zefyr schreef:Een verontrustend citaat van districtsapostel Schneider viel mij op tussen de vele bijdragen van de scribenten op eerdergenoemde website.
'"Zweifel ist eine sehr gefährliche Krankheit, die muss sofort bekämpft werden. Wenn ein Zweifelsgedanken sich in uns festsetzt, dann müssen wir ihn sofort bekämpfen." - so Jean-Luc Schneider am 20.09.09 beim "Mitdienen" in Konstanz'
Mocht dit citaat staan voor het gedachtengoed en representatief zijn voor de gedragslijn van Schneider, dan vrees ik het ergste...
Een aantal jaren geleden waren degenen die de NAK gaarne een minder exclusivistische koers zouden zien varen, ook heel erg blij dat na Fehr de open, christusgeoriënteerde, (relatief) jonge, vriendelijke, glimlachende, districtsapostel van Noordrijn-Westfalen, een zekere Wilhelm Leber, de nieuwe stamapostel zou worden. Naar mijn inschatting is van die blijheid en hoop op verandering niet veel meer overgebleven.
Datzelfde zal mijns inziens nu ook weer gebeuren. Het is namelijk onmogelijk dat iemand die 'grundsätzliche' veranderingen in de NAK nastreeft, kan 'opklimmen' tot een ambt van districtsapostel of stamapostel. Het NAK-systeem c.q. het bevorderingsselectiesysteem van haar ambtsdragers baseert op systeembehoud. Dat zorgt ervoor dat veranderingsgezinden vroeg of laat (dus 'laag' of 'hoog' in de hiërarchie) tegen een plafond aanbotsen. Ook hierin geldt een soort piramidestructuur: Waar het misschien nog met enige regelmaat voorkomt dat men onder de diakenen veranderingsgezinden aantreft, zo zal dit met de lagere priesterlijke rangen (priester, evangelist, herder) al aanzienlijk minder vaak voorkomen. Het is al een grote uitzondering als men onder de districtsdienaren veranderingsgezinden aantreft. Bij nog hogere rangen (opziener, apostel) zal dit gewoonlijk niet meer voorkomen. Uitzondering op de regel is Gerrit Sepers, die ook na zijn bevordering tot apostel is blijven nadenken en lezen en op een gegeven moment niets anders
kon dan de conclusie trekken. Dit illustreert mijns inziens ook mooi een andere causale samenhang, namelijk: als je veranderingsgezind bent, dan geldt: hoe hoger in de NAK-hiërarchie, des te groter is de spagaat waarin men terechtkomt, des te groter is dus de kans op ambtsteruggave/ontheffing/dispensatie('Beurlaubung')/vervroegd 'in de rust'.
Terug naar het thema: ik persoonlijk heb dus geen enkele illusie dat er
wezenlijke zaken in de NAK onder de leiding van de toekomstige stamapostel Schneider zullen veranderen. Ten eerste vanwege 'zie hierboven', ten tweede omdat binnen de NAKI (de club van NAK-apostelen) de stamapostel alles behalve een dictatoriale positie inneemt. Hierin gelden primair meerderheden, en die meerderheden zullen voor wat betreft het thema '(leer)veranderingen' niet gerealiseerd kunnen worden zolang 90% van de NAK-leden (en een vergelijkbaar percentage van de (districts)apostelen) van buiten Europa komt. Zelfs
binnen de NAK-Europa is mijns inziens he-le-maal geen meerderheid (noch aan leden, noch aan ambtsdragers, noch aan (districts)apostelen) voor wezenlijke veranderingen te vinden:
- Als ik naar Zuidduitsland kijk, dan zie ik een districsapostel Ehrich... veranderingsgezind? Grapje zeker.
- Kijk ik naar het oosten van Duitsland, dan zie ik een districtsapostel Klingler. Hij was eens de hoop van velen, maar heeft bijvoorbeeld in de 'zaak-Blankenese' de brs/zrs aldaar ernstig in de kou laten staan. Bovendien zit de goede man inmiddels kort voor zijn pensioen.
- Kijk ik naar Noordduitsland (districtsapostel Krause), dan hoor ik daarvandaan alleen maar conservatieve geluiden.
- En ook onze Nederlandse Grote Nieuwe Roerganger (districtsapostel Brinkmann) is, hoewel vrij eenvoudig aanspreekbaar en zeker niet onvriendelijk in de omgang, voor 100% overtuigd van de huidige NAK-leer en zal geen millimeter buiten de door de stamapostel gegeven grenzen treden.
Kortom: als men écht veranderingen wil, als men geen niche binnen de NAK wil/kan/mag zoeken waarin men kan 'overleven', dan is slechts één conclusie mogelijk: Verander
zélf en verlaat de NAK.
Diderot.