse] dichter en romancier Ricardo Güiraldes, dat laatste adjectief: ‘ingedijkt’. Het vermogen om zich met welwillendheid en nederigheid voort te bewegen. De ouderen hebben deze wijsheid; zij zijn het geheugen van het volk. En een volk dat niet zorgt voor bejaarde personen heeft geen toekomst.”
   
   4. Speel met kinderen
   “Het consumentisme bracht ons de angst om een gezonde vrijetijdscultuur te verliezen: lezen; van kunst genieten. Tegenwoordig hoor ik weinig biecht, maar in Buenos Aires hoorde ik veel biecht en aan jonge moeders die kwamen vroeg ik: ‘Hoeveel kinderen heb je? Speel je met hen?’ Dat is een vraag die men niet verwacht, maar dat was een manier om te zeggen dat kinderen de sleutel zijn van een gezonde cultuur. Het is moeilijk voor ouders die vroeg gaan werken en pas thuiskomen als hun kroost al slaapt. Het is moeilijk, maar het is te doen.”
   
   5. Breng zondagen met familie door
   “Laatst in Campobasso had ik een ontmoeting met de wereld van de universiteit en die van de arbeid. Iedereen herinnerde ik eraan dat je op zondag niet werkt. De zondag is voor de familie.”
   
   6. Help jongeren aan een baan
   “Wij moeten creatief omgaan met dit deel van de bevolking. Bij gebrek aan kansen kunnen ze aan de drugs raken. En het aantal zelfmoorden is zeer hoog onder jonge werklozen. Laatst las ik – ik weet niet zeker of het een wetenschappelijk gegeven is – dat er 75 miljoen jongeren van onder de 25 zijn die geen baan hebben. Het is niet genoeg om hen alleen maar te voeden. Hun zou een cursus van een jaar moeten worden aangeboden waarin ze voor brandweerman, elektricien, kleermaker leren. Daardoor krijgen ze waardigheid waar ze thuis mee kunnen komen.”
   
   7. Zorg voor de schepping
   “Wij moeten zorgdragen voor de schepping en we doen dat niet. Dat is een van onze grootste uitdagingen.”
   
   8. Verlaag de ander niet
   “De behoefte om kwaad te spreken over de ander is het kenmerk van een laag zelfbeeld. Dat betekent dat ik me zo slecht voel dat ik in plaats van mezelf te verheffen de andere maar ga verlagen. Het is gezond om het negatieve heel snel te vergeten.
   
   9. Respecteer andersdenkenden
   “Men kan tegenover de ander pas getuigenis afleggen zodra je beiden in de dialoog vooruitgang hebt geboekt. Maar het ergste is het religieuze proselitisme, dat verlammend werkt: ‘Ik voer een dialoog met jou om jou te overtuigen.’ Dat niet dus. Elke dialoog start vanuit de eigen identiteit. De Kerk groeit door aantrekkelijkheid, niet door proselitisme.”
   
   10. Werk aan vrede
   “Wij leven in een tijd waarin veel oorlog wordt gevoerd. (…) De oorlog verwoest. En de oproep tot vrede moet worden uitgeschreeuwd. Vrede lijkt soms een toestand van rust te zijn, maar vrede is nooit rust. Het is altijd een actieve vrede.”

2. (...)
   Het zou even goed over de Nieuw-Apostolische Kerk kunnen handelen:
   

   Paus Franciscus sprak over 15 kwalen van de Vaticaanse curie tijdens zijn jaarlijkse kerstgroeten aan de kardinalen, bisschoppen en priesters die de centrale administratie van katholieke kerk leiden. Dit is de lijst.
   

   1. Het gevoel onsterfelijk, immuun en onmisbaar te zijn. “Een Curie die zich niet laat bekritiseren, die zich niet laat bijsturen en die zich niet probeert om zichzelf te verbeteren, is een ziek lichaam.”
   2. Te hard werken. “Rust voor degenen hun werk hebben gedaan is noodzakelijk en moet serieus worden genomen.”
   3. Geestelijk en mentaal hard zijn. “Het is gevaarlijk om de menselijke gevoeligheid te verliezen dat je laat huilen met hen die huilen, en meevieren met zij die vreugdevol zijn.”
   4. Te veel plannen. “Een goede voorbereiding is noodzakelijk, maar probeer niet in de verleiding te komen om de vrijheid van de Heilige Geest te beperken. Hij is groter en ruimer dan een mens kan plannen.”
   5. Werken zonder coördinatie. Dat is als een orkest dat geluid produceert. “Als de voet de hand vertelt ‘Ik heb je niet nodig’ of de hand het hoofd vertelt ‘Ik ben verantwoordelijk’.”
   6. Lijden aan spirituele Alzheimer. “We zien het bij mensen die de ontmoeting met de Heer hebben verloren. En bij degenen die zich volledig verlaten op het hier en nu, hun passies, hun grillen en manieren. We zien het bij hen die muren om zichzelf hebben gebouwd en slaaf zijn aan de afgoden die ze hun eigen handen hebben gemaakt.”
   7. Rivaliseren of opscheppen. “Als iemands uiterlijk, de kleur van iemands kazuifel of een eretitel uitgroeit tot de belangrijkste doelstelling van het leven.”
   8. Lijden aan existentiële schizofrenie. “Het is de ziekte van degenen die een dubbel leven hebben, vrucht van de hypocrisie die zo typisch is voor middelmatige en toenemende spirituele leegte. Het is een ziekte die vaak van invloed is op hen die zich beperken zich tot bureaucratisch werk en contact verliezen met de werkelijkheid en concrete situaties van mensen.”
   9. Het plegen van een terrorisme aan roddels. “Het is de ziekte van laffe mensen die niet de moed hebben om met mensen rechtstreeks te praten en in plaats daarvan konkelen achter de rug van hen om.”
   10. Het verheerlijken van de eigen bazen. “Het is de ziekte van degenen die hun superieuren het hof maken, in de hoop op hun welwillendheid. Ze zijn het slachtoffer van carrièriedrift en opportunisme, ze eren mensen die God niet zijn.”
   11. Onverschilligheid naar anderen tonen. “Als je het plezierig vindt om een ander te zien vallen, uit jaloezie of sluwheid, in plaats van hem te helpen of aan te moedigen.”
   12. Het hebben van een begrafenisgezicht. “Theatrale ernst en steriel pessimisme zijn vaak symptomen van angst en onzekerheid. De apostel moet beleefd, sereen, enthousiast en gelukkig zijn en vreugde doorgeven waar hij ook gaat.”
   13. Steeds meer willen. “Als een apostel probeert zijn existentiële leegte in zijn hart te vullen door steeds meer materiële goederen te willen. Niet omdat hij ze nodig heeft, maar omdat hij zich dan zekerder voelt.”
   14. Het vormen van ‘gesloten kringen’ die sterker willen zijn dan het geheel. “Deze ziekte begint altijd met goede bedoelingen maar, na verloop van tijd, het verkankert haar leden en de harmonie van het lichaam. Het heeft zo veel slechte invloed – lees: schandalen – op onze jongere broeders.”
   15. Verlangen naar wereldijke winst en pronken. “Het is de ziekte van degenen die onverzadigbaar proberen hun macht te vergroten door zich beter voor te doen dan anderen en anderen in diskrediet te brengen, zelfs via kranten en tijdschriften.”

   Bron: http://www.katholiek.nl/actueel/15-kwal ... ranciscus/

   Vandaag was er opnieuw herkenbaar nieuws. Zie http://www.katholiek.nl/actueel/francis ... wanbeheer/.
   
   (...)

[zefyr]

@allen,

https://npo.nl/start/serie/kruispunt_1/ ... 7/afspelen

[TjerkB]

[Bijgewerkt: 28-10-2024, 08:00 uur]

De kerk gaat uit
Afl. 17•Zo 20 okt 17:10•25m•

Het bisdom Haarlem-Amsterdam maakt moeilijke tijden door. De komende jaren zullen tientallen kerken in het bisdom de deuren moeten sluiten. Er is te weinig geld, mensen komen niet meer naar de kerk en er is een groot tekort aan vrijwilligers. Vijfhonderd verontruste gelovigen trokken vorig jaar naar Haarlem om te protesteren tegen de sluitingen. Het gaat niet overal slecht: in Heerhugowaard de Noord bloeit de geloofsgemeenschap. Wat is het geheim van Heerhugowaard? En wat gaat er gebeuren met al die andere katholieke kerken in het bisdom?

@zefyr


Juist dit weekend publiceerde het Nederlands Dagblad een interview met een diaken die vijftig jaar kerkelijk werker was in het bewuste bisdom:




Ook hij kan er niet over uit dat er vaak geen alternatieven zouden zijn voor een kerksluiting:

• (...)
  
  Het probleem is dat de geest van managers rondwaart in de kerk. Kerkbestuurders runnen de kerk alsof het een bedrijf is.
  
  (...)
  
  Met een stem als een voice-over vervolgt hij: ‘Elke parochie moet een vitaliteitsscan maken … Hoor je de manager praten? Het levert managementinfo op: hoeveel kerkgangers, hoeveel kinderen doen eerste communie, hoeveel trouwerijen et cetera. Afschaffen, die scans. Kijk alleen naar je opdracht. Wees aanwezig daar waar mensen zijn. Niet alleen op zondagmorgen; kerk-zijn is ook diaconaal werk, presentie in het dorp of de stad.
  
  (...)
  
  ‘Geef meer verantwoordelijkheid aan de parochie zelf, hoe klein de gemeenschap ter plekke ook is. Komt deze gemeenschap financieel of pastoraal in moeilijkheden, ga dan samen met de mensen in overleg hoe de kerk aanwezig kan blijven in wijk of dorp. Misschien kan dat nog in het eigen kerkgebouw, met hulp van fondsen, waardig multifunctioneel gebruik of andere initiatieven. Wees daarbij niet bang voor een arme en sobere kerk. 
  
  Lukt dat niet, zoek dan een andere, kleinere ruimte, een zaal in een school, een kerkhofkapel. Blijf pogen evangelie en kerk zichtbaar te houden. In elk dorp of stadswijk zou toch een open deur moeten zijn, waar mensen binnen kunnen lopen op momenten van verdriet of dank, waar mensen God kunnen blijven ontmoeten. Dat mag klein en sober zijn.’
  
  (...)

Niettemin, al in 2014 maakte aartsbisschop Wim Eijk via het ooit als verzetskrant gestarte dagblad Trouw kenbaar dat de sanering menens was:

(...)
Let wel - op 26 december 2014, dus al acht jaar geleden (!), meldde RTV Oost:

"Aartsbisschop Wim Eijk heeft eerder deze maand tegen dagblad Trouw gezegd dat hij ervan uit gaat dat het aartsbisdom over vijftien jaar niet meer dan een stuk of twintig kerken telt. Nu zijn dat er nog driehonderd."

Kortom, er resteert amper 7% in 2029, t.w. 20/300. Voor Noord-Holland is de prognose juist gunstig: in 2027 nog zo'n 39%, namelijk 64/164.

(...)

Het bevreemdt mij dat de verontwaardiging nu weer zo om zich heen grijpt. Lukte het de parochianen na 2014 niet inhoudelijk te overleggen?


Groet,
TjerkB


P.S.
Gisteren in het nieuws:



Bron: https://nos.nl/artikel/2542270-bijeenko ... -gelovigen

[TjerkB]

@all

Ter info...

Woensdag (21:35 uur) wordt bij VRT Canvas al de derde aflevering uitgezonden in de documentairereeks "Het Vaticaan - de staat van de kerk" :

VRT CANVAS | "Het Vaticaan - de staat van de kerk"
Op een poëtische manier en met een subtiel oog voor het persoonlijke, vertelt Het Vaticaan - De staat van de Kerk het verhaal van mensen die heel hun leven trouw de Katholieke Kerk hebben gediend, van hooggeplaatste kardinalen binnen Vaticaanstad tot lokale dienaren van God.

Professor kerkelijk recht Rik Torfs gaat in gesprek met kardinalen, bisschoppen en leden op elk niveau van de organisatie en gaat na hoe zij hun 1,4 miljard volgelingen leiden.

Nooit eerder had het Vaticaan af te rekenen met zoveel schandalen, nooit eerder was het Vaticaan zo verdeeld op verschillende thema’s. De reeks zoomt in op enkele van die achilleshielen en toont hoe paus Franciscus de Kerk probeert te moderniseren, maar hoe zijn inspanningen botsen met de eeuwenoude structuren en gewoonten van het Vaticaan, kortom met het machtige bestuursapparaat in Rome.

Voert hij echte veranderingen door voor de toekomst of stelt hij eerder de pauselijke almacht veilig? En hoe stug zijn de opvattingen van zijn onderdanen?

1. De Paus, God op Aarde
   Vanaf het prille begin van haar bestaan, wordt de Rooms-Katholieke Kerk geleid door de paus, de plaatsbekleder van Jezus Christus op aarde. Petrus was de eerste, Franciscus is de 266ste.
   
   Meer dan zijn voorganger Benedictus XVI, probeert paus Franciscus de Romeinse Curie, het centrale bestuursorgaan van de Rooms-Katholieke Kerk in Vaticaanstad, te moderniseren. Herhaaldelijk heeft hij gewezen op de tekortkomingen van die Curie. Veel gelovigen bewonderen hem hiervoor, maar tegelijk wordt paus Franciscus door vele insiders van het Vaticaan te radicaal bevonden.
   
   Deze aflevering focust op de complexiteit van het pausschap en onderzoekt in welke mate het ambt weegt op de mens achter de paus. Via paus Franciscus duikt de aflevering in de levens van alle naoorlogse pausen.
   .
2. Geld en macht
   In september 2020 krijgt paus Franciscus een onthullend artikel te lezen waarin wordt beweerd dat de machtige kardinaal Angelo Becciu geld zou hebben verduisterd afkomstig uit het Vaticaanse Staatssecretariaat. De paus verzoekt kardinaal Becciu onmiddellijk om zijn ambt neer te leggen als prefect van het Dicasterie voor de Heiligverklaringen en af te zien van zijn voorrechten als kardinaal.
   
   Wanneer kardinaal Becciu ook officieel wordt aangeklaagd voor fraude, geldverduistering en ambtsmisbruik, komt hij terecht in een ongezien proces voor de Vaticaanse rechtbank.
   .
3. Vrouwen in de Kerk
   In tegenstelling tot de Anglicaanse, de Lutherse en de Protestantse Kerk, kunnen in de Katholieke Kerk enkel mannen gewijd worden tot priester. Vrouwen wachten al 2000 jaar op hun kans om priester te mogen worden. Maar, het Vaticaan houdt onverzettelijk de deur dicht.Intussen bekleden meer en meer vrouwen belangrijke posities in het Vaticaans organigram, maar beslissingsmacht blijft exclusief voorbehouden aan gewijde mannen.
   
   Hoe maakt paus Franciscus de weg vrij voor meer vrouwen in het bestuur van de Kerk? En hoe waarschijnlijk is het dat vrouwen in de toekomst priester kunnen worden?
   .
4. Misbruik en seksualiteit
   Schandalen van seksueel misbruik door geestelijken blijven overal ter wereld bovendrijven. Recht evenredig met dit stijgende aantal, groeit ook de verontwaardiging over de lakse aanpak van lokale geestelijken en het Vaticaan.
   
   De aflevering zoomt parallel in op twee verhalen. De Franse kardinaal Philippe Barbarin werd beschuldigd van nalatigheid, hij zou aantijgingen van seksueel misbruik door een priester in zijn bisdom tijdens de jaren 80 en 90, niet gerapporteerd hebben en de priester overgeplaatst hebben.
   
   Voormalig misdienaar Francesco Zanardi werd misbruikt door de priester in zijn Italiaanse parochie. Tientallen jaren later is hij de stem van honderden slachtoffers, waarbij hij de Italiaanse kerk en het Vaticaan dwingt om hun duistere kant onder ogen te zien.
   .
5. Een kwestie van geloven
   De vijfde aflevering graaft dieper naar de fundamenten van het geloof. Leven op aarde als een prelude op het eeuwige leven na de dood. Is dit essentiële geloof onvoorwaardelijk of wordt het uitgedaagd? Wat is er nodig om te geloven? En sluit dat per definitie ongeloof uit?
   
   In deze aflevering geven Romeinse geestelijken en leken een ongeziene inkijk in hun geloof en twijfels. Door de ogen van westerse missionarissen verschuift de focus van geseculariseerd West-Europa naar de Democratische Republiek Congo om te ervaren hoe het geloof beleefd wordt bij de uiterst katholieke bevolking.
   .
6. De toekomst
   Paus Franciscus bereidt een langverwacht bezoek voor aan de Democratische Republiek Congo, waar sinds 1985 geen paus meer voet aan grond heeft gezet. Een groot contrast met het tanende katholicisme in West-Europa. Steeds meer priesters uit levendige katholieke gebieden, zoals Congo, trekken naar West-Europa om het sterk teruglopende aantal autochtone priesters op te vangen.
   
   In deze laatste aflevering reflecteren de belangrijkste personages uit de reeks over de toekomst van de kerk en hoe paus Franciscus die vormgeeft. Zal de kerk de sterke wereldmacht blijven die ze al twee millennia is? Wat zal er nodig zijn om de mondiale Rooms-Katholieke Kerk samen te houden?

Bron: https://www.vrt.be/vrtmax/a-z/het-vatic ... n-de-kerk/

Vanuit Nederland is het niet mogelijk om de video-afleveringen terug te kijken, maar ik denk dat ook deze serie hier nog wel wordt uitgezonden.

Overigens verscheen hieromtrent op 15 oktober jl. in Trouw het artikel: Tegendraadse katholiek Rik Torfs maakte een tv-serie over het Vaticaan: ‘De kerk hoeft niet alle westerse trends te volgen’

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Woensdag (21:35 uur) wordt bij VRT Canvas al de derde aflevering uitgezonden in de documentairereeks "Het Vaticaan - de staat van de kerk" :

(...)
Vanuit Nederland is het niet mogelijk om de video-afleveringen terug te kijken, maar ik denk dat ook deze serie hier nog wel wordt uitgezonden.

(...)

@all

Inmiddels zal "Het Vaticaan" inderdaad te zien zijn op NPO 2:

Het Vaticaan: de staat van de kerk

iedere zaterdag 23 november t/m 28 december

NPO 2 16.00-17.00

De eerste aflevering is dus al aankomende zaterdagmiddag...
Zie de VPRO-gids voor een interview met de makers: https://www.vprogids.nl/documentaires/k ... -kerk.html

Zie tevens het persbericht c.a. hieromtrent bij KRO-NRCV: https://kro-ncrv.nl/persberichten/rik-t ... t-vaticaan

Groet,
TjerkB

[TjerkB]

(...)
Let wel - op 26 december 2014, dus al acht jaar geleden (!), meldde RTV Oost:

"Aartsbisschop Wim Eijk heeft eerder deze maand tegen dagblad Trouw gezegd dat hij ervan uit gaat dat het aartsbisdom over vijftien jaar niet meer dan een stuk of twintig kerken telt. Nu zijn dat er nog driehonderd."

Kortom, er resteert amper 7% in 2029, t.w. 20/300. Voor Noord-Holland is de prognose juist gunstig: in 2027 nog zo'n 39%, namelijk 64/164.

(...)

@all

Wat is er in 2014 ten aanzien van het geschetste toekomstbeeld voorafgaand overwogen, zo vroeg ik mij nog af. Hieronder enkele passages uit het desbetreffende schrijven van de aartsbisschop:

• We zijn hard op weg naar een aartsbisdom dat aan het einde van het derde decennium van deze eeuw minder dan de helft van het huidige aantal parochies zal tellen.
  
  In mijn toespraak tot de Heilige Vader tijdens het ad-liminabezoek op 2 december 2013 heb ik de verwachting uitgesproken dat tot 2020 een-derde en tot 2025 twee-derde van de kerken aan de goddelijke eredienst zullen worden onttrokken. De paus reageerde geschokt, maar hij herhaalde in zijn antwoord een aantal malen het woord “avanti,” dat wil zeggen “vooruit, verdergaan.” Hij benadrukte dat we niet in nostalgie moeten omkijken naar een verleden dat nooit meer terugkomt. We moeten vooruit kijken en bezien hoe we met de mogelijkheden waarover we in de toekomst beschikken en de uitdagingen waartegenover we ons dan gesteld zien, onze missionaire opdracht kunnen vervullen die we van Christus hebben ontvangen: de verkondiging van het Rijk Gods.

• Paus Franciscus waarschuwt ons niet voor niets tegen het omkijken in nostalgie en het ten koste van alles willen behouden wat er was. Als we onze verantwoordelijkheid in dit opzicht niet nemen, dan gebeurt met het Aartsbisdom Utrecht hetzelfde als met een kerstboom die zonder wortels geen voeding krijgt: dan liggen binnen de kortste keren alle naalden op de grond.
  
  Ook is het zaak de waarschuwing van de paus ter harte te nemen om niet depressief te raken en in verbittering om te kijken. Dat gebeurt bijvoorbeeld als we voor de huidige situatie zondebokken gaan aanwijzen. Bijvoorbeeld de bisschoppen: doordat zij aan de leer en de liturgie van de Kerk vasthouden, zouden de kerken zijn leeggestroomd. Als dat waar is, dan zouden kerken met liberalere opvattingen vol moeten zitten, maar dat is niet het geval. Ook moet de schuld niet worden gezocht bij priesters, diakens, pastoraal werk(st)ers of vrijwilligers, die nu eenmaal als individuen bij de een meer en bij de ander minder in de smaak vallen. Als gevolg van een cultuuromslag hebben jongeren in de tweede helft van de jaren zestig de Kerk massaal verlaten. In het verlengde hiervan hebben zij het christelijk geloof niet of nauwelijks aan hun kinderen doorgegeven. Nu zijn zij inmiddels grootouders en aan het einde van het volgende decennium overgrootouders. We kijken in de Kerk op dit moment aan tegen de gevolgen van ontwikkelingen die zich zo’n kleine vijftig jaar geleden al hebben ingezet.

• De nabijheid is datgene wat ons, gelovigen, werkelijk tot gemeenschap maakt: het in Gods Naam omzien naar elkaar, het ondersteunen bij armoede, ziekte, bij rouw en verdriet of juist blije levensmomenten zoals geboorte, huwelijk of jubileum. In een netwerksamenleving, waarvan onze parochies steeds meer deel uitmaken, is dit een taak van niet te onderschatten belang die echter steeds meer onder druk komt te staan. Juist waar kerkgebouwen noodgedwongen worden gesloten, is het van groot belang dat er aandacht wordt geschonken aan het wel en wee van mensen uit de achterblijvende geloofsgemeenschap.

Bron:
Het geloof in Christus vieren en verbreiden in het derde decennium van de 21ste eeuw
Utrecht, Hoogfeest Christus, Koning van het heelal, 23 november 2014
+ Willem Jacobus kardinaal Eijk, aartsbisschop van Utrecht

Het viel mij op dat er overigens niets werd gezegd over bijvoorbeeld slepende kwesties omtrent ongerechtigheden want immers: kunnen ziekte, rouw en verdriet niet tevens daarin hun oorzaak vinden? Op dit punt ontbreekt van de auteur manmoedig en expliciet de hand in eigen boezem.

Altijd echter voel ik een zekere schroom, als ik iets schrijf en het een geloofsrichting betreft die ik alleen maar zijdelings ken. Ondertussen doe ik wel telkens mijn best om over issues meer te weten te komen, maar in diplomatieke kringen zal dat de verontwaardiging niet doen afnemen. Doch hoe lang kun je vanuit die kringen... als een konijn in de koplampen blijven staren? Dit laatste was trouwens vanochtend de kop boven een column in de Volkskrant. Ook de nieuw-apostolische dictatuur wordt vanuit dergelijke kringen aangestuurd - en niemand verandert er wat aan.

Groet,
TjerkB