Criticus schreef:(...)
Als dit de brief is waar de volgende zinsnede in voorkomt:
Er is sprake van een eenhoofdige leiding die mij gedwongen heeft sinds de zestiger jaren geloof te hechten aan een volstrekt onjuiste visie, die mij en met mij velen ernstige psychische schade heeft en nog berokkend. Zie bijlage "Bischoff"
dan zal de brief wel op "waarde" worden geschat. De genoemde financiële instellingen zullen vast wel begrip hebben voor "dwang" binnen een religieuze groepering...
(...)
Bericht door Criticus op "
Vr 28 Jun 2013, 07:23" in de thread "Hooguit weten wij wat wij kunnen weten!"
@Criticus
@all
Wie zich van kindsbeen af met hart en ziel verbonden heeft gevoeld met de Nieuw-Apostolische Kerk, zal, wanneer ongerijmdheden te denken geven, in eerste instantie vermoedelijk liever aan zichzelf beginnen te twijfelen dan aan
"Jezus in d'Apost'len" (destijds lied 136, gezangboek H.A.G.E.A.) want immers:
"Waar Apost'len staan, breekt Gods Geest zich baan, worden alle dingen 'nieuw' gemaakt" (lied 290, NAK-gezangboek).
En vált er dan eens een keer wat voor "wat de schoonheidsprijs niet verdient"; dan was ons geleerd dat -in het werk Gods- wij soms elkaars slijpstenen kunnen zijn. Bovendien:
"Wij zijn op de weg ten leven, die een school der vorming is, waar wij daag'lijks moeten strijden, onze geest soms moede is... " (lied 3, vorige NAK-koorboek). Met andere woorden:
- Strijdt om in te gaan door de enge poort, want velen, zeg Ik u, zullen trachten in te gaan, doch het niet kunnen.
Uit: Lucas 13: 24 (NBG-vertaling 1951)
Het ging er dus om in voorkomende gevallen eerst en vooral de hand in eigen boezem te willen steken; eventueel "de minste" te willen zijn; "de onderste weg" te willen gaan; jezelf te willen overwinnen; de ander hoger te achten dan jezelf; und so weiter und so fort. Wie dat niet kon opbrengen, trok bij de god van de Nieuw-Apostolische Kerk sowieso aan het kortste eind. Dit was ook wat "de dienaren" je steevast zouden voorhouden.
Ondanks alle raadgevingen die in
"de welaangename tijd" (vgl. 2 Kor. 6: 2, SV-J) onder de werkzaamheid van de Heilige Geest zouden zijn uitgesproken, in weerwil van het heilige zielsverlangen bij "de knechten Gods" dat een ieder te allen tijde
de zwijgzaamheid in acht zou willen nemen, en niettegenstaande het feit dat gedachten van twijfel "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" ernstige ziekteverschijnselen zijn (...), heeft Bauke Moesker zich op enig moment toch maar zo vrij gevoeld om via het publieke domein de aandacht te vragen voor enkele misstanden, waarbij diens broeders en zusters (!) persoonlijk letsel was berokkend.
Welnu, dát had hij volgens de Preciezen in de nieuw-apostolische geloofsleer níet mogen doen:
"De HEERE zal voor ulieden strijden, en gij zult stil zijn" (vgl. Ex. 14: 14, SV-J). De Rekkelijken daarentegen zullen i.c. juist het standpunt innemen dat wij het aan onze naasten verplicht zijn het voor ze op te nemen. In de Nieuw-Apostolische Kerk geldt echter het recht van de sterkste, oftewel "het gelijk" van de hoogste "dienaar" in rang. Ook als anderen daardoor onder de voet worden gelopen, worden platgewalst, geschoffeerd, genegeerd, geïsoleerd, enzovoort; dan nóg zal alles moeten gaan zoals zíj het willen: in volgorde van hun "belangrijkheid".
Hoe zulks in de praktijk kan uitpakken, laat zich vanzelf raden.
Tienduizend aangesloten leden houden hun mond, een
enkeling praat de mond voorbij. Die durft de vinger op te steken. Die stelt een vraag! Krijgt géén antwoord. Stelt de vraag opnieuw. Krijgt wéér geen antwoord. Ondertussen creperen de verschoppelingen in wier belang de misstand was gemeld. Maar zoiets hóeft in "Zijn werk" helemaal niet te worden gemeld... Verschoppelingen hebben niets te klagen want "in één van onze liederen" staat het immers duidelijk:
"... zijn van vrienden wij verlaten en de vijand zoekt ons leed, o, dan is ons Jezus alles: Koning, Priester en Profeet."
Kortom: dit is
godsdienstwaanzin. Bauke Moesker en nog een paar anderen gingen er alsnog níet mee akkoord. Maar dan ben je bij de Nieuw-Apostolische Kerk nog niet jarig! Integendeel, dan ben je gewoon de klos:
BakEenEi schreef:(...)
Om even de gedachten te bepalen: een districtsapostel is in de internationale Nieuw-Apostolische Kerk vele malen belangrijker dan een willekeurig gemeentelid, en wel in ongeveer de verhouding van 10 miljoen staat tot 20. Fouten van hooggeplaatsten zullen tot bijna elke prijs met alle beschikbare middelen, waaronder de mantel der liefde, worden toegedekt. Een "gewone broeder of zuster" daarentegen zal men nog een zetje meegeven, zodat alle Levieten die vervolgens de greppel passeren waarin betrokkene moest verdwijnen, er geen aanstoot aan nemen.
Ik weet wat ik zeg want in alle bescheidenheid: ik ken de organisatie toevallig vrij goed.
(...)
Uit: Mijn bericht op "
Vr 28 Jan 2011, 19:40" in de thread "Elders gelezen... "
Wie in "het werk Gods" kritiek heeft, wordt om te beginnen afgerekend op de toonzetting. Als daar namelijk al iets op valt aan te merken, kan de inhoud in geen geval serieus worden genomen. Dus: "motie verworpen". Ikzelf kan hier vele voorbeelden van geven, óók van "zegenaars" van wie menigeen het niet zou hebben verwacht. Valt er op de toonzetting evenwel níets aan te merken maar had de inhoud eenvoudig niet naar buiten mogen worden gebracht; ook dan geldt ontegenzeglijk: "motie verworpen" en de karavaan trekt verder. Ieder met het verstand op nul en de blik strak op oneindig; in de hoogste versnelling op weg naar "het einddoel".
Zie in deze samenhang bijvoorbeeld mijn "
Open brief aan alle kerkelijke ambtsdragers" van 15 november 2010. In feite had één zo'n brief afdoende moeten zijn. Zo niet echter in het nieuw-apostolische "werk Gods"...
Groet,
BakEenEi