Vandaag berichtte RELIGIONSREPORT als volgt:
- Ehemaliger Bezirksältester Thomas Feil erklärt Austritt aus der NAK
Der leise Abschied eines mutigen Querdenkers!
Lees verder: http://www.religionsreport.de/?p=1648#more-1648
Het wilde Thomas Feil aanvankelijk duidelijk nog niet aan om deze ontnuchterende constatering voor reëel mogelijk te houden, maar hij kwam terecht in een stroomversnelling die hem alsnog al het enthousiasme en alle hoop ontnam. Hoezeer het ook zijn gezondheid op een gegeven moment aangreep; niettemin leert de ervaring dat onder dergelijke omstandigheden de verliezen te overzien zijn. Buiten de invloedssfeer van op het sadistische af acterende machtsfiguren die je het voorwerp laten zijn van psychische onderdrukking, ben je serieus beter uit! Maar de opgedane traumatiserende ervaringen zullen je nog lang blijven achtervolgen.Redactie schreef:(...)(...)"Die NAK hat damit eine, vielleicht die entscheidende Grundposition ihrer Lehre aufgegeben: Alleinige Basis ist das Evangelium; der Auftrag der Kirche ist der „Missionsbefehl“ Jesu. Stattdessen ist ganz offensichtlich, dass im Vordergrund und als Ausgang aller Überlegungen das Überleben der Institution NAK und die Begründung der Notwendigkeit der Neuapostolischen Apostel steht.'
Bron: "Schweigen hat seine Zeit – Reden auch", Aktuell nachgedacht über Prediger 3:7 - Von Frank Preusse
Uit: Bericht door Redactie op "ma 21 feb 2011, 14:10" in de thread "Deining in Duitsland over "Kirchenverständnis".
Zie voor de vertaling in het Nederlands het redactionele bericht op "di 22 feb 2011, 10:40" in de thread "Zwijgen heeft zo zijn tijd - spreken evenzeer!"
Zie verder het redactionele bericht op "di 18 okt 2011, 14:06" in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!"BakEenEi schreef:(...)
De nieuw-apostolische kerkleiding voorziet NIET in hulp aan slachtoffers van geestelijk geweld dat zij (!) had dienen te voorkomen.
Leden van de Nieuw-Apostolische Kerk worden geacht zich met het veelal verborgen leed NIET te bemoeien: wie met pek omgaat wordt ermee besmet.
Wie aldus troosteloos de kerk verlaat, wordt met de nek aangekeken. De "onderste weg" die voor hen tot zegen (!?) binnen de kerk was weggelegd; díe had men moeten gaan...
O ja? Wie dat wil geloven, komt er niet met een geloof als een mosterdzaadje.
Lees eventueel: "Hilfen für Opfer von Gewalt - Ratgeber für neuapostolische Christen und andere Interessierte" door Rainer Ballnus (ISBN: 3-935347-18-9). Of zie: LINDD - Licht nach dem Dunkel e.V..
Voorts zij in dit verband verwezen naar: "Destructieve relaties op de schop - psychopathie herkennen en hanteren" door Jan Storms (ISBN: 978 90 202 03592). Of zie hieromtrent: http://zelfbescherming.org/.
Met handen en benen en bij de organisatie van "diverse activiteiten" vanuit hun ivoren torens druk gebarend trachten "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in de Nieuw-Apostolische Kerk de ongerechtigheden waar zij NIET op aangesproken wensen te worden ondertussen transparant (!) te verbloemen...
(...)
Bron: Bericht door BakEenEi op "do 29 sep 2011, 14:19" in de thread "Criticasters of opbouwwerkers?!"
Indien u beter wilt weten wat er in dit opzicht middenin "de gemeenschap" aan de hand kan zijn, lees dan het redactionele bericht van "vr 11 maart 2011, 12:03" in de thread "Hoe moet het verder met de Nieuw-Apostolische Kerk in Ned.?"Redactie schreef:(...)
Het fenomeen intimidatiepraktijken binnen de Nieuw-Apostolische Kerk duidt helaas op structurele problematiek. Ook op 25 november jl. handelde het daarover:
Zo'n stukje tekst passeert hier misschien in een paar seconden gauw de revue, maar in feite stáát er nogal wat! Want: missen wij nooit eens iemand, in de gemeenschap? Valt ons nooit iets op? Hoe zou het wellicht gekomen zijn dat zielen verstillen? Waarom, waarom exact verliezen wij elkaar soms emotioneel uit het oog? (...) Omdat ik serieus wéét wat er hier aan de orde kan zijn, begin ik erover. Opnieuw trouwens. Onderschat u allen alstublieft niet wat er met mensen van vlees en bloed gebeurt indien het er voor de dienaren, in wie men graag Godsgezanten wilde zien, amper toe doet wie een naaste persoonlijk feitelijk is; indien pijnlijk blijkt dat het er voornamelijk om draait "dat de tent gerund kan worden", zodat de (districts)apostel trots kan zijn op de "zegenaars" die dat allemaal keurig netjes voor elkaar hebben gekregen. Dan, ja dán krijgen kinderen Gods (!) het in hun geloof écht moeilijk. Je was immers hooguit een decorstuk dat men goed kon gebruiken. Hoe ondertussen het klimaat was waarin goddelijk leven in de gemeenschap zou mogen gedijen, was voor de kerkelijke ambtsdragers klaarblijkelijk van ondergeschikt belang! Wie met zo'n ontluisterende ervaring wordt geconfronteerd, verandert! Een deceptie van dit kaliber geeft je namelijk een ongelofelijke geestelijke dreun. Terwijl niemand schijnbaar doorkrijgt wat er met je is, loop jíj -als onwillig decorstuk- met je ziel onder de arm. Men heeft medelijden met je, en dat is absoluut héél wat anders dan mededogen. Medelijden omdat jij "de vreugde" zeker kwijt bent. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" kun je dan het best zo snel mogelijk inzien dat je jezelf moet overwinnen. Het ligt dus aan jou! (...) Om precies te zijn: in de Nieuw-Apostolische Kerk ligt áltijd álles alléén aan jóu. (...) En dat komt omdat "ze" in deze kerk niet meer willen weten wat zielzorg écht is. Ook districtsapostel Brinkmann heeft dit vandaag nog gedemonstreerd. Hij verdraaide de werkelijkheid, zette de zaken op hun kop, vluchtte weg voor de verantwoordelijkheden die hijzelf niet waarmaakt. Ik zal er hieronder in eerste instantie kort op ingaan. Tragisch is het, bedroevend; ten hemel schreiend in feite.Redactie schreef:(...)
Mijn persoonlijke grootste bezwaar tegen de "hogere verantwoordelijke leidinggevenden", zoals betrokkenen worden aangeduid in de Leidraad dienen en leiding geven van de internationale Nieuw-Apostolische Kerk, is, dat men langzaam maar zeker psychisch letsel toebrengt aan gelovigen, van wie de meesten daartegen amper enig verweer hebben. Eén van de kenmerken van dit psychische letsel is, dat slachtoffers (!) zich emotioneel afwenden van naasten met wie men voorheen de meest hartelijke vriendschappelijke betrekkingen onderhield. Feitelijk zien wij hier dus gedragsveranderingen ontstaan; bevreemdende doch in de psychiatrie (!) vlot herkenbare -alarmerende- gedragsveranderingen! De negatieve lading roept namelijk de verdenking op van intimidatiepraktijken, in dit geval terug te voeren op een keihard basisprincipe als "Es gilt, das zu tun was unser Stammapostel geraten hat.", zoals districtsapostel Armin Brinkmann het ook aan mij in een reactie eens expliciet heeft voorgehouden. Opzieners, apostelen en districtsapostelen staan in de Nieuw-Apostolische Kerk onder contract van de stamapostel aan wie zij daardoor loyaal moeten zijn. Dit verklaart waarom in de praktijk er geen enkele uitspraak van de stamapostel, Herr Dr. Wilhelm Leber, ter discussie staat.
(...)
Uit: Bericht door Redactie op "vr 25 nov 2011, 11:38" in de thread "De koopman wint het van de dominee - houd de dief!"
(...)
Uit: Bericht door Redactie op "vr 23 dec 2011, 23:05" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk".
Van belang in dit verband is het redactionele bericht op "Vr 19 Aug 2011, 13:46" in de thread "Luister naar mijn woorden maar die staan los van mijn daden!" want daarin handelt het over priester Fritz Nüßle die destijds, verdacht van minder dan 100% loyaliteit jegens de kerkleiding die toen nog broedde op allerhande definitieve teksten voor de op handen zijnde nieuw-apostolische catechismus, namens districtsapostel Ehrich als één van de eersten in Zuid-Duitsland zonder pardon als afschrikwekkend voorbeeld na 40 jaar vrijwilligerswerk voor het "werk Gods" ongenadig mocht worden opgeofferd. Onverwijld trok de karavaan verder...„Im Werk Gottes ist das möglich, was in den anderen Institutionen, die zur sichtbaren Kirche zählen, wegen der Ablehnung der gegenwärtig wirkenden Apostel nicht ausgeführt werden kann, nämlich die Wiedergeburt aus Wasser und Geist zu ermöglichen und Heiliges Abendmahl mit der wahren Gegenwart von Leib und Blut Jesu zu feiern.“
"Die Geschichte der NAK ist eine Geschichte der Unterdrückung und des psychischen Missbrauchs mit zahllosen Einzelopfern und über Generationen geschädigter Familien. Niemand „muss“ hier vergeben „müssen“! Auch ist dabei unbedeutend, ob das missbräuchliche Verhalten länger oder kürzer her ist: Schweigt nicht, wenn ihr darum wisst! Klärt auf und gebt der Erinnerung Raum zum Schutz der kommenden Generationen eurer Enkel und Urenkel! Die Religionsfreiheit als hoch zu schätzendes Gut ist kein Deckmantel für systematische, psychische Unterdrückung oder stillschweigende Erduldung körperlichen und geistlichen Missbrauchs durch ein System, für dessen Existenz aber die indoktrinierte Unterordnung und das damit verbundene Schweigen die konstitutive Voraussetzungen sind." (Nicole D.)