Omhoog gevallen

[BakEenEi]

@all

• een zegenaar
  niet zomaar een
  maar een hoge
  
  die zei tegen mij
  
  uit den hoge
  
  jouw godsbeeld
  is anders
  dan dat van mij
  
  ik dacht
  welk mensbeeld
  heeft hij
  
  daar in den hoge

Groet,
BakEenEi

[BakEenEi]

@all

in de achterliggende drie jaar is er op dit Forum veel ter sprake gekomen, wat het daglicht niet kan velen. De chaos die er door toedoen van de "Godsgezanten" kon ontstaan, heb ik op mijn manier maar wat geordend:

(...)
Wie in kerkelijke ambtsdragers Godsgezanten wil zien, neemt daarmee een belangrijk besluit dat om meerdere redenen verregaande consequenties kan hebben. In de Nieuw-Apostolische Kerk, het "werk Gods", zijn de "ambtsbroeders" ieders geestelijke leidslieden, dienaren, zegenaars; boden van Jezus... Dat wil nogal wat zeggen! God zelf zou dit zo hebben ingesteld. Daarom is het in deze kerk de bedoeling dat de gelovigen dit onvoorwaardelijk voor wáár houden want "De twijfelaar ontvangt niets!", zo werd er "vanaf het altaar" vaak opgemerkt. "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" is er in elk geval sprake van een ernstig zorgwekkende toestand indien gelovigen met dat waandenkbeeld nog moeite hebben: " 'Zweifel ist eine sehr gefährliche Krankheit, die muss sofort bekämpft werden. Wenn ein Zweifelsgedanken sich in uns festsetzt, dann müssen wir ihn sofort bekämpfen.' - so Jean-Luc Schneider am 20.09.09 beim 'Mitdienen' in Konstanz", berichtte op dit Forum zefyr op "Za 14 Apr 2012, 22:08" in de thread "stamapostelhelper J.-L. Schneider".

Zolang er in kerkgemeenten geen ál te gekke dingen gebeuren, zal de gevreesde "geest van twijfel" nog wel niet ongenadig toeslaan. Wie welwillend is, kan heel wat verdragen. Bovendien "weet" je in je achterhoofd: ik kan een probleem altijd voorleggen aan een "hogere dienaar", mocht mijn "directe zegenaar" naar mijn gevoel te weinig begrip tonen. Voordat iemand op dat punt het vertrouwen in de nieuw-apostolische geloofsleer compleet verliest, moet er in theorie dus heel wat misgaan. Dit betekent óók dat de kans groot is, dat het in dat opzicht eerst jarenlang "goed genoeg" gaat. In de tussentijd zullen gelovigen zich steeds beter aanpassen en zullen zij gewennen aan omstandigheden die misschien te wensen overlaten. Waarom zou je ook op alle slakken zout leggen? Overal vind je immers wel wat! So far, so good. Toch kan er zich een situatie voordoen, waarbij het er principieel toe doet hoe de kerkleiding ermee omgaat. Dat is mijzelf zeker een keer of tien overkomen, en dan betrof het steevast aangelegenheden waarbij de liefde van God opzij was gezet.

Hoezo?! (...) Wanneer kennelijk het besef ontbrak op welke manier Christus Jezus samenvatte waar het in de kern om gaat, namelijk "Heb uw naaste lief gelijk uzelf en God boven alles", en ik dan zag hoe anderen soms erbarmelijk (!) leden onder zulk onbegrip, hield ik vast aan dat uitgangspunt, ook al trachtte men dat te overrulen. Dit laatste overkwam mij namelijk bijna even vaak. En: met dezelfde hardheid werd ikzelf meermalen bejegend. Dan leer je dus níet hoe het móet, doch -eufemistisch uitgedrukt- hoe het beter anders kan. Maar wanneer de maat vol is, het houdt wel op. Bij mij hield het op toen ik vaststelde: dit is pure machtspolitiek.

De leugen regeert, was voor mij in 2007 de slotsom en het opvallende is: daar heb ik achteraf geen tel ooit nog aan getwijfeld. Tot overmaat van ramp maakt de (internationale) kerkleiding het intussen zó bont, dat ik hier maar in de pen ben geklommen om dat te helpen verduidelijken. Hopelijk kunnen enkelen daar nog op tijd hun voordeel mee doen. Tegelijkertijd besloot ik achter de schermen mijn best ervoor te doen om de "verantwoordelijken" inzicht te geven in hun handelen. Wie het ook betrof; ik werd genegeerd en men wendde zich af. Met name door mijn werk, vroeger in de schuldhulpverlening, wist ik echter hoe lastig het kan zijn om op een gegeven moment in te zien dat er hulp moet worden ingeroepen. Maar het stuitte mij enorm tegen de borst als er daardoor -onnodig- extra slachtoffers (!!) worden gemaakt. Ook hiervoor toonden de betrokkenen zich telkens ongevoelig. Dit maakt de problematiek uiteraard nijpend. Immers, dan krijgt egoïsme de overhand, al kan dit wijzen op een persoonlijkheidsstoornis. Of denk aan religieuze psychopathologie.

Hierover spreek ik mij nu maar hardop uit want zoals de zaken er momenteel voorstaan, valt de hele toestand al rampzalig te noemen. Vrijwel iedereen kijkt ervan weg. Binnen de bestuurlijke geledingen wenst in elk geval níemand te worden geconfronteerd met "berichten uit de samenleving". Dit echter zal ertoe leiden dat op enig moment de wal het schip in volle vaart keert. Wie nu -stilzwijgend- te kennen geeft nergens wat van te willen weten, kan zich later vanzelf niet verontschuldigen door te verklaren "geen herinnering" te hebben aan alle waarschuwingssignalen. Wat dat aangaat, gebeurt hier hetzelfde als in het TV-programma "Blik op de weg". Van het afkeurenswaardige weggedrag zijn de opnamen in feite al overtuigend vastgelegd. De standaardreactie zal straks wel zijn: "Wij ondersteunden onze zegenaars". Als (mede)bestuurders van een Algemeen Nut Beogende Instelling (ANBI) kom je daar natuurlijk niet mee weg. Ieder heeft gewoon zijn eigen verantwoordelijkheden waar te maken. "Kerkleiders" zijn geen lieveheersbeestjes in een zedig sprookje.

Gun je naaste toch het recht van overpad! Of moet aanstonds iedereen méé het ravijn in (!) worden gejaagd?

(...)


Uit: Mijn bericht op "Di 03 Jul 2012, 01:58" in de thread "Recht van overpad"

Maar nu is het wat mij betreft voorlopig genoeg geweest. Het werk Gods is heel wat groter dan wat er binnen een kerkgenootschap te exploiteren valt. Als één iemand er wat aan heeft gehad, dan ben ik het zelf wel.

Zie verder de thread "Fase 2: samen apostolisch!". Er valt méér te zeggen, maar dan in de nabije toekomst liefst met ieders welkome integere inbreng op een nieuw platform. Misschien wel http://samenapostolisch.nl.

Groet,
BakEenEi