Gelapzwans bij zielzorg (1)
@all
In de voorafgaande berichten in deze thread hebben wij toegelicht waardoor de nieuw-apostolische geloofsleer de laatste jaren steeds meer heeft kunnen gaan benauwen. Zie met name het openingsartikel op
"zo 08 mei 2011, 15:36" waarin het handelt over wat stamapostel Dr. Wilhelm Leber had uiteengezet in diens "Woord van de maand" in augustus 2010:
Redactie schreef:Nooit kan 't geloof te veel verwachten (1)
@all
Nadat wij het bovenstaande "Woord van de maand" hadden gelezen, liet één regel ons niet meer los. Het stond er werkelijk...
- "Wir können nicht ausschließen, dass Gott im Einzelfall auch außerhalb der von uns erkannten Ordnungen wirkt."
... en mogelijk voor degenen bij wie dit idee misschien niet onmiddellijk wilde "landen" voegde stamapostel Leber er volledigheidshalve nog aan toe:
- "Nähere Aufschlüsse über unsere Haltung werden ergänzende Veröffentlichungen geben."
Inderdaad wisten wij niet hoe nu opeens de zaken er kennelijk zó voor zouden staan! Hoe zou de broeder of zuster aan wie de Nederlandse vertaling was opgedragen, handelend in de zin en geest van Jezus Christus, hier in dit geval mee omgaan? Hoe zou naar beste weten en kunnen de waarheid in het volle licht overeind kunnen blijven? De tekst bleek als volgt "uit de Hoogduitse in de Hollandsche taal" te zijn overgezet:
- "Wij kunnen niet uitsluiten dat God in individuele gevallen ook buiten de door ons erkende orde werkt. Verdere uitspraken over onze houding komen in volgende publicaties ter sprake."
Bron: Woord van de maand - augustus 2010, "Geloofsbelijdenis en catechismus"
(...)
Met hoeveel plezier je als broeders en zusters wellicht al jarenlang met elkaar bent opgetrokken, lief en leed hebt gedeeld, en hoezeer het apostolische werk bij een ieder gevoelsmatig ook "in de genen" zit; degene die zich op bovenstaande wijze richt tot allen die "het einddoel" willen bereiken, wenst als geen ander (!) serieus (!) te worden genomen... "Nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" betreft het hier immers de
"eerste knecht van God op aarde". Wat is nu echter het geval?! Wie over deze en soortgelijke uiteenzettingen een serieuze vraag stelt, krijgt in de Nieuw-Apostolische Kerk (in Nederland) géén -bevredigend- antwoord! Per definitie
NIET, moeten (!) wij eraan toevoegen. Het enige wat men misschien aanvullend kan verklaren, zal er in de praktijk veelal op neerkomen "dat wij de hand van onze dierbare stamapostel moeten vasthouden":
Tosca schreef:(...)
Van stamapostel Leber waren hierbij door het webteam twee citaten geel gemarkeerd, namelijk in het begin van de prediking...
- [begin citaat 1]
Wir stehen auf einem Felsen. Ich erinnere daran, dass Jesus einst zu Petrus sagte: „Du bist Petrus, und auf diesen Felsen will ich meine Gemeinde bauen, und die Pforten der Hölle sollen sie nicht überwältigen" (Matthäus 16,18). Wir als die Gemeinde stehen auf dem Felsen. Solange wir mit diesem Felsen verbunden sind, haben wir Kraft. Diese Kraft befähigt uns, den Teufel zu überwinden, ja, alle Geister zu bezwingen. Aber wenn man nicht mehr auf dem Felsen steht, wenn es anderen Mächten gelingt, diese Verbindung zu unterbrechen, dann verliert man sofort seine Kraft. Dann ist man nicht mehr gesegnet. Dann verliert man den Glauben und kann die Liebe Christi nicht mehr wahrnehmen. Deshalb ist es so wichtig, auf diesem Felsen gegründet zu sein, mit dem Stammapostel verbunden zu bleiben, Verbindung mit den Aposteln zu haben, so oft wie möglich in die Gottesdienste zu gehen. Stehen wir nicht mehr auf dem Felsen, sind wir unserer Kraft beraubt und werden zum Spielball der Geister.
[einde citaat 1]
... alsmede - aan het einde van de dienst:
- [begin citaat 2]
Auch Zweifel ist Sünde.
[einde citaat 2]
(...)
Bron: Tosca op
"vr 17 jul 2009, 16:30" in de thread "NIET NAVOLGEN STAMAPOSTEL...IS VERLOREN".
Zie tevens bericht Redactie op
"vr 22 apr 2011, 22:48" in de thread "Geplaatst: Kerkleiding dicteert vernieuwd totaalconcept".
Vervolgens loop je -voor de zoveelste keer- met je ziel onder de arm maar weer door op de nieuw-apostolische geloofsweg, doch in geestelijk opzicht neemt de kwaliteit van leven steeds verder af. Ook na het "Woord van de maand" in augustus 2010 blijven de "dienstmededelingen" immers zonder ophouden binnenstromen. Continu gaat het "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis" om
100% waarheid, voortkomend uit
100% liefde en nodig voor
100% geloof. Altijd is álles éven belangrijk om "het einddoel" met
100% hoop te "kunnen en mogen" bereiken. "Ter geruststelling" word je misschien nog in herinnering gebracht dat wij "in het naschouwen" zullen weten "waarom het zo moest zijn". Althans, "nach dem neuapostolischen Glaubensverständnis". Kortom, "doe maar gewoon wat er gezegd wordt". Allerlei vragen die er nu bij je opkomen, maken de hele situatie nóg beklemmender: iedereen doet alsof het aan jóu ligt, maar is dat wel werkelijk zo? Ondertussen volgen in de "gemeenschap" de meest uiteenlopende agendapunten elkaar snel op. Híer word je geacht te zijn; dáár rekenen ze op je medewerking, enzovoort. Het gaat er toch om dat wij gezamenlijk "het einddoel" bereiken? Nou dan; dan zullen wij onszelf toch moeten overwinnen?! Op dat moment is de cirkel weer rond want nog steeds voel je je er ongemakkelijk bij - bij wat de stamapostel had beschreven in diens "Woord van de maand" in augustus 2010, en wat hij en anderen nog méér willen dat wij voor...
100% waarheid houden. Zie je wel, denk je opeens: ik twijfel! Helemaal verkeerd!! Want wat had de stamapostel dáárover immers gezegd?
Auch Zweifel ist Sünde. En dat trouwens niet alléén! Kortgeleden heeft hij óók nog gezegd:
- "Ich kann mir vorstellen, dass der eine oder der andere sich nicht sicher ist, ob die Neuapostolische Kirche Gottes Werk ist. Sind solche Zweifel nicht wie eine Krankheit?"
Bron: Stamapostel Leber op zondag 20 februari jl. in de Cambodjaanse hoofdstad Phnom Penh; „Unsere Familie“ (Nr. 9 / 5. Mai 2011)
Naast een aantal uitspraken van met name de "eerste knecht van God op aarde" zijn het nu ook schuldgevoelens die je beginnen te plagen. Je wilt de "dienaren" er maar niet langer mee lastig vallen want hoe kun je ze met al je geweeklaag immers nog tot steun zijn?!
(...)
"Kinderen scheiden niet" is tegenwoordig het thema van een campagne waarbij het erom gaat duidelijk te maken hoeveel invloed de woorden van scheidende ouders kunnen hebben op hun kinderen. Het ware evenwel te wensen dat wie meent daarbij namens onze hemelse Vader te kunnen spreken zich hiervan óók eindelijk bewust wordt! Wat er in de Nieuw-Apostolische Kerk namelijk feitelijk aan de hand is, is dat velen niet meer beseffen hoezeer in het "werk Gods" dienaren waren bedoeld om te dienen - in plaats ervan om maar gedurig "ondersteund" te willen worden!! Wat zielzorg is, schijnt zelfs stamapostel Leber niet meer te weten. Hij doet (de laatste tijd) weinig anders dan anderen angst in te boezemen...
Het WebTeam