Redactie schreef:@all
Nú het artikel:
Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept...
Het heeft bij ons nogal wat voeten in de aarde gehad voordat het ervan kwam om nu de ideeën uit te werken die wij hadden bij dit artikel. Niet in de laatste plaats heeft het lang geduurd omdat het in feite handelt om een "droeve plicht", zoals wij het namelijk ervaren, om in feite licht te scheppen in de schemering. Het is werkelijk zo, dat de Nieuw-Apostolische Kerk welke toch ooit voor ons allen "het Vaderhuis" belichaamde, "de gemeenschap", in dusdanig ander vaarwater verzeild is geraakt, dat thans gerust kan worden gesproken van een bereikte alarmfase. Het is absoluut niet fijn om daarover te rapporteren. Het was sowieso al een trieste zaak dat er hier een forum ontstond met overwegend kritische geluiden. Daaraan ging wel het een en ander vooraf: brandende vragen werden door de kerkleiding steevast onbeantwoord gelaten, óf, in het gunstigste geval; men gaf een badinerende ontwijkende reactie. Daar til je misschien de eerste keer niet al te zwaar aan, maar als het echt gaat om zielzorg, om integriteit van verantwoordelijke dienaren; dan kun je er verdomd weinig mee als een kerkbestuurder zich verschuilt achter bewoordingen als...
(...)
Het nieuw-apostolische geloof is voor mij van zeer grote waarde. Ik behoor niet tot de NAK omdat ik meen dat wij de enige kerk zijn die zich mag verheugen in een warm hart van de zijde van de lieve God. Maar deze kerk heeft voor mij zo'n grote waarde omdat ik van haar ben gaan houden. Zoals ik ook van mijn vrouw ben gaan houden. Zij is zeker niet de enige vrouw op de wereld die over heel mooie eigenschappen beschikt. Ook zij heeft haar fouten en gebreken. Maar ik houd van haar! En de liefde bedekt alle dingen. Ook onze kerk is niet foutloos en we hebben allemaal de genade van onze Heer en Heiland hard nodig. Maar ik houd van onze kerk, die ik vooral belichaamd zie in fantastische dienaren, hele lieve broeders en zusters.
(...)
... maar ik vraag jou met heel mijn hart om datgene wat mij zo lief en dierbaar is in ieder geval naar mij toe niet te beschadigen.
(...)
Terwijl de "geïnstitutionaliseerde perfectie" in brand staat, wordt er dan zó gereageerd - in de trant van "stil maar, wacht maar: alles wordt nieuw". Ondertussen echter moesten wijzelf de antwoorden schuldig blijven op vragen van naasten met wie wij over ons geloof in gesprek waren gekomen. Immers, over apostel Volker Kühnle was er al op het Internet te lezen geweest dat hij in de contacten met de ACK namens het internationale kerkbestuur had opgemerkt dat "Vragen en Antwoorden" grondig aan herziening toe is en dat men de nieuw-apostolische kerkleiding daarom niet moest vastpinnen op de inhoud van de laatste editie ervan. Daarom, vanuit onze positie bezien: wat hebben wij nu in godsnaam nog te geloven?!
Ook vragen over zakelijke aangelegenheden waren bij de kerkleiding doorgaans onwelkom. Waar bemoeide men zich in de periferie eigenlijk mee! Al die zakelijke aangelegenheden konden de gelovigen toch wel aan de verantwoordelijke dienaren overlaten?! Die waren er toch voor aangesteld? Sterker nog: zo had God het toch gewild? Dat geloven wij toch? (...) Tsja, als je in je geloof
verzwakt bent geraakt en dit niet meer kunt aanvaarden; zoek dan liever eerst hulp! (...) Hoe staat het ervoor met onze erkenning? Willen wij in voorkomende gevallen nog wel "de minste" zijn? Hebben wij nog wel de moed om -zo nodig- de "onderste weg" te bewandelen? Zijn wij ons wel bewust van onze eigen fouten en gebreken? Kunnen wij nog wel vergeven? Enzovoort.
"In stilheid en vertrouwen gaan kinderen Gods hun weg." Daar wilde je toch niet aan tornen? (...)
Het gevolg van de op deze manier gegarandeerd gestrande moeizame inspanningen om relevante zaken in de praktijk bespreekbaar te maken was vanzelf een onvermijdelijke
tweedeling tussen "good guys" en "bad guys": de eerstgenoemden berustten "gehoorzaam", zoals het nieuw-apostolische kinderen Gods betaamt, in het beloop van alle dingen; en de anderen, degenen die ogenschijnlijk in hun geloof de twijfel toelieten, plaatsten zichzelf daarmee als verdachten in de categorie "potentiële ongeleide projectielen". De "good guys" zouden vervolgens overblijven als de meest serieuze kandidaten voor een hoger zegenend ambt in het "werk Gods". Zij wisten ten minste hoe zij de apostelen en de andere hoogste ambtsdragers daadwerkelijk "tot steun" konden zijn. (...)
Indien een dergelijk geestelijk klimaat na 25 jaar, of zo, vruchten afwerpt, kleuren bij wijze van spreken alle bloemen rood en zijn alle muizen grijs. Ziedaar de Nieuw-Apostolische Kerk, anno 2011.
Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept... Waar heeft de bovenbeschreven aanpak nu toe geleid? In elk geval bestaan de zegeningen vooral uit zorgen. Daar kan op het ogenblik niemand meer omheen. Want wat is er gebeurd?! Het moge duidelijk zijn: dienaren weten bij God niet meer wat "dienen" is!! Met van alles en nog wat houdt men zich onderhand bezig, behalve met -in hoofdzaak- de kern van het evangelie. In geanimeerde gesprekken hebben districtsapostelen het onder elkaar over de voortgang van hun prestigieuze bouwprojecten:
BakEenEi schreef:(...)
Intussen nadert
dit project al de beoogde voltooiing in het tweede kwartaal van 2011. Voor wie de ontwikkelingen graag op de voet wil blijven volgen, bestaat er nu zelfs de mogelijkheid om deze hieronder (!) per WebCam in de gaten te houden:
(...)
Bron: bericht door BakEenEi op
"za 08 jan 2011, 12:01"
Dat zit zo: met zulke bouwprojecten heb je iets tastbaars tot stand gebracht waar je als "kinderen Gods" trots op kunt zijn. Bovendien -neem Oberhausen- laat je de samenleving ermee zien hoe geëngageerd je bent; dat de werkgelegenheid je ter harte gaat, de kinderopvang en dat je je verantwoordelijkheid niet ontloopt jegens naasten met een zorgindicatie. Van overheidswege zal men zulke dappere initiatieven toejuichen! Hoge ambtenaren zullen dat in hun speeches, wanneer bij de bouw het hoogste punt is bereikt of naderhand bij de officiële opening vast ook nog eens onderstrepen. De pers is erbij, de locale omroep zendt het uit en zelfs landelijk komen de goede werken van de "kinderen Gods" in het nieuws. Het mooie -voor de kerkleiding- is ook dat er flink wat interessante banen te vergeven zijn. Wie daarvoor in aanmerking komen? U raadt het al: de "good guys". Dit fenomeen levert een nieuw soort van klantenbinding op, in een passend modern jasje! Met zo'n goedbetaalde en mede daardoor felbegeerde functie in het "werk Gods" houd je je kritiek voortaan wel vóór je... Nee, met enige belangenverstrengeling heeft dit niets van doen. "Met onze goede werken dienen wij de Heer! Kijk eens, hoe enthousiast een ieder is! Eindelijk zie je tenminste waar je mee bezig bent. Wij zien onszelf terug op de foto's in de krant, onder het gehoor van de burgemeester die lovende woorden spreekt. Eindelijk iets positiefs om met de buren over in gesprek te raken. Nee, het is afgelopen met onze kritiek: voor ons is het glas voortaan niet halfvol maar gewoon vol. Punt. Wij zijn uitgekeken op het gezeur en gezemel van verongelijkte ex-leden! Ze zijn alleen maar jaloers. Eerst kregen ze al geen ambt, waar ze zo vurig op hadden gehoopt, en nu lopen ze vanzelf ook nog eens de baan van hun leven mis; de zielenpoten. Dat krijg je er nu van, van je arrogantie en je zelfmedelijden." (...)
De
tweedeling is compleet!! Over het nieuwe elan dat in de Nieuw-Apostolische Kerk thans uitgaat van ieders "goede werken" is in bestuurskringen op het hoogste echelon van tevoren goed nagedacht. Stamapostel Leber liet de Heilige Geest er zelfs door inspireren in diens Woord van de maand onder de titel
"Het goede doen" in januari 2011. Wonderlijk, hoe alles samenvalt...
Wat blijft hier echter uitdrukkelijk onderbelicht? Op een handige manier en vrijwel ongemerkt zijn er door de kerkleiding totaal ongelijkwaardige zaken op één lijn gezet! De verzuiling (!!) is simpelweg opnieuw uitgevonden!! We gaan 40, 50 jaar terug in de tijd!! Er moest een naamkaartje bíj!! Aan "Katholiek", "Protestants" of "Algemeen" ontbrak nog "Nieuw-apostolisch"!! Dit betekent dus bijvoorbeeld dat nieuw-apostolische broeders en zusters, die eerst professioneel of als vrijwilliger hun steentje bijdroegen in bijvoorbeeld protestantse hulpverleningsinstellingen, nú zullen worden gevraagd om hun krachten te bundelen onder de noemer "Nieuw-Apostolische Kerk" want "wat anderen kunnen, kunnen wíj ook en wellicht zelfs béter". Zo wordt er dus momenteel gebouwd aan een complete woonwijk inclusief allerhande maatschappelijke voorzieningen in Oberhausen met op "wenigen Gehminuten" het gebouw van de Neuapostolische Kirche! De neerwaartse trend in de ledenaantallen wordt tot staan gebracht. Het "werk Gods" zal opleven! Doch let wel:
- "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden"!!
Ten slotte; in ons bericht van
"di 18 jan 2011, 12:06" lieten wij het nieuwe schema zien van de organisatorische opzet van de kerk met -en dat is nieuw- de namen erbij van degenen die op de diverse posten fungeren als "rechterhanden" van de stamapostel. Zo op het eerste gezicht... "niets mee aan de hand". Maar dan valt ons tóch iets op: Kirchenstrategie - BA Kolb, en Gemeindeführung - BA Brinkmann. Dát ziet er níet al te hoopvol uit: de "strategie" in handen van de Amerikanen. Wie nú nog dacht dat er aan de inhoud van de catechismus nog wel een draai te geven zou zijn, kan het eenvoudig de eerste 10 jaar wel vergeten... En van districtsapostel Brinkmann weten wij inmiddels hoe hij erover denkt:
- "Ein offen bekannter oder sogar am Altar verkündeter Lehrwiderspruch kann nicht hingenommen werden"!!
Tot zover ons artikel
Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept...
Het WebTeam
Bron: Bericht door Redactie op
"di 26 apr 2011, 14:47" in de thread "Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".
