[Bijgewerkt: 28-03-2012, 08.00 uur]
@all
In aansluiting aan het bericht van vanochtend, nog het volgende.
Toen ik zes jaar geleden op uitnodiging van Bauke Moesker het bovenstaande stukje instuurde voor de website, had ik al minstens zes jaar lang bij "dienaren" te kennen gegeven dat ik mij zorgen maakte over allerhande ontwikkelingen in mijn kerk, vooral op het vlak van "dienen en leiding geven". Voorkennis had ik in feite niet echt want op de Centrale Administratie, waar ik werkzaam was van 1985 tot 2000, hield ik mij uitsluitend in de uitvoering bezig met de financiën en met de automatisering. Al die tijd ben ik nooit serieus betrokken geweest bij welk overleg dan ook over bestuurs- en beleidszaken. Dat was immers "een zaak van de dienaren". Of ze er nu verstand van hadden, of niet; zij gingen erover en zij wilden er ook per se over gaan. Zij hakten alle knopen door. Als je "gehoord" wilde worden, moest je eerst maar zorgen voor "een fijne aanbieding", wat er op neerkwam dat je volkomen loyaal bent en niet probeert met ze van mening te verschillen.
Terwijl velen misschien wel dachten dat wie op "de C.A." werkte een soort van luizenleventje beschoren was en er een formidabel salaris voor uitbetaald kreeg, denk ik dat bijna niemand ondertussen wist hoe het allemaal écht zat. Ik kan nu achteraf één ding met zekerheid verklaren: niemand heeft mij ooit gevraagd hóe het in deze samenhang echt zat. Niet toen ik er nog werkzaam was, en evenmin nadat ik mijn ontslag er had ingediend. Niemand ook in de kerk heeft ooit gevraagd wat ik ergens van vond, wat de praktijk betreft van het nieuw-apostolische geloof; niet voordat ik het in 2007 uiteindelijk voor gezien hield en evenmin daarna. Het doet er in deze kerk namelijk niet toe wat iemand vindt die nergens over gaat. In de Nieuw-Apostolische Kerk zijn het immers enkel en alleen de oppermachtigen die de dienst uitmaken, die de lakens uitdelen, die degenen die aan hun hoge gezag onderworpen zijn maken en breken, die zichzelf vrijpleiten, enzovoort.
Met leidinggevenden in deze kerk moet je dus niet al te veel van doen krijgen want die hebben helemaal geen boodschap aan "geluiden uit de samenleving". Men richt zich naar dienaren c.q. zegenaars die "nach dem neuapostolischen Glaubens verständnis" nóg hoger zijn; zo wordt iedereen tenminste geprogrammeerd (lees: gebrainwasht). Met het evangelie van Jezus Christus heeft deze hele geloofspraktijk op die manier niets meer uit te staan. Vrijwel niemand onder de gebrainwashte volgelingen van Herr Dr. Leber heeft er behoefte aan om nog om te kijken naar de schijnbaar onwillige naasten die in feite door de hoogmogende heren brutaal onder de voet werden gelopen. In dat opzicht had ik dus wel degelijk "voorkennis". Dat wil zeggen: tegen wil en dank had ik de beschikking gekregen over ervaringsfeiten, waarin uiteraard vrijwel niemand -onder de gebrainwashten- geïnteresseerd was. Hierna zag ik hoe de machtsfiguren het nog bonter maakten dan bont.
Al staat dit Forum in het teken van kritiek - waarom zou dat altijd alleen maar negatief uitgelegd moeten worden? Districtsapostel Pos zei eens tegen mij, al betrof het toen een ander:
"Wie geconfronteerd wordt met een onvolkomenheid en integer is, zal toch graag van de gelegenheid gebruik maken een verzuim te herstellen?" Met andere woorden: schroom inderdaad maar niet om, als het van belang is, iemand attent te maken op een kwalijke aangelegenheid die werkelijk de aandacht verdient. Welnu, ik volgde dat advies toen op maar liep onmiddellijk op tegen een muur van verzet. Tja, was zo iemand nu maar nieuw-apostolisch geweest, zou je -als gebrainwashte gelovige- dan misschien zelfs nog even denken... Laat ik niet in detail treden, doch na dat bewuste advies van de districtsapostel (het betrof een privé-kwestie), deed nagenoeg dezelfde situatie zich voor op de Centrale Administratie en bleek het afgegeven advies louter op theorie te berusten! Holle retoriek dus.
Het voorval bleek echter geen incident te zijn, doch veeleer de regel die de uitzondering bevestigt! Cru uitgedrukt: in de Nieuw-Apostolische Kerk word je -als het even tegenzit- doodgegooid met mooie woorden maar je kunt fluiten naar de bijbehorende mooie daden. Nu is het toevallig zo, dat ik best wel veel van mensen kan verdragen. Immers, niemand heeft een karakter voor het uitkiezen en wij allen zullen het moeten doen met de omstandigheden die het leven op ieders bord legt. Aan de andere kant echter; waar blijf je met je ultieme waarden en normen, als juist "hogere verantwoordelijke leidinggevenden" in het "werk Gods" daaraan zichtbaar maling hebben? Als men alleen zichzelf daarmee te grazen nam, had ik het misschien nog wel kunnen billijken, maar het wordt vanzelf een ander verhaal indien zo'n godvergeten "life-style" ten koste gaat van naasten! Hoewel het mij niet aan wilde, is dit toch wat ik heb moeten constateren, op bestuursniveau nota bene.
Dat ik de kerk in 2007 verliet, was dan ook uitsluitend omdat ik "klaar" was met de verdorvenheid onder de "hooggeplaatsten". Ik wist: het zou nooit meer goed komen. (...) Omdat ik mij verbonden voel met mijn broeders en zusters, met wie ik ruim 50 jaar lang in deze kerk in het geloof ben opgetrokken, bleef ik de ontwikkelingen volgen zoals ik ook voordien de ontwikkelingen (in binnen- en buitenland) intensief volgde, met name via het Internet. Op die manier hoopte ik met (de veranderingen in) hun situatie op de hoogte te blijven, zodat wij niet van elkaar hoefden te vervreemden. Ik voorzag dat mijn "voorkennis" ooit, hoe pijnlijk ook, van pas zou komen. Ondertussen probeerde ik niemand ermee te belasten. In het najaar van 2010 veranderde ik hierbij in zoverre van gedachte, dat ik op dit Forum voorzichtig uiteen zette wat er volgens mij aan de hand was toen het in eerste instantie ging om de problematische leegstand bij Residence Eimersstaete in Arnhem.
Bij die berichtgeving koos ik voor hen die het hier, op dit Forum, wilden lezen. Ik had er duidelijk geen behoefte aan om de ellende van de daken te schreeuwen want ik vond het allemaal erger dan erg. Te gek voor woorden! Toch vond ik dat wie het wilde weten, recht had op informatie. Informatie wel te verstaan die de kerkleiding (bewust) achterhield. Hoewel wij op dit Forum nu meer dan duizend berichten verder zijn, heb ik van de kerkleiding nog maar twee relevante brieven gelezen: het schrijven "
Santpoort, 21 februari 2010" en een knullige brief
van 2 december 2011 van districtsevangelist Vis aan Bauke Moesker. Voor de rest probeert men voor veel geld de advocaat mr. P.A. de Lange te laten intimideren, zodat niemand het waagt om een mond open te doen - helemaal in lijn met de dreigende taal die aan de komst van districtsapostel Brinkmann voorafging:
"Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden".
Nog voordat het zover was op 15 mei 2011, gaf ik op dit Forum in overweging om Armin Brinkmann die woorden te laten terugnemen. Het tegendeel gebeurde: op het idolate af vloog men hem collectief om de hals. De vliegende kiep die onze kerk in De Lage Landen wel even uit het slop zou trekken. Maar deze kille zakenman handelde in zaakjes die het daglicht niet konden velen. Al in het voorjaar van 2010 had ik het met hem aan de stok gekregen toen bleek hoe keihard deze arrogante kwast gewend was zielzorg te bedrijven. Eerder al had ik mij erover verbaasd hoe stamapostel Leber te werk ging: inkomende correspondentie in Zürich voor anderen dan hemzelf werd bijvoorbeeld terzijde gelegd. Hetzelfde wat er in Nederland gebeurt wanneer ik mij via de woordvoerder richtte tot het kerkbestuur. Eind vorig jaar gaf districtsapostel Brinkmann en passant in een brief toe dat hij aan medewerkers opdracht had gegeven om niet te reageren op inkomende correspondentie!
Dan heb je dus niet van doen met een te eerbiedigen kerkgenootschap, met een fatsoenlijke Algemeen Nut Beogende Instelling of met het "werk Gods' (!), doch met een malafide club van machtsfiguren die de duivel en zijn malle moer niet vrezen, net zo min als de Schepper van hemel en aarde. Dát recht mogen ze dan misschien wel hebben, maar er zijn grenzen. Je kunt iedereen wel onder de voet willen lopen die je bij zulke praktijken in de weg zou staan, maar op een gegeven moment valt dat op. Als bezetenen dramt men door om met gaven in het offerblok zielen die er wat van zeggen een kopje kleiner te maken, en al vaker heb ik mijn zorg erover uitgesproken, maar ik heb werkelijk het gevoel dat men zelfs in privé-zaken procedeert met deze financiële middelen. Daarom lijkt het mij volstrekt legitiem om vragen te stellen over dit soort van kennelijke wantoestanden. Deze kerk is al spoedig de aanwijzing niet meer waardig van een Algemeen Nut Beogende Instelling.
Bauke Moesker had gelijk en hij heeft gelijk:
1) Gebiedt de volledigheid niet om de kerkgeschiedenis te beschrijven zonder weglating van wat dienaren mogelijk niet siert?
2) Wil de kerkleiding geen berouw tonen voor gedragingen die haar in het verleden hebben misstaan?
3) Kan er geen openheid van zaken worden gegeven omtrent de financiën?
4) Zou men niet buitengewoon actief de verzoening moeten nastreven tegenover slachtoffers van machts-misbruik in de kerk?
5) Kan de hele bedrijfsvoering in de kerkelijke organisatie niet beter worden overgelaten aan professionals? (...) Hoe je deze vragen ook formuleert, bij de nieuw-apostolische kerkleiding heeft men er géén oren naar. Daar wanen de "Godsgezanten" zich boven de Wet. Sterker nog: men trekt zich van God noch gebod iets aan. Dat denken wij niet; welnee, het zijn de ervaringsfeiten op grond waarvan wij dit na duizend berichten en evenzovele brandende vragen -helaas- moeten vaststellen.
Het WebTeam/TjerkB