lintjesregen voor nieuw-apostolischen (of toch niet)?

Discussie over de door de kerleiding geproclameerde exclusiviteit
Plaats reactie
zefyr
Berichten: 509
Lid geworden op: ma 06 dec 2010, 19:00

lintjesregen voor nieuw-apostolischen (of toch niet)?

Bericht door zefyr »

Vandaag trok de jaarlijkse lintjesregen over de ingezetenen en onderdanen van het Koninkrijk der Nederlanden. Zelfs de meest verstokte republikein pinkt een traantje weg als hij/zij de versierselen van een koninklijke onderscheiding wordt opgespeld ;) Enkele duizenden kaaskoppen viel de eer ten deel dat het Hare Majesteit had behaagd hen te onderscheiden voor relevante bijdrage(n) aan de samenleving, politiek, sport, verenigingsleven, kerk, wetenschap, literatuur, kunst en cultuur en/of het algemeen (staats)belang. Bij mij rees de vraag: zijn er vandaag ook nieuw-apostolischen gedecoreerd?

http://lintjes.nl/

Ik heb het vermoeden, dat in het (recente en grijze) verleden zeer weinig nieuw-apostolischen een (hoge) koninklijke onderscheiding hebben ontvangen, zowel in absolute als in relatieve zin. Mijn hypothese - ik baseer mij niet op (kwantitatieve) gegevens! - hangt samen met de veronderstelling, dat dit symptomatisch is voor de geisoleerde maatschappelijke positie van veel respectievelijk de meeste nieuw-apostolischen (in het verleden en in het heden). In doorsnee spelen twee belangrijke aspecten een rol om als gedecoreerde door het leven te gaan. Het is noodzakelijk, dat je kunt buigen over een onbesproken levenswandel en relevante en aantoonbare bijdrage(n) hebt geleverd aan de samenleving en je deel uitmaakt van een maatschappelijk netwerk dat je voordraagt en de wegen en de formaliteiten kent. Ik heb het bange vermoeden, dat beide aspecten de oorzaak ervan is, dat (bitter) weinig nieuw-apostolischen zijn gedecoreerd, niet alleen vandaag maar ook in het verleden.
ACE
Berichten: 474
Lid geworden op: wo 29 sep 2010, 22:05

Re: lintjesregen voor nieuw-apostolischen (of toch niet)?

Bericht door ACE »

@zefyr

De NAK maakt het bont als het gaat om het respecteren en waarderen van ambtsdragers.
Waar een bedrijf werknemers met 25 jaar staat van dienst haar werknemer (waard)eert, doet de NAK daar niets aan.
Pas bij het in de rust gaan ontvangt men een bos anjers en een warme handdruk.
Daarna volgt subiet de vergetelheid.

Wie zou er binnen de NAK in aanmerking komen voor een Koninklijke onderscheiding?
Ik zou Tosca willen voordragen voor zijn onophoudelijke (daden)drang op zoek naar de
waarheid en het blootleggen van zaken die het daglicht niet kunnen verdragen.

Je maakt er geen vrienden mee binnen de NAK, maar daarbuiten bestaat warme belangstelling
voor deze site. Net als in de politiek, zit Tosca er weleens naast, maar het zij hem vergeven in
het licht van het algemene belang en de zaak dienende!

Prix de Citron (verzuring)
Nu al genomineerd op 1 OPZ RV. Hij doet zijn uiterste best om het ambt van Opziener te devalueren
tot een 3e rangs bijrol en toont zich onvoorwaardelijk loyaal aan het economische model dat prevaleert
boven geestelijke verzorging van de goe gemeente.

Black ribbon
Is natuurlijk voor TdB. Die heeft in z'n eentje de teloorgang van de NAK Nederland in gang gezet.
Normen en waarden zijn hem vreemd. Surrogaat joviaal in Veldhoven, maar asociaal van binnen.
Hij heeft wel voor waardige opvolgers gezorgd.

Zo kan ie wel weer!

Groet,
ACE
zefyr
Berichten: 509
Lid geworden op: ma 06 dec 2010, 19:00

Re: lintjesregen voor nieuw-apostolischen (of toch niet)?

Bericht door zefyr »

@ACE

Er zijn veel (lagere) ambtsdragers (geweest) die zich uit de naden hebben gewerkt. Dikwijls na lange en intensieve werkdagen 's avonds nog even op pad voor het kerkewerk. Dit geldt eveneens voor veel gemeenteleden, die soms jarenlang, ja zelfs decennialang!, de kerkgebouwen hebben schoon gemaakt en klein onderhoud hebben verricht. De tragiek schuilt erin, dat dit veelal in stilte werd gedaan. De 'stillen in den lande' werden (en worden?) niet opgemerkt. Menig koorlid heeft vakantiedagen opgeofferd om een gemeentelid de laatste vocale eer te bewijzen. Het volgende concrete voorbeeld illustreert de hufterigheid van de NAK-leiding. Zuster T. Buursma, van beroep lerares en gemeentelid van de NAK Ljouwert, is decennialang zondagsschoollerares geweest. Bij haar vertrek omstreeks 1990 nog geen bos(je) bloemen... Menig omhoog gevallen districtsapostel werd/wordt daarentegen met alle egards in het zonnetje gezet. Stuitend!

Een van de weinige nieuw-apostolischen die een koninklijke onderscheiding heeft ontvangen is bijvoorbeeld districtsoudste Haije Bijland die op 24 maart 1984 te Ljouwert op 79-jarige leeftijd overleed. In 1967 ontving hij de eremedaille, verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau, in goud. Hij was werkzaam als commies der (kroon)domeinen.
Diderot
Berichten: 105
Lid geworden op: zo 18 dec 2011, 15:38

Re: lintjesregen voor nieuw-apostolischen (of toch niet)?

Bericht door Diderot »

zefyr schreef:Ik heb het vermoeden, dat in het (recente en grijze) verleden zeer weinig nieuw-apostolischen een (hoge) koninklijke onderscheiding hebben ontvangen, zowel in absolute als in relatieve zin. Mijn hypothese - ik baseer mij niet op (kwantitatieve) gegevens! - hangt samen met de veronderstelling, dat dit symptomatisch is voor de geisoleerde maatschappelijke positie van veel respectievelijk de meeste nieuw-apostolischen (in het verleden en in het heden). In doorsnee spelen twee belangrijke aspecten een rol om als gedecoreerde door het leven te gaan. Het is noodzakelijk, dat je kunt buigen over een onbesproken levenswandel en relevante en aantoonbare bijdrage(n) hebt geleverd aan de samenleving en je deel uitmaakt van een maatschappelijk netwerk dat je voordraagt en de wegen en de formaliteiten kent. Ik heb het bange vermoeden, dat beide aspecten de oorzaak ervan is, dat (bitter) weinig nieuw-apostolischen zijn gedecoreerd, niet alleen vandaag maar ook in het verleden.
Het blijft koffiedik kijken bij dit thema, vanwege het gebrek aan onderzoek.
Als ik in mijn eigen geografische omngeving kijk (woonplaats, omliggende plaatsen), dan zie ik bij een groot deel van de gedecoreerden dat het personen betreft die zich lange, zeer lange tijd (vaak tientallen jaren) bijvoorbeeld als vrijwilliger voor een zg. ‘goed doel’ of een andere maatschappelijk relevante organisatie of doel hebben ingezet. Ik citeer uit een stukje dat ik in dagblad De Stentor (http://www.destentor.nl/regio/nwoverijs ... intjes.ece) vond:

“Wolter Beens (67) uit Genemuiden zet zich al meer dan vier decennia in voor kerk, school en muziek en is ook vrijwilliger in zorg- en dienstencentrum De Meente. Henriëtte van der Graaf-Huls (58) uit Zwartsluis kreeg een lintje voor haar verdiensten op kerkelijk en politiek terrein. In het verleden was ze onder meer lid van Provinciale Staten in Overijssel. Plaatsgenote Anneke Greveling (68) werd onderscheiden vanwege haar inzet voor het Nederlandse Rode Kruis en allerlei, vooral creatief vrijwilligerswerk.”
En:
“Lid in de Orde van Oranje Nassau werd ook Dini Adema-Dijkstra (1940) uit Eesveen. Als vrijwilligster is ze al vijftien jaar werkzaam voor Slachtofferhulp Nederland. Lou Andriol (1935) was vrijwilliger bij de Hulpdienst Steenwijk, zingt al veertig jaar in verschillende kerkkoren en is 'klusjesman' in verpleeghuis Zonnekamp. IJsbrand Haven (1950) uit Blokzijl ontving het lintje voor zijn vele verdiensten in de damsport. Zo leidde hij als voorzitter de organisatie van het wereldkampioenschap dammen vorig jaar in Emmeloord en Urk. Stadgenoot Wim Lemkes (1930) was als vrijwilliger actief in het militaire welzijnswerk. In Blokzijl was en is hij betrokken bij de restauratie van de Grote Kerk, de biljartvereniging voor ouderen, de Cantorij, Stichting Blokzijl Klassiek en Aangepast Vervoer in Brederwiede.”

Ik denk dat er ook veel leden in de NAK ‘vrijwilligerswerk’ doen, maar dat werk beperkt zich toch vaak tot innerkerkelijke activiteiten. De maatschappelijke betrokkenheid (in ieder geval zoals die zich uit in vrijwilligerswerk) buiten de NAK is waarschijbnlijk wat geringer, en daarmee de reden waarom ik het met zefyr eens ben dat het weinig voor zal komen dat NAK-leden gedecoreerd zullen zijn/worden.

Een zeer gelovig NAK-lid zal dit niet veel kunnen schelen. Hem/haar wacht namelijk (wel pas na het sterven, dus nog even geduld a.u.b.) de ultieme decoratie: Het virtuele ‘kroontje’ (veel mooier dan een lintje, toch?) dat hij/zij krijgt bij het verwerven van het koning- en priesterschap in het hemels Walhalla.
Duizend jaar feesten, wie wil dat niet?

(Ik, bijvoorbeeld)

Diderot.
Redactie
Berichten: 1196
Lid geworden op: za 11 dec 2010, 18:11

Re: lintjesregen voor nieuw-apostolischen (of toch niet)?

Bericht door Redactie »

zefyr schreef:@ACE

Er zijn veel (lagere) ambtsdragers (geweest) die zich uit de naden hebben gewerkt. Dikwijls na lange en intensieve werkdagen 's avonds nog even op pad voor het kerkewerk. Dit geldt eveneens voor veel gemeenteleden, die soms jarenlang, ja zelfs decennialang!, de kerkgebouwen hebben schoon gemaakt en klein onderhoud hebben verricht. De tragiek schuilt erin, dat dit veelal in stilte werd gedaan. De 'stillen in den lande' werden (en worden?) niet opgemerkt. Menig koorlid heeft vakantiedagen opgeofferd om een gemeentelid de laatste vocale eer te bewijzen. Het volgende concrete voorbeeld illustreert de hufterigheid van de NAK-leiding. Zuster T. Buursma, van beroep lerares en gemeentelid van de NAK Ljouwert, is decennialang zondagsschoollerares geweest. Bij haar vertrek omstreeks 1990 nog geen bos(je) bloemen... Menig omhoog gevallen districtsapostel werd/wordt daarentegen met alle egards in het zonnetje gezet. Stuitend!

Een van de weinige nieuw-apostolischen die een koninklijke onderscheiding heeft ontvangen is bijvoorbeeld districtsoudste Haije Bijland die op 24 maart 1984 te Ljouwert op 79-jarige leeftijd overleed. In 1967 ontving hij de eremedaille, verbonden aan de Orde van Oranje-Nassau, in goud. Hij was werkzaam als commies der (kroon)domeinen.
@zefyr

Het enorme tijdsbeslag dat er doorgaans was gemoeid met ieders activiteiten vanuit de Nieuw-Apostolische Kerk is er heel vaak de oorzaak van geweest dat gemeenteleden amper nog toekwamen aan deelname aan het maatschappelijke leven buiten de kerk. Het "werk des Heren" behoorde min of meer verplicht op de eerste plaats te staan. Wie wél kon zingen doch geen koorlid was in de kerkgemeente, werd voorgehouden dat hij of zij diens talent aan anderen en daarmee aan God onthield. Maar vervolgens had je je wel aan de regels te houden. Dat betekende voor zangers destijds dat bij men het bereiken van de 65-jarige leeftijd het koor diende te verlaten. Dan werd de kans te groot dat je stem afbreuk deed aan het geheel. Het was een harde eis, zo kwamen sommigen tot de ontdekking die bij de districtsapostel aanklopten voor dispensatie. Al zong je op je 70e nog mee in de Mattheüs Passion; bij het zangkoor in je eigen kerkgemeente had je afgedaan. Later scheen het dat God ook in deze samenhang diens plannen had gewijzigd...

Wie niet uitkeek worstelde al voorhand met een schuldcomplex wanneer het erom ging op één of twee avonden in de week iets anders te doen dan deel te nemen aan kerkelijke activiteiten. Om verstek te laten gaan, moest je van goeden huize komen om dat tegenover God te kunnen verantwoorden. En tegenover degenen die zich "namens Hem" over jou zorgen maakten. Aan muziekleraren werd soms te verstaan gegeven dat kinderen die op vioolles gingen alleen de liederen hoefden te leren spelen in het gezangboek van de kerk. Die tijd ligt allang achter, kan men nu wel tegenwerpen, maar voor velen heeft deze psychische druk betekend dat men zich overal elders, buiten de kerk, bezwaard voelde en een vreemde eend in de bijt. Nooit maakten de "dienaren" enig onderscheid in belangrijkheid van alle mogelijke (ongeschreven) codes en voorschriften. Elke overtreding ervan was er één te veel. Eén frons tussen de wenkbrauwen bij een "zegenaar" sprak al boekdelen. Elke potentiële "verloren" zoon of dochter laadde een loden last op zich.

Zuster T. Buursma komt inderdaad een eervolle vermelding toe! Bovendien stond zij met beide benen nuchter in de samenleving.

Het WebTeam/TjerkB
Salich zijt ghy als u [de menschen] smaden, ende vervolgen, ende liegende alle quaet tegen u spreken, om mijnent wille.
Plaats reactie