“Versöhnung jetzt!”

Berichten die al dan niet tevens op de website verschijnen en reacties van lezers
Forumregels
Doordat de redactie een wisselende samenstelling heeft, neemt zijzelf in beginsel niet deel aan een eventuele discussie. Het is ook niet erg praktisch om na het plaatsen van redactionele stukken, waar tijd en voorbereiding mee gemoeid zijn geweest, niet de handen vrij te hebben om alvast met nieuwe onderwerpen aan de slag te kunnen gaan. Bovendien is ieders vrije tijd beperkt. Beurtelings vervullen de redactieleden op het Forum de taak van Moderator. Eventueel overleg kan het best via een privé-bericht.
Plaats reactie
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

BakEenEi schreef:(...)
Mijn ervaring is dat het verhelderend kan werken om soms maar even wat afstand te nemen van een legpuzzel. Er valt méér te beleven. Navrant aan dit hartverscheurende thema (verzoening na een reeks van zware ongevallen met persoonlijk letsel, steeds op hetzelfde traject van de geloofsweg) is echter dat nu, na 50, 60 jaar, het ene vraagstuk tot klaarheid wordt gebracht terwijl het volgende zich alweer aandient. Als het op deze levensgevaarlijke geloofsweg eindeloos zó doorgaat, wordt er geen mens gered! Volgens mij kan ieder het best nu eerst dicht bij zichzelf blijven want het gaat hier absoluut niet om een soort van vredesverdrag tussen vertegenwoordigers van enkele religieuze organisaties. Het gaat om ieder persoonlijk! Laten wij ons geweten niet uit handen geven, al kan het voor sommige gelovigen verleidelijk zijn zich te laten meeslepen door wat er in een kerkbestuur wordt besloten. Wat écht "eerlijk en oprecht" is, valt niet op andermans klompen aan te voelen. Er moet een (a-politieke) oplossing worden gevonden die ons allen in Zijn werk de blik zal doen verruimen.

Laat de intentie zuiver zijn:
  • Vader, zie ons vol verlangen
    naad'ren voor Uw aangezicht;
    om weer krachten te ontvangen
    en 't ontkomen aan 't gericht.


    Eerste couplet van lied 240, NAK-gezangboek
Ten slotte, wie iets goed te maken heeft, doet er níet verstandig aan meteen om vergiffenis te vragen want dan zet je een slachtoffer al na twee seconden opnieuw voor het blok. Toon berouw, maar wel eerlijk en oprecht...

(...)


Uit: Mijn bericht in deze thread op "Di 16 Jul 2013, 16:12"
BakEenEi schreef:(...)
Niet zelden echter doet zich het opmerkelijke verschijnsel voor dat wanneer in een organisatie sommige functies zijn komen te vervallen, je ze vervolgens niet eens mist. Aangezien ik mij vrij lang in een positie heb bevonden, waarin ik het reilen en zeilen op de kerkvloer en op de echelons daarboven redelijk van nabij kon gadeslaan, begreep ik na verloop van tijd wel hoe het komt dat politieke keuzes geregeld botsen met inhoudelijke keuzes. De oplossingsgerichte manier van kijken op de kerkvloer en de praktische basale aanpak die daar zijn vruchten afwerpt, werd te pas en te onpas overruled door vogels van uiteenlopende pluimage in managementfuncties, die ieder voor zich van hun werk een soort van hobby probeerden te maken. Kortom, allengs viel er weinig meer samen te rooien want men streefde niet meer dezelfde doelen na.

(...)


Uit: Mijn bericht in deze thread op "Di 16 Jul 2013, 22:07"
@all

"Er moet een (a-politieke) oplossing worden gevonden die ons allen in Zijn werk de blik zal doen verruimen", zo verduidelijkte ik onlangs hoe wij naar mijn vaste overtuiging loskomen van "... wat van U ons afvoert, Heer" (zie het derde couplet van lied 200, NAK-gezangboek: "Hoe verheugt het ons deez' stonde") want immers:

BakEenEi schreef:
BakEenEi schreef:(...)

"Geloven doe je in het echt! Anders geloof je alleen maar in de geschiedenis van hen die geloofd hebben", schreef ik in een artikel voor de "indexpagina" in februari 2010. Ik had toen nog helemaal geen weet van een conflict op "de C.A." over zoiets als goed rentmeesterschap. Het enige wat ik wist is dat de Nieuw-Apostolische Kerk voor mijzelf onherbergzaam was geworden. Zó onherbergzaam zelfs, dat ik vastberaden vertrok.

(...)


Uit: Mijn bericht op "Vr 05 Apr 2013, 12:41" in de thread "Voor elkaar - met elkaar - gezamenlijk"
@all

Als er tegen iemand, die ergens mee worstelt, steeds alleen maar wordt gesproken in de trant van "na regen komt zonneschijn", of sterker nog "maak het niet erger dan het is", zal diegene -te midden van vrienden en bekenden- zich vast al snel "over en te veel" voelen. Je mag er wel zijn, maar hooguit voor zover jij je pijn verbijt, je verdriet weglacht, je zorgen verbergt, enzovoort. Kortom, je bent "een halve". Beter gezegd: je mag niet héél zijn. Door zulke relaties te blijven onderhouden (lees: Door de parasieten in je omgeving nog langer te laten profiteren van hun prooi... ), raak je nog méér uit je kracht. Uiteindelijk val je erbij neer en vervolgens kijkt er niemand naar je om. (...) Helaas is dit, wat in de Nieuw-Apostolische Kerk honderden, duizenden moest overkomen. Nee, juister is het hier om te schrijven "wat ze werd aangedaan". Aangedaan!!

Geloven doe je in het echt... Dan handel je er namelijk ook naar...

Groet,
BakEenEi


Bron: Mijn bericht in deze thread op "Zo 30 Jun 2013, 22:23"
"Geloven doe je in het echt! Anders geloof je alleen maar in de geschiedenis van hen die geloofd hebben." Ik ben maar zo vrij dit nu te herhalen. Het gebeurt namelijk niet allemaal vanzelf, en ook beslist niet als het initiatief hier zou blijven liggen bij de nieuw-apostolische kerkleiding. Doordat men zich in die kringen door de jaren heen spijtig genoeg is gaan verbeelden dat er een machtsimperium moest worden opgebouwd en verdedigd, dient men er nu veeleer geheel andere belangen dan die, welke ten dienste staan van goddelijk leven. Niet alleen voor mijzelf, doch ook voor talloze anderen is het hoogst bedroevend geweest om dit te moeten constateren. De internationale concernleider laat zichzelf stamapostel noemen en diens "minister van defensie" moet doorgaan voor een opziener...
  • [7] Een opziener moet als beheerder van Gods huis onberispelijk zijn: hij mag niet eigenzinnig optreden, niet driftig zijn, niet te veel drinken, niet gewelddadig zijn en niet hebzuchtig; [8] hij moet juist gastvrij zijn, goedwillend, bezonnen, rechtvaardig, toegewijd en beheerst. [9] En hij moet zich houden aan de betrouwbare boodschap die in overeenstemming is met de leer, zodat hij in staat is om anderen met heilzaam onderricht te bemoedigen en dwarsliggers terecht te wijzen. [10] Want er zijn veel ongehoorzame mensen, praatjesmakers en bedriegers...

    Uit: Titus 1 (NBV)
"Want er zijn veel ongehoorzame mensen, praatjesmakers en bedriegers..." Core business bij de hooggeplaatsten is tegenwoordig het vermarkten van een merk: Neuapostolische Kirche, en daarmee níet vanuit de kracht van het Evangelie: dienend leiderschap. Niets kwalijks uit het verleden wordt er voldoende opgehelderd en naar behoren rechtgezet en slachtoffers worden níet vertroost. Integendeel: met hand en tand beschermt men het intellectuele eigendom van een overigens hoogst veranderlijke nieuw-apostolische geloofsleer. Dáár moeten de aangesloten leden eerst en vooral aan geloven. Dáár moeten ze voor buigen en anders mogen ze... barsten. In de nieuw-apostolische geloofspraktijk (!) gaat het pas in laatste instantie om de kern van het Evangelie. Vergeefs zal men bij bestuurders aankloppen om Godsgezanten aan te treffen. Je moet namelijk een geslepen politicus willen zijn, om bij dit kerkgenootschap een leidende rol te mogen vervullen. Dát is het criterium. Dáár worden de kandidaten op geselecteerd. Praatjesmakers en bedriegers genieten dus de voorkeur.

De waarheid wil wel gezegd maar niet gehoord worden. Hoe werd het ons "in de gemeenschap" steevast voorgehouden? "Oppervlakkigheid en onverschilligheid zijn de doodgravers voor ons geloof!" Daar moesten ze "in de wereld om ons heen" het maar mee doen want "de dienaren die ons voorgaan"; die hadden niet alleen de wijsheid in pacht gekregen doch zij zouden ook altijd als eersten de waarheid kennen, voor zover die in de Bijbel nog niet was geopenbaard. Slechts "langs de geordende weg" zouden daarna ook anderen daarvan kennis kunnen nemen. (...) Lieve broeders en zusters, geloof die waanzin niet langer. Geef je geweten toch niet uit handen! Het komt namelijk niet goed met zo'n merk; met zo'n kerk.

Zie verder het redactionele bericht op "Vr 05 Jul 2013, 09:54" in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

@all

Over verzoening gesproken; zou het dan niet verstandig zijn om heel bewust voorgoed afstand te nemen van wat verdeeldheid aanrichtte en vervolgens terug te keren naar wat ons eerder als christenen met elkaar verbond?
  • 1
    Als kind'ren Gods verbonden,
    slechts een van hart en zin,
    staan wij door Christus liefde
    in ware broedermin.
    Kom, laat de liefde spreken;
    God is het die ons zendt!
    De liefde zij het teken,
    waaraan men ons herkent!


    3
    De Satan wil weer scheiden
    wat God heeft saam gebracht;
    en tweedracht steeds bereiden,
    waar eenheid wordt betracht.
    Eens zal de macht verbleken,
    die al het goede schendt.
    De liefde zij het teken,
    waaraan men ons herkent!


    Uit: Lied 353, NAK-gezangboek
Laten wij toch het onontbeerlijke gezonde onderscheid maken tussen enerzijds een rechtspersoonlijkheid bezittend lichaam rondom een aan het menselijke brein ontsproten religieuze organisatie en anderzijds Zijn werk!

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

@all

Verzoening! (...) Want hoe begon het voor menigeen immers in de Nieuw-Apostolische Kerk? Laten wij niet geringschatten met welk ontzag ouders hun kinderen bij Zijn altaar brachten voor de Heilige Waterdoop:
  • 1
    Aan uw voeten, lieve Heiland,
    brengen ouders hier hun kind;
    dat, als gave uit Uw handen,
    door hen innig wordt bemind.


    2
    Vol verlangen en begeren
    bieden zij hun kleine aan,
    om de waterdoop t’ ontvangen
    en een nieuwe, heil'ge naam.


    3
    Wil vervullen hun verlangen,
    maak deez' kleine vrij en rein;
    zodat het voor nu en eeuwig
    steeds Uw eigendom mag zijn.


    Bron: Lied 267, gezangboek H.A.G.E.A., 1953
En dan te bedenken hoe het verder ging bij de confirmatie...
  • 1
    Jonge broeders, jonge zusters,
    heden hebt g’ uw keus gedaan:
    "Met de God van uwe ouders,
    wilt g’ in ‘t leven verder gaan."
    Eenmaal brachten vader, moeder,
    u voor ‘s Heren aangezicht
    en toen werd de heil’ge hand’ling
    van de doop aan u verricht.


    2
    d’ Uitgesproken doopgelofte
    naamt ge over in dit uur;
    houdt de ernst daarvan voor ogen
    in uw ganse levensduur.
    Ook de waarde der verzeeg’ling,
    dit hoogheilig sacrament,
    werd door u in deze stonde
    voor Gods aangezicht erkend.


    3
    Blijf nu, jonge broeder, zuster,
    trouw aan uw gegeven woord
    en zet aan de hand van leiding
    uwe reis door ‘t leven voort.
    Deze hand wordt in d’ Apost’len
    u in liefde aangeboôn;
    door die hand hebt gij verbinding
    met Gods eengeboren Zoon.


    4
    Lieve Vader, zij betreden
    nu opnieuw het levenspad
    als zelfstandig, dienend Godskind.
    Och, houdt Gij hun hand omvat.
    Laat Uw eng’len hen omringen,
    dat Uw woord hen steeds versterk’,
    geef Uw zegen, dat zij worden
    steunpilaren in Uw werk.



    Bron: Lied 272, bindel H.A.G.E.A., 1953
"Geef Uw zegen, dat zij worden steunpilaren in Uw werk." Juist in déze samenhang schreef ik destijds het volgende:
BakEenEi schreef:(...)
Samen... trokken wij met elkaar op, toen de hoofdzaak nog centraal stond. Wij kwamen in de gemeenschap om "het goddelijke" met elkaar te delen; om te ervaren hoe Hij kan zegenen waar twee of drie in Zijn naam samen zijn gekomen. Het ging niet om het imposante van menselijk kunnen, om onszelf, om vormen en namen. God zag het hart aan. Het ontbrak ons aan niets. Als broeders en zusters vulden wij elkaar aan. "Krachtig bouwt de Heer, als vrucht van 't kruis, door Zijn trouwe knechten Zijn geheiligd Huis". Dat zongen wij met overtuiging, vooral ook het refrein van dit bekende oude lied: "O, dat is zalig en heerlijk, Jezus maakt ons Zich gelijk; heilstaat voor ieder begeerlijk, Hij maakt ons gelukkig en rijk." Wij kwamen samen, met velen of met weinigen, in kerk of zaal, bij een ziekbed of rond een graf; maar het ging ons om het eeuwige; om "de liefde des Vaders". Ieder was een radertje in Zijn werk; géén "mensenwerk". Wij wisten: " 't Is, Heer, Uw werk, van U alleen, het werk waarin wij staan; daar Heer, Gij zelf de Bouwer zijt, kan't nimmermeer vergaan". Het was dus zeer zeker niet óns werk, waarin Hij "geacht werd" te staan! Veeleer ging het om fijne verhoudingen waarin goddelijk leven kan gedijen. Wij zongen ook: "O, zalig 't huis, waar allen die daar dienen, doordrongen zijn van hun zo grootse taak; en al hun werk met liefd' en trouw verrichten, dit steeds beschouwend als een heil'ge zaak. Waar oud en jong elkaar als huisgenoten, als kind'ren Gods erkennend, achting biên; in wederzijdse liefde en waardering het wezen van de Vader wordt gezien." Zo was de gemeenschap opgebouwd; het Vaderhuis: "uit onbehouwen stenen". "De liefde als fundering, die alles samenhoudt."

(...)


Uit: Mijn bericht op "Za 01 Jan 2011, 14:56" in de thread "Samen... "
Wie zich dan opwerpt als een "zegenaar", moet niet uit het oog willen verliezen in Wiens werk men feitelijk mag staan. Het betreft hooguit één zaak: "Wie in de liefde blijft, blijft in God, en God blijft in hem." (1 Johannes 4: 16, NBV).

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

Redactie schreef:(...)
Wie had nu toch -zonder enig kwaad in de zin te hebben- kunnen vermoeden dat er zelfs in het "werk Gods" (!!) ooit nog sprake zou zijn van "Schwierigkeiten mit der Wahrheit"? Ikzelf in elk geval -als confirmant- niet.

(...)
Of je las na 4 december 2007 van stamapostel Fehr het onderstaande:
  • Die AG „Geschichte der Neuapostolischen Kirche“ (GNK) wurde am 21. Oktober 1999 von Stammapostel Fehr gegründet; ihr Auftrag lautet:
    „Die Geschichte der NAK historisch einwandfrei nachvollziehbar darstellen und auch solche Aspekte aufnehmen, die für die Kirche unbequem sein könnten. Die Darstellung soll objektiv sein und alle Fragen tabufrei beleuchten. Dabei soll der Gedanke berücksichtigt werden:
    Wenn wir diese Aufgabe nicht wahrnehmen, werden andere es tun“.

    Bron: "Die Neuapostolische Kirche von 1938 bis 1955 - Entwicklungen und Probleme"
(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Vr 07 Okt 2011, 11:29" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!"
Zie ook het redactionele bericht op "Zo 11 Aug 2013, 19:44" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960.
@all

"Die Darstellung soll objektiv sein und alle Fragen tabufrei beleuchten", aldus stamapostel Richard Fehr destijds. Opmerkelijk, vind ik, is het dat hij hierbij spreekt van "objektiv", van "alle Fragen" en van "tabufrei". Dat houdt nogal wat in! Compleet het tegenovergestelde, zeg maar, van wat er naderhand in eerste instantie desondanks heeft kunnen gebeuren, zoals bij de (tweede) Europese Informatieavond op 4 december 2007.

Velen wisten wel dat er in een onderhand grijs verleden beleidsmatig misschien wel eens iets faliekant verkeerd had uitgepakt, wat bijvoorbeeld de zogenaamde Boodschap van stamapostel J.G. Bischoff betreft, maar wij leven nu toch al lang in een geheel andere tijd? Dus: welke Neanderthaler of kniesoor wil in 2013 dienaangaande nog oude koeien uit de sloot halen? Wat een gezeur (om niks)! Wie maalt er nú nog om gedoe in de jaren'50? Of zelfs nóg langer geleden?! In 1863, 1897, 1921, of daaromtrent. Wat een criticasters; allemaal mensen die zichzelf zeker zo belangrijk vinden. Inactieve negatievelingen. Vijanden van het "werk Gods". (...)

Zo dachten na het onverwachte overlijden op 6 juli 1960 van stamapostel Johan Gottfried Bischoff in elk geval alle "apostelen" erover. Tezamen met de razendsnel benoemde stamapostel Walter Schmidt spraken zij in hun schriftelijke verklaring van 7 juli 1960 namelijk al meteen van "unsere Gegner und Feinde". Het laatste oordeel was kennelijk aan hen, de nieuw-apostolische "Boden van Jezus", "uitdelers der verborgenheden Gods" (vgl. 1 Kor. 4: 1, SV-J). Zie het redactionele bericht op "Za 27 Apr 2013, 20:01" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960. Prompt werd de vorige boodschap dus vervangen door de volgende: met uw eventuele (opbouwende) kritiek moet u níet bij ons zijn. Welnu, dat hebben wij met zijn allen achteraf ook wel wettig en overtuigend kunnen vaststellen. Het klopt: "Eine Mauer des Schweigens wurde aufgerichtet."

Onverminderd formuleerde het kerkbestuur alle voor haar relevante vragen en bijpassende antwoorden zelf. De laatste update hiervan werd vervat in de eind vorig jaar verschenen nieuw-apostolische catechismus. Wie het gezochte antwoord daarin niet aantreft, loopt "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" op de zaken vooruit. Sommigen wachten op deze manier al decennia lang op antwoord, en op gerechtigheid!

Wat er echter ondertussen plaatsgegreep, is, dat de -nogmaals: hoogst veranderlijke- nieuw-apostolische geloofsleer, niettegenstaande 2 Timoteüs 2 vers 19, als een wig moest werken tussen de Heer en de Zijnen. De "heilsnotwendige" apostelen van de Nieuw-Apostolische Kerk; daar kan de mensheid niet omheen. Probeer met hen niet van inzicht te verschillen want dan zondig je regelrecht tegen de Heilige Geest. Zo werd het ons in feite voorgehouden. Zo wilden de dienaren op hun wenken bediend worden. Zo dwongen de zegenaars de zegen af. Kortom: zo liepen de zaken nog veel verder uit de hand. En toen kwam het Internet op. (...)

Maar de tijden zíjn helemaal niet veranderd! Er hoeft maar één enkel nieuw thema te worden geïntroduceerd, of de geschiedenis herhaalt zich al en alwéér wordt er "Eine Mauer des Schweigens aufgerichtet." Opnieuw worden vragenstellers weggezet als vijanden van deze Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI). Als melaatsen worden ze gemeden; als ongewenste vreemdelingen vervolgd want: aan "Opfereinnahmen" geen gebrek.

Aldus wordt er vanuit de ivoren torens geschoten op alles wat er beweegt. En ondertussen acteren de acteurs, musiceren de muzikanten, en zingen de zangers. Hun goede werken mogen niet onopgemerkt blijven.

Groet,
BakEenEi :shock:
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

  • [1] Al sprak ik de talen van alle mensen en die van de engelen – had ik de liefde niet, ik zou niet meer zijn dan een dreunende gong of een schelle cimbaal. [2] Al had ik de gave om te profeteren en doorgrondde ik alle geheimen, al bezat ik alle kennis en had ik het geloof dat bergen kan verplaatsen – had ik de liefde niet, ik zou niets zijn. [3] Al verkocht ik mijn bezittingen omdat ik voedsel aan de armen wilde geven, al gaf ik mijn lichaam prijs en kon ik daar trots op zijn – had ik de liefde niet, het zou mij niet baten.

    Uit: 1 Korintiërs 13 (NBV)
@all

Wie zich wil verzoenen, hoeft niet in "Vragen en Antwoorden" of in de nieuw-apostolische catechismus na te kijken hoe het protocol daarin eventueel voorziet. Instructies van kerkvorsten te dien aanzien zijn volstrekt overbodig. Schaf zulke verplichte kost (over "Brood des Levens" gesproken) liever af:
  • [13] Laten we elkaar daarom niet langer veroordelen, maar neem u voor, uw broeder en zuster geen aanstoot te geven en hun niet te ergeren. [14] Omdat ik één ben met de Heer Jezus weet ik, en ben ik ervan overtuigd, dat niets op zichzelf onrein is, maar dat iets onrein is voor wie het als onrein beschouwt. [15] Als u dus uw broeder of zuster kwetst door wat u eet, handelt u niet langer overeenkomstig de liefde. Laat hen voor wie Christus gestorven is niet verloren gaan door het voedsel dat u eet. [16] Breng het goede dat God u schenkt geen schade toe, [17] want het koninkrijk van God is geen zaak van eten en drinken, maar van gerechtigheid, vrede en vreugde door de heilige Geest. [18] Wie Christus zo dient, doet wat God wil en wordt door de mensen gerespecteerd. [19] Laten we daarom streven naar wat de vrede bevordert en naar wat opbouwend is voor elkaar. [20] Breek het werk van God niet af omwille van wat u eet. Weliswaar is alle voedsel rein, maar het is verkeerd om iets te eten dat iemand aanstoot geeft.

    Uit: Romeinen 14 (NBV)


    [19] Broeders en zusters, als een van u afdwaalt van de waarheid en een ander laat hem daarheen terugkeren, [20] dan mag hij weten: wie een zondaar van het dwaalspoor terugbrengt, redt hem van de dood en wist tal van zonden uit.

    Uit: Jakobus 5 (NBV)

Als tekenen van -goddelijk- leven worden uitgelegd als tekenen van verzet, wordt het tijd dat de dingen in het volle licht worden bezien:
  • "Wie overdag loopt, struikelt niet, want hij ziet het licht van deze wereld"

    Uit: Johannes. 11: 9 (NBV)
De "politieke moed" zal moeten worden opgebracht om het dwaalspoor te verlaten. Op het ogenblik worden in de Nieuw-Apostolische Kerk de gelovigen opgezadeld met ongerijmdheden. Tot allen eronder bezwijken.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
ACE
Berichten: 474
Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door ACE »

@BEE

Ondertussen zijn in Suriname de voorbereidingen in volle gang voor de viering van 150 jaar NAK.
De gemeente Alliance is op de hoogte gebracht van de wisseling van stamapostel.
Er is er niet bij verteld dat het een griezelig mannetje is dat doet denken aan "The Great Dictator"!
De NAK verkoopt dus nog steeds knollen voor citroenen!

En het thema "verzoenen" is aan de NAK niet besteed.
PK kent dat woord niet.

Groet,
ACE
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

  • [10] Overeenkomstig de taak die God mij uit genade heeft opgelegd, heb ik als een kundig bouwmeester het fundament gelegd, en anderen bouwen daarop voort. Laat ieder erop letten hoe hij bouwt, [11] want niemand kan een ander fundament leggen dan er al ligt – Jezus Christus zelf. [12] Of er op dat fundament nu verder wordt gebouwd met goud, zilver en edelstenen of met hout, hooi en stro, [13] van ieders werk zal duidelijk worden wat het waard is. Op de dag van het oordeel zal dat blijken, want dan zal het door vuur aan het licht worden gebracht. Het vuur zal laten zien wat ieders werk waard is. [14] Wanneer iemands bouwwerk blijft staan, zal hij worden beloond. [15] Wanneer het verbrandt, zal hij daarvoor de prijs betalen; hijzelf zal echter worden gered, maar door het vuur heen.
    [16] Weet u niet dat u een tempel van God bent en dat de Geest van God in uw midden woont?


    Uit: 1 Korintiërs 3 (NBV)


    Ik bedoel dit: wij willen niet over uw geloof heersen, maar juist bijdragen aan uw vreugde. U hebt tenslotte een vast geloof.

    Uit: 2 Korintiërs 1: 24 (NBV)
@all

Het lijkt mij van het grootste belang om allereerst te beseffen wat er met het bovenstaande feitelijk is gezegd, indien het thema "verzoening" aan de orde is vanwege de vele (bij de nieuw-apostolische kerkleiding amper betreurde) ongewenste bijwerkingen van veroorzaakte machtsverhoudingen bij de organisatie van "het apostolische werk". Let wel: op last van "topfunctionarissen" werd in officiële publicaties niet minder dan als volgt gepretendeerd...
Zesde deel
De Hersteld Apostolische Gemeente als de laatste gemeente.

216. Wat is de Hersteld Apostolische Gemeente?
De Hersteld Apostolische gemeente is de Gemeente van Jezus Christus. Zij is zijn eeuwig genade- en verlossingswerk op aarde, is door Hem zelf opgericht en wordt door zijn Heilige Geest geregeerd en geleid. De Hersteld Apostolische Gemeente is geen copie en geen nabootsing van de eerste Apostolische Gemeente, welke door Jezus persoonlijk onder de leiding van Petrus en zijn mede-apostelen was gesteld, zij is als het herstelde verlossingswerk van onze God in geestelijke zin de directe en onmiddellijke voortzetting van de eerste Apostolische Gemeente, waarmede zij de enige Gemeente van Christus en het Volk Gods vormt.
In deze Gemeente, die een gemeenschap van Apostelen, ambten en leden met de Heer Jezus Christus is, zijn liefde en geloofsgehoorzaamheid de krachten, die al het handelen en streven dragen. De Geest van Christus zelf is de levenskracht van de in Christus wedergeborenen.
Zie in deze thread hieromtrent ook mijn bericht op "Do 11 Jul 2013, 15:52", waaruit tevens de onderstaande quote:
BakEenEi schreef:(...)
Even in alle duidelijkheid voor het juiste begrip van het fijne onderscheid... want wát is feitelijk de Nieuw-Apostolische Kerk? Is dat in belangrijke mate Zíjn werk? Grotendeels Zíjn werk? Geheel en al Zíjn werk? Of is het een filiaal van Jopie Patat? Ik meen oprecht dat het geen enkel nut dient om maar een beetje in de ruimte te gaan kletsen als wij niet eerst goed en wel dóórhebben vanuit welk vertrekpunt er wordt geredeneerd.

(...)
Op deze manier onderwierp men gelovigen aan het ultieme goddelijke gezag, exclusief belichaamd in de zogenaamde ambtsgaven bij de Nieuw-Apostolische Kerk. Degene die in deze kerk het ambt van stamapostel bekleedt of wie in dat ambt door de vorige stamapostel als diens opvolger wordt benoemd, zou de door God aangewezen persoon zijn om voor de gehele wereldbevolking Zijn wil bekend te maken. Wie er als kerkelijke ambtsdrager in de jaren '50 van de vorige eeuw niet in meeging dat de hoogbejaarde stamapostel Johann Gottfried Bischoff níet zou sterven omdat deze volgens eigen zeggen zelf nog zou meemaken dat Jezus Christus op aarde terugkeert, werd destijds zonder pardon geëxcommuniceerd. Het zou aan hem een goddelijke boodschap zijn geweest, waardoor dit aan de gelovigen indringend was voorgehouden. Het precieze "Hoe & Wat" achter die schijnbare openbaring kwam echter niemand te weten, en dat wilde de internationale kerkleiding sindsdien ook het liefst maar zo laten. Ondertussen mocht het best bewaarde geheim geen naam hebben, doch het ongenoegen hierover hield aan. Wat is nu werkelijk de positie van "de stamapostel" in het "werk Gods"? Welk waarheidsgehalte hebben diens woorden? Naar goddelijke maatstaven, wel te verstaan! Naarmate er méér vragen rezen door (de introductie van) andere geloofsopvattingen die op gespannen voet staan met het Evangelie van Jezus Christus, wilde menigeen dienaangaande opheldering krijgen.

Inmiddels kwam de aap uit de mouw. Deze hele zaak rond de Boodschap van stamapostel Johann Gottfried Bischoff blijkt indertijd in scène te zijn gezet. Michael Koch van Glaubenskultur Magazine legt het op het ogenblik haarfijn uit hoe dat allemaal kon gebeuren. Hopelijk verschijnt er van diens uiteenzettingen ook de vertaling in het Nederlands. De onder het hoogpolige tapijt bij lijden (!) gevende dienaren in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk vandaan gehaalde waarheid zal velen uit de droom helpen. In deze kringen wil men zich wel verzoenen, doch zonder eerst de volle waarheid onder ogen te zien. Maar dan kom je met elkaar natuurlijk geen stap verder. De volgorde waarin men te werk gaat, klopt eenvoudig niet, en "het vertrekpunt" op deze wijze is overduidelijk níet het Evangelie van Jezus Christus. Dáárom wordt er, met name door de "Desinformatieavond" van 4 december 2007, allerwegen aan de weg getimmerd, zoals op dit Forum.

Laten wij ons eerst serieus verzoenen met de kern van het Evangelie. Pas dan kan het geloof daadwerkelijk in de praktijk worden gebracht.

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

@all

Wie zich oprecht met het Evangelie kan verzoenen, zal er geen behoefte (meer) aan hebben om anders dan op een goudeerlijke manier om te gaan met de liefde van God. Dan bestaat er geen enkele aanleiding (meer) om medemensen te belasten met vergezochte argumenten om een bijgeloof aan te hangen...

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

[Bijgewerkt: 24-08-2013, 00.30 uur]


@all

Met het boerenbedrog vanuit de ambtelijke top bij de Neuapostolische Kirche zou het nog lang niet zijn afgelopen, toen er voor stamapostel Bischoff tegen het dogma in dat hijzelf had goedgekeurd en dat de aangesloten leden met diens goedvinden verplichtend was opgelegd, op 6 juli 1960 in allerijl een uitvaart moest worden geregeld. Overigens moet het "rampenplan" al hebben klaargelegen, getuige de verklaring die de overige leden van het internationale kerkbestuur al meteen de volgende dag uitgaven. "Wij staan daarom voor het ondoorgrondelijke Raadsbesluit van onze God en vragen ons af, waarom Hij Zijn wil veranderd heeft," aldus de schijnheilige diepbedroefden - zonder te verblikken of te verblozen. Zie het redactionele bericht op "Do 06 Okt 2011, 09:41" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960. In dat verband zal het geïnteresseerden onlangs niet zijn ontgaan dat stamapostel Leber daarentegen stelde: "De Nieuw-Apostolische Kerk zal eveneens niet meer de motivering gebruiken dat de Heer Zijn wil zou hebben veranderd." Zie het redactionele bericht op "Ma 13 Mei 2013, 11:43" in de thread "Lafhartige 'verklaring' van Betonkopf Wilhelm Leber". Volkomen ten onrechte werden middels de op 13 mei jl. via het Internet gepubliceerde "Stellungnahme zur Botschaft von Stammapostel Bischoff" níet alle slachtoffers van de excommunicaties gerehabiliteerd. Voor zover betrokkenen nog in leven zijn, blijven zij vooralsnog opgezadeld met de boze brieven waarmee hen in het "werk Gods" de wacht werd aangezegd. Ondertussen komt er aan de stortvloed aan bezwerende formuleringen, waarmee eenieder het "in de navolging" moet doen, géén einde.

Wat nog "de Boodschap" betreft; al ten tijde van het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog werd daarop in kerkelijk drukwerk gezinspeeld:
  • 40 Jahre im Dienste des Herrn

    Am 20. Juni des Jahres 1937 feierte der liebe Stammapostel den 40. Jahrestag seiner Heiligen Versiegelung. An diesem Tage waren es 40 Jahre, dass unser Stammapostel das Unterpfand zur ewigen Herrlichkeit aus den Händen des damaligen Apostels Ruf empfangen hat. Welch eine Fülle der Arbeit, Mühe und Sorgen, aber auch Tränen und des Leides, jedoch auch der Stunden seliger Freude und reichen Erfolges liegen in dieser Zeitspanne verborgen. Als unser Stammapostel damals versiegelt war, tat er den Ausspruch: „28 Jahre habe ich der Welt gedient; nun aber will ich mein Leben dem Herrn weihen.“ Und dieses Versprechen Gott gegenüber hat er wie kein anderer in vorbildlicher Weise gehalten.

    Kaum der Gemeinde anhörend, trat ein Ereignis ein, was dem noch jungen Glauben des damaligen Bruders Bischoff an die apostolische Sendung gegenwärtiger Zeit auf eine harte Probe stellen sollte. Infolge einer am 4. Oktober 1897 eingetretenen Erkrankung wurde er am 30. November desselben Jahres aus dem Heeresdienst entlassen. Sein Zeugnis besagt, dass seine Führung eine vorzügliche war.

    Obwohl der Jubilar nach seiner Entlassung aus dem Lazarett und dem Militärdienst sehr der Schonung bedurft hätte, wollte er nicht untätig sein. Wo er nur konnte, suchte er sich nützlich zu machen. Ein Bruder hatte ihn auf Anraten des damaligen Apostels aufgenommen, wo er dann auch ein Heim fand, denn er war zu dieser Zeit arm, krank, hilflos, und von seiner Angehörigen verachtet.

    Allmählich erholte er sich, so daß es ihm gelang, den Schafen Christi, die noch ferne standen, eine Hilfe zu sein. Sein Erfolg in der Arbeit im Weinberg des Herrn und viele mitfolgende Zeugnisse des Heiligen Geistes veranlassten den damaligen Apostel Ruff, am 9. Januar 1898 dem Bruder Bischoff das Diakonenamt und am 27. Februar des gleichen Jahres das Priesteramt anzuvertrauen, unter gleichzeitigen Einsetzung zum Vorsteher der Gemeinde Mainz. Infolge der Erkrankung des Apostels wurde der nunmehrige Priester Bischoff im Jahre 1903 in das Bischofsamt berufen, und als der Apostel so gut wie dienstunfähig wurde, setzte der damalige Stammapostel Niehaus den Jubilar am 8. Oktober 1905 zum Apostelhelfer ein. In einem großen Gottesdienst in Frankfurt am Main, am 12. August 1906, empfing der Apostelhelfer Bischoff aus der Hand des Stammapostels Niehaus das Apostelamt, und es wurde ihm gleichzeitig damit der Frankfurter Apostelbezirk mit ungefähr 35 Gemeinden übertragen. Gewaltig muß der Arbeitsleistung gewesen sein, denn der Erfolg und der Segen des Herrn, der mit dem nunmehrigen Apostel Bischoff war, überstieg alle Erwartungen und versetzte sogar die, die ihm nicht gut gesonnen waren, in Erstaunen. Dies alles war ein Zeugnis des Allerhöchsten, dass der Apostel Bischoff zu noch Höherem ausersehen war, und so sonderte dann der damalige Leiter des Gotteswerkes den Apostel Bischoff am 10. Oktober 1920 in einem großen Gottesdienst in Bielefeld zu seinem Helfer aus, am 13. September 1924 bestimmte ihn der Stammapostel Niehaus in einem feierlichen Gottesdienst in Frankfurt am Main zu seinem Nachfolger und übertrug ihm dann das Stammapostelamt. Gott segnete seinen Gesandten überreich, denn alles, was er im Werke des Herrn übernahm, gedieh und wurde zu neuem Segen.

    Am 20. Juni 1937 kam nun unser Stammapostel in den Bezirk, in dem er apostolisch wurde (Mainz-Wiesbaden) und hielt in Wiesbaden im Kreise vieler Brüder und Geschwister einen Dankgottesdienst unter Zugrundelegung des Wortes: Psalm 103, 1-13. Er wies besonders auf die Treue, Fürsorge und Pflege des Herrn in den vergangenen vierzig Jahren hin und gab dem Herrn allein die Ehre. Einen markanten Satz aus diesem Dienst möchten wir nicht unerwähnt lassen. Er lautet: „Das wahre Glück besteht einzig und allein darin, was Gott an unserer Seele getan hat.“ Nach dem Gottesdienst begrüßte er noch die anwesenden Geschwister aus jener Zeit, die sich herzlich mit ihm, wie alle, die diese Stunden mit erleben durften, dieses Tages freuten. Möge der treue Gott den Gesalbten seines Sohnes erhalten bis zur herrlichen Vollendung seines Werkes.
    21. September 1930 – 21. September 1940

    Am 21. September 1940 beging das gesamte Werk Gottes ein seltenes Jubiläum. An diesem Tage waren es genau 10 Jahre her, dass dem Stammapostel die Leitung aller Neuapostolischen Gemeinden übertragen wurde, und wir alle stehen in dankbarem Aufschauen zu unserem himmlischen Vater, dass er uns zur Führung und Pflege unseres Glaubenslebens einen Mann gab, der erfüllt ist mit der Weisheit von oben, mit ener unsagbaren Liebe und einem unwandelbaren Glauben an den, der ihn sandte.

    Am 25. Januar des Jahres 1930 erlitt der vormalige Stammapostel Hermann Niehaus einen Unfall, dessen Folgen ihn leider zur Aufgabe seines hohen Amtes zwangen. Da der samalige Stammapostel Niehaus bereits am 14. Dezember 1924 den Stammapostel Bischoff in einem feierlichen Gottesdienst in Frankfurt am Main zu seinem Nachfolger ausgesondert hatte, war es für die Apostel eigentlich nur noch selbstverstständlich, als sie sich am 20. September 1930 in Berlin zusammenfanden, um die zur Zeit vorgenommene Aussonderung anzuerkennen. Am Sonntag den 21. September haben sie dann den nunmehrigen Stammapostel Bischoff in einem Gottesdienst in Berlin als Stammapostel eingeführt und mit der Leitung des Werkes Gottes beauftragt. Mit ihn hat Gott einen Mann an die Spitze seines Werkes gestellt, den er, wie seine jetzt zehnjährige Amtstätigkeit beweist, mit reichem Segen und Erfolg krönen konnte. Er hat mit göttlicher Weisheit das Gemeindeschiff durch alle Klippen und Gefahren bis zur Stunde sicher hindurchgebracht und alle ihm zur Pflege Anvertrauten mit seiner Liebe umgeben und bedient, die nicht in Worte zu kleiden ist. Gerade weil das Amt, das er trägt, einmalig ist, wird es uns wohl gestattet sein, einige Worte darüber zu sagen.

    Im Stammapostel sind alle Apostel des Herrn vereinigt. Es ist ihr sichtbares Haupt, und durch die Apostel sind alle gemeinden in diesem Stamme, aus dem die Apostel hervorgegangen sind, ein einheitliches Gebilde. Bei einem Baum werden die Lebenskräfte durch den Stamm und die damit verbundenen Äste bis zum kleinsten Zweig geleitet, um dort ihre Frucht zu bringen. Aufs Geistige übertragen heißt dies: Was der Geist des Herrn in dem jeweiligen Stammapostel als Lebensbrot erweckt, gelangt durch die Apostel unverändert in alle priesterlichen Ämter und dadurch in die Herzen der Kinder Gottes, sodaß alle in dem einheitlichen Sinn und Geist Christi bedient werden. Diese Tatsache sehen wir in der Gegenwart erfüllt und erkennen daraus, daß das Stammapostelamt nicht nur eine Bezeichnung, sondern heute tatsächlich die von Gott gewollte Bedeutung erlangt hat. Denn er ist der Segenskanal für alle mit ihm verbundenen Apostel, Brüder und Gemeinden. Gottes Volk weiß, dass der Name Stammapostel ein Gegenwartsname und nicht eine Bezeichnung der Vergangenheit ist. Dieses Bewusstsein treibt uns zu tiefer Dankbarkeit dem gegenüber, der uns diese hohe und edle Gabe zubereitet, ausgerüstet und geschenkt hat. Selbstverständlich brachte dieses Amt seinem Träger außergewöhnlich große Sorgen, Mühen und Belastungen, doch hat der Stammapostel in selbstloser Hingabe alles geduldig auf sich genommen und noch keinem, der ihn in Anspruch genommen, seine Hilfe versagt. Ungezählte Seelen haben unter seiner Bedienung Trost und Frieden gefunden.

    Unermüdlich und trotz seines gesegneten Alter –der Stammapostel wird am 2. Januar 1941 siebzig Jahre alt– nimmt er die Unbequemlichkeiten und Anstrengungen der zahlreichen und oft weiten Reisen auf sich, um die Geschwister zu bedienen. – Dankbar schauen wir darum zu ihm und dem, der ihn uns gegeben hat auf, in dem Bewußtsein, der Herr ist mit uns. Unsere ernste und tiefe Bitte zu unserem Gott und Vater ist, daß er uns seinen Gesalbten erhalten möge bis zur Vollendung seines Werkes, wo er den Erfolg seiner Mühe und wir den Sieg unseres Glaubens an sein Wort in Besitz nehmen dürfen.
    Bronnen resp.: Kalender Unsere Familie 1938 en 1941.
Om de hierboven geciteerde teksten beter te begrijpen, dient men zich te realiseren dat de zoon van stamapostel Johann Gottfried Bischoff, Friedrich, al op 19-jarige leeftijd de leiding kreeg bij de huisdrukkerij van de kerk, door een beslissing in 1928 van stamapostel Niehaus (Johann Gottfried Bischoff is dan inmiddels acht jaar stamapostelhelper). In 1932 werd van deze drukkerij een zelfstandige onderneming gemaakt met Friedrich Bischoff als eigenaar. Daarna kwam vader Johann Gottfried Bischoff als redacteur bij dit "familiebedrijf" op de loonlijst. In diens paspoort stond dan ook als beroep vermeld: redacteur. Deze constructie maakte de familie Bischoff schatrijk. Zoon "Fritz" reed in de jaren '50 rond in een chique 12-cylinder Jaguar. In het kerkelijke drukwerk begon zich al snel een aaneenschakeling van "een-tweetjes" af te tekenen. Redactionele artikelen naderhand van de latere districtsapostel Gottfried Rockenfelder droegen in niet onbelangrijke mate daaraan bij. Er werd een ambiance gecreëerd waarbij het aan superlatieven niet scheen te ontbreken als het erom ging de "goddelijke voornaamheid" van stamapostel Johann Gottfried Bischoff over het voetlicht te brengen:
Redactie schreef:(...)
(...)
Es liegt uns fern, zu kränken; sondern allein, um möglichst Einsicht zu wirken, sei nachstehend etliches angeführt, was gewiß nicht im Sinne Christi war, da durch den übertriebenen Stammapostelkult der Ruhm Christi geschmälert wurde.

In neuapostolischen Zeitschriften, für deren Inhalt der Stammapostel als Herausgeber verantwortlich war, wurde der Stammapostel als der größte Mann der Gegenwart bezeichnet («Der gute Hirte», 1953» Seite 74), als der größte Mensch auf dieser Erde hingestellt («Jugendfreund», 1954, Seite 51).

Im Weihnachtsgottesdienst zu Gießen nannte Apostel Rockenfelder den Stammapostel «den Größten — nächst Christus —, den die Erde je getragen hat». Das hat sich der Stammapostel widerspruchslos angehört und ließ den Bericht über jenen Dienst selbst in alle Welt hinaussenden.

Im Kalender «Unsere Familie», 1956, Seite 60, nannte Apostel Schiwy den Stammapostel «den Exponenten göttlicher Herrlichkeit».

In der «Wächterstimme», 1955» steht auf Seite 31 vom Stammapostel geschrieben: «Er kündet die Aufhebung der Naturgesetze für die« die seinem Worte glauben, daß sie den natürlichen Tod nicht schmecken brauchen und verheißt ihnen nach göttlichem Willen das ewige Leben.»

Apostel Startz schrieb in der «Wächterstimme» vom 15. Oktober 1955: «Ohne den Stammapostel Bischoff gibt es keine Erste Auferstehung, keinen Einzug in den Hochzeitssaal und kein Wohnen im Reiche der Herrlichkeit!» Welche Anmaßung und Überheblichkeit!

Laut «Unsere Familie», Nr. 23, 1955, Seite 623, sagte der Stammapostel in Kassel: «Wir können vor Gott treten und behaupten, daß wir besonders gute und vollkommene Menschen seien.»

Und im Kalender «Unsere Familie», für 1956, schreibt ein Apostel, der Stammapostel habe ihm in einem Briefe mitgeteilt: «Ich habe alles überwunden, was ich in der Ewigkeit nicht fortsetzen kann.»

Einer unserer Brüder schrieb dazu: «Wer so spricht und lehrt, der sucht keine Gnade mehr, Wer aber die Zuflucht unter das Kreuz Christi nicht mehr nötig hat, der kann — so haben wir uns durch Tatsachen belehren lassen müssen — auch selbst keine Gnade mehr üben.»

(...)
(...)


Uit: Bericht door Redactie op "Za 27 Apr 2013, 20:01" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960
Aldus verloor men zich destijds in waandenkbeelden. Er werden trappen van vergelijking geïntroduceerd in relatie tot "ambtsgaven" en geestelijke bedieningen: hoog, hoger, hoogst. Kerkelijke ambtsdragers kregen aanzien naarmate men hoger op "de ambtsladder" was opgeklommen. Niet zelden werden machtsposities (!) uitgedeeld op grond van bewezen loyaliteit aan meerderen in de organisatie, maar dan uitgerekend op de momenten dat betrokkenen niet aan de ontstane gekte hadden moeten toegeven. Spijtig genoeg speelt die ellende in de Nieuw-Apostolische Kerk nog steeds! Hierbij valt tevens te denken aan herhaaldelijk dubieus optreden van de bestuursvoorzitter bij de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland/Nordrhein-Westfalen, districtsapostel Armin Brinkmann, zoals bij de benoeming van opziener Vis - ondanks "Der Fall Rohn". Zie mijn bericht op "Wo 16 Mei 2012, 01:36" in de thread "Uitgaan van wat het kind nodig heeft, kan niet meer". (...) Het mag duidelijk zijn dat wie zich wil verzoenen, niet erg geloofwaardig overkomt indien ondertussen zulke gekunstelde verhoudingen worden nagestreefd.

Zie verder mijn bericht op "Di 25 Jan 2011, 15:33" in de thread "Een gezonde dosis respect voor wie God zendt... "

Groet,
BakEenEi
Less Is More
Gebruikersavatar
BakEenEi
Berichten: 1134
Lid geworden op: wo 22 sep 2010, 17:23

Re: “Versöhnung jetzt!”

Bericht door BakEenEi »

[Bijgewerkt: 18.00 uur]


@all

Het voornaamste struikelblok bij het thema "verzoening" is volgens mij dat in de Nieuw-Apostolische Kerk niet of nauwelijks het onderscheid wordt gemaakt tussen een kerk(genootschap) en Zíjn werk. De "concernleiding" bij de internationale Nieuw-Apostolische Kerk leeft als het ware in de waan dat men door God boven de mensheid is gesteld om voor de Zijnen de juiste koers uit te zetten naar het beloofde hemelse vaderland, en de aangesloten leden daarnaast wanen zich in de positie om zulks te moeten eerbiedigen want, kort gezegd, wie "de hand van leiding" loslaat zal in het hiernamaals reddeloos verloren zijn. Weliswaar wordt het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" niet uitgesloten geacht dat God bij machte zal zijn om ook elders een beetje zegen te schenken, maar dan hooguit bij wijze van uitzondering. Telkens opnieuw evenwel blijkt het déze aanmatigende houding te zijn welke een verzoening op ooghoogte (!) lelijk in de weg staat. Hierdoor willen kerkelijke ambtsdragers tegenover slachtoffers van ongerijmdheden in de kerk zich als privé-persoon vaak wel verontschuldigen, doch uitdrukkelijk níet vanuit hun geestelijke bediening. Angstvallig spreekt men als "dienaren" op die manier met één mond - in feite om eenheid te veinzen! Als het iemands drijfveer is om als geestelijk verzorger aanzien te genieten en om daarbij geen carrièrekansen te missen, stelt men zich uiteraard domweg onhebbelijk op. Dan zijn "zegenaars" alleen maar "tot zegen" voor de oppermachtige concernleiding in hun kerk.

Zie ook het bericht door Jabob65 van "Vr 23 Aug 2013, 07:22" in de thread "Elders gelezen... "

Groet,
BakEenEi


P.S.
Wat wij hier dus welbeschouwd onder ogen moeten zien, is, dat gelovigen op geraffineerde wijze zijn bespeeld door personen die, gloedvol predikend, er tegelijkertijd niet de minste moeite mee hadden om zich te bedienen van oneigenlijke middelen. Al vanaf het eerste begin raakten de belangen verstrengeld door in de organisatie een dubbelrol te claimen. Daarmee legde men beslag (!), zowel op ieders geloof als op de offergaven. Zonen, schoonzonen en anderen die wel over het paard wilden worden getild speelden het spel wel mee, mede doordat het ze financieel gewin zou brengen. Zo ontstonden er in deze kerk twee werelden met bij wijze van spreken de onderwereld boven...
BakEenEi schreef:(...)
  • Zijn wij nog bruikbaar?

    We zijn de stomme getuigen geweest van boze daden. We zijn door de wol geverfd. Geroutineerd hebben we de kunst van het veinzen en het spreken met dubbele tong geleerd. We zijn door ervaring wantrouwend tegenover mensen geworden. Daarbij moesten we hun de waarheid en ons vrije oordeel dikwijls schuldig blijven. We zijn door ondraaglijke conflicten murw, ja misschien zelfs cynisch geworden – zijn wij nog bruikbaar? Wat we nodig zullen hebben zijn geen genieën, cynici, haatdragende personen of geslepen tactici, maar ongekunstelde, eenvoudige en oprechte mensen. Zal onze innerlijke weerstand tegen wat ons opgelegd is sterk genoeg en de oprechtheid tegen onszelf radicaal genoeg zijn gebleven om de weg tot eenvoud en oprechtheid terug te vinden?



    Bron: Dietrich Bonhoeffer Werke (DBW) 8 (WE), 19-39
(...)


Bron: Bericht door BakEenEi op "ma 01 nov 2010, 11:31' in de thread "Geloofwaardigheid van de nieuw-apostolische kerkleiding".
Less Is More
Plaats reactie