[Bijgewerkt: 24-08-2013, 00.30 uur]
@all
Met het boerenbedrog vanuit de ambtelijke top bij de Neuapostolische Kirche zou het nog lang niet zijn afgelopen, toen er voor stamapostel Bischoff tegen het dogma in dat hijzelf had goedgekeurd en dat de aangesloten leden met diens goedvinden verplichtend was opgelegd, op 6 juli 1960 in allerijl een uitvaart moest worden geregeld. Overigens moet het "rampenplan" al hebben klaargelegen, getuige de verklaring die de overige leden van het internationale kerkbestuur al meteen de volgende dag uitgaven. "
Wij staan daarom voor het ondoorgrondelijke Raadsbesluit van onze God en vragen ons af, waarom Hij Zijn wil veranderd heeft," aldus de schijnheilige diepbedroefden - zonder te verblikken of te verblozen. Zie het redactionele bericht op "
Do 06 Okt 2011, 09:41" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960. In dat verband zal het geïnteresseerden onlangs niet zijn ontgaan dat stamapostel Leber daarentegen stelde:
"De Nieuw-Apostolische Kerk zal eveneens niet meer de motivering gebruiken dat de Heer Zijn wil zou hebben veranderd." Zie het redactionele bericht op "
Ma 13 Mei 2013, 11:43" in de thread "Lafhartige 'verklaring' van Betonkopf Wilhelm Leber".
Volkomen ten onrechte werden middels de op 13 mei jl. via het Internet gepubliceerde "Stellungnahme zur Botschaft von Stammapostel Bischoff"
níet alle slachtoffers van de excommunicaties gerehabiliteerd. Voor zover betrokkenen nog in leven zijn, blijven zij vooralsnog opgezadeld met de boze brieven waarmee hen in het "werk Gods" de wacht werd aangezegd. Ondertussen komt er aan de stortvloed aan bezwerende formuleringen, waarmee eenieder het "in de navolging" moet doen, géén einde.
Wat nog "de Boodschap" betreft; al ten tijde van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd daarop in kerkelijk drukwerk gezinspeeld:
40 Jahre im Dienste des Herrn
Am 20. Juni des Jahres 1937 feierte der liebe Stammapostel den 40. Jahrestag seiner Heiligen Versiegelung. An diesem Tage waren es 40 Jahre, dass unser Stammapostel das Unterpfand zur ewigen Herrlichkeit aus den Händen des damaligen Apostels Ruf empfangen hat. Welch eine Fülle der Arbeit, Mühe und Sorgen, aber auch Tränen und des Leides, jedoch auch der Stunden seliger Freude und reichen Erfolges liegen in dieser Zeitspanne verborgen. Als unser Stammapostel damals versiegelt war, tat er den Ausspruch: „28 Jahre habe ich der Welt gedient; nun aber will ich mein Leben dem Herrn weihen.“ Und dieses Versprechen Gott gegenüber hat er wie kein anderer in vorbildlicher Weise gehalten.
Kaum der Gemeinde anhörend, trat ein Ereignis ein, was dem noch jungen Glauben des damaligen Bruders Bischoff an die apostolische Sendung gegenwärtiger Zeit auf eine harte Probe stellen sollte. Infolge einer am 4. Oktober 1897 eingetretenen Erkrankung wurde er am 30. November desselben Jahres aus dem Heeresdienst entlassen. Sein Zeugnis besagt, dass seine Führung eine vorzügliche war.
Obwohl der Jubilar nach seiner Entlassung aus dem Lazarett und dem Militärdienst sehr der Schonung bedurft hätte, wollte er nicht untätig sein. Wo er nur konnte, suchte er sich nützlich zu machen. Ein Bruder hatte ihn auf Anraten des damaligen Apostels aufgenommen, wo er dann auch ein Heim fand, denn er war zu dieser Zeit arm, krank, hilflos, und von seiner Angehörigen verachtet.
Allmählich erholte er sich, so daß es ihm gelang, den Schafen Christi, die noch ferne standen, eine Hilfe zu sein. Sein Erfolg in der Arbeit im Weinberg des Herrn und viele mitfolgende Zeugnisse des Heiligen Geistes veranlassten den damaligen Apostel Ruff, am 9. Januar 1898 dem Bruder Bischoff das Diakonenamt und am 27. Februar des gleichen Jahres das Priesteramt anzuvertrauen, unter gleichzeitigen Einsetzung zum Vorsteher der Gemeinde Mainz. Infolge der Erkrankung des Apostels wurde der nunmehrige Priester Bischoff im Jahre 1903 in das Bischofsamt berufen, und als der Apostel so gut wie dienstunfähig wurde, setzte der damalige Stammapostel Niehaus den Jubilar am 8. Oktober 1905 zum Apostelhelfer ein. In einem großen Gottesdienst in Frankfurt am Main, am 12. August 1906, empfing der Apostelhelfer Bischoff aus der Hand des Stammapostels Niehaus das Apostelamt, und es wurde ihm gleichzeitig damit der Frankfurter Apostelbezirk mit ungefähr 35 Gemeinden übertragen. Gewaltig muß der Arbeitsleistung gewesen sein, denn der Erfolg und der Segen des Herrn, der mit dem nunmehrigen Apostel Bischoff war, überstieg alle Erwartungen und versetzte sogar die, die ihm nicht gut gesonnen waren, in Erstaunen. Dies alles war ein Zeugnis des Allerhöchsten, dass der Apostel Bischoff zu noch Höherem ausersehen war, und so sonderte dann der damalige Leiter des Gotteswerkes den Apostel Bischoff am 10. Oktober 1920 in einem großen Gottesdienst in Bielefeld zu seinem Helfer aus, am 13. September 1924 bestimmte ihn der Stammapostel Niehaus in einem feierlichen Gottesdienst in Frankfurt am Main zu seinem Nachfolger und übertrug ihm dann das Stammapostelamt. Gott segnete seinen Gesandten überreich, denn alles, was er im Werke des Herrn übernahm, gedieh und wurde zu neuem Segen.
Am 20. Juni 1937 kam nun unser Stammapostel in den Bezirk, in dem er apostolisch wurde (Mainz-Wiesbaden) und hielt in Wiesbaden im Kreise vieler Brüder und Geschwister einen Dankgottesdienst unter Zugrundelegung des Wortes: Psalm 103, 1-13. Er wies besonders auf die Treue, Fürsorge und Pflege des Herrn in den vergangenen vierzig Jahren hin und gab dem Herrn allein die Ehre. Einen markanten Satz aus diesem Dienst möchten wir nicht unerwähnt lassen. Er lautet: „Das wahre Glück besteht einzig und allein darin, was Gott an unserer Seele getan hat.“ Nach dem Gottesdienst begrüßte er noch die anwesenden Geschwister aus jener Zeit, die sich herzlich mit ihm, wie alle, die diese Stunden mit erleben durften, dieses Tages freuten. Möge der treue Gott den Gesalbten seines Sohnes erhalten bis zur herrlichen Vollendung seines Werkes.
21. September 1930 – 21. September 1940
Am 21. September 1940 beging das gesamte Werk Gottes ein seltenes Jubiläum. An diesem Tage waren es genau 10 Jahre her, dass dem Stammapostel die Leitung aller Neuapostolischen Gemeinden übertragen wurde, und wir alle stehen in dankbarem Aufschauen zu unserem himmlischen Vater, dass er uns zur Führung und Pflege unseres Glaubenslebens einen Mann gab, der erfüllt ist mit der Weisheit von oben, mit ener unsagbaren Liebe und einem unwandelbaren Glauben an den, der ihn sandte.
Am 25. Januar des Jahres 1930 erlitt der vormalige Stammapostel Hermann Niehaus einen Unfall, dessen Folgen ihn leider zur Aufgabe seines hohen Amtes zwangen. Da der samalige Stammapostel Niehaus bereits am 14. Dezember 1924 den Stammapostel Bischoff in einem feierlichen Gottesdienst in Frankfurt am Main zu seinem Nachfolger ausgesondert hatte, war es für die Apostel eigentlich nur noch selbstverstständlich, als sie sich am 20. September 1930 in Berlin zusammenfanden, um die zur Zeit vorgenommene Aussonderung anzuerkennen. Am Sonntag den 21. September haben sie dann den nunmehrigen Stammapostel Bischoff in einem Gottesdienst in Berlin als Stammapostel eingeführt und mit der Leitung des Werkes Gottes beauftragt. Mit ihn hat Gott einen Mann an die Spitze seines Werkes gestellt, den er, wie seine jetzt zehnjährige Amtstätigkeit beweist, mit reichem Segen und Erfolg krönen konnte. Er hat mit göttlicher Weisheit das Gemeindeschiff durch alle Klippen und Gefahren bis zur Stunde sicher hindurchgebracht und alle ihm zur Pflege Anvertrauten mit seiner Liebe umgeben und bedient, die nicht in Worte zu kleiden ist. Gerade weil das Amt, das er trägt, einmalig ist, wird es uns wohl gestattet sein, einige Worte darüber zu sagen.
Im Stammapostel sind alle Apostel des Herrn vereinigt. Es ist ihr sichtbares Haupt, und durch die Apostel sind alle gemeinden in diesem Stamme, aus dem die Apostel hervorgegangen sind, ein einheitliches Gebilde. Bei einem Baum werden die Lebenskräfte durch den Stamm und die damit verbundenen Äste bis zum kleinsten Zweig geleitet, um dort ihre Frucht zu bringen. Aufs Geistige übertragen heißt dies: Was der Geist des Herrn in dem jeweiligen Stammapostel als Lebensbrot erweckt, gelangt durch die Apostel unverändert in alle priesterlichen Ämter und dadurch in die Herzen der Kinder Gottes, sodaß alle in dem einheitlichen Sinn und Geist Christi bedient werden. Diese Tatsache sehen wir in der Gegenwart erfüllt und erkennen daraus, daß das Stammapostelamt nicht nur eine Bezeichnung, sondern heute tatsächlich die von Gott gewollte Bedeutung erlangt hat. Denn er ist der Segenskanal für alle mit ihm verbundenen Apostel, Brüder und Gemeinden. Gottes Volk weiß, dass der Name Stammapostel ein Gegenwartsname und nicht eine Bezeichnung der Vergangenheit ist. Dieses Bewusstsein treibt uns zu tiefer Dankbarkeit dem gegenüber, der uns diese hohe und edle Gabe zubereitet, ausgerüstet und geschenkt hat. Selbstverständlich brachte dieses Amt seinem Träger außergewöhnlich große Sorgen, Mühen und Belastungen, doch hat der Stammapostel in selbstloser Hingabe alles geduldig auf sich genommen und noch keinem, der ihn in Anspruch genommen, seine Hilfe versagt. Ungezählte Seelen haben unter seiner Bedienung Trost und Frieden gefunden.
Unermüdlich und trotz seines gesegneten Alter –der Stammapostel wird am 2. Januar 1941 siebzig Jahre alt– nimmt er die Unbequemlichkeiten und Anstrengungen der zahlreichen und oft weiten Reisen auf sich, um die Geschwister zu bedienen. – Dankbar schauen wir darum zu ihm und dem, der ihn uns gegeben hat auf, in dem Bewußtsein, der Herr ist mit uns. Unsere ernste und tiefe Bitte zu unserem Gott und Vater ist, daß er uns seinen Gesalbten erhalten möge bis zur Vollendung seines Werkes, wo er den Erfolg seiner Mühe und wir den Sieg unseres Glaubens an sein Wort in Besitz nehmen dürfen.
Bronnen resp.: Kalender Unsere Familie 1938 en 1941.
Om de hierboven geciteerde teksten beter te begrijpen, dient men zich te realiseren dat de zoon van stamapostel Johann Gottfried Bischoff,
Friedrich, al op 19-jarige leeftijd de leiding kreeg bij de huisdrukkerij van de kerk, door een beslissing in 1928 van stamapostel Niehaus (Johann Gottfried Bischoff is dan inmiddels acht jaar stamapostelhelper). In 1932 werd van deze drukkerij een zelfstandige onderneming gemaakt met Friedrich Bischoff als eigenaar. Daarna kwam vader Johann Gottfried Bischoff als redacteur bij dit "familiebedrijf" op de loonlijst. In diens paspoort stond dan ook als beroep vermeld: redacteur. Deze constructie maakte de familie Bischoff schatrijk. Zoon "Fritz" reed in de jaren '50 rond in een chique 12-cylinder Jaguar. In het kerkelijke drukwerk begon zich al snel een aaneenschakeling van "een-tweetjes" af te tekenen. Redactionele artikelen naderhand van de latere districtsapostel Gottfried Rockenfelder droegen in niet onbelangrijke mate daaraan bij. Er werd een ambiance gecreëerd waarbij het aan superlatieven niet scheen te ontbreken als het erom ging de "goddelijke voornaamheid" van stamapostel Johann Gottfried Bischoff over het voetlicht te brengen:
Redactie schreef:(...)
(...)
Es liegt uns fern, zu kränken; sondern allein, um möglichst Einsicht zu wirken, sei nachstehend etliches angeführt, was gewiß nicht im Sinne Christi war, da durch den übertriebenen Stammapostelkult der Ruhm Christi geschmälert wurde.
In neuapostolischen Zeitschriften, für deren Inhalt der Stammapostel als Herausgeber verantwortlich war, wurde der Stammapostel als der größte Mann der Gegenwart bezeichnet («Der gute Hirte», 1953» Seite 74), als der größte Mensch auf dieser Erde hingestellt («Jugendfreund», 1954, Seite 51).
Im Weihnachtsgottesdienst zu Gießen nannte Apostel Rockenfelder den Stammapostel «den Größten — nächst Christus —, den die Erde je getragen hat». Das hat sich der Stammapostel widerspruchslos angehört und ließ den Bericht über jenen Dienst selbst in alle Welt hinaussenden.
Im Kalender «Unsere Familie», 1956, Seite 60, nannte Apostel Schiwy den Stammapostel «den Exponenten göttlicher Herrlichkeit».
In der «Wächterstimme», 1955» steht auf Seite 31 vom Stammapostel geschrieben: «Er kündet die Aufhebung der Naturgesetze für die« die seinem Worte glauben, daß sie den natürlichen Tod nicht schmecken brauchen und verheißt ihnen nach göttlichem Willen das ewige Leben.»
Apostel Startz schrieb in der «Wächterstimme» vom 15. Oktober 1955: «Ohne den Stammapostel Bischoff gibt es keine Erste Auferstehung, keinen Einzug in den Hochzeitssaal und kein Wohnen im Reiche der Herrlichkeit!» Welche Anmaßung und Überheblichkeit!
Laut «Unsere Familie», Nr. 23, 1955, Seite 623, sagte der Stammapostel in Kassel: «Wir können vor Gott treten und behaupten, daß wir besonders gute und vollkommene Menschen seien.»
Und im Kalender «Unsere Familie», für 1956, schreibt ein Apostel, der Stammapostel habe ihm in einem Briefe mitgeteilt: «Ich habe alles überwunden, was ich in der Ewigkeit nicht fortsetzen kann.»
Einer unserer Brüder schrieb dazu: «Wer so spricht und lehrt, der sucht keine Gnade mehr, Wer aber die Zuflucht unter das Kreuz Christi nicht mehr nötig hat, der kann — so haben wir uns durch Tatsachen belehren lassen müssen — auch selbst keine Gnade mehr üben.»
(...)
(...)
Uit: Bericht door Redactie op "
Za 27 Apr 2013, 20:01" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960
Aldus verloor men zich destijds in waandenkbeelden. Er werden trappen van vergelijking geïntroduceerd in relatie tot "ambtsgaven" en geestelijke bedieningen: hoog, hoger, hoogst. Kerkelijke ambtsdragers kregen aanzien naarmate men hoger op "de ambtsladder" was opgeklommen. Niet zelden werden machtsposities (!) uitgedeeld op grond van bewezen loyaliteit aan meerderen in de organisatie, maar dan uitgerekend op de momenten dat betrokkenen niet aan de ontstane gekte hadden moeten toegeven. Spijtig genoeg speelt die ellende in de Nieuw-Apostolische Kerk nog steeds! Hierbij valt tevens te denken aan herhaaldelijk dubieus optreden van de bestuursvoorzitter bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland/Nordrhein-Westfalen, districtsapostel Armin Brinkmann, zoals bij de benoeming van opziener Vis - ondanks "Der Fall Rohn". Zie mijn bericht op "
Wo 16 Mei 2012, 01:36" in de thread "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer". (...) Het mag duidelijk zijn dat wie zich wil verzoenen, niet erg geloofwaardig overkomt indien ondertussen zulke gekunstelde verhoudingen worden nagestreefd.
Zie verder mijn bericht op "
Di 25 Jan 2011, 15:33" in de thread "Een gezonde dosis respect voor wie God zendt... "
Groet,
BakEenEi