"Netzwerk Apostolische Geschichte" schrijft geschiedenis! (7)
@all
Bij het Netzwerk Apostolische Geschichte zie ik dat het welslagen van het initiatief tot het publiekelijk toegankelijk maken van de historische achtergronden met name samenhangt met het besef dat juist een nuchtere kijk op de zaak de gemeenschapszin vergroot, óók in relatie tot "andersdenkende christenen". Deze nuchtere kijk op de zaak staat het ons bovendien toe reëel onder ogen te zien hoe in de "Neuapostolische Kirche" zich vanaf
stamapostel Krebs een bepaalde Glaubenskultur heeft kunnen vestigen, "geprägt von" statusverheffende "Pfunden". Zó ging (en gaat) dat in zijn werk:
(...)
Rockenfelder setzt bei dieser Gelegenheit den sich verdient gemachten Bezirksevangelisten Bouquet in das Bezirksältestenamt. Dazu verliest er ein Schreiben des Stammapostels:
„Da Sie in der zurückliegenden Zeit treu waren, mit den Brüdern die Seelen sammelten und die Gemeinden aufbauten, habe ich mich entschlossen, Ihnen zu dem bisherigen Amtsvermögen ein neues Pfund in dem Bezirksältestenamt zu geben.“ (Ebd., S. 347)
(...)
Bron:
Der Konflikt in Luxemburg — Teil 16/Die Geschichte der „Botschaft des Johann Gottfried Bischoffs“,
Glaubenskultur-Magazine.
Aldus moest "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" tussen de Heer en
"wie Hem toebehoren" (vgl. 2 Timoteüs 2: 19) een "Amtskörper" worden aangebracht, bestaande uit "Segensträger mit allen an solche gewidmete Gehilfinnen und Helfern". Tegelijkertijd werd dit zogenaamde ambtslichaam opgesplitst in enerzijds hoge(re) "dienaren" mét bestuurlijke bevoegdheden en anderzijds lage(re) "dienaren" zónder bestuurlijke bevoegdheden. Een ieder wordt geacht kerkelijke ambtsdragers serieuzer te nemen naarmate dezen krachtens de nieuw-apostolische hiërarchie in het "werk Gods" een extra voorname positie innemen. De Nieuw-Apostolische Kerk wordt hierdoor ook wel een "Ämterkirche" genoemd. Alles draait om het onderscheid in belangrijkheid tussen geestelijke bedieningen onder de kerkelijke ambtsdragers.
De hierboven aangeduide mysterieuze "Pfunden" hebben door de jaren heen op menigeen een magische aantrekkingskracht uitgeoefend. Net als in de beleving van veel onderdanen in het desbetreffende sprookje bij een keizer diens
nieuwe kleren. Kortom: realiteitszin maakte plaats voor bijgeloof. Immers, het kwam er voortaan op neer dat eerst en vooral de "dienaren" op hun wenken werden bediend. De "hoogste" onder hun waande zich allengs de rechterhand van Jezus Christus en had er geen moeite mee om op zeker ogenblik in "Vragen en Antwoorden" het onderstaande te verordonneren:
BakEenEi schreef:(...)
Vraag 179: "Waaruit valt af te leiden, dat het ambt van Stamapostel een instelling is volgens de goddelijke ordening?" Het bijbehorende antwoord: "Jezus wil dat Zijn kerk wordt geleid door een Stamapostel, die de hoogachting geniet van de Apostelen en alle leden van de kerk (vgl. Matth. 16: 18 )."
(...)
Uit: Mijn bericht op "
Di 26 Jun 2012, 09:19" in de thread "Moat ik soms op myn broer passe?"
Door aan het evangelie van Jezus Christus deze draai te geven, ontstond er in de onderlinge betrekkingen eenrichtingverkeer. Van hogerhand werd er op de gelovigen druk uitgeoefend om de "ordeningen van God", zoals geformuleerd in de nieuw-apostolische geloofsleer (en: alle wijzigingen voorbehouden), voluit te eerbiedigen. Enkele jaren geleden leidde dit ertoe dat twee districtsapostelen, vooruitlopend op wat er in de toen nog uit te brengen catechismus aan gecorrigeerde zienswijzen zou zijn neergelegd, waarschuwden:
"Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden." Met andere woorden: wíj maken wel uit wat u als christenen -op straffe van sancties in onze kerk- zoal heeft te geloven; misschien pakken wij uw "Pfunden" en daarmee uw exclusieve status in het "werk Gods" wel af! Zo is het op dit Forum
uitgebreid aan de orde geweest hoe het in dat opzicht in 2011 de districtsoudste Thomas Feil kon vergaan. In dat verband laat de nieuw-apostolische kerkgeschiedenis overigens zien dat men niet op 10.000 gelovigen nauwkeurig kijkt.
Echter, helaas loopt het toepassen van geloofsdwang en het uitvaardigen van strafmaatregelen als een rode draad door de geschiedenis van dit kerkgenootschap. Woorden schieten te kort om te beschrijven hoe door toedoen van "zegenaars" gelovigen van elkaar vervreemd raakten. Uiteraard heeft zo'n hardvochtige aanpak níets meer van doen met wat Jezus Christus in alle liefdevolle duidelijkheid voorhield aan Petrus:
- [15] Toen ze gegeten hadden, sprak Jezus Simon Petrus aan: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je mij lief, meer dan de anderen hier?’ Petrus antwoordde: ‘Ja, Heer, u weet dat ik van u houd.’ Hij zei: ‘Weid mijn lammeren.’ [16] Nog eens vroeg hij: ‘Simon, zoon van Johannes, heb je me lief?’ Hij antwoordde: ‘Ja, Heer, u weet dat ik van u houd.’ Jezus zei: ‘Hoed mijn schapen,’ [17] en voor de derde maal vroeg hij hem: ‘Simon, zoon van Johannes, houd je van me?’ Petrus werd verdrietig omdat hij voor de derde keer vroeg of hij van hem hield. Hij zei: ‘Heer, u weet alles, u weet toch dat ik van u houd.’ Jezus zei: ‘Weid mijn schapen. [18] Waarachtig, ik verzeker je: toen je jong was deed je zelf je gordel om en ging je waarheen je wilde, maar wanneer je oud wordt zal een ander je handen grijpen, je je gordel omdoen en je brengen waar je niet naartoe wilt.’ [19] Met deze woorden duidde hij aan hoe Petrus zou sterven tot eer van God. Daarna zei hij: ‘Volg mij.’
Uit: Johannes 21 (NBV)
Het valt te hopen dat ook de verantwoordelijke kerkleiding nog tot het inzicht komt dat het de hoogste tijd ervoor is de zaken nuchter onder ogen te zien. Indien de kernwaarden in het evangelie van Jezus Christus alsmaar moeten wijken voor vreemdsoortige (nieuw-apostolische) leerstellingen (vgl. Hebreeën 13: 9), blijft men zich kwalijk schuldig maken aan vernietiging van goddelijk kapitaal op de kerkvloer. In plaats van een machtsbestel te dienen, doet men er verstandiger aan zonder voorwaarden vooraf dienstbaar te zijn aan het lichaam van Christus.
[wordt vervolgd]
Groet,
BakEenEi