Praktisch apostolisch-zijn is ook in staat zijn de tekenen der tijden goed te kunnen duiden en de eindtijdtekenen in (kerk)historisch perspectief te kunnen zien.
Bij gebrek aan historisch besef en bewustzijn en (kerk)historische kennis zou de hedendaagse mens kunnen veronderstellen, dat de contemporaine eindtijdprofeten en andere 'handelaren in angst ' een uniek verschijnsel is. Bij nadere beschouwing blijkt dit niet het geval te zijn. Veelal is het oude wijn in nieuwe kruiken. Dit kan worden geillustreerd aan de hand van een actueel bericht in de media rondom de gestrande bultrug 'Johannes'. Voor nadere informatie verwijs ik naar onderstaande link.
http://www.nrc.nl/nieuws/2012/12/17/in- ... de-wereld/
eindtijdtekenen in historisch perspectief
-
zefyr
- Berichten: 509
- Lid geworden op: ma 06 dec 2010, 19:00
-
zefyr
- Berichten: 509
- Lid geworden op: ma 06 dec 2010, 19:00
de Volkskrant van 17 december 2012
Niet alleen nrc.nl publiceerde vandaag een artikel over de apocalyptische duiding van een gestrande walvis uit lang vervlogen tijden, maar ook de Volkskrant van heden (Brief van de dag - 'De walvis was aankondiger van onheil', door Henk Slechte te Schiedam). Laatstgenoemd artikel is digitaal te raadplegen, indien men een VK-abonnement heeft. Voor degenen die de VK vandaag niet hebben gelezen en/of geen abonnement hebben, kunnen alsnog kennis nemen van het onderhavige artikel.
"Toen in 1522 een walvis bij Wijk aan Zee strandde, noemde Martin Luther dat een waarschuwing aan de vervolgers van de Nederlandse protestanten. De stranding van een walvis bij Berckhey, tussen Scheveningen en Katwijk, in februari 1598, waarvan Goltzius de afbeelding maakte die de krant afdrukte, zorgde voor veel ophef. De tekst eronder roept op om Psalm 46:9 te lezen: "Komt, aanschouwt de werken des Heren, die verwoestingen op aarde aanricht..." Zo wijst de schrijver op het onheil dat God met een walvisstranding aankondigt. Hij kreeg gelijk. In augustus 1598 bezetten de Spanjaarden Kleef, waar ze wreed tekeer gingen. In 1599 verscheen een pamflet met diezelfde prent van de stranding en een afbeelding van de wreedheden van de Spanjaarden in Kleef. Er zijn veel voorbeelden van verwijzingen door tijdgenoten naar naderend onheil als weer eens een walvis op de Nederlandse kust strandde. In 1602 maakte Jan Saenredam een gravure van de walvisstranding bij Beverwijk in december 1601. Linksboven zit Vader Tijd als aanduiding van ieders eindige leven. Vanachter een wolk richt de Dood zijn pijlen op de Amsterdamse stedenmaagd die neerstort. Waarschijnlijk een verwijzing naar de pest die in 1601 en 1602 Amsterdam teisterde. Onder de cartouche staat bij de afbeelding van een stad aan het water 'Terra Motus', wat verwijst naar de aarbeving van 2 januari 1602, die op veel plaatsen in Holland werd gevoeld. Rechtsboven blaast Fama op haar trompet om het slechte nieuws te verspreiden. Onder de prent verwijst een Latijns gedicht naar een toekomstige nederlaag. In 1616 tenslotte schreef de Britse ambassadeur in Den Haag dat walvisstrandingen als morele mijlpalen fungeerden: 'Temeer daar men zich herinnert dat bij het uitbreken van de oorlogen twee ongeveer even grote dieren aan land dreven, in de Schelde onder Antwerpen en een in Nedelrand bij het sluiten van het Bestand (zefyr: bedoeld wordt het 12-jarig bestand van 1609 tot 1621).' Hij doelde op de stranding van een potvis bij Noordwijk in 1615 en van een potvis tussen Scheveningen en Katwijk in 1617. Vroeger zouden de eurosceptici onder het bijgelovige volk de stranding van bultrug Johannes bij Texel wellicht hebben begrepen als voorspelling van het onheil dat Europa bedreigt."
"Toen in 1522 een walvis bij Wijk aan Zee strandde, noemde Martin Luther dat een waarschuwing aan de vervolgers van de Nederlandse protestanten. De stranding van een walvis bij Berckhey, tussen Scheveningen en Katwijk, in februari 1598, waarvan Goltzius de afbeelding maakte die de krant afdrukte, zorgde voor veel ophef. De tekst eronder roept op om Psalm 46:9 te lezen: "Komt, aanschouwt de werken des Heren, die verwoestingen op aarde aanricht..." Zo wijst de schrijver op het onheil dat God met een walvisstranding aankondigt. Hij kreeg gelijk. In augustus 1598 bezetten de Spanjaarden Kleef, waar ze wreed tekeer gingen. In 1599 verscheen een pamflet met diezelfde prent van de stranding en een afbeelding van de wreedheden van de Spanjaarden in Kleef. Er zijn veel voorbeelden van verwijzingen door tijdgenoten naar naderend onheil als weer eens een walvis op de Nederlandse kust strandde. In 1602 maakte Jan Saenredam een gravure van de walvisstranding bij Beverwijk in december 1601. Linksboven zit Vader Tijd als aanduiding van ieders eindige leven. Vanachter een wolk richt de Dood zijn pijlen op de Amsterdamse stedenmaagd die neerstort. Waarschijnlijk een verwijzing naar de pest die in 1601 en 1602 Amsterdam teisterde. Onder de cartouche staat bij de afbeelding van een stad aan het water 'Terra Motus', wat verwijst naar de aarbeving van 2 januari 1602, die op veel plaatsen in Holland werd gevoeld. Rechtsboven blaast Fama op haar trompet om het slechte nieuws te verspreiden. Onder de prent verwijst een Latijns gedicht naar een toekomstige nederlaag. In 1616 tenslotte schreef de Britse ambassadeur in Den Haag dat walvisstrandingen als morele mijlpalen fungeerden: 'Temeer daar men zich herinnert dat bij het uitbreken van de oorlogen twee ongeveer even grote dieren aan land dreven, in de Schelde onder Antwerpen en een in Nedelrand bij het sluiten van het Bestand (zefyr: bedoeld wordt het 12-jarig bestand van 1609 tot 1621).' Hij doelde op de stranding van een potvis bij Noordwijk in 1615 en van een potvis tussen Scheveningen en Katwijk in 1617. Vroeger zouden de eurosceptici onder het bijgelovige volk de stranding van bultrug Johannes bij Texel wellicht hebben begrepen als voorspelling van het onheil dat Europa bedreigt."
-
HenkNL
- Berichten: 35
- Lid geworden op: di 15 nov 2011, 23:40
Re: eindtijdtekenen in historisch perspectief
.....men heeft voor minder de eindtijding tot grote hoogte opgestuwd...