paus Benedictus XVI en stamapostel Leber

[zefyr]

Het is alweer zes geleden, dat onze Oosterburen in hun nopjes waren; de Duitse rooms-katholieken omdat de Duitse kardinaal Ratzinger tot paus werd gekozen en de Duitse nieuw-apostolischen omdat de Duitse districtsapostel Leber tot stamapostel werd geordineerd. De euforie is inmiddels ingeruild voor scepsis. Beide kerkvorsten manifesteren zich in toenemende mate als reactionaire en aartsconservatieve leidslieden, die de tekenen van de tijd(sgeest) niet begrijpen. Beide kerkvorsten worden geplaagd en achtervolgd door intriges, schandalen en onverkwikkelijke en vermaledijde kwesties uit het (recente) verleden. Beiden gaan op een krampachtige wijze hiermee om. Enige vorm van zelfkritiek en reflectie is aan hen niet besteed. Beide kerkvorsten staan aan het hoofd van een starre en hierarchische organisatie, die steeds meer afstand kweekt tot de basis van hun geloofsgemeenschappen. Beide kerkvorsten zien hun kerken leger worden in Europa. Het ene kerkgebouw na het andere wordt onttrokken aan de eredienst. Jaar in, jaar uit. Zonder dat er een wenkend perspectief aan de horizon verschijnt.

[Jabob65]

@zefyr, speciaal voor jou een groetwoord van de paus vanwege de reis naar Duitsland:

De vaardigheid die in ons is om God waar te nemen opnieuw ontwikkelen

1
Geachte dames en heren, beste landgenoten!

Over enkele dagen zal ik op reis gaan naar Duitsland. Ik verheug mij er al op. Ik verheug mij bijzonder op Berlijn, waar vele ontmoetingen zullen zijn. Ik zie bijzonder uit naar de toespraak in de Bondsdag en naar de Eucharistie die wij in het Olympiastadion mogen vieren.

Een hoogtepunt van de reis zal Erfurt zijn: in het Augustijnerklooster, in de Augustijnerkerk, waar Luther zijn weg begonnen is, mag ik vertegenwoordigers van de Duitse Evangelische Kerk ontmoeten. Wij zullen daar samen bidden, naar Gods Woord luisteren, samen denken en ook spreken. Wij verwachten niets sensationeels. Het eigenlijke grootse ervan is precies dat wij samen op deze plek naar Gods Woord luisteren en bidden en zo innerlijk samen zijn en daadwerkelijk tot oecumene komen.

Iets bijzonders voor mij is de ontmoeting in het Eichsfeld, de kleine landstreek die door alle verwarringen van de geschiedenis heen katholiek is gebleven. En dan het Zuidwesten van Duitsland, met Freiburg, de grote stad met de vele ontmoetingen die er zullen plaatsvinden, in het bijzonder de vigilie met de jongeren en de grote viering die de reis afsluit.

Dit alles is geen religieus toerisme en nog minder een show. Waar het om gaat geeft het motto van deze dagen aan: ‘Waar God is, daar is toekomst’. Het moet erom gaan dat God weer in ons blikveld komt, de zo vaak volledig afwezige God die wij toch zo hard nodig hebben.

2
U zult mij misschien vragen: ‘Is er eigenlijk wel een God? En als Hij bestaat, houdt Hij zich dan met ons bezig? Kunnen wij tot Hem doordringen?’ Het is waar: wij kunnen God niet op tafel leggen. Wij kunnen Hem niet als een apparaat aanraken of als een voorwerp in onze handen nemen. Wij moeten de vaardigheid die in ons is om God waar te nemen opnieuw ontwikkelen. In de grootte van de kosmos kunnen wij iets vermoeden van Gods grootheid. Wij kunnen de wereld technisch benutten omdat zij rationeel gebouwd is. In deze grote rationaliteit van de wereld zien wij iets van de Scheppingsgeest uit Wie zij voortkomt en wij kunnen in de schoonheid van de Schepping iets van de schoonheid, grootsheid en ook iets van de goedheid van God zien. Wij kunnen in het Woord van de Heilige Schrift woorden van eeuwig leven horen, die niet slechts van mensen komen, maar van Hem komen en waarin wij Zijn stem horen. Uiteindelijk zien wij, in de ontmoeting met mensen die door God zijn aangeraakt, ook God. Ik denk niet alleen aan de groten: van Paulus tot Franciscus van Assisi en Moeder Teresa. Maar aan de vele eenvoudige mensen van wie niemand spreekt. En toch, wanneer wij hen ontmoeten, gaat van hen iets goeds, zuiverheid en vreugde uit zodat wij weten dat God er is en dat Hij ons aanraakt. Daarom willen wij ons deze dagen inspannen om God weer in onze blik te krijgen, dat wij zelf mensen worden door wie het licht van de hoop de wereld binnentreedt, het licht dat van God kot en ons helpt te leven.

[zefyr]

@ Jacob65

Het was me even ontgaan, dat ik mogelijkerwijs je tere Roomse zieltje zou kunnen bezeren. Het is ook bijna blasfemisch Benedictus XVK in een adem te noemen met een sektarische windvaan als Leber. De rkk kan bogen over zowel een roemrijk als een treurig verleden. De laatste jaren ligt het accent vooral op het laatste. De rooms-katholieke theologische en academische denk- en veerkracht is fenomenaal. De NAK is in vergelijking hiermee een hoopje treurnis. Dat is mij volstrekt evident. De imposante en diepzinnige reikwijdte van de spirituele en intellectuele competentie in de rkk viel mij vanmiddag weer op toen ik het interview met professor Hans Küng - theoloog, rkk-dissident en oud-collega en gesprekspartner van de huidige paus - las in Der Spiegel (Nr. 38/19.9.2011, S70-73).

http://www.spiegel.de/panorama/gesellsc ... 73,00.html

Een paar weken geleden heb ik Hans Küngs jongste publicatie met grote belangstelling gelezen.

http://www.piper-verlag.de/sachbuch/buch.php?id=17620

Dit boek is ook in het Nederlands uitgegeven.

Hans Küng maakt Benedictus XVI o.a. het verwijt, dat hij zich teveel persoonsverheerlijking laat aanleunen. Met eigen ogen heb ik een paar weken geleden de gigantisch grote billboards met de kop van de paus in Freiburg aanschouwd. Het is compleet van de ratten besnuffeld. Met alle egards zal de paus in Duitsland worden verwelkomd. Dat is prima, want een gast toon je gastvrijheid, maar dit is buiten elke redelijke proportie. De rkk verkruimelt en verdampt in Duitsland (en ook elders in Europa), terwijl er geen adequate hervormingen voorgenomen worden op korte termijn. Hans Küng c.s. trekt al jaren tevergeefs aan de bel. De roomse curie blokkeert ieder initiatief van de basis. 'Rome' doet te graag zaken met schimmige en obscure bewegingen als de Pius-broeders en Opus Dei. Gelukkig bestaat er een redelijk alternatief zoals de Oud-Katholieke Kerk!

[Jabob65]

Ja, en dat is ook het goede, dat er van zowel externe zijde als van interne kant kritiek kan worden geuit. Daardoor een iets beter evenwicht.

En ach, het is leuk en interessant om veel meningen te lezen, en dan kun je (eventueel) je eigen inzicht iets bijschaven..!

[Emile]

Gullie kant lachu wa ge wil, moar hier zuuke we naar de geloofsbasis bij de joden in den Thora en de protestaanten zen doar extroa goe in, um dwarsverbindingen in ,t geleuf te leggen en nie zo deur ,n enge koker te kijken, moar Moaria nimde ga mai nog nie af.

[BakEenEi]

@all

Ook ik zie trouwens wel enkele overeenkomsten tussen de persoonsverheerlijking van de paus en die van de stamapostel...

Zie bijvoorbeeld http://www.papst-in-deutschland.de/ en http://www.ejt2009.eu/, of http://www.papst-in-deutschland-shop.de/ en http://www.ejt2009.eu/shop/.

Groet,
BakEenEi

[Jabob65]

Mensenverering blijft een zwak punt, vooral bij religies, de mens heeft blijkbaar behoefte aan die vorm van verheerlijking en onderwerping, de paus zegt dan 'dienaar der dienaren' te willen zijn maar zou best paal en perk kunnen stellen aan de uitingen die gedaan worden.

Daarom zegt Klaus Kinski ook in 'Jesus Erlöser', waarom laten jullie je 'Vater' noemen, en wiens 'Vater' ben je dan?

[BakEenEi]

Mensenverering blijft een zwak punt, vooral bij religies, de mens heeft blijkbaar behoefte aan die vorm van verheerlijking en onderwerping, de paus zegt dan 'dienaar der dienaren' te willen zijn maar zou best paal en perk kunnen stellen aan de uitingen die gedaan worden.

Daarom zegt Klaus Kinski ook in 'Jesus Erlöser', waarom laten jullie je 'Vater' noemen, en wiens 'Vater' ben je dan?

@Jabob65

Zelfs in de Willibrordvertaling staat het er duidelijk: "Noem ook niemand van u op aarde vader, want één is uw Vader, die in de hemel." (Mat. 23: 9). Zie onder:

• 
  
  Bron: http://www.willibrordbijbel.nl/?p=page&i=46331,46368

Wie zoals de paus of de stamapostel aan het roer staat van een geloofsbeweging, waarvan betrokkenen zelf alvast menen dat anderen daaraan het predicaat "christelijk" dienen te hechten, zou inderdaad wel wat consequenter mogen zijn.

Groet,
BakEenEi

[basis]

Even als reactie op het volgende:

Zelfs in de Willibrordvertaling staat het er duidelijk: "Noem ook niemand van u op aarde vader, want één is uw Vader, die in de hemel." (Mat. 23: 9).
Wie zoals de paus of de stamapostel aan het roer staat van een geloofsbeweging, waarvan betrokkenen zelf alvast menen dat anderen daaraan het predicaat "christelijk" dienen te hechten,
zou inderdaad wel wat consequenter mogen zijn.

Groet,
BakEenEi

Ik kan me niet herinneren dat ooit een stamapostel na apostel Niehaus zich nog Vader heeft laten noemen.
Zelfs Bischof werd niet aangesproken met Vader (gebeurde indertijd bij Niehaus wel, zelfs mijn oma had het nog altijd over Vater Niehaus).
Mischien zijn overijverige journalisten van de Unsere Familie wel eens over de schreef gegaan in de jaren '50 en hebben verbindingen gemaakt tussen Bischof en het Vaderwezen
maar na 1960 heeft in dit specifieke idioom binnen de NAK niemand meer over de stamapostel als (de) vader gesproken.
Bij de stamapostel van de katholieken gebeurt dat nog wel erg vaak met name Italianen en Spanjolen zijn er gek op om de paus Papa of Padre te noemen...