zefyr schreef:In de Unsere Familie (Nr. 4, 20. Februar 2011) is een verslag gepubliceerd van de ontslapenendienst op 7 november 2010 te Berlin, onder leiding van stamapostel Leber.
In onderstaande kunt u enkele 'markante' zinsneden lezen van stamapostel Leber, die hij tijdens bovengenoemde dienst heeft uitgesproken.
’...So mag nun vielen der Weg bereitet werden, dass sie das ewige Leben ergreifen, die Sakramente hinnehmen können und damit auch erfüllt werden vom Frieden Gottes [...] Ich denke auch an unsere Glaubensgeschwister, die ihre Gotteskindschaft nicht mehr ernst genommen haben, die, aus welchen Gründen auch immer, den Kontakt zur Gemeinde verloren haben und ihre eigenen Wege gegangen sind. Nun kommen sie in die jenseitige Welt. Sind sie erlöst? Meine Erkenntnis sagt mir: Nein. ...’
De NAK is in mijn beleving een doodenge club. Leber is volgens mij een griezel.
--
Ik zag toevallig nog wat foto's van een ontslapenendienst die in Veendam is gehouden, en ik dacht, wat is een ontslapenendienst nu eigenlijk?
In feite wordt er een kerkdienst gehouden voor dode mensen die niet verlost zijn:
- De Nieuw-Apostolische Kerk gelooft dat je alleen verlost kunt worden door apostelen van de nieuw-apostolische kerk
- Dit komt tot uitdrukking in het gegeven dat alleen apostelen van de NAK de Heilige Geest kunnen afdragen
- Alleen apostelen van de NAK de zonden kunnen vergeven
- Alleen apostelen van de NAK de bijbel kunnen uitleggen.
Verder heeft men dan 3 x per jaar zo'n speciale dienst voor dode mensen die niet verlost zijn en in het artikel op Wikipedia over Bischoff las ik dat ze dit eerst 1 x per jaar deden maar vanwege de boodschap en de op handen zijnde wederkomst van Jezus Christus is de frequentie opgevoerd.
Men gaat er ook van uit dat aan 'gene zijde' geen functionarissen zijn die de dode mensen kunnen verlossen, dat moet dan gebeuren via niet dode apostelen.
Ook viert elke apostel in de dienst Heilig Avondmaal voor dode mensen, twee ambtsbroeders vormen dan de ambtskribbe.
En op die speciale ontslapenendienst worden ook de andere twee sacramenten toegediend.
Eerder had je ook speciale voorbereidingsavonden voor ontslapenendiensten, in groepjes van ongeveer 10 personen kwamen broeders en zusters bij elkaar, dit gebeurde bij iemand thuis, eerst was er dan koffie met iets er bij, dan werd er gebeden, vervolgens hield de priester een praatje en dan was er voor iedereen gelegenheid om iets te zeggen; wat ik me ervan herinner was het ook de bedoeling dat je bad voor een dood persoon. Die kon dan via jouw voorbede naar een aposteldienst gestuurd worden. Voor de volledigheid werd ook altijd in de dienst gezegd waar de stamapostel en apostel de dienst hield zodat de dode mensen niet naar de verkeerde plek zouden gaan.
Toen ik jong was, had de stamapostel volgens de volmacht over twee gebieden, het dodenrijk en het hemelrijk, ik weet niet helemaal zeker maar eerst is de één gesneuveld en later de tweede? Of heeft de stamapostel nog steeds één sleutel in handen?
In ieder geval vind ik het een eng en dubieus gedoe en het is mij een raadsel waarom volwassen mensen zoiets raars doen, een beetje God zou dit toch wel zelf kunnen regelen. Ook begrijp ik niet waarom men deze dienst in zwart/wit viert, en ook met witte bloemen, want zouden dode mensen op deze verlost worden, dan zou ik daar eerder iets kleurrijks bij willen zien.