Diderot schreef:(...)
Is het zo raar dat BM (waarvan bekend is dat hij te pas en te onpas zijn apparaat tevoorschijn haalt en begint te fotograferen) voor de dienst gevraagd wordt om zijn desbetreffende neigingen te onderdrukken?
Mijn antwoord: Nee, dat vind ik niet raar.
(...)
Uit: Bericht door Diderot op
"di 14 feb 2012, 08:05" in de thread "Recente intimidatiepraktijken bij de Nieuw-Apostolische Kerk"
@Diderot
Hoezeer dergelijke gebeurtenissen in de Nieuw-Apostolische Kerk tegenwoordig ook te voorzien zijn, sommigen wennen er schijnbaar aan; anderen blijkbaar niet. Mij deed het voorval m.n. denken aan de uitspraak van een vader over hoe het er gaandeweg aan toeging in de verzorgingsinstelling waar zijn dochter al jarenlang verbleef.
"Dat went nooit", zei hij. Die situatie was voor mij helaas (!) voluit herkenbaar:
BakEenEi schreef:(...)
Vandaag stond er opnieuw een artikel in de krant over een zorginstelling die nu mogelijk ten onder gaat door financieel wanbeheer:
- [afbeelding]
Bron: De Volkskrant, maandag 5 december 2011
Ik volgde het nieuws hieromtrent al enige tijd. De problemen begonnen met een ten onrecht noodzakelijk geachte fusie. Een vader met veel ervaring in het internationale bedrijfsleven, wiens dochter al 25 jaar bij deze instelling wordt verpleegd, wil er wel het volgende over kwijt:
"En dat allemaal omdat de bestuurders bedrijfje gingen spelen in de geestelijke gezondheidszorg." Hoewel hijzelf jarenlang in de cliëntenraad zat, bleek er geen kruid gewassen te zijn tegen het slechte management van de afgelopen vier jaar. Achteraf kwam het ook nog uit dat een bestuurder die slecht gepresteerd had, bij vertrek een kwart miljoen als afkoopsom had meegekregen.
"Intussen is niet te begrijpen dat er zo achteloos en onzorgvuldig met gehandicapten en zorginstellingen wordt omgegaan. Dat went nooit.", zo besluit hij in het betreffende interview.
Onwillekeurig denk ik dan aan het bestuur van de Nieuw-Apostolische Kerk in Nederland. Ook daar krijg je geen vat op. Ondertussen weet iedereen dat er enorme financiële verliezen worden geleden. De bestuurders evenwel die daarbij beter een stapje terug hadden kunnen doen, zoals onder hun degenen die hebben gemeend de buitenwacht een rad voor ogen te kunnen draaien met
een nep-Raad van Toezicht (!), wordt echter op onverklaarbare wijze de hand boven het hoofd gehouden. Eén van hen werd tussendoor zelfs nog aangesteld als hoofd van het landelijke bureau. Hoe kán zoiets?
(...)
Uit: Bericht door BakEenEi op
"ma 05 dec 2011, 17:44" in de thread "Nieuw-apostolische bedrijfsvoering".
"Dat went nooit." Waar zou dat vandaan komen, ergens niet aan te zullen wennen? Ik herinnerde mij een recent gesprek over hoe er in ons land alom positieve ervaringen worden opgedaan met het weghalen van nutteloze verkeersborden. Zoek maar eens bij Google op "overbodige verkeersborden weg". Ook kwam de gedachte op aan een vroegere buurman, die vaak in de tuin zat en dan aan het schrijven was. Jaren later ontdekte ik waarover het ging, toen een tentamen handelde over één van diens boeken. Daarin werd o.a. de geschiedenis beschreven van de psychiatrie in het Belgische plaatsje Geel. Hier namelijk vervulde vroeger de locale bevolking een werkelijk prachtige rol bij de zorg voor naasten met op dat gebied een hulpvraag. Zoek evt. bij Google op "psychiatrie Geel". Ik hield het met al deze associaties nu maar voor gezien toen ik stuitte op jeugdervaringen met de politie in combinatie met het fenomeen "Verboden zich op het gras te bevinden":
Wat ik ermee wil zeggen, is dit: hoe ver kun je soms -met zijn allen- zijn afgedwaald van wat feitelijk de kern is van het apostolische werk?! Wie de samenvatting die Jezus Christus gaf van alle geboden, destijds in de samenleving, te ver terugvoert in de geschiedenis, mag denken aan de behoeftepiramide van Maslow!
Het relaas van Bauke Moesker over het "werk des Heren", jl. zondag in Winschoten, vond ik ronduit schokkend. Ik neem mijn hoed ervoor af dat hij de moed opbracht om daar überhaupt aanwezig te zijn en de confrontatie te riskeren met laffe types die zich brutaal wagen te vergrijpen aan gaven in het offerblok teneinde één hunner naasten te laten intimideren door een ingehuurde advocaat. Linke gasten die vanachter de coulissen het in groepsverband wel aandurfden om i.c. Bauke in hun vermeende hoedanigheid van "Godsgezanten" en "zegenaars" op die manier te doen voorhouden dat hij maar had te bewerkstelligen dat in elk geval zíj hem nooit meer ergens zouden tegenkomen en zíj ook nooit of te nimmer meer wat van hem zouden horen. Heus, wat ben je dán met zijn allen toch een ongelofelijk stel "
vastberaden helden" (vgl. lied 397, gezangboek NAK). Chapeau, beste mensen! Het is niet de liefde van God, maar deze miezerige lafheid, dit stomzinnige kuddegedrag, deze hypocrisie, waaraan de mensheid jullie, verzetshelden op sokken, voortaan overal zal herkennen. Zet hem op en ga ervoor! Met zijn vijftienduizenden tegen één! Een prestatie van wereldformaat. En dan bevindt er voor aanvang van de dienst zich in de consistorie één man, een antiheld doch met de gave van het woord, en die wil het wel even opknappen. Zo'n 400 aanwezigen in de zaal zijn er vervolgens ooggetuige van hoe Bauke in twee tellen de oren wordt gewassen. Chapeau! Zelden vertoond, zoiets.
Het WebTeam/TjerkB