[Bijgewerkt: 22.30 uur]
God maakt geen fouten (1)
@all
Over het aangehaalde artikel waarin er van de zijde van het internationale kerkbestuur wordt gesproken van
"het middelpunt van de herfstzitting van de Districtsapostelvergadering voor Districtsapostelen en Districtsapostelhelpers van de Nieuw-Apostolische Kerk" valt bepaald méér te zeggen. Een logische vraag hieromtrent kan immers zijn:
wat worden wij hier nu precies wijzer van? De eerste indruk bij het lezen was wellicht: fijn, dat "onze apostelen" ook voor de burn-out problematiek blijkbaar zo veel aandacht hebben! Of: buitengewoon verstandig dat men zich op het hoogste niveau in de organisatie door professionals over dergelijke thema's laat voorlichten. Chapeau voor de kerkleiding! Dit laatste hoort men natuurlijk héél graag zeggen; bij de kerkleiding. (...)
Tot zover even de theorie. Voor stamapostel Leber biedt het in de praktijk namelijk zeer veel houvast indien met name controversiële zaken in tekstueel opzicht en liefst ook voor het oog "tot ieders geruststelling" (?) sluitend kunnen worden gemaakt. Dit is wat er onder insiders telkens weer bij hem opvalt: áls een verhaal dat de kerkleiding kennelijk nodig heeft -om zich te rechtvaardigen- maar rondgebreid kan worden (zodat het voor de buitenwacht plausibel wordt)! Hoewel er nu voor 2013 is aangekondigd dat uitgebreid wordt herdacht dat de kerk al gedurende minstens 150 jaar haar bestaansrecht heeft bewezen; met "verbeterpunten" weet men nog altijd niet "normaal" om te gaan. Wie over "verbeterpunten" begint, wordt minzaam geïnfantiliseerd; want ach, is het niet gewoon aandoenlijk als iemand, staande "in de eerste liefde", heerlijk spontaan en vrijblijvend praat over hoe we "de wereld om ons heen" met elkaar kunnen verbeteren? Wie daarentegen spreekt van kritiek, hoe noodzakelijk en goed bedoeld ook; die is in de Nieuw-Apostolische Kerk nog niet jarig! Kritiek op de Godsgezanten! Wie ben je wel, eigengereide snoeshaan, om daarmee op de proppen te komen? Kortom; in deze kerk heeft men, sinds ooit de oprichting ervan, nog geen wegen gevonden om als naasten, hogere en lagere dienaren én "de aan hun zorgen toevertrouwde" overigen, op gelijke hoogte te staan om bij voorbeeld wanbeleid te helpen oplossen. Wanbeleid is trouwens geen willekeurig voorbeeld want bij de Nieuw-Apostolische Kerk is het in "het systeem" ingebakken dat er tussen gelovigen onderscheid wordt gemaakt tussen meerderen en minderen, tussen wie recht van spreken heeft en wie de plicht tot zwijgen, enzovoort. Een diep in de organisatie verankerd stelsel van onverbiddelijke hiërarchische gezagsverhoudingen maakt hier namelijk voor "het ganse mensdom" de dienst uit! In 1897 werd ál het goddelijke gezag door één van de kerkvaders beschouwd als voortaan te zijn gebundeld in het ambt van stamapostel, welke hoedanigheid betrokkene toen officieel als eerstvolgende na de apostel Petrus voor zichzelf "spontaan" aannam.
Vanaf 1897 zijn het de stamapostel en diens rechterhanden, die de lijnen uitzetten. Allengs namen dezen hun taakopvatting "gestadig ruim op". Dit leidde ertoe dat men het inzicht verwierf dat het verreweg het beste zou zijn indien álle taken onder hun zeggenschap konden vallen. Dit communiceerde men naar de gelovigen toe als zijnde "de wille Gods". Omdat God geen fouten maakt, zijn "Godsgezanten" in theorie (!) vanzelf evenmin in staat om bijvoorbeeld wanbeleid te veroorzaken. Wie zich door hen onverhoopt onheus bejegend voelt, wordt derhalve voorgehouden hoe broeders en zusters voor elkaar -naar Zijn wil- soms ook "slijpstenen" kunnen zijn. God beproeft ons! Staan wij Hem wel toe dat Híj ons vormt? (...) Heb dáár als slachtoffer maar eens van terug! Zó wordt in deze kerk de pijngrens (!) verlegd. Nee, niet bij de "Godsgezanten".
"De Districtsapostelen werden het eens over algemene gegevens: een eigen jubileumlogo, online berichten, regionale open deuren en nog veel meer." Het lijkt wel een schoolreisje dat ons te wachten staat, waarbij de kinderen spannende verrassingen wordt beloofd - door "de meesters" in de Nieuw-Apostolische Kerk (terwijl "de juffrouwen" vast wel voor koek en ranja zullen zorgen). Ziedaar de zegeningen van "Zijn" hiërarchie.
Aldus hebben op het ogenblik zo'n 20 hoofdmeesters er de handen vol aan om overal "speurtochten" te organiseren met heel veel "leuke dingen" onderweg, zoals billboards op straat in Nordrhein-Westfalen zodat de mensen weten waar ze op de Erntedanktag hun geld naartoe kunnen brengen, of een budget van 20 miljoen euro plus nog wat extra voor de bouw van o.a een kinderdagverblijf en een seniorencentrum in het stadsdeel Sterkrade van Oberhausen. Een cadeautje van God was dat. Want in Oberhausen wonen heel lieve mensen. Echt waar. Ook wel in Uithuizen natuurlijk, maar daar hadden ze alles al, vond God. Nog wel, ja...
Van dienaren in het werk des Heren (!) wil het ons voorkomen dat dezen
integer, neutraal en solidair proberen te zijn. Bij de Nieuw-Apostolische Kerk ben je dan echter aan het verkeerde adres. Zodra er ergens iets verkeerd heeft uitgepakt, wendt ieder de blik af want het is zuiver aan "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" voorbehouden om eventueel de helpende hand te reiken. Doorgaans blikt ten slotte de stamapostel evenzeer "deemoedig" omhoog. Ondertussen worden slachtoffers herinnerd aan Psalm 121 waarin David zijn ogen ophief naar de bergen:
"vanwaar zal mijn hulp komen?" Reken er in de Nieuw-Apostolische Kerk dus níet op dat de "hooggeplaatsten" hun verantwoordelijkheden waarmaken. Wie geen "onbegrensd vertrouwen" aan de dag legt jegens de "Apostelen van Jezus Christus" (zie het
Woord van de maand in februari 2006), onder wie "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" te verstaan de stamapostel en de "met hem verbonden" districtsapostelen, hoeft in de praktijk op hun mededogen níet te rekenen. Hooguit wordt men aangespoord om eerst en vooral trouw te blijven in het offeren van de tienden "opdat er spoedig ook elders kinderdagverblijven en seniorencentra mogen komen", nur wenige Gehminuten von der Neuapostolischen Kirche entfernt. In deze kerk moeten gebrainwashte bijgelovigen ten behoeve van hun "lijden-gevenden" een gekunsteld "wereldomvattend" kastestelsel koesteren; alsof God het met de schepping had meegegeven.
Dit brengt ons terug bij de burn-out problematiek. Wij vinden het namelijk een bevreemdend vaag verhaal dat men ophangt over wat
"de expert, een arts-psychotherapeut met een eigen praktijk" aan de
"wereldomvattende Districtsapostelvergadering" te melden zou hebben gehad, klaarblijkelijk zonder hiertoe vooraf de geloofspraktijk (!) van Nieuw-Apostolische Kerk grondig te hebben bestudeerd, of informatie erover op het Internet serieus te nemen. Indien de betrokken arts zich daarvan namelijk wél voldoende rekenschap had gegeven, was deze het aan de waardigheid van diens beroep verplicht geweest hier af te zien van een vrijblijvend betoog zoals de kerkleiding het presenteert:
- Zuletzt gab der Mediziner den Bezirksaposteln mit auf den Weg, dass aus seiner Sicht „Kirche“ als Organisation oder Institution oder die Menschen in ihr durch ihr Verhalten zu Stress oder Belastungen beitragen könnten, die angesprochene Problematik jedoch eher eine gesamtgesellschaftliche oder kulturspezifische zu sein scheint als eine kirchliche. Dennoch wollen die Bezirksapostel die gewonnenen Erkenntnisse in ihre Gebietskirchen mitnehmen.
Bron: NAK International/Thema der Herbsttagung der Bezirksapostel: „Burnout ist ein Chamäleon“, http://www.nak.org/de/news/nak-internat ... cle/17394/
Tot slot gaf de dokter de Districtsapostelen ter overweging mee, dat vanuit zijn visie „de Kerk“ als organisatie of instituut of de mensen daarbinnen, door haar optreden tot stress of belastingen zou kunnen bijdragen, echter schijnt de behandelde problematiek eerder een maatschappelijke of cultuurspecifieke dan een kerkelijke te zijn. Desondanks willen de Districtsapostelen de verkregen inzichten meenemen in hun Aposteldistricten.
Bron: NAK-I nieuws/Onderwerp van de Herfstvergadering van Districtsapostelen: „Burnout is een kameleon“, http://www.nak.org/nl/nieuws/naki-nieuws/article/17394/
"Hoe durven ze het zó te zeggen?!", wilde een ervaringsdeskundige er vanmiddag aan de telefoon desgevraagd wel over kwijt;
"... dat men ondanks al het machtsmisbruik het lef heeft om hiermee nu goede sier (!) te maken." Inderdaad hebben de brutalen op deze manier, met hun uit ingekomen offerontvangsten gefinancierde eenzijdige propagandistische berichtgeving, de halve wereld. Niet voor niets wordt de bedoelde machtspolitiek, waarbij de gezondheid van gelovigen door "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk brutaal te grabbel wordt gegooid, óók op dít Forum steeds aan de orde gesteld.
- "Daar sta je dan. Je mocht wel blij zijn, maar niet bang, bedroefd of boos. Je voelt je gekrenkt. Emotioneel was je niet in beeld. Wat is de kerk voor jou in feite nog meer dan alleen maar een soort van activiteitenfabriek? Al je vertrouwen had je ingezet, "de firewall" uitgezet, je beste krachten gaf je bovendien; maar je spontaniteit ben je kwijt; je bent vermurwd. Wáár is het misgegaan?! Wanneer had je béter kunnen weten?! Wat zullen de mensen wel zeggen in de wereld om je heen, nu je bij de pakken neer zit. Waar heb je dit in godsnaam aan verdiend?! (...) Je voelt je misbruikt; gewoonweg verkracht - door de geestelijk elite in de kerk waar jij je hele ziel en zaligheid aan had verbonden. Waar blíjf je nu?!" (...)
"Er is roofbouw gepleegd; op gezinnen (van "dienaren"), op weldenkende welwillende medewerkers en op vele anderen die uit hun kracht zijn gehaald. Zoiets kan in het werk Gods pertinent niet de bedoeling zijn."
Uit: Bericht door BakEenEi op "wo 27 okt 2010, 21:38" in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk" (eerder verschenen op 12 februari 2010 op "de indexpagina")
- "De merkwaardige overeenkomst tussen de opstelling van "hoge dienaren" in de Nieuw-Apostolische Kerk en het dilemma van de persoon in de geschetste politieke kwestie is helaas dat de kerkleiding mensen opoffert omwille van "het systeem". Het systeem dat met name regelt dat ieder consequent naar boven toe in de organisatie moet meehelpen om "het werk des Heren" vorm te geven naar het inzicht van de kerkleiding. Dat zou namelijk "een afgebeden zaak" zijn. Op ten minste twee kernpunten gaat die redenering echter volledig mank: in het echte werk des Heren wordt niemand opgeofferd die de gerechtigheid van God zoekt, en in het echte werk des Heren regeren er geen bazen en bovenbazen.
Juist de kerkleiding wordt hier geplaagd door ijdelheid; door hoogmoed. Alles moet dienen ten bate van hun machtsbestel. Daardoor staan gelovigen continu bloot aan psychische aanvallen. In feite is er sprake van een destructieve relatie."
Uit: Bericht door BakEenEi op "wo 27 okt 2010, 21:39" in de thread "Achtergrondinformatie Nieuw-Apostolische Kerk" (eerder verschenen op 12 februari 2010 op "de indexpagina")
Met een burn-out weet men zich in de Nieuw-Apostolische Kerk helemaal geen raad. Überhaupt niet met psychisch letsel, veroorzaakt in (!) de kerk. Wat
zinloos geestelijk geweld inhoudt, wil men niet eens weten!
BakEenEi schreef:(...)
De nieuw-apostolische kerkleiding voorziet NIET in hulp aan slachtoffers van geestelijk geweld dat zij (!) had dienen te voorkomen.
Leden van de Nieuw-Apostolische Kerk worden geacht zich met het veelal verborgen leed NIET te bemoeien: wie met pek omgaat wordt ermee besmet.
Wie aldus troosteloos de kerk verlaat, wordt met de nek aangekeken. De "onderste weg" die voor hen tot zegen (!?) binnen de kerk was weggelegd; díe had men moeten gaan...
O ja? Wie dat wil geloven, komt er niet met een geloof als een
mosterdzaadje.
Lees eventueel: "Hilfen für Opfer von Gewalt - Ratgeber für neuapostolische Christen und andere Interessierte" door Rainer Ballnus (ISBN: 3-935347-18-9). Of zie:
LINDD - Licht nach dem Dunkel e.V..
Voorts zij in dit verband verwezen naar: "Destructieve relaties op de schop -
psychopathie herkennen en hanteren" door Jan Storms (ISBN: 978 90 202 03592). Of zie hieromtrent:
http://zelfbescherming.org/.
Met handen en benen en bij de organisatie van "diverse activiteiten" vanuit hun ivoren torens druk gebarend trachten "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk de ongerechtigheden waar zij NIET op aangesproken wensen te worden ondertussen transparant (!) te verbloemen...
(...)
Bron: Bericht door BakEenEi op
"do 29 sep 2011, 14:19" in de thread "Criticasters of opbouwwerkers?!"
Als het geen schrijnende toestanden betrof en ten hemel schreiend leed waarover het thans handelt, had er in het geheel niet verder over te hoeven worden uitgeweid. Maar het absolute tegendeel is hier het geval...
BakEenEi schreef:(...)
In het bovenstaande bericht van gisteravond sprak ik van
indoctrinatie. Hoezo indoctrinatie?! Ik zal proberen dit te verduidelijken. Eerst een stukje uit de Volkskrant van vanochtend, althans een tekstfragment uit een interview met de hoogleraar cognitieve neuropsychiatrie, André Aleman:
U bent zelf gelovig. Is geloven in God niet ook een soort van waan?
(lacht) "Dat kun je mij natuurlijk niet vragen, want als iemand echt een waan heeft, zal hij dat krachtig ontkennen. De psychiatrische definitie van een waan is dat je iets denkt wat niet klopt, dat andere mensen in je omgeving die waan niet delen, en dat je disfunctioneert in je dagelijkse leven.
Geloven is dan geen waan, want het grootste deel van de wereldbevolking denkt dat er iets meer is. (...) Als je de psychiatrische definitie van een waan hanteert, is atheïsme eerder een waan dan in God geloven."
Over "wanen" gesproken; gisteravond schreef ik o.a. het volgende:
- Men heeft als het ware de "firewall" uitgezet voor informatie welke langs de "geordende weg" namens God zou worden aangereikt. Hierdoor is men ontvankelijk geworden voor waandenkbeelden, zoals het idee van extra goddelijke gaven waarover kerkelijke ambtsdragers zouden beschikken naarmate men in het "werk Gods" een "hogere dienaar" is.
André Aleman zegt hierover nu: "
De psychiatrische definitie van een waan is dat je iets denkt wat niet klopt, dat andere mensen in je omgeving die waan niet delen, en dat je disfunctioneert in je dagelijkse leven." De vraag komt dus op: in hoeverre disfunctioneren nieuw-apostolische gelovigen c.q. "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk (door waandenkbeelden die het gevolg zijn van indoctrinatie) mogelijk in hun dagelijkse leven?
Hier roept de ene vraag alweer de volgende vraag op want wanneer dient te worden gesproken van "disfunctioneren"? Bij disfunctioneren valt in deze samenhang te denken aan het onder de druk van de omstandigheden moeten ontwikkelen van meerdere identiteiten die met elkaar níet (!) te rijmen zijn. Zoiets gebeurt niet een-twee-drie maar juist vrijwel ongemerkt in
een ondermijnend proces van jaren. Het ondermijnt iemands gezondheid doordat men onverenigbare realiteiten op één lijn moet krijgen, wat uiteraard alleen maar kan door daartussenin zelf een verwrongen persoon te worden. Men geraakt dus in een hoogst ongemakkelijke toestand, waarbij je als het ware gedurig twee gezichten moet kunnen laten zien, of zelfs nog méér. De ene werkelijkheid mag in de andere werkelijkheid niet bestaan. Continu moet je blijven switchen tussen
werelden van verschil (!), en dat moet je voor je meest nabije naasten zo veel mogelijk verborgen weten te houden. Dat knaagt aan je gezondheid maar dat wil je zelf niet weten! Je wilt het bij wijze van spreken pas weten
wanneer ooit de wal het schip zal keren. En hoe komt dat? Precies:
je bent geïndoctrineerd. Je hebt geen gezonde zelfreflectie meer.
Dit is m.i. op het ogenblik de toestand waarin in ons land de hoogste dienaren zichzelf hebben gemanoeuvreerd. Dat het bij hen nu zo uit de hand heeft kunnen lopen komt doordat óók in ieders omgeving het waandenkbeeld (!) kon postvatten dat God het allemaal zó zou hebben gewild. Helaas;
om de dooie dood niet!! Dienaren in Zijn werk hoefden helemaal geen concernleiders te worden; ze hoefden helemaal niet twee, drie of tien petten op te krijgen, enzovoort. Dit hele fenomeen legt in de Nieuw-Apostolische Kerk meteen ook de zwakste schakel bloot. Degenen namelijk die er wat van konden zeggen, ja, sterker nog, die er wat van móesten zeggen, zoals in dit geval met name ook
de districtsvoorgangers; díegenen laten het afweten want de betrokkenen zijn evenzeer
gebrainwasht! Het beste zou zijn dat de gezinsleden (!) van al deze "hoge dienaren" krachtdadig ingrijpen. Dan is er voor hun dierbaren tenminste nog een leven ná
dit gekunstelde bestaan... Doet niemand wat en alles zou bij het oude blijven, dan eindigt de geloofsweg met tandengeknars.
(...)
Bron: Bericht door BakEenEi op
"wo 16 feb 2011, 13:38" in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering"
Zelfs na 56 jaar (2011 minus 1955) wenst de nieuw-apostolische kerkleiding nog geen woord terug te nemen van de onheilstijdingen waarmee destijds onschuldigen werden opgezadeld door hun terughoudendheid ten aanzien van de "Boodschap" van stamapostel J.G. Bischoff:
BakEenEi schreef:(...)
Over menselijk leed vanwege excommunicaties, waar slachtoffers en nabestaanden van slachtoffers nog altijd emotioneel mee worstelen, wil men het níet meer hebben want, zo gaf districtsapostel Armin Brinkmann mij in niet mis te verstane bewoordingen desgevraagd te verstaan:
"Es gilt, das zu tun was unser Stammapostel geraten hat, sich nach vorne zu strecken und sich zu versöhnen. Dazu ist es notwendig, sich von eigenen Vorstellungen, vielleicht vorgefasster Meinung und alten Erfahrungen zu distanzieren." Met andere woorden (elke aansprakelijkheid voor berokkende personenschade afwijzend): wij gaan over tot onze orde van de dag; aldus spreekt de heer (Leber); zoek het maar uit met die slachtoffers - aan hun geestelijke nood hebben wij geen boodschap.
Moge dit hardvochtige optreden van NAK-topfunctionaris Armin Brinkmann ook anderen tot nadenken stemmen...
(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op
"za 29 jan 2011, 23:46" in de thread "Criticasters of opbouwwerkers?!"
Redactie schreef:(...)
Het was op zaterdag 1 oktober jl. in Mainz bij de start van een
meerdaagse conferentie welke sinds haar oprichting jaarlijks door het Netzwerk Apostolische Geschichte voor belangstellenden wordt georganiseerd, dat er van de zijde van de nieuw-apostolische kerkleiding twee leden van de doodgewaande projectgroep voor een interview waren afgevaardigd: herder
Manfred Henke (Lübeck) en opziener
Dirk Schulz (Hamburg). De NAK-Arbeitsgruppe Geschichte komt nog altijd met een regelmaat van ongeveer vijf keer per jaar bijeen, en zij bestaat uit zeven personen die allen door studie of beroep affiniteit hebben met geschiedenis. Men werkt uitsluitend in opdracht van het internationale kerkbestuur aan specifieke onderzoeksvragen. Het sterk bekritiseerde "Drave-document" was mede door hun beiden geschreven, zo wist gespreksleider Jens Joachim (oprichter van
NAKtuell) nu aan de weet te komen. Overigens verliep dit interview uiterst moeizaam. Zorgvuldig kozen Henke en Schulz hun woorden en, al was het subtiel, venijnig beet men van zich af wanneer er suggestieve vragen werden gesteld. Wie abonnee is (of wordt) bij Glaubenskultur-Magazine, zie "
Schwerpunkt Frankfurt".
- Foto: apostolischeobserver.nl
Manfred Henke en Dirk Schulz jl. zaterdag in actie - Caritas Zentrum, Mainz
(...)
Uit: Bericht door Redactie op
"di 04 okt 2011, 16:36" in de thread "Langzaam krijgt de NAK-geschiedenis een gezicht!".
Redactie schreef:(...)
Ikzelf kan terminologie als "onze dierbare stamapostel" en "de hand van leiding" niet meer aanhoren, sinds men zich niets- en niemand ontziend "in pantservoertuigen voortbeweegt over het plein van de hemelse vrede". Zo werden broeders en zusters in de kerkgemeente Hamburg-Blankenese platgewalst, de districtsoudste Thomas Feil en nog vele anderen.
"Pas op!", waarschuwde ik nog, toen het er in het tweede halfjaar van 2007 naar uitzag dat zielen, in 1955 al eens weggekeken in de kerk, opnieuw het slachtoffer zouden worden van
zinloos geestelijk geweld op de (tweede) Europese Informatieavond. Maar het scheelde ze niks, de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden aan de hand van leiding van onze dierbare stamapostel". Ik wist trouwens ook niet wat ik hoorde, op zaterdag 1 oktober jl. in Mainz, toen daar een herder en een opziener ten tonele verschenen die ijskoud beweerden dat zij vakidioten zijn en hun pennenvruchten, "endgültig" ingezegend door zowel apostel Walter Drave als stamapostel Leber, "wetenschappelijk verantwoord".
(...)
Uit: Bericht door Redactie op
"do 13 okt 2011, 14:44" in de thread "Brood des Levens" 1 augustus 1960
Het is deze ongenaakbaarheid, deze starheid; dit stijve, onverzettelijke, koppige en stugge optreden van stamapostel Leber en een handvol "Betonköpfe" onder de knipmessen in diens omgeving, waardoor de Nieuw-Apostolische Kerk onderhand in vliegende vaart naar de Filistijnen wordt geholpen.
[wordt vervolgd]
Het WebTeam/BEE