Prachtig vernieuwde kerk in Groningen
Geplaatst: zo 05 dec 2010, 20:07
Hedenochtend 5 december 2010 waren we als familie in de keurig gerenoveerde kerk van Groningen aanwezig bij de heropening na de renovatie.
Weliswaar niet onze thuisgemeente maar door privéomstandigheden momenteel wel (tijdelijk) de dichtstbijzijnde NAK-kerk.
Een tjokvolle zaal dáár vlakbij het Noorderstation in de wijk Selwerd waar, voor aanvang van de dienst een orkest speelde dat daarmee reeds een heilige sfeer opriep die in de rest van de dienst ook aanwezig zou zijn...
Goed orkest overigens met zelfs koperwerk (ouderwets apostolisch...) Strijkers en koperwerk deden hun uiterste best en het was beslist goed om zo verwelkomd te worden in Gods huis!
In de verre omtrek van het gebouw was geen parkeerplaats meer te vinden wat de broeder-deurwachter de uitspraak ontlokte: "U hebt uw auto zeker geparkeerd aan de Vondellaan?" Leuke opmerking aangezien dat de straat is waar het oude gebouwtje van Groningen-Zuid stond dat nu zal worden afgestoten.
Wat opviel waren de vele kinderen en jonge gezinnen en natuurlijk de bomvolle zaal, ik denk dat er (ik heb wel geteld maar dat blijft een benadering) ongeveer tussen de 175 en 200 mensen aanwezig waren. De dienst begon met een eerst nog wat weifelend gezongen "Kom thuis God is Uw vader", maar bij het refrein; "Kom thuis, kom thuis" was het goede ritme gevonden en was de vierstemmigheid er ook helemaal! Mooi in canon: "Kom in het vahaderhuis"...
Wat zingt het toch fijn in zo'n volle kerk.
Het grote koor dat onder bezielende leiding stond van een nog jonge dirigent zong een prachtig lied waarin Jezus werd uitgenodigd in ons midden te zijn en nadat een zuster een mooi gedicht had voorgedragen over het huis-Gods kon de Apostel zijn prediking beginnen.
Apostel Klene aan het altaar (dat mooi was versierd) diende heel toepasselijk over de tempelbouw en zijn geheel eigen spreekstijl en zijn prettige beetje hees stemgeluid zorgden er al spoedig voor dat oud en jong aan zijn lippen hingen.
Vaardig van het oude testament overschakelend naar parallellen in het nieuwe testament had zijn prediking beslist een theologiserend karakter en lijkt het in weinig op de meeste andere apostolische diensten en dienstleiders die ik heb meegemaakt. Een begenadigd spreker met een duidelijke intellectuele bagage die dat van de gemiddelde nakker zeker overstijgt, dit zeg ik overigens zonder oordeel te willen vellen over de gemiddelde geestelijke bagage van de mij omringende broeder-en zusterschaar, dat zou immers zeer aanmatigend van mij zijn...
"Grote God wij loven U", klonk uit aller mond na de prediking van de Apostel die gevolgd werd door nog twee medebetuigingen waarvan er één afkomstig van de voorganger van de gemeenschap Roden, priester G. Mik.
Het licht van de voorzichtige decemberzon flonkerde door het mooie gebrandschilderde raam met het embleem en de rode, gele en blauwe tinten ervan reflecteerden over het prachtige wit geschilderde gebinte van de grote zaal.
De zaal die door de heldere kleurstelling véél ruimer oogt dan voorheen en een opwekkend en uitnodigend karakter draagt zou nog wel een pijporgel hebben verdiend maar dat is mijn bescheiden (en persoonlijke) mening, ik vind dat het ruime liturgische centrum met het bijzondere altaar als het ware schreeuwt om een mooi pijorgelfront, de organist verdient het ook want die speelt zeker niet onverdienstelijk.
Helaas bevindt zich (net als voorheen) alleen een oerlelijk stel speakerboxen boven het altaar dat eerder de ambiance en sacrale sfeer verpest dan versterkt...helaas over (goede) smaak valt niet te twisten.
Gelukkig zijn de banken gehandhaafd en niet vervangen door stoelen wat je vandaag de dag in veel kerken ziet gebeuren.
Wel moesten er deze morgen hier en daar stoelen bijgeschoven worden.
Een broeder met een geweldige stem (en nog een leuke kop ook) zong een solo bij de piano: een prachtig lied in het engels waarbij hij een vrijmoedigheid aan de dag legde die je wel in je hart moest raken...Hij nodigde met zijn zingen eigenlijk de gemeente aan tafel: "bread and wine are prepared"
Het leek wel op een negro-spiritual...zuiver en gaaf!
Het Onze Vader, de zonden-en schuldvergeving en de afzondering van brood en wijn geschiedde door Apostel geheel volggens de nieuwe liturgie, zonder haperingen overigens, in één vloeiende beweging. Tijdens het avondmaal zongen we met elkaar "O dicht bij Jezus" en het klonk als een magnificat, de mensen op straat hebben vast staan luisteren want de ramen waren reeds aan het begin van de dienst (ondanks de winterse temperaturen) geopend omdat al voor aanvang de zuurstof bijna op was.
Drie broeders kregen ambtsrust en dat geschiedde natuurlijk onder dankzegging vanwege de Apostel en met het aanbieden van een bos bloemen aan de betrokkenen, waarbij hun vele verdiensten voor het Godswerk uitgebreid werden gememoreerd.
De gemeenschap kreeg de hartelijke groeten van de Opziener en van Apostel de bruin die ziek thuis was.
Een geweldig klein projectkoor zong vervolgens een lied dat aller harten raakte door de opgewekte wijze waarop het werd gezongen en de heldere stemmen van de paar zangers van dit groepje waren zo mooi op elkaar ingespeeld en afgestemd dat we spontaan in applaus uitbraken met elkaar!
Ook het kinderkoor dat al eerder en had gezongen met wat benepen benauwde stemmetjes (ik vraag me af of ze op het schoolplein ook zo timide zijn) zong opnieuw en nu met behulp van de mondharmonicaclub en nu kwam het beter uit de verv, het refrein werd door de gemeenschap meegezongen: "Jij in jouw klein hoekje en ik in het mijn"
Tot slot werden nog enkele broeders die zich nauw met de bouw hadden beziggehouden even in het zonnetje gezet en en ze kregen voor hun inzet allen een bos bloemen. De opzichter van de verbouwing (een broeder uit Uithuizen) kreeg voor zijn belangeloze inzet een mooi kadootje van de slijterij.
De zegen van de apostel (met uitgespreide handen) besloot de dienst waarna het grote zangkoor er een streep onder zette met een machtig gezongen: "Maak maak U op"
We hadden een prachtige dienst beleefd waarna we met elkaar onder het genot van koffie en banketstaaf in de nieuwe ontmoetingsruimte nog konden napraten en de gerenoveerde kerk bewonderen.
De gemeenschap Groningen gaat een nieuwe tijd in: één gemeenschap met één gebouw en in een moeilijke tijd met veel aanvechtingen maar opnieuw bezield en aangeraakt door het woord van een levende Apostel!
Weliswaar niet onze thuisgemeente maar door privéomstandigheden momenteel wel (tijdelijk) de dichtstbijzijnde NAK-kerk.
Een tjokvolle zaal dáár vlakbij het Noorderstation in de wijk Selwerd waar, voor aanvang van de dienst een orkest speelde dat daarmee reeds een heilige sfeer opriep die in de rest van de dienst ook aanwezig zou zijn...
Goed orkest overigens met zelfs koperwerk (ouderwets apostolisch...) Strijkers en koperwerk deden hun uiterste best en het was beslist goed om zo verwelkomd te worden in Gods huis!
In de verre omtrek van het gebouw was geen parkeerplaats meer te vinden wat de broeder-deurwachter de uitspraak ontlokte: "U hebt uw auto zeker geparkeerd aan de Vondellaan?" Leuke opmerking aangezien dat de straat is waar het oude gebouwtje van Groningen-Zuid stond dat nu zal worden afgestoten.
Wat opviel waren de vele kinderen en jonge gezinnen en natuurlijk de bomvolle zaal, ik denk dat er (ik heb wel geteld maar dat blijft een benadering) ongeveer tussen de 175 en 200 mensen aanwezig waren. De dienst begon met een eerst nog wat weifelend gezongen "Kom thuis God is Uw vader", maar bij het refrein; "Kom thuis, kom thuis" was het goede ritme gevonden en was de vierstemmigheid er ook helemaal! Mooi in canon: "Kom in het vahaderhuis"...
Wat zingt het toch fijn in zo'n volle kerk.
Het grote koor dat onder bezielende leiding stond van een nog jonge dirigent zong een prachtig lied waarin Jezus werd uitgenodigd in ons midden te zijn en nadat een zuster een mooi gedicht had voorgedragen over het huis-Gods kon de Apostel zijn prediking beginnen.
Apostel Klene aan het altaar (dat mooi was versierd) diende heel toepasselijk over de tempelbouw en zijn geheel eigen spreekstijl en zijn prettige beetje hees stemgeluid zorgden er al spoedig voor dat oud en jong aan zijn lippen hingen.
Vaardig van het oude testament overschakelend naar parallellen in het nieuwe testament had zijn prediking beslist een theologiserend karakter en lijkt het in weinig op de meeste andere apostolische diensten en dienstleiders die ik heb meegemaakt. Een begenadigd spreker met een duidelijke intellectuele bagage die dat van de gemiddelde nakker zeker overstijgt, dit zeg ik overigens zonder oordeel te willen vellen over de gemiddelde geestelijke bagage van de mij omringende broeder-en zusterschaar, dat zou immers zeer aanmatigend van mij zijn...
"Grote God wij loven U", klonk uit aller mond na de prediking van de Apostel die gevolgd werd door nog twee medebetuigingen waarvan er één afkomstig van de voorganger van de gemeenschap Roden, priester G. Mik.
Het licht van de voorzichtige decemberzon flonkerde door het mooie gebrandschilderde raam met het embleem en de rode, gele en blauwe tinten ervan reflecteerden over het prachtige wit geschilderde gebinte van de grote zaal.
De zaal die door de heldere kleurstelling véél ruimer oogt dan voorheen en een opwekkend en uitnodigend karakter draagt zou nog wel een pijporgel hebben verdiend maar dat is mijn bescheiden (en persoonlijke) mening, ik vind dat het ruime liturgische centrum met het bijzondere altaar als het ware schreeuwt om een mooi pijorgelfront, de organist verdient het ook want die speelt zeker niet onverdienstelijk.
Helaas bevindt zich (net als voorheen) alleen een oerlelijk stel speakerboxen boven het altaar dat eerder de ambiance en sacrale sfeer verpest dan versterkt...helaas over (goede) smaak valt niet te twisten.
Gelukkig zijn de banken gehandhaafd en niet vervangen door stoelen wat je vandaag de dag in veel kerken ziet gebeuren.
Wel moesten er deze morgen hier en daar stoelen bijgeschoven worden.
Een broeder met een geweldige stem (en nog een leuke kop ook) zong een solo bij de piano: een prachtig lied in het engels waarbij hij een vrijmoedigheid aan de dag legde die je wel in je hart moest raken...Hij nodigde met zijn zingen eigenlijk de gemeente aan tafel: "bread and wine are prepared"
Het leek wel op een negro-spiritual...zuiver en gaaf!
Het Onze Vader, de zonden-en schuldvergeving en de afzondering van brood en wijn geschiedde door Apostel geheel volggens de nieuwe liturgie, zonder haperingen overigens, in één vloeiende beweging. Tijdens het avondmaal zongen we met elkaar "O dicht bij Jezus" en het klonk als een magnificat, de mensen op straat hebben vast staan luisteren want de ramen waren reeds aan het begin van de dienst (ondanks de winterse temperaturen) geopend omdat al voor aanvang de zuurstof bijna op was.
Drie broeders kregen ambtsrust en dat geschiedde natuurlijk onder dankzegging vanwege de Apostel en met het aanbieden van een bos bloemen aan de betrokkenen, waarbij hun vele verdiensten voor het Godswerk uitgebreid werden gememoreerd.
De gemeenschap kreeg de hartelijke groeten van de Opziener en van Apostel de bruin die ziek thuis was.
Een geweldig klein projectkoor zong vervolgens een lied dat aller harten raakte door de opgewekte wijze waarop het werd gezongen en de heldere stemmen van de paar zangers van dit groepje waren zo mooi op elkaar ingespeeld en afgestemd dat we spontaan in applaus uitbraken met elkaar!
Ook het kinderkoor dat al eerder en had gezongen met wat benepen benauwde stemmetjes (ik vraag me af of ze op het schoolplein ook zo timide zijn) zong opnieuw en nu met behulp van de mondharmonicaclub en nu kwam het beter uit de verv, het refrein werd door de gemeenschap meegezongen: "Jij in jouw klein hoekje en ik in het mijn"
Tot slot werden nog enkele broeders die zich nauw met de bouw hadden beziggehouden even in het zonnetje gezet en en ze kregen voor hun inzet allen een bos bloemen. De opzichter van de verbouwing (een broeder uit Uithuizen) kreeg voor zijn belangeloze inzet een mooi kadootje van de slijterij.
De zegen van de apostel (met uitgespreide handen) besloot de dienst waarna het grote zangkoor er een streep onder zette met een machtig gezongen: "Maak maak U op"
We hadden een prachtige dienst beleefd waarna we met elkaar onder het genot van koffie en banketstaaf in de nieuwe ontmoetingsruimte nog konden napraten en de gerenoveerde kerk bewonderen.
De gemeenschap Groningen gaat een nieuwe tijd in: één gemeenschap met één gebouw en in een moeilijke tijd met veel aanvechtingen maar opnieuw bezield en aangeraakt door het woord van een levende Apostel!